అనువాదలహరి

మ్యూజియాలన్నిటికీ నేనంటే భయం: ఎక్కడైనా నేను రోజల్లా ఒక చిత్రాన్ని నిశితంగా పరిశీలిస్తానా, మరుచటిరోజే, అది మాయమైపోయిందని ప్రకటిస్తారు. ప్రతిరోజూ, ప్రపంచంలో ఏదో ఒకచోట నేను ఏదో ఒకటి దొంగిలిస్తుండగా పట్టుకుంటారు. నా చెవుల్ని ఒరుసుకుంటూ తుపాకిగుళ్ళు పోతుంటాయి; ప్రేమికులకి తమ ప్రేమికల శరీరగంధం తెలిసినదానికంటే ఎక్కువగా పోలీసు కుక్కలకి ఇప్పుడు నా అడుగుల వాసన బాగా తెలుసు; అయినా నేనేమీ చలించను. నేను నా ప్రాణానికి ముప్పుతెచ్చిపెట్టే తైలవర్ణచిత్రాలమీద గట్టిగా అరుస్తాను. వాటిని మేఘాలమీదా, చెట్టుకొనలకీ…

సాలీడు అల్లిన పట్టు దారపుపోగు కప్పునుండి వేలాడుతోంది సరిగ్గా నా పక్కకి నెత్తిమీద. రోజు రోజుకీ అది క్రిందకు దిగడం గమనిస్తున్నాను. నే ననుకుంటుంటాను: “ఇప్పుడు నాకు దేముడు స్వర్గాన్ని అధిరోహించడానికి నిచ్చెన వేస్తున్నాడని.” నేను నీరసించిపోతే నీరసించిపోదునుగాక పూర్వపు నా రూపుకి నేను ఒక చాయనవుతే అవుదునుగాక కానీ, నన్నీ నిచ్చెన భరించలేదు. ఓ హృదయమా, విను! నువ్వు మాత్రం ముందుకి సాగు… మెత్తగా… సుతిమెత్తగా . మారిన్ సొరెస్క్యూ రుమేనియన్ కవి, నాటక కర్త…