I am sorry
I did not take proper leave
When we parted…
I could not speak out my mind
when the police arrested me.
You stood awestruck
with tears swelling in your eyes.
Poor me! These cuffed -hands
were helpless to dry your tears.
Ringing the ‘long-bell’ to silence
marched … the police boots.
I could not tell you
about the umpteen thoughts that swelled up in my mind
like a billowing ocean under a tempest.
The beating of the heart
failed to break the pervading silence frozen.

Then…
I could not tell you
that whatever I might have said, or,
how much ever I had had said…
my words would just make some hollow sounds
bereft of any worthwhile meaning.

Dear
I saw
lives bare, barren and parched…
without a shelter over head,
lives utterly famished
with wolves raging in their bellies,
lives akin to … the quadruped,
and, a la cadavers.
Their tales and tragedies
I tried to put into my words
breathing life into them.
I yearned to dispel the gloom
and usher in aurorae in their lives…

I wasn’t aware.
That day…
In the evening when
we were exploring the beauty of life
exchanging livelinesses of the past
they suddenly descended on us.

I could not reassure you
that I know
your tears
were not for me and me alone, but
they were tributes
to countless oppressed souls;
that they were
scuds of happiness
beacons of hope, and
betides of radiant dawns.

I am sorry
I could not tell you it all.
.
[Central Jail, 15.1.1976]

Bojja Tarakam
27 June 1939 – 16 September 2016
Telugu Poet
From “Nadi Puttina Gomtuka” – 1983

నీతో చెప్పనే లేదు
————————–
నీతో చెప్పలేదు
నేను వెళ్తున్నప్పుడు
నన్ను పోలీసులు పట్టుకున్నప్పుడు
నీతో చెప్పలేదు…
నన్ను చూస్తూ నిలబడిపోయావు
నీ కళ్ళనిండా నీళ్ళు
నీ కన్నీళ్ళు తుడవడానికి
నా చేతులకు సంకెళ్ళు
నిశ్శబ్దానికి గంటలు కొడుతూ
పోలీసు బూట్ల చప్పుళ్ళు
సముద్రం హోరులా మనసులో
పొంగే మాటల కెరటాలు
నిశ్శబ్దాన్ని చీల్చలేని
హృదయ నాదాలు
నీతో చెప్పనే లేదు…
అప్పుడు
ఏ మాటలైనా ఎన్నైనా
ఉట్టి శబ్దాలేనని
అర్థం ఏమీ ఉండదని
చెప్పలేకపోయాను నీకు
ఉండ నీడలేని
ఎండు బ్రతుకులను
తిన తిండిలేని
మండు బ్రతుకులను
మంద కడుతున్న జీవాలను
మందగిస్తున్న శవాలను
చూశాను నేను.
వారి గాధలను, బాధలను
నా మాటల్లో పేర్చాను,
నా ఊపిరితో ఊదాను.
చీకటిని తొలగించాలని
వెలుగు తేవాలని ఉవ్విళ్ళూరాను.
నాకు తెలియనే లేదు
ఒక రోజు…
నువ్వూ నేనూ సాయంకాలం
అందాలను మలచుకొంటున్నప్పుడు
ఆనందాలను తొలుచుకొంటున్నప్పుడు
హఠాత్తుగా వాళ్ళొచ్చారు.
నీతో చెప్పనే లేదు
నీ కన్నీళ్ళు
నా కొక్కడికే కాదని
కోటి కోటి బాధాతప్త హృదయాలకు
నివాళులని
ఆనంద జలదాలని
ఆశాకిరణాలని
అరుణార్ణవ కెరటాలని
నీతో చెప్పనే లేదు…
.

సెంట్రల్ జైలు. – 15.01.1976
బొజ్జా తారకం
——————-
నది పుట్టిన గొంతుక -1983