Love in a Hospital… Ismail, Telugu Poet, Indian
.
It was not yet time for your visit
I was watching the cityscape through the window
earth had stretched its sharp nails of shadows
Tearing open the sky, it swallowed the Sun.
And the Bacilli were sweeping through every corner,
drawing the last trace of hope from the moans.
It was time for your visit
suddenly, tubelights-syrenges started injectimg
Light into the veins of ashen city.
At last, windows opened their eyes.
I could hear your shoes on the steps
You enter like a WBC then.
.
Ismail
(26 May 1928 – 25 November 2003)
Telugu Poet
Ismail
హాస్పిటల్లో ప్రేమ
.
నువ్వొచ్చేవేళ కాలేదింకా
గవాక్షంలోంచి చూస్తున్నాను ఊరివంక
నీడల వాడిగోళ్ళని చాచింది ధరణి
నింగి పొట్టని చీల్చి మింగింది రవిని
మూలమూలలా ” బేసిలై “ తోడుకుంటున్నాయి
మూలుగుల్లోని వెలుగుల్నికూడా తోడేస్తున్నాయి.
నువొచ్చే వేళైంది
చివాల్న ట్యూబ్లైట్ల ఇంజక్షను మొదలైంది
పట్టణం నరాల్లోకి కాంతులు ప్రవహించాయి
కట్టకడకు కిటికీలు కళ్ళుతెరిచాయి
మెల్లగా మెట్లపై నీ బూట్ల చప్పుడు
తెల్ల జీవకణంలా ప్రవేశిస్తావప్పుడు.
.
ఇస్మాయిల్
(26 May 1928 – 25 November 2003)
తెలుగు కవి
The Expat… Vinnakota Ravisankar, Telugu Poet, India
It was long since the umbilical was snapped.
Decades passed since the borders were crossed.
Yet, the yearning for the motherland
Has not ceased a whit.
The host country has provided everything.
It taught necessary skills
to gather the fruits of life.
But, the land of early faltering steps
Remains in memory for ever.
Not only this soil,
Even the atmosphere here
looks crass and unfamiliar
The Sun and the Moon rising everyday
Seem spent, used up and secondhand.
We go to places
Fly like dreams taking to wings.
But whenever the eyelids close in a nap
The face of a childhood pal
Greets us in our dreams.
Someday, for sure
I take rest under this soil.
But even in that eternal sleep
The tangs of my native soil
Shall haunt overwhelming me.
.
Vinnakota Ravisankar
Telugu Poet
A product of REC Warangal, Telangana State, India, Sri Ravisankar works for Dominion Energy and lives in Columbia, South Carolina, US.
A prolific writer and a poet of fine sensibilities, Sri Ravisankar has to his credit three poetry collections ‘కుండీలో మర్రిచెట్టు’ (The Bonsai Bunyan), ‘వేసవి వాన’ (The Summer Rain), and ‘రెండో పాత్ర’ (The Other Cap); and a Collection of literary essays ‘కవిత్వంలో నేను’ (The ‘I’ in Poetry)
ప్రవాసి
.
బొడ్డుతెగి చాలా కాలమయింది
ఒడ్డు మారికూడా దశాబ్దాలు దాటింది
అయినా అమ్మనేలమీద బెంగ మాత్రం
అణువంతైనా తగ్గదు.
ఆదరించిన నేలే అన్నీ ఇచ్చింది
బ్రతుకుఫలాలు అందుకోవటానికి
పరుగెత్తటం నెర్పింది
కాని, తప్పటడుగులు వేసిన నేలే
ఎప్పటికీ తలపుల్లో నిలుస్తుంది.
ఈ నేలే కాదు
ఇక్కడి ఆకాశం కూడా
అపరిచితంగా తోస్తుంది
ఉదయించించే సూర్యచంద్రులు
వాడిన వస్తువుల్లా కనిపిస్తారు.
