The road looks barren…

As if nobody had passed by for years.

The deciduous leaves beckon pleadingly.

There is no ruffle in the wind.

A rusted old bicycle lies leaning onto the wall

The sky is devoid of its wonted hues

And the earth fails to hide its fissures.

No, one cannot retreat his steps;

Must continue the journey

Solely on the strength of his faith.

Someone who has travelled this way

Is watching from the other end …

With eyes glued to the road,

‘Antenna’ing his ears and

 Hanging on to his breath.

I think we are going to meet this time.

After all, what is this world here for

But for to meet the unfamiliar faces?

.

Mohan Rishi

 Telugu, Indian

అదే రోడ్డు

. 

రోడ్డంతా ఖాళీగా వుంటుంది. కొన్ని సంవత్సరాలుగా మనుషుల
జాడ లేనట్లు. రాలిపడ్డ ఆకులు జాలిగా చూస్తుంటాయి. గాలి
మాట లేదు. సిలుం పట్టిన పాత బండి గోడకు ఆనించి
వుంది. రంగు వెలిసిన ఆకాశం. నెర్రెలు బాసిన నేల.

వెనక్కి వెళ్ళనే కూడదు. కేవలం నమ్మకం మీద నడక
సాగించాలి. ఈ దారి గుండానే ప్రయాణించి అటు చివర
ఒకరు ఎదురు చూస్తున్నారు. చెవులు రిక్కించి,
కళ్ళు రస్తాకు అప్పగించి. శ్వాస చివరంచున నిలబడి.

నేననుకోవడం, ఈసారి తప్పకుండా కలుసుకుంటాం.
పరిచయం లేనివాళ్ళను కలపడానికే కదూ, ప్రపంచం
వున్నది?!

.

– మోహన్ రుషి