No great expectations I entertained for

The picture to be amazing;

I just went on caressing with the brush across;

I did not even think of some deadline

To finish it before.

 

Even as I blotted clean the stains of blood

That seeped up to the fore arms

While I was drawing some fine cambering lines

With the obliquely abrased heart,

I did not wish this painting stand out

Counted for a wonderful work.

 

Of course,

I did hope,

When once in some distant future

This picture commands attention,

Some hands should caress

The blank spaces I left

With compassion

And complemented

With their finger prints,

The painting should greet me in delight.

 

Even when I borrowed

The somatic sensation of some

Grassy inflorescence

Which preserved their smiles

Hiding under the snowy veil

On some pretty cool shadowy nights

To daub this painting,

I did not aspire it

An amazing piece of work.

However

I wanted to leave it a memento

To the streaks of blood

That’s why

I left the place blank

Where I should have left my signature.

 

Perpetually on the easel

The Painting still works upon itself

Over and again with unrestrained freedom.

Even the passers-by

Peep into the ever-changing canvas

To identify themselves

And bid adieu

After endlessly refurbishing it with fresh colours.

 

.

Naresh Kumar

 

 

ఒక అసంపూర్తి చిత్రం

 

నెనెప్పుడూ అనుకోనేలేదు
ఆ చిత్రం అద్బుతంగానే ఉండాలని
అలా కుంచెని కదిలిస్తూ పోయానంతే
అదెప్పటికో పూర్తవాలనికూడా
నేననుకోనేలేదు

 

కోసుగా చెక్కిన గుండెతో
కొన్ని వంపుతిరిగే
సన్నని గీతలని చిత్రించేప్పుడు
మోచేతులదాకా
సాగిన రక్తపు చారికలని
తుడుచుకుంటున్నప్పుడు కూడా
నేను ఆ చిత్రాన్ని అద్బుతమైనదిగా
నిలబడితే బాగుండనుకోలేదు

 

కాకపోతే
ఆ చిత్రం ఒకానొక కాలపు
వేదికపైకి కొనిపోబడినప్పుడు
నేను ఖాలీగా వదిలిన
ప్రదేశాలని
కొందరి చేతులు ఆప్యాయంగా తడమాలనుకొన్నాను
వారి చేతుల గుర్తులతో
నింపబడిన ఆ చిత్రం
నన్ను నవ్వుతూ ఆ వేదికపైకి
ఆహ్వానించాలనుకున్నాను

 

అతి చల్లని నీడల రాత్రులలో
మంచు దుప్పటి కప్పుకొని
కొన్ని నవ్వులని దాచుకున్న గడ్డిపువ్వుల
స్పర్శ ని తెచ్చి
ఆచిత్రానికి పూస్తున్నప్పుడు
ఆ చిత్రం అద్బుతంగా ఉండాలని నేననుకోలేదు

 

 

కానీ
కొన్ని రక్తపు మరకల గుర్తుగా
దాన్ని వదిలేయాలనుకున్నాను

అందుకే
నేనా చిత్రం కిందుగా
సంతకం చేయాల్సిన ప్రదేశాన్ని
ఖాలీగా ఉంచేయదలిచాను

 

ఇకా ఆ అసంపూర్తి చిత్రం
స్వేచ్చగా తనని తాను చిత్రించుకుంటూనేఉంటుది
ఆ పక్కగా నడుస్తూ వెల్లిపోయే
వారంతా
క్షణక్షణమూ కొత్తగా
మారిపోయే ఆ చిత్రం లో తమని తాము
వెతికి గుర్తించుకుంటారు
అనంతానంతంగా రంగులని అక్కడ గుమ్మరించి
వెళ్ళిపోతూనే ఉంటారు…..

 

02/07/14

నరేష్కుమార్