నేనే మెత్తనిదాన్నై ఉండి,  అందంగా ఉండి

నా మనసు నీ పాదాలముందు పరిచితే;

నా మనసులోని ఆలోచనలన్నీ నీతో చెప్పుకుని

నువ్వు తేలికగా చెప్పే అబద్ధాలన్నీ నిజమని పొగిడితే;

“నిజం సుమీ” అని నెమ్మదిగా మనసులోనే అనుకుని

“ప్రియా! ఎంత నిజం చెప్పావు,” అని పదేపదే చెపుతూ;

సందర్భానికి తగ్గట్టు కళ్ళువాల్చుకుని

నీ నొసలుచిట్లింపులకు ముఖంపాలిపోయేలా భయపడుతూ,

నా మాటల్లో నిన్నెక్కడా ప్రశ్నించనంతవరకు

ప్రియతమా, అప్పుడు నీ ఇష్టం వచ్చినట్లు ప్రవర్తిస్తావు.

అదే నేను బలహీనురాల్నై, పిచ్చి దానిలా