అనువాదలహరి

Originally posted on తెలుగు కథలు పద్యాలు: కలలు చాలా పెంకివి… చిన్నపిల్లల్లా… కథలోని రాజకుమారుడు అన్ని వీధులూ వదిలి ఏడో వీధికే నడిచినట్టు ఎప్పుడూ వద్దన్నవైపుకే పరిగెడతాయి… అలసి మేనువాల్చాలని ఇలా కుర్చీలో చేరబడతానా మనవరాల్లా ఒళ్ళోవాలి మెడ బిగించి, ఎలామూస్తాయో గాని, ఇట్టే కళ్ళుమూస్తాయి. రెండు రెప్పల్నీ రెక్కల్లాజాచి చెప్పలేనిలోకాలకు తీసుకుపోతాయి. మయుణ్ణి మించినమాయలాడులు కలలు. వాటికిలొంగని వాళ్ళూ, భంగపడనివాళ్ళూ ఉండరు. జీవితపు ఎడారిలో నిరాశాలదాహార్తి తీర్చే ఒయాసిస్సులు అసాధ్యమైన పనులు సుసాధ్యమయేది ఈ…

గర్భస్రావాలు మిమ్మల్ని ఒకంతట మరిచిపోనివ్వవు. మీ కడుపున పడి, భూమ్మీదపడని పిల్లలు మీకు గుర్తుంటారు, ఆ చిన్న తడి మాంసపు ముద్దలు జుత్తు ఉండీ, లేకనో, ఎన్నడూ ఊపిరికి నోచుకోని ఆ పాటగాళ్ళూ, పనివాళ్ళూ. మీరు ఎన్నడూ వాళ్లని నిర్లక్ష్యం చెయ్యలేరు, కొట్టలేరు వాళ్ళకి మిఠాయిలు కొనీ, మరోలా నోరు మూయించలేరు. చీకుతున్న బొటనవేలు నోట్లోంచి పక్కకి తప్పించలేరు వాళ్ళని భయపెట్టే దయ్యాలనీ భూతాల్ని పారద్రోలనూ లేరు. ప్రేమగా నిట్టూరుస్తూ వాళ్ళని విడిచిపెట్టనూ లేరు కంటితో చూసి…

కొన్ని రోజులు నా ఆలోచనలు తమలోతాము ముడుచుకుపోతాయి చలికి ముడుచుకుపోయినట్టు, నీరసంగా, కళ్ళుమూసుకుని నా మనసులోని మోడుబారిన చేట్లమీంచి చినుకులు చుక్క చుక్కగా కారుతున్నట్టు వేలాడుతూ. మరికొన్ని రోజులు అవి మెరుస్తూ తేలిపోతుంటాయి గాలిలో స్వేచ్చగా రెక్కవిచ్చి మరీ ఎగురుతాయి సున్నితమైన వాటి రెక్కల తాకిడికి అంటిన బంగరు ధూళి నా కురుల్లో మెరుస్తుంది. . కార్ల్ విల్సన్ బేకర్ (1878–1960) అమెరికను కవయిత్రి   Some Days . Some days my thoughts are…