ఎక్కడికో వెళతాము
రెక్కలొచ్చిన కలలా ఎగురుతాము
కాని, కన్నులు మూసుకున్నప్పుడు
చిన్నప్పటి నేస్తం ముఖమే
కలలో పలకరిస్తుంది.
ఏదో ఒకనాటికి
నేనూ ఈ నేల కిందే నిదురిస్తాను
అనంతశయనంలో కూడా బహుశా
అక్కడి వాసనలే
విడవకుండా నన్ను వెంటాడతాయి.
.
విన్నకోట రవిశంకర్
తెలుగు కవి
(తానా జ్ఞాపిక 2013)
Uncivilized… Aranyakrishna, Telugu Poet
Man is not born alone
The flora are his own siblings
Absence of trees and birds
Marks lack of civilization.
No Concrete slab breathes out oxygen.
For man to live as green as a forest
He should surround himself with greenery.
Some fool carries in his lorry
Logs, which look like a heap of torsos.
To fell a tree amounts to poisoning the air,
Erasing the marvel from the looks of man,
Cutting the trees is nothing short of
Making bonfire of morrow’s breaths … today.
Where will be the shade for him to rest
After a grueling walk or work?
Every tree that was felled
Is a new tomb coming up in the city
Every tree that was uprooted
Stands witness to man’s barbarous atrocity
And every tree that disappeared
values more than five score lives of men
And thousands of birds yet to be born
When all the trees disappear on this planet
It heralds the end of the man, too.
That day, there will be no pole left
To stand as cross in his memory.
.
Aranyakrishna
Telugu Poet, India
అనాగరికుడు
మనిషి ఒంటరిగా పుట్టలేదు
చెట్లు కూడా ఆ అమ్మ బిడ్డలే
చెట్టులేని, పిట్టలేని నగరం నాగరికతకు చిహ్నం కాదు
సిమెంటు ముద్దల్లోంచి ప్రాణవాయువులు పుట్టవు
అడవంత పచ్చగా మనిషి బతకాలంటే
మనిషి చుట్టూ చెట్లుండాలి
వాడెవడో మూర్ఖుడు
తల లేని మనిషి మొండేల్ని కుక్కినట్లు
లారీల్లో చెట్టు దుంగల్ని వేసుకెళ్తున్నాడు
చెట్టుని నరకటమంటే గాలిని హత్య చేయటం
మనిషి కంటిచూపులోంచి పచ్చదనాన్ని తుడిచేయటం
చెట్టుని కూల్చటమంటే
రేపటి మన ఊపిర్లని మంటబెట్టుకోవటం
అలసటతో మనిషెక్కడ కూలబడాలి
చెట్లన్నీ కూలిపోతుంటే?
కూలిన ప్రతి చెట్టూ
నగరంలో మొలిచిన ఓ సమాధి
నరకబడ్డ ప్రతి చెట్టూ
నాగరీకుడి అత్యాచరానికి ఒక్కో రుజువు
చచ్చిపోయిన ఒక్కో చెట్టు
వందల మనుషుల బతుకులకి సమానం
వేల పిట్టల కళేబరాలకి సమానం
చివరికి
చెట్లు అంతరించిన నాడే
మనిషి కూడా అంతరించిపోతాడు
మనిషి సమాధి మీద పాతటానికి
ఒక్క శిలువ కూడా దొరక్కపోవచ్చు
(“కవిత్వంలో ఉన్నంతసేపూ….” నుండి)
A Stale Roti… Abd Wahed, Telugu, Indian
Hunger
Is much a like loan taken on compound interest;
The principal never gets cleared,
You perpetually pay the interest … in installments.
Forget just one EMI,
It will hit you on your tummy
Like the brute loan-collector.
With mushrooming hotels, restaurants,
And pizzas, burgers, and biryanis sold therein
A stomach un-famished
Can hardly relish a stale Roti like me.
For, I don’t bear that tang of tastelessness
Borne out of loss of appetite after an eating bout
To the point of throwing the food away.
