After a lifetime,
Dear daddy!
I get to know you… gradually
And ever slowly.
Like a warm sigh died down…
Like the dim blinking evening lamp in the niche
Refusing to blow out or snuff out.
.
The lesson of life…
What hundreds of dawns
And few more hundreds of evenings
And the silent nights and friendless midnights
And the un-thawing gloomy days
Had failed to teach…
Turns a new leaf today.
.
After you had completely slipped down my eyes,
This house became a boat afloat
On the river of infinite silence
Following your absence.
Only after you had left,
In the shadow of the lamp lit near your head,
Perhaps, I was really noticing you.
.
I am a hovel
Leaning on the post of a deep sigh
Perplexed as what to choose
Between life and death.
Death is an untaught lesson … every time.
The same monotonous repetition,
Of a fly
And a peacock’s feather,
On the same page.
Afsar
Lecturer, Telugu at University of Texas, Austin,
.
ఒక నేను వెళ్లిపోయింది
వొక జీవిత కాలం తరవాత, నాన్నా
నువ్వు అర్ధం అవుతున్నావ్ నెమ్మదిగా.
అతి నెమ్మదిగా
ఆగిపోయిన వేడి నిట్టూర్పులాగా సాయంత్రపు గూటిలో ఆరిపోవడానికో
పారిపోడానికో నిరాకరించే గుడ్డి దీపంలాగా.
వందల వుదయాలు
ఇంకా కొన్ని వందల సాయంకాలాలు
సడి సేయని కొన్ని రాత్రులూ స్నేహరాహిత్యపు నడి రాత్రులూ
ద్రవించని చీకటి పగళ్ళూ
నేర్పలేని బతుకు పాఠం ఏదో
కొత్త పేజీ తిప్పుతోంది ఈ పూట
నువ్వు పూర్తిగా నా కంటిలోంచి జారిపోయాక
ఈ ఇల్లు నీ అనంతర నిశ్శబ్దపు నదిలో
పొగిలిపోతున్న పడవ
నువ్వు వెళ్ళాకనే
నీ తలాపు దీపపు నీడలోనే
నిన్ను నిజంగా చూస్తున్నానేమో నేను
ప్రేమించాల్సింది బతుకునో
మరణాన్నో తెలియక
వొక నిట్టూర్పు నిట్టాడి మీద
నిటారుగా వొరిగే గుడిసె నేను .
మరణం ఎప్పుడూ వో కొత్త పాఠమే!
అదే పేజీ మీద
అదే ఈగ
అదే నెమలీక
అదే పునరుక్తి.
అనువాదలహరి 
స్పందించండి