చెట్టు… సారా టీజ్డేల్, అమెరికను కవయిత్రి

ఓహ్! నా గురించి ఏ జ్ఞాపకాలూ మిగలకుండా
నన్ను నేను అన్ని సంకెళ్ళనుండీ విముక్తం చేసుకోవడం
డిశంబరునెలలోని చెట్టులా
నా హృదయాన్ని మోడులా చేసుకోవడం
ఆకులన్నీ రాల్చిన తర్వాత చెట్టులా
ప్రశాంతంగా నిశ్చింతగా నిలబడగలగడం
రాత్రి కురవబోయే వర్షానికి గాని
వేకువ సంధ్యారాగానికిగాని నిరీక్షించే పనిలేకపోవడం
అయినా ఇంకా, ఓహ్ అంత నిశ్చలంగా ఉండడం…
విసరుగాలులు వచ్చిపోతుంటే
కురవబోయే మంచు వర్షానికి భీతిగాని
లేదా బరువుగా పేరుకునే మంచు గురించి భయం గాని
లేకుండా నిశ్చలంగా ఏమీ పట్టించుకోకుండా ఉండడం ;
ఎవరైనా పక్కనించి పోతారని గాని
తెల్లని ఆకాశపు కాగితంపై సన్నని నల్ల గీతని
చూస్తారన్న చింతగాని లేకుండా ఉండడం… (ఎంతకష్టం! )

.

సారా  టీజ్డేల్

అమెరికను కవయిత్రి

.

Oh to be free of myself,

With nothing left to remember,

To have my heart as bare

As a tree in December;

Resting, as a tree rests

After its leaves are gone,

Waiting no more for a rain at night

Nor for the red at dawn;

But still, oh so still

While the winds come and go,

With no more fear of the hard frost

Or the bright burden of snow;

And heedless, heedless

If anyone pass and see

On the white page of the sky

Its thin black tracery.

Sara Teasdale