పట్టీ: Telugu Poet

WISH ALL MY FRIENDS

WELL WISHERS

AND

BLOG VIEWERS

A VERY HAPPY

AND

PROSPEROUS

NEW YEAR

2019

***

Sitting under a leaf-less tree

On the footpath

And sweating profusely,

An old man was parching

The cobs of Maize on coals.

 

More than his face

His chafing-dish

Seemed cooler on scrutiny.

 

As he took each cob

Caressingly into his hands

And gently removed each sheath one after another

He seemed to unveil his long inventory of life’s experiences.

 

In the scorching sun

While everyone else

Tried to cool-off themselves with

Either newspaper

Or a handkerchief

Heaving out the heat,

He was fanning the coals

Continuously with a bamboo fan

Lest the fire of his life should cease.

As he upturned the live coals

Making tongs of his fingers

I was reminded of my uncle Sikhamani

Who, in my childhood,

Used to pull the hot curry bowl

Off the fire with bare hands.

Perhaps, fire can do them no harm

Who carry far greater heart-burns within.  

 

As sedulously as a poet writing his poem

He was roasting each pod

Turning them on sides so that they are

Neither too charred like coal

Nor too green without losing their raw odour.

 

 Like the jealous world

That cannot bear a poor man prospering

All of sudden the sky was overcast

And it started drizzling.

And then started his desperate trial

To keep the fire in the coals alive.

 

He moved the chafing-dish to a dry place

And the rain followed him.

He tried to cover it with too inadequate piece of sack

It was drenched in rain.

And in a final bid

He pulled the dish between his calves

Making an umbrella of his tummy

And hedged it with his hands.

And the threatening rain

Disappeared as quickly as it appeared.

 

Then I realized

That fire is needed not just to roast the cobs

But essential to life itself.

And also, that it is not easy keep it alive.

 

Pretending a bargain

I could somehow con him

To steal an ember from him.

 

Now

I must kindle the fire within

Like I did in my childhood

Borrowing coals from my neighbour

In the folds of a dry coconut leaf

Or, on a piece of dung cake.

 

.

 

Sikhamani

(Karri Sanjiva Rao)

Telugu,  Indian Poet

 

http://www.sikhamani.com/about.html

 

నిప్పుదొంగ

 

ఎవరో ముదుసలి

ఫుట్ పాత్ మీద

ఆకుల్లేని చెట్టునీడన

చెమటలు కక్కుతూ 

మొక్కజొన్నపొత్తులు కాలుస్తున్నాడు.

 

చూడబోతే

అతని ముఖంకంటే

ఆ నిప్పులకుంపటే చల్లగా వున్నట్టుంది.

 

అతను ఒక్కొక్క పొత్తునూ

ప్రేమగా చేతుల్లోకి తీసుకుని

ఒక్కొక్క పొరనే వొలుస్తూంటే

జీవితానుభవాల పొరలను వొలుస్తున్నట్టుంది.

 

మండే ఎండలో

న్యూస్ పేపరుతోనో

జేబురుమాలుతోనో

ఎవరికివారే

ఉస్సురుస్సురని విసురుకుంటుంటే

అతనుమాత్రం వెదురుబద్దల విసనికర్రతో

బతుకు కుంపటిని ఆరనీయకుండా

అదేపనిగా విసురుతూనే ఉన్నాడు.

చేతివేళ్ళను పట్టకారునిచేసి

కణకణమండే నిప్పుల్ని

అటూ ఇటూ సర్దుతున్న అతన్ని చూస్తుంటే

చిన్నప్పుడు

మండుతున్నపొయ్యిమీదనుండి

ఉడుకుతున్న కూరదాకను

ఉత్తచేతులతోనే దించిన

మా శిఖామణి అంకులు గుర్తుకొచ్చాడు.

లోపల నిప్పులగుండం ఉన్నవాడిని

బహుశా బయటి నిప్పు కాల్చలేదనుకుంటాను.

 

గింజలు అటు పచ్చీ కాకుండా

ఇటు మాడిపోకుండా

అటూ ఇటూ తిప్పుతూ

ఒక కవి కవిత్వం రాసుకుంటున్నంత ప్రేమగా

అతను పొత్తులను కాలుస్తున్నాడు.

 

పేదవాడు బాగుంటే ఓర్వలేని లోకంలా

వున్నట్టుండి ఆకాశం మూసుకొచ్చింది

చూస్తుండగానే చినుకులు మొదలయ్యాయి

అక్కడనుండి మొదలయ్యింది అతని ఆత్రం

ఎలాగైనా నిప్పుని ఆరనీయకూడదని.

 

కుంపటిని కాస్త పొడినేలవైపు జరిపాడు

చినుకులూ అటువైపు జరిగాయి

చాలీచాలని గోనెపట్టాని కప్పబోయాడు

అదీ తడిసి ముద్దయ్యింది

ఇక లాభంలేదనుకుని

కుంపటిని కాళ్ళమధ్యకు లాక్కుని

పొత్తికడుపును గొడుగుచేసి

చేతులు దడికట్టాడు.

బెదిరించడానికొచ్చినట్టు

ఇట్టేవచ్చి అట్టే వెలిసింది వర్షం.

 

అప్పుడనిపించింది.

నిప్పు కేవలం జొన్నపొత్తులు కాల్చడానికి కాదు

జీవితానికీ అవసరం అనీ

నిప్పును కాపాడు కోవడం అంత తేలికకూడా కాదనీ.

 

పొత్తులు బేరమాడుతున్నట్టు నటించి

అతని కన్నుగప్పి ఎలాగోలా

ఓ నిప్పుకణికను దొంగిలించాను.

 

మడిచిన ఎండు కొబ్బరాకుల్లోనో

పిడకచెక్కమీదో

పక్కింటినుండి ఇన్ని నిప్పులు తెచ్చి

చిన్నప్పుడు యింట్లో పొయ్యి రాజేసినట్టు

ఇక ఇప్పుడు

నన్ను నేను రాజేసుకోవాలి.

.

శిఖామణి

 

సాహితి

ఆంధ్రభూమి 27 సెప్టెంబరు 2002