After all, I am —
A very ordinary Roti
That means
A Roti
Covetously preserved by the coolies
To beat the fire in the belly
Of morrow… in installments
That’s why I look dry.
I, too, was soft and yummy
Ready to melt on the tongue
When I was first prepared.
Children wanted to take me in one go.
But the elders warned them of
Morrow’s hunger,
And they preserved me.
Children pleaded
Cried their belly was not even half-full.
They repeatedly complained of hunger.
The elders persisted that
They should get used to starving.
Poor kids!
Looking at me eagerly, yet consciously
Suppressed their hunger against their will,
And set me aside for tomorrow.
I changed hands
And deeply studied varied lines
hunger had drawn on every hand there…
One farmer raised a wheat crop for me
But committed suicide unable to beat the hunger.
At another place, a farm laborer, for want of work
Migrated to town to feed the hungry mouths of his children
I rode on the backs of coolies
Who bore the wheat bags
I greeted the hunger in their bellies
And the worker in the flourmill
Traded his living
For few handfuls of flour
And ignoring the hunger within
A mother’s hand had prepared me.
Scared of hunger, they saw me as insurance
And as they preserved, I became stale.
They did not even mind that
And wanted to take me after soaking in water.
But now, forget about their hungry stomachs
There was no trace of their bones.
As I lie between the sleepers, now
No hungry mouth looks longingly at me.
And praying for some hungry mouth to reach me
I gave up the last traces of my life.
Yes,
I am a dry, stale, lifeless Roti.
.
Wahed
Telugu , Indian Poet
Photo Courtesy: Abd Wahed
రొట్టె చచ్చిపోయింది
.
ఆకలి – చక్రవడ్డీల అప్పులాంటిది
అసలు తీరడం ఉండదు
వాయిదాలుగా వడ్డీ చెల్లించాలి
ఒక్క వాయిదా మరిచిపోయినా
గుండా లాంటి లోన్ కలెక్టర్ లా
కడుపులో పిడిగుద్దులు గుద్దుతుంది.
హోటళ్ళు, రెస్టరెంట్లు
పిజ్జాలు, బర్గర్లు, బిరియానీలు
ఆకలెరుగని నోటికి ఎండు రొట్టె తెలియదు
ఎందుకంటే –
తిని తిని, తినలేక పారేసే అరుచి
ఎండు రొట్టెలో ఉండదు.
నేను
ఒక మామూలు ఎండురొట్టెను
అంటే
ఒకటి రెండు రోజులు
ఆకలికి వడ్డీ కిస్తులు కట్టడానికి
కూలీలు దాచుకున్న రొట్టెను
అందుకే ఎండిపోయాను
వండినప్పుడు
నేను కూడా మెత్తగా, చాలా రుచిగా
నోట్లో వేసుకుంటే కరిగిపోయేలా ఉన్నాను
పిల్లలు అప్పుడే నన్ను తినేద్దామన్నారు
పెద్దవాళ్ళు రేపు ఆకలి వేస్తే చస్తామన్నారు
అందుకే నన్ను దాచుకున్నారు
పిల్లలు ఏడ్చారు
సగం పొట్ట కూడా నిండలేదన్నారు
కడుపు మాడుతుందన్నారు
కడుపు మాడ్చుకోవడం అలవాటు చేసుకోవాలన్నారు పెద్దలు
పాపం పిల్లలు
నన్ను… నోరూరించే రొట్టెను ఆశగా చూస్తూ సర్దుబాటు చేసుకున్నారు.
నన్ను రేపటి కోసం దాచుకున్నారు
నేను చాలా చేతులు మారాను
ప్రతి చేతిలోను ఆకలి వేసిన పిచ్చిగీతలు చూశాను.
పొలంలో నాకోసం గోధుమలు పండించాడు రైతు
ఆకలికి తట్టుకోలేక ఆత్మహత్య చేసుకున్నాడు.
అక్కడ వ్యవసాయకూలీ
పనుల్లేక పిల్లల ఆకలి తీర్చడానికి పట్నం వచ్చాడు.
