The Morning Sky… Mohana Tulasi Ramineni, Telugu, Indian

Camaraderie with the ticking of wall clock once more.

Over the window curtains,

Tales totter among the shadows of leaves eclipsing the sun.

Watching me standing behind the glass door

A restless squirrel runs all over the veranda.

With the metric of distances, there flies a plane overhead.

Not occasionally, but more often,

I feel like announcing to the welkin and the vale:

“For me to remain what I am,

I must be a part, however little be, of you”.

***

Spinning a few pencils of rays around fingers

Humming some animated tunes over the dawn;

If per chance at noon the sky is overcast

Greeting the raining memories of the past;

Plodding homeward at evening break

Gleaning few starlets in the cup of hands;

Maybe all the love songs of the world kite-fly in moonshine

But, stashing them all under the pillow only to return onto white paper…

Who said loneliness is not a state of wonder?!

***

I am just watching those waves meticulously

Rearranging every grain of sand to order;

And as the dry powdery sand settling

Into a thin film seem teeming with life

Tips of fingers enter into

Cryptic conversation with the wet margins;

Studying the dialect of the sand,

I am trying to write my name;

The tussle between the sky and the sea

Is audible in the backdrop of resounding conch;

Still,

What a pleasant feeling it is

To reward her with few footprints,

collecting the cowry encountering my feet!

***

Entering the void of helplessness is an intermission.

The thoughts that rage then are woolly and nebulous.

Like the urge to recall you after you have just taken leave,

Like a sudden flash of memory that stalls you

As you hear a song wafting over a garden,

Like the curls of hair hiding behind ears

Slipping from the grip of cool breeze,

Roaming like a span of wing now,

Then like brim of water the next moment,

Dancing like the fingers on the keys of flute thereafter,

And like a procession at the great chariot festival

But finding myself ultimately…

How sweet would it be to break like a dawn tomorrow

Leaning over the last streak of light like a foetus today!

.

Mohana Tulasi Ramineni

Telugu

Indian.

.

.

పొద్దుటి ఆకాశం

.

గోడ గడియారం చప్పుడుతో ఇంకోసారి స్నేహం

కిటికీ పరదాల మీద సూర్యుడుకి అడ్డొచ్చిన ఆకుల నీడల్లో కదులుతున్న కధలు

గాజుతలుపెనకున్న నన్నే చూస్తూ, వరండాలోని కుదురు లేని ఉడుత

కొన్ని పయనాల కొలమానంగా పైన పోతున్న విమానమొకటి

అప్పుడప్పుడూనే కాదు, కాస్త తరచుగానే ఆ ఆకాశానికీ, ఈ భూమికీ చెప్పాలనిపిస్తుంది

నేను నాలా ఉండాలంటే, నీలో నేను కొంతైనా ఉండాలని!

***

 

పగలేమో ఇన్ని కాంతిరేఖల్ని వేళ్ళకి చుట్టుకుని వేకువపై హుషారు పాటను కట్టడం

మిట్టమధ్యాహ్నమెప్పుడైనా మబ్బు పట్టిందా, రాలే గతాలను పలకరించడం

రాతిరవుతుంటే దోసిలిలో కొన్ని నక్షత్రాలను నింపుకుని ఇంటిదారి పట్టడం.

వెన్నెలసంతకం వేళల్లో ప్రపంచంలోని ప్రేమపాటలన్నీ గాలిలోకి విసిరివేయబడతాయో ఏమో

అవన్నీ తలదిండుకిందేసుకుని తెల్లకాగితమవ్వడం

ఎవరన్నారు, ఒంటరితనం వైనం అద్భుతం కాదని!

***ఒద్దికగా ఇసుక రేణువుల్ని సర్దుతున్న ఆ అలలనే చూస్తున్నా

పల్చగా పేరుకుంటున్న ఆ పొడినూకలో ఏదో ప్రాణం కదలాడుతున్నట్టుంటే

తడి అంచులతో రహస్య సంభాషణ చేస్తూ వేలికొసలు

ఇసుక యాస నేర్చుకుని నా పేరే రాసుకుంటున్నా

ఆ నింగీ నీటి వాదులాట శంఖం హోరులో వినపడుతూనేవుంది

అయినా కాళ్ళకు తగిలే గవ్వల్ని ఏరుకుంటూ

కొన్ని పాదముద్రల్ని తనకు తిరుగు బహుమతినివ్వడం ఎంత ఆహ్లాదమని!

***

 

చేసేదేమిలేదనే ఖాళీతనంలోకి వెళ్ళడం ఒక విరామం

అప్పుడు తోచే ఆలోచనలన్నీ సగ సగాలే

నువ్విప్పుడే మాట్లాడెళ్ళిపోయాకా మళ్ళీ పిలవాలనిపించే పిలుపులా

ఏదో తోటలోని పాట వింటుంటే హఠాత్తుగా నిలబెట్టేసే జ్ఞాపకంలా

చల్లగాలి చేతుల్లోంచి చెవి చాటు దాక్కునే ముంగురుల్లా

కాసేపు పక్షి రెక్కల్లా, కాసేపు నీటి అంచుల్లా

కాసేపు పూలతావిలా, కాసేపు పిల్లనగ్రోవిపై తారాడే వేళ్ళల్లా,

కాసేపు ఒక మహారధ ఉత్సవ ఊరేగింపులా

అన్నన్నీ తిరిగి, చివరికీ నాలో నేను చేరి

చివరి వెలుగు రేఖ మీద మునగదీసుకుని పడుకుని

పొద్దుటికి ఒక ఉదయాకాశమవ్వడం ఎంత బాగుంటుందని!

.

మోహన తులసి రామినేని