.

Comrade!

Water is seeping under your words

Your papers are dampening

Your  sentences are losing their edge

Your index  is

Missing its aim.

Your fist no longer remains  air-tight.

.

You are cooling emotions down

Learning secrecy, of late.

Giving room for ‘behind-the-curtain’ dealings

Throwing blame on the weaponry

Bringing nonviolence these days

Often on to the agenda

Expressing  your skepticism

About the Philosophy.

Your seat on the dais

Is noticed vacant very frequently

Your hands no longer

Embrace the pamphlets.

Your looks no longer

Rain swords.

.

Why all of a sudden today

An umbrella opened up on your head Comrade?

Does Sun scorch you today

More than ever before?

Seems you have forgotten those mornings

When day broke on the rifle’s  barrel

You now started covering up

Your shoulders with the rug of fears

And, shunning old friendships

As easily as you would doff old clothes.

.

OK

It looks as though

You are searching for a subtle way out.

It is  now confirmed

That you can’t stand up to these struggles.

Better you vacate the post now.

We can’t hail them as heroes

Who hang up their arms

Mid way through the  war.

There

the door you opened

Is as narrow as you are.

One or two shadows

That break off from light

Might jump the fence that way.

.

So be it. No problem.

Revolution is a perennial spring.

Always

It is redolent with fresh waters here.

A galore of invitations

spring up in our path everyday.

And umpteen bodies blossom

Red each day.

.

Arun Bavera

Feb 2, 2002.

ఉద్యమం ఊటబావి

.

మిత్రుడా!

నీ మాటల క్రిందకి

నీళ్ళు చేరుతున్నాయి

నీ కాగితాలు

చెమ్మగిల్లుతున్నాయి

నీ వాక్యాలు

పదును తగ్గుతున్నాయి

నీ చూపుడువేలు గురి తప్పుతోంది

నీ పిడికిలి మధ్యలో

గాలిచొరబడుతోంది.
.
నువ్వు ఆవేశాల్ని

శీతలీకరిస్తున్నావు

నువ్వుకొత్తగా

దాపరికాలు నేర్చుకుంటున్నావు

తెరచాటు వ్యవహారాలకి

చోటిస్తున్నావు

ఆయుధాలమీద

అపవాదులు విసురుతున్నావు.
.

ఈ మధ్య పదేపదే

అహింసని ఎజెండాలోకి

లాక్కొస్తున్నావు

సిధ్ధాంతం మీద

సందేహాలు చీదరిస్తున్నావు

తరచూ వేదిక మీద

నీ కుర్చీ ఖాళీగా వుంటోంది

నీ అరచేతులు

కరపత్రాలను కౌగిలించుకోవడం లేదు

నీ చూపులు

ఖడ్గాలు వర్షించడం లేదు.

.

హఠాత్తుగా ఈ వేళ,

నీ నెత్తిమీద గొడుగు

మొలిచిందేం మిత్రుడా?

సూర్యుడీవేళ కొత్తగా

కాలుస్తున్నాడా?

తుపాకీ గొట్టం మీద

తెల్లారిన ఉదయాల్ని

మరిచిపోయావు నువ్వు

భయాల్ని భుజాల చుట్టూ

గొంగళిలా చుట్టుకుంటున్నావు

పాతస్నేహాల్ని

పాతబట్టలు విప్పుకున్నంత

తేలికగా విసర్జిస్తున్నావు.
సరే,

నువ్వు నాజూకైన

దారికోసం వెతుక్కుంటున్నట్టున్నది.

.

ఈ ఒడిదుడుకులు

నీ ఒంటికి సరిపడవని

తేలిపోయింది

యిక శిబిరం ఖాళీ చెయ్యి

యుధ్ధం మధ్యలో ఆయుధాలు దించేసిన

వారిని మేం

వీరులుగా కీర్తించలేం.

అక్కడ

నువ్వుతెరుచుకున్న ద్వారం

చాలా యిరుకైంది- నీలాగే

వెలుగునుండి తెగిపడ్డ

నీడలు ఒకటో అరో

అటు దూకేస్తాయి.

.

అయినా ఫర్వాలేదులే,

ఉద్యమం ఊటబావి

యిక్కడ

నిరంతరం కొత్తనీరు

పరిమళిస్తోనే వుంటుంది

మా మార్గం మీద

రోజూ లక్ష ఆహ్వానాలు

మొలుస్తూనే వుంటాయి

రోజూ లక్ష దేహాలు

ఎర్రగా చిగురిస్తోనే వుంటాయి.

.
అరుణ్ బవేరా

ఫిబ్రవరి 7, 2002

(ఒక కన్నీటి చుక్కకోసం- కవితా సంకలనం నుండి)