బస్తాల్లో నన్ను నింపి మోసిన కూలీల
వీపులపై స్వారీ చేశాను
వారి పొట్టలో ఆకలికి హలో చెప్పాను
మిల్లులో నన్ను పిండి కొట్టిన కూలీ
ఇంట్లో పిడికెడు పిండి కోసం
తన రోజులు అమ్ముకుంటున్నాడు
ఆకలిని కడుపులో దాచుకుని
నన్ను వండాయి గాజుల చేతులు
కడుపులో ఆకలి పిడిగుద్దులను సహిస్తూ
పిల్లల నోట్లో ముద్ద పెట్టాయి
కడుపు మాడ్చుకుని రేపటి కోసం దాచాయి
పాపం వాళ్ళవెరు తినలేదు
ఆ రోజుకు అర్థాకలితో కడుపు మాడ్చుకున్నారు
వాళ్ళంతా రేపటి ఆకలికి భయపడ్డారు
నేను ఎండిపోయాను.
ఎండినా ఫర్వాలేదు నీళ్ళలో నాన్చి తిందామనుకున్నారు
ఇప్పుడు ఆ ఎండిన డొక్కలు
ఎముకలుగా కూడా మిగల్లేదు
ఇప్పుడు పట్టాల మధ్య
నన్ను తినేవారు కూడా లేరు
శవాల మధ్య… ఒక శవంలా
నన్ను తినండ్రా అని మరింత ఎండిపోతూ
ప్రాణం వదిలాను
నేను
ఒక మరణించిన రొట్టెను
.
Wahed Abd
10th May 2020
The Letter Unwritten… Asharaju, Telugu Poet, India
Whether you have condemned them as useless
Or, forgotten while trimming your wares
Some of your belongings
Somehow, were left behind with me.
Please take them away when you come this way!
The sweet scents of your tresses
Still linger over my shoulder;
And your lukewarm breath
Is tangible at the nape of my neck;
They had slipped out, in your hurry
Which, praps, you never noticed.
Whenever you come this way
Please take them with you!
The smiles you broadcast over the mirror
And the wet foot prints you left drying under the fan
Lie scattered all across the room, like a starry sky.
Whenever you find time, please take them away
Packing lock stock and barrel.
The night – we shared the Chai fifty-fifty-
froze in the balcony,
The moon who overheard the King-Queen stories
Fell asleep at the threshold of the house.
If you chance to come alone, anytime, this way
Carry everything; leave nothing behind.
Wherever I turn, I see your things wrapped up;
They are coming in my way
Leaving no room for me to sit, or stand free.
Come, without any further delay,
Search every nook and corner, and
Carry away all your belongings!
Then, I could find at least
Some room for me … to die.
.
Asaaraju
(Born 5th Dec 1954)
Telugu Poet
Born and brought up in Hyderabad old city, Sri Asharaju is a prolific poet. He has to his credit 19 volumes of poetry and 2 translations. Another renowned port Sowbhagya (Palella Vijaykumar) brought out a critique on Asharaju’s poetry in 2011. He received innumerable awards for his poetry, including the Freeverse front award and Ci.Na.Re. literary Award. He can be contacted at 93923 02245 .
రాయని ఉత్తరం
సర్దుకోవడంలో
మరిచిపోయావో
పనికిరానివని
వదిలేశావో
నీ వస్తువులుకొన్నీ
నా దగ్గరేవుండిపోయాయి
ఇటువైపు వచ్చినపుడు
వాటిని తీసుకెళ్ళు !
నా భుజంమీద ఎగురుతున్న
నీ కురులపరిమళం
నా మెడచుట్టూ తగులుతున్న
నీ ఊపిరి వెచ్చదనం
నీ తొందర తొందరపనుల్లో
జారి కిందపడ్డట్టున్నాయి
ఎప్పుడు ఇటువచ్చినా
నీవస్తువులు నీవు తీసుకెళ్ళు !
