అనువాదలహరి

. అక్కడ ఒంటరి శ్మశానాలున్నాయి, సమాధులనిండా చప్పుడుచెయ్యని ఎముకలు, సొరంగంగుండా ప్రయాణిస్తున్న మనసు, అంతా చీకటి, చీకటి, చీకటిమయం, పగిలిపోయిన ఓడలా మనలోకే మన మహాభినిష్క్రమణం, మన మనసుల్లోకే  మనం మునిగిపోతున్నట్టు, మన శరీరం నుండి విడివడి ఆత్మలోకి జారి బతికినట్టు. . అక్కడ శవాలున్నాయి, పాదాలు చల్లగా, బంకమట్టితో చేసినట్టు, ఎముకల్లో మృత్యువుంది, కుక్కలు లేకుండా  వినిపిస్తున్న మొరుగుడులా ఎక్కడో దూరంగా రుద్రభూములనుండి వస్తున్న గంటానాదంలా చెమ్మగా ఉన్న గాలిలో వర్షిస్తున్న కన్నీళ్ళలా . .…

. ఓ వెలుగు శిఖరమా, వారాశిగర్భంలోని శిల్పాలనూ, కంఠహారాలనూ ఉత్ప్రేక్షించిన విషాద సౌందర్యమా, శుక్ల నేత్రమా, పరీవ్యాప్తజలరాశి చిహ్నమా, ఆల్బట్రాస్ తీతువా, సముద్ర దంతమా, సాగరపవన సహచరీ, ద్వీపసమూహలత లోలోతులలోనుండి ఆవిర్భవించిన ఓ విశిష్ట గులాబీ, ఓ సహజ నక్షత్రమా, ఓ పచ్చల కిరీటమా, ఒంటరి వంశంలోని ఏకైక వంగడమా, ఒక చినుకులా, ఒక ద్రాక్షలా, ఒక సముద్రంలా, ఇప్పటికీ అందవు, దొరకవు, అంతుబట్టవు. . Tower of Light O tower of light, sad…

. దూరంగా తరలిపోకు… ఒక్క రోజుకైనా… దూరంగా విడిచిపోకు… ఒక్క రోజుకైనా… ఎందుకంటే, నాకెలా చెప్పాలో తెలీదు- రోజంటే  చాలా దీ… ర్ఘ… మైనది… నీను నీకోసం నిరీక్షిస్తూ ఉంటాను… ట్రైన్లన్నీ నడవకుండా ఎక్కడో షెడ్డ్లల్లో నిద్రపోతుంటే, ఖాళీ ప్లాట్ ఫారం మీద ఎదురుచూసినట్టు. . నన్ను విడిచిపెట్టకు, ఒక్క క్షణమైనా, ఎందుకంటే, బొట్లు బొట్లుగా కారే నా ఆవేదన, వరదలా ప్రవహిస్తుంది, తలదాచుకుందికి కలతిరిగిన పొగ, దారితప్పి నాలో ప్రవేశించి, కోల్పోయిన నాహృదయాన్ని ఉక్కిరిబిక్కిరి చేస్తుంది.…

ఓ శిధిలావశేషాల రాశీ! అన్నీ నీలోలయించాయి. నువ్వు ప్రకటించని విషాదం ఏది, నువ్వు మునక వెయ్యని విషాదం ఏది! ఓడముందు నిలబడి,  నావికునిలా ఉత్తుంగ తరంగాలపైనుండి నువ్వు పిలుస్తూ ఆలపిస్తున్నావు. నువ్వు గీతాల్లో ఇంకా వికసిస్తూనే ఉన్నావు, కెరటాల్ని అదుముతూనే ఉన్నావు, ఓ శిధిలావశేషాల రాశీ! నువ్వొక గట్టులేని క్షారజల కూపానివి. పాలిపోయిన శీఘ్ర చోదకుడూ, అదృష్టంలేని వడిశల వేటగాడూ, దారితప్పిన శోధకుడూ, అందరూ నీలో లయించారు. ఇది ఇక నిష్క్రమించవలసిన సమయం, రాత్రి ప్రతి ఝాముకీ…

. రాత్రయేసరికి నీ జ్ఞాపకం నన్ను చుట్టుముడుతుంది. నది తన అదుపులేని దుఃఖాన్నిసముద్రంతో కలబోసుకుంటుంది. అరుణోదయంతోనే తెరమరుగయే కాంతివిహీనమైన తారకల్లా ఓ నా విరహిణీ! ఇది ఇక విడిపోవలసిన తరుణం. నా హృదయం మీద గడ్డిపూలు వర్షిస్తున్నాయి. ఓహ్, శిధిల శకలాల గుట్ట, భీతావహమైన ఓడ మునక. నీలో సంగ్రామాలూ, తిరోగమనాలూ లయించాయి. నీలోంచే  పిట్టల కిలకిలలు రెక్కలు తొడుక్కున్నాయి. అన్నిటినీ నువ్వు కబళించేవు, దూరంలా, సముద్రంలా, కాలంలా. అన్నీ నీలో మునిగిపోయాయి. ఇది చుంబనలతో దాడి…

. నా కుక్క చచ్చిపోయింది. దాన్ని నా  పెరట్లో పాతిపెట్టాను. తుప్పుపట్టిన పాత మెషీను పక్కగా. ఏదో రోజు నేను కూడా అక్కడే దాని పక్కన చేరుతాను, ఇప్పటికి మాత్రం దాని బొచ్చుతో, దాని అవలక్షణాలతో, దాని జలుబుతో అది పోయింది, నాస్తికుణ్ణయిన నేను ఎన్నడూ మనిషికి ఎక్కడో ఊర్ధ్వలోకాల్లో స్వర్గం ఉందంటే నమ్మలేదు, నాకు తెలుసు నేను స్వర్గంలో మాత్రం ఎప్పుడూ అడుగు పెట్టను. కాని, నేను కుక్కలకి స్వర్గం ఉందంటే  నమ్ముతాను… అక్కడ అది…