నువ్వు అందమైన దానివే, కాని అది గతం,
ఒక పురాతన పియానో మీద ఆలపించిన
ఒకనాటి సంగీత రూపకంలా;
లేదా,18వ శతాబ్దపు అంతిపురాల్లో
సూర్యకాంతులీనే పట్టువలిపానివి.

నీ కన్నుల్లో గడువు మీరి, వ్రాలుతున్న
నిమేష కుసుమాలు నివురుగప్పుతున్నాయి;
నీ ఆత్మ సౌరభం
ఏదో తెలియని వాసనతో ముంచెత్తుతోంది
చాలకాలం మూతవేసిన జాడీల్లోని ఆవకాయలా.

కానీ, నీ గొతులో పలికే స్వరభేదాలు

వాటి మేళవిప్ములు వింటుంటే నాకు మనోహరంగా ఉంది.

నా శక్తి అప్పుడే ముద్రించిన నాణెం లాంటిది
దాన్ని నీ పాదాల ముందు ఉంచుతున్నాను.
మాట్టిలోంచి తీసి చూడు.
దాని తళతళ నీకు నవ్వు తెప్పించవచ్చు

.

 ఏమీ లోవెల్

February 9, 1874 – May 12, 1925

అమెరికను కవయిత్రి

.

.

A Lady

.

You are beautiful and faded,

Like an old opera tune

Played upon a harpsichord;

Or like the sun-flooded silks

Of an eighteenth century boudoir.

In your eyes

Smoulder the fallen roses of outlived minutes,

And the perfume of your soul

Is vague and suffusing,

With the pungence of sealed spice jars.

Your half-tones delight me,

And I grow mad with gazing

At your blent colors.

My vigor is a new-minted penny,

Which I cast at your feet.

Gather it up from the dust,

That its sparkle may amuse you.

.

Amy Lowell

February 9, 1874 – May 12, 1925

American

Poem Courtesy:

The New Poetry: An Anthology.  1917.

Harriet Monroe, ed. (1860–1936).

http://www.bartleby.com/265/199.html