నిలువుటద్దంమీద
వెదజల్లిన నీనవ్వులు
ఫ్యానుగాలికింద ఆరేసిన
నీ తడిఅడుగులు
ఆకాశంలో చుక్కల్లా
ఇల్లంతా పరుచుకొన్నాయి
ఎప్పుడో తీరికదొరికినప్పుడువచ్చి
అన్నీ మడతబెట్టుకొని తీసుకెళ్ళు !
సగం సగం చాయ్ తాగినరాత్రి
బాల్కనీలోనే నిలిచిపోయింది
రాజా రాణీల కతలువిన్న చందమామ
దర్వాజా దగ్గరే నిద్రపోయింది
అనుకోకుండా ఒక్కదానివే
ఈ దారిన వచ్చినప్పుడు
ఒక్కటికూడామిగలకుండా తీసుకెళ్ళు !
నేను ఎటుకదిలినా
మూటలుకట్టిన నీవస్తువులే
అడ్డుపడి దొర్లుతున్నాయి
నిలుచోలేను కూర్చోలేను
ఆలస్యం చేయకుండావచ్చి
మూల మూలల వెతికి వెతికి
వదిలేసిన వస్తువులన్నీ తీసుకెళ్ళు ! —–,
కనీసం మరణించడానికైనా
నాకు కొంచెం ఖాలీ స్థలందొరుకుతుంది
.
ఆశారాజు
తెలుగు కవి
సెల్ నం: 93923 02245
A St(r)ing on the Wall… Sibi, Telugu Poet, Indian
Closed room stories become public temptations
Intimate pictures on the bed
Spear young deers that have just learnt stepping out
Bodies sold for paper currency
Turn into posters to hang on ‘Wall-Cross’es
Dung spills on all womanhood
.The barbarous heritage of barber shops
Becomes such an angler
That heads turn no other way.
Along with meat plate and wine bottle
Womanliness becomes a commodity
And gets into ‘Kick’ing ads.
Animals chew these posters.
Those two rags permitted by the Censor
Look more like bandages around an injury.
The eyes that yearn to see those injuries naked
visit operation ‘theatre’s
It all reduces to an ‘A’dult affair.
Cured in saliva
Womanhood bloats to obscenity.
And every woman walks by
Looks like garbed nudity.
These are just warnings…
Forebodings of a stretching stone age.
This string of posters sting you and me
Not here and there, but everywhere.
This Wall is longer than that
‘Great Wall of China’
We should resolve
Not Whether or not to live between the walls
But to dismantle all such walls as these.
.
SIBI
(Pseudonym)
Contemporary Telugu Poet
Note: This was a translation from the original written by the poet at least 30 years back. I lost the original and I am not sure if the poet has it. I lost contact with him. He was once a very active member of Sahrudaya Sahiti, Visakhapatnam. This poem was am expression of his agony towards the kind of Telugu Cinema wallposters those days. I only wish he sees this poem
Perhaps, This is a Testing Time… Kalekuri Prasad, Telugu Poet, Indian
Just that…
I am not too ambitious to gallop away,
At the same time, don’t want to stay put where I am
Biding time, doing nothing worthwhile.
Holding a cryptic clue in my hands
I walk towards a distant dawn.
Perhaps, this is a testing time.
These life’s attractions are the real shackles
And hurdles. Let them!
I may be physically weak but strong mentally.
My mind and heart are
As sharp as razor’s edge
There is a galore of abhorring scenes afore
Insufferable acts of cruelty and violence.
Once more, like a wild flower
Rising from their midst, and
Sneaking through the cracks of graves
I resurrect, carrying the weaponry of words
That break the bubble to unfurl
The flags in colorful spectra.
By I, I mean, you, me and all of us.
(The last poem of Kalekuri Prasad)
.
Kalekuri Prasad
(1964 అక్టోబర్ 25 – 2013 మే 17)
కవి, సినీ గీత రచయిత, సాహితీ విమర్శకుడు, మార్క్సిస్టు విశ్లేషకుడు, దళిత ఉద్యమకారుడు.
