In some enduring aridity of life

Even smiles dry up from the lips.

Just a stub of stubborn existence remains

Like a deciduous autumnal tree.

And into the enveloping shadows

Do the long accustomed feet blindly move

Stomping the dead leaves and hopes.

Nobody loves a withered tree

Or a man wounded at heart.

Perhaps everybody is lonely in grief!

For a drop of rain

For the smell of damp earth

For a new twig to spring

For the song of the bird

The tree…

And

For a drop of tear

For a reassuring touch

For a caressing heart, and

For an enduring embrace

The man…

.

.

.

Long

.

Aranya Krishna

Telugu

Indian

నిరీక్షణ

ఒకానొక సుదీర్ఘ జీవన గ్రీష్మంలో
పెదవుల్నుండి చిరునవ్వులూ రాలిపోతాయి
ఒక మొండి అస్తిత్వం మిగులుతుంది
ఆకులు రాలిన చెట్టులా

చుట్టూ ఉన్న నీడల్లోకే
చిరపరిచితమైన అడుగులూ జరుగుతాయి
రాలిపడిన ఆకులను ఆశలనూ తొక్కుకుంటూ

ఎండిపోయిన చెట్టును
గుండె గాయమైన మనిషినీ ప్రేమించలేరెవ్వరు
బహుశ దుఖంలో అంతా ఒంటరే

వానచుక్క కోసం
తడిమట్టి వాసన కోసం
కొత్త చిగుళ్ళ కోసం
పక్షిపాట కోసం
చెట్టు

కన్నీటి బొట్టు కోసం
వెన్ను నిమిరే స్పర్శ కోసం
పొదువుకునే గుండెల కోసం
అవిశ్రాంత ఆలింగనం కోసం
మనిషి

.

అరణ్య కృష్ణ
తెలుగు