There’s Fall in the air. It’s time the viridity returns

to the bark, to the stalk, and to the spirit lying deep

Within the living cells. The melodies playing before eyes

till now, retreat in endless cycles like winding on a spool.

Winter comes to an end. A whirlwind of withered leaves.

A pale anemic flux. Trees standing like the porcelain jars

arrayed by the wayside. And the Pethodia flowers seeming like

flower vases amidst old, stained brassware.

What do you pray folding your hands before

every receding season? Why do you watch so keenly

every sensuous visual? After all, isn’t your angst behind sieving Time

With fervor only to find a new metaphor for your poem?

.

Vadrevu Chinaveerabhadrudu

Telugu

India

 

 

కొత్త మెటఫర్ కోసం

.

ఆకురాలేకాలం మొదలయింది. పసరుదనమిప్పుడు

బెరడులోకి, కాండంలోకి,  నీలోపలెక్కడో పదిలపరచుకున్న

జీవకణాల్లోకి తిరోహితమయ్యే వేళ. ఇంతదాకా కళ్ళముందు

వినిపించిన రాగమిప్పుడు వెనుదిరిగి చుట్టచుట్టుకుంటున్నది.

 

ముగిసిపోయిన హేమంతం. శీర్ణపత్రదుమారం. రంగు

వెలసిన పేల వెలుతురు. రోడ్డుపక్కన పేర్చిన పింగాణి

జాడీల్లాగా నగరంలో చెట్లు. మరకలుపడ్డ పాత  ఇత్తడి

సామాను మధ్య పూల వాజుల్లాగా పెతోడియా  పుష్పాలు.

 

కరిగిపోతున్న ప్రతి ఋతువుముందూ చేతులుజోడించి

నువ్వు యాచిస్తున్నదేమిటి? ప్రతి దృగ్గోచరాన్నీ  తరచి

తరచి చూస్తున్నావెందుకు?  తపించి తపించి కాలాన్ని

వడగట్టేదంతా, కవితకొక  కొత్త మెటఫర్ కోసమే కదా!

.

వాడ్రేవు చినవీర భద్రుడు