Courtesy: Tangirala Sony from Facebook 4th April 2020)
Photo Courtesy: http://prajakala.org/mag/kprasad_1/#more-839
బహుశా ఇది పరిక్షా సమయం
ఊరకే
ఉరికురికిపోవాలని ఉబలాటమేమి లేదు
అట్లని నిలబడ్డ చోటనే నుంచోని
మీనమేషాలు లెక్కబెట్టాలనీ లేదు
ఒక సాంద్రసంకేతాన్ని అరచేతిలో పట్టుకుని
సూర్యుడు వైపు నడుస్తున్నాను
బహుశా ఇది పరిక్షా సమయం
కాని ఏ జీవనమోహాలు ఆటంకాలు
అవరోధాలు వస్తే రానియి
బలహీనుడినే కాని స్థిరచిత్తుడను
హృదయం మెదడు
పదునెక్కిన ఖడ్గంలా వున్నాయి
కళ్ళముందు అనేకనేక బీభత్సదృశ్యాలు
సహించలేని క్రూర అకృత్యాలు
వీటిమధ్య నుంచి మళ్ళొక్కసారి
సమాధుల పగుళ్ళలోంచి
మొలుచుకొచ్చిన గడ్డిపువ్వులా
నీటిబుడగను పగలకొట్టి
ఇంద్రధనుస్సు జెండాలెగరేసిన అక్షరాలను
ఆయుధాలుగా చేబూని వస్తున్నాను
నువ్వే నేను నేనే నువ్వు మనందరం … *
( ఆఖరి కవిత, అసంపూర్ణం , రచన కాలం 2013 ,
రాతప్రతి ఆధారం )
Courtesy: Tangirala Sony from Facebook 4th April 2020)
( అంటరాని ప్రేమ నుంచి )
కలేకూరి ప్రసాద్
Gravity… Ravi Verelly, Telugu, Indian Poet
The drop of water
That silently dissolves into earth
After planting a kiss on its forehead,
Shall well up as spring someday.
A leaf
that vises the melting seasons
Rising its head from a mother branch
Shall rustle animated only after its fall.
A flower, cynosure of all eyes
Meditating on its stalk,
Surrenders to a gentle draft
To prostrate before the feet of soil.
The Moon, who plants stars galore
Ploughing the vast firmament,
Caresses the crests of tides
For springs of rain to water them.
Shuttling between ideation and words
Eyes flaring with dreamy desires,
Like … the drop,
The leaf,
The flower, and
The moonlight over the tide
I long to embrace you.
.
Ravi Verelly
Telugu
Indian Poet
(From Kundapana)
Ravi Verelly
గ్రావిటీ
భూమి నుదుట తడిముద్దు పెట్టి
గుట్టుచప్పుడుకాకుండా ఇంకిన చినుకు
ఏదో ఒకరోజు ఊటనీరై ఉవ్వెత్తున ఉబుకుతుంది
తల్లికొమ్మలోంచి తల పైకెత్తి
కరుగుతున్న కాలాలన్నిటినీ ఒడిసిపట్టిన ఆకు
నేల రాలేకే గలగలా మాట్లాడుతుంది.
తొడిమెపై తపస్సుచేసి
లోకాన్ని తనచుట్టూ తిప్పుకున్న పువ్వు
మట్టిపాదాలు తాకడానికి
ఏ గాలివాటానికో లొంగిపోతుంది.
అనంతమైన ఆకాశాన్ని సాగుచేసి
చుక్కల మొక్కలు నాటిన చంద్రుడు
చిన్న నీటిబిందువు కోసం కిందికి చేతుకు సాచి
అలల తలను దువ్వుతాడు
ఎప్పుడూ కళ్ళనిండా కలల వత్తులేసుకుని
ఆలోచనకీ అక్షరానికీ మధ్య తచ్చాడే నాకు
ఆకులా
పువ్వులా
చినుకులా
అలను తాకే వెన్నెలలా
నిన్నుహత్తుకోవడమే ఇష్టం.
