59

.

It’s difficult to stand up.

.

You don’t realize…

When you live giving a damn

you don’t realize…

But it’s hard to stand up.

Enduring everything

yet, remaining unshattered is exacting.

It’s easy to crack and

collapse shattered

And easier to scatter like bewildered looks.

.

What it takes, after all, to blow out?

It’s hard to inflame like a faggot.

But then,  how difficult is to burn!

Donning flame like attire and

Walking swinging hands like branches

Upon hills, across oceans,

Among valleys, along meadows

Above abysses, over  summit tops

How arduous it is to walk with ease

Wearing a peacock’s plume in the crown

Floating above the ground.

.

It would be pleasing to the onlookers

Even amusing and entertaining.

But, only the walker can feel

.                         The scorching  under the feet

.                         The boils rending within

.                         Vortices and volcanoes

.                         Moistening eyes and  melting colors

He would hole them out between folds of the pages

We can’t get a clue

.                         We will be looking at his eyes and his feet

.                         Standing upright with grit and gumption

.                         He walks away,

Looking conquered or to conquer the world.

.

And in his wakes

A few cyclones  and a few rainbows.

.

K. Siva Reddy

.

.

59

నిలబడ్డం చాలా కష్టం.

.

తెలియదుగానీ, నాకేం లెమ్మని

తిరిగేటప్పుడు తెలియదు గానీ,

నిలబడటం చాలా కష్టం.

అన్నింటినీ తట్టుకుని

విరిగిపోకుండా నిలబడటం చాలా కష్టం.

విరిగిపోవడం చాలా సులువు.

విఛ్ఛిన్నమై పడిపోవటం

.          బేలచూపుల్లా చెల్లాచెదరైపోవటం చాలా సులువు.

.

ఆరిపోవటం ఎంతసేపు?

మండటమే  కష్టం- అలా కాష్టం లా

అయినా సరే కాలటం ఎంత కష్టం

మంటని దుస్తుల్లా ధరించి

కొమ్మల్లాచేతులూపుకుంటూ నడవటం

కొండలమీదా, సాగరాలమీదా

లోయల మీదా, మైదానాలమీదా

అగాధాలమీదా, ఉన్నత శిఖరాలమీదా

నెత్తిమీద ఒక నెమలికన్ను ధరించి

అలా అలవోకగా, కాళ్ళు ఆననట్టు

.          నడిచిపోవటం ఎంత కష్టం?

.

చూసేవాళ్ళకి హాయిగా ఉంటుంది.

ఆనందంగానూ, వినోదం గానూ ఉంటుంది.

కానీ, నడిచేవాడికే తెలుస్తుంది

.          అరికాళ్ళకింద మంటలు

.          గర్భంలో విచ్చుకుంటున్న బొబ్బలు

.          సుడిగుండాలూ, అగ్నిపర్వతాలూ,

.          చెమరించే కన్నులూ, చెదిరిపోయే రంగులు-

అన్నిటినీ వాడు పేజీ మడతల్లో దాచేస్తాడు

మనకి క్లూ దొరకదు,

.         వాడికళ్ళకేసీ, కాళ్ళకేసీ చూస్తుంటాం

.          అతడలానే నిటారుగా నిలబడి ధీమాగా, ధైర్యంగా

.          ప్రపంచాన్ని జయించినట్టు జయించడానికన్నట్టు

అలా నడుచుకుంటూ వెడుతుంటాడు

.          వాడి వెనకమాల

.          కొన్ని తుఫానులూ, కొన్ని ఇంద్ర ధనుస్సులూ-

.

.

.     కె. శివా రెడ్డి (అంతర్జనం) 4.4.2002