In the relentless rain of moonlight

The stars occasionally seem balls of hail …

I run after falling meteors

With the swiftness of childhood …

I have already melted enough hails

And cooled off comets and meteorites!

A rainbow opens up on the sky, but

Within, a firmament snuggles smugly

Some more colourful dreams try to hang about

Unsuccessfully… but the canticle endures….

 

New moon looks not gloomy

When you think of the crescent in the offing

When you are sure of the full moon,

You are not conscious of the dawn or nightfall.

Between, when you balance your Blues and Brights

You reconcile and find there is no room for angst.

 

Yet, neither the bleak veils cease,

Nor buds of darkness blossom

Night long, as restlessness endures

And an unremitting anxiety seizes

I patiently twine the frills of light

And billow the fires of sleep

Becoming a shadow among shadows

Like the screen behind chiaroscuro

Lying alone incarcerated to redeem a dream.  

.

Usha Rani

Telugu

Indian

“Usha Rani…  more popular through her blog http://maruvam.blogspot.com as Maruvam Usha… is born and grew up in Nagarjunasagar project official colonies. She earned a masters in Computer Software and is an IT professional. Chicago via Sydney she is been an NRI for last 21 years, and her immaculate love for motherland and longing reflect in her poetry. the author of the collection of poems Maruvam (2013), dedicated to her father Sri Kadiyala Kesava Rao on the occasion of his sahasra poorna chandra darsanam (around 82 years of age).

Usha defines poetry as her way of living. The center of her poetry is Nature, but the span circles out to Spirituality and Philosophy. She affectionately calls her father as the spirit and soul behind her life. Her other interests include photography, dance and gardening. She doesn’t have any favorite poets, authors or guides. She reads with an ardent desire of dwelling in as many  imaginary worlds as possible.”

 

బందీ

.

ఆగక కురిసే వెన్నెల్లో అప్పుడప్పుడు తారలు వడగళ్ళు అవుతాయి

రాలిపడే ఉల్కల వెంట బాల్యపు నేర్పుతో వెళ్తాను- ఇప్పటికే ఎన్ని వడగళ్ళు కరిగించాను

ఉల్కల, తోకచుక్కలను చల్లార్చాను!?

ఇకిక్కడ వానవిల్లు విరిసింది, లోలోపల ఒక పందిరి నింగిలా ఒంగి

ఇంకాస్త పరుచుకుని రంగుల కలలు, అతుక్కుని, అతికీ అతకక 

అయినా నిరంతరం గా సాగే గానమై!

నెలబాలుడు వస్తాడనుకున్న పిమ్మట అమాస బాధించదు

పున్నమి రానుంది అనేకున్నాక వేకువ రాకపోకలు పట్టవు

నడుమ కృష్ణపక్షపు పూర్వపక్ష కాంతులలో అవే నీలాలు

ఉన్నవి రానివి లెక్కేసుకున్నాక వేదన మనసున నిలవదు…

మసక తెరలు తొలగవు; చీకటి మొగ్గలూ విచ్చుకోవు

రేయంతా యాష్టగా వేసట యెరుగని ఆత్రుతగా 

వెలుగు కొసలు ముడివేస్తూ- నిదుర నిప్పులు ఊదుతూ-

నీడల్లో నీడగా, కదలాడే గోడగా ఇదిగో ఇక్కడే బందీగా విరిసే ఓ కల కోసం…

.

ఉషారాణి

తెలుగు

భారతీయ కవయిత్రి