.
రవి వీరెల్లి
తెలుగు కవి
(“కుందాపన” నుండి)
An Unburnt Clay Pot… Sikhamani, Telugu Poet, Indian
Some unknown person
I met on my way
Put a Pot of clay
In my hands, and left
Asking me to take care of it.
From that day
I have been carrying it with me
Without rest or relent.
And over time
I got used to
Carrying it unaware i did.
Having carried it for years
I lost sense of it
As it has become part of me.
It was such a encumbrance that
I was never aware of its burden
Or ever felt any tiresomeness.
The funniest part, of course,
Is, no matter how long I carried it
Or, how far I had carried it
I never felt the desire
To take a peep into its contents.
Pity.
Been damp for long
Rolling in blood and tears,
With Sweat and semen
At last
One day
It collapsed in my hands.
Then, I was compelled to look into it.
To my surprise
What I found
Hiding this long under
The ivy gourd of my body
Were my own bony remains.
.
Sikhamani
Telugu Poet, Indian
.
.
పచ్చికుండ
.
ఎవరో అపరిచితుడు
ఎదురుపడి
ఒక మృణ్మయ పాత్రను
చేతుల్లోపెట్టి
జాగ్రత్త చెప్పిమరీ వెళ్ళిపోయాడు.
అప్పట్నుండీ
అవిశ్రాంతంగా
దానిని మోసుకు తిరుగుతూనే వున్నాను
చివరికి
దానిని మోయడం
ఒక వ్యసనమైపోయింది.
మోయగా మోయగా
కొంతకాలానికి
అది నాలో భాగమైపోయింది
ఒకటే మోత
బరువుతెలియని మోత
అలసట ఎరుగని మోత
ఎంతకాలం మోసినా
ఎంతదూరం మోసినా
అందులో ఏముందో
చూడాలనిపించకపోవడం విచిత్రం.
రక్తమూ, కన్నీళ్ళూ
చెమటా వీర్యాలతో
నిరంతరం నానిపోయిందేమో
వున్నట్టుండి
చివరికి
ఒకరోజు
చేతుల్లోనే పగిలిపోయింది.
ఇక యిప్పుడు చూడక తప్పలేదు
ఇన్నాళ్ళూ
దేహపుదొండపాదు
అల్లుకున్న పందిరిలా
నావే
అస్థికలు
.
శిఖామణి
తెలుగు కవి
From:
“నల్లగేటు – నందివర్ధనం చెట్టు ” కవితా సంకలనం
The Painter… Bolloju Baba, Telugu Poet, Indian
Once
His signature on walls,
Banners, signboards and cut-outs
Used to gleam like
The solar disc hanging on to the horizon.
Between the straight lines
He drew with the twine dipped in indigo
His letters used to nestle like doves in a nest.
The paints amid the squirrel hairs of the brush
Marched with the discipline of soldiers.
Producing derived colours from the basic
Was an esoteric skill… known only to him.
It was common those days
While cleaning the premises each day,
To find a few pairs of eyes and hearts
Of anonymous admirers lost in front of his paintings.
For beginners, his letters
Used to show the way clearly, but silently.
Oh! His wooden box overflowed color cans!
It seemed he slivered rainbow vertically
And stuffed each color with its shades in those cans.
There were any number of brushes in that Box
From the hair-thin line to sky-wide line.
The stains of colours
That appear so liberally
On his bald-head, his hands and skin
Seemed to confer
A kind of divinity to him.
But, today
The vinyl prints, the Flexi banners,
The Photo-shops and the Corel-Draws
Like winter seizing from all sides
Have invaded him
And his livelihood melted like a shattered dream.
An undiluted darkness
Suddenly spilt all over his life’s canvas.
From now on, with nothing else to do
He would encounter us on the road some day
Doing a sketch of Christ or a drawing of Saibaba .
.
Bolloju Baba
Telugu Poet, Indian
