Some friendships are also such:

Before you are aware of your fledging

They take you to the high skies;

Before you could remember it’s time to nest

They bid adieu … leaving an indecipherable mark behind.

 

Warning not to raise any questions

They take you around forests and woods, and

Through rills and rivulets. With nothing else to do

One should follow quietly.   

 

Forbidding not to divulge it to anybody

They teach you how to spread out the wings, and

How to identify various flowers.

Being a naïveté, 

One must obey without demur.

 

Be that it is the colors of the trees, the peaks of yonder hills

Or the comeliness of flowers, they insist that only they can tell.

That a rain falls with a slant, what flows in a stream is water,

That the wind is a vagabond… are lessons can only be learnt from them.

My God! There will be no end to the slew of advices

And no one feels like acquiring those skills:

 

That if a plant bears fruit they would be on the surface,

And if a crop comes to harvest one should thresh the grain;

That one should migrate to green Springs before Autumn

And to brighter days fore flower dropping sets in on trees;

 

That days are bright and nights are dark,

Not to roam in the sun and not to sing in moonlight,

That water is for drinking, air for breathing,

And in the end, one should drop like a flower from its stem.

 

The ultimate awakening that dawns however is:

One does not grow wise with age;

Life is too short to learn everything by experience

That one should lead his own life

And die like what one is.

 

Are you still alive?

And if so, what have you to say Bul Bul?

.

Nanda Kishore 

Telugu, Indian

Nanda Kishore is a young engineer (EEE) from Warrangal. He is very prolific on Facebook and particularly active “Kavisangamam” group.

Last year he released his maiden volume of poetry “Neelage okadundevaadu” (There was one like you).

Nanda Kishore has fine sensibilities and has come out with a distinct voice of his own.

His second volume of poetry “YadhecCha” is out this month.

 

పునర్విమర్శ 3
.

కొన్ని స్నేహాలూ అంతే.

రెక్కలొచ్చాయని తెలిసేలోపే

ఆకాశాలవైపు  ఎగరేసుకుపోతాయ్.

గూడుకట్టాలని గుర్తొచ్చేలోపు

కనపడని గుర్తేదో ముద్రించి పోతాయ్.

ఎందుకో అడగొద్దంటూ

కొండకోనలు, వాగువంకలు తిప్పుకొస్తయ్.

ఏ పనీ లేనందుకు

మౌనంగావెళ్ళిపోవాలి.

ఎవరికీ చెప్పొద్దంటూ

రెక్కలెలావిప్పుకోవాలో, పూలనెలాగుర్తుపట్టాలో

నేర్పిస్తయ్.

ఏ తెలివీ లేనందుకు

సడిచేయకుండా అనుసరించాలి.

పచ్చని చెట్ల రంగుని, దూరపుకొండల ఎత్తుని,

పూసేపూల అందాన్ని, అవి చెప్తేనే తెలుసుకోవాలి.

వాలుగాకురిసేది వాననీ, వాగులోపారేది నీరనీ,

వచ్చిపోయేది గాలనీ, అవి నేర్పగా నేర్చుకోవాలి.

చెట్టు కాస్తే పండ్లు పైనే ఉండాలనీ,

చేను పండితే గింజలు రాలాలనీ కోరుకోవాలి.

ఆకురాలేముందు వసంతాలకి

పూతరాలేముందు పూర్వాహ్నాలకీ వలసపోవాలి.

పొద్దుటపూట వెలుగనీ, సాయంకాలం చీకటనీ

ఎండపూటతిరగొద్దనీ, వెన్నెలపూటపాడొద్దనీ

నీరు తాగాలనీ, గాలి పీల్చాలనీ

పువ్వులు రాల్చినట్టు ప్రాణం రాల్చాలనీ

దేముడా!

ఆ ఉపదేశాలకి అద్దూ అదుపూ ఉండదు.

ఆ నేర్పు  ఎన్నటికీ చదవాలనిపించదు.

చివరగా వచ్చే అజ్ఞానమేమంటే

వయసుతో అనుభవం రాదనీ

అనుభవిస్తే బతుకు సరిపోదనీ

నీ బతుకు నువ్వే బతకాలనీ

నీలాగే నువ్వు చావాలనీ…

ఇంకా బతికే ఉన్నావా?

ఉంటే ఏమంటావు బుల్ బుల్?!

.

నందకిషోర్

(“నీలాగే ఒకడుండేవాడు!” సంకలనం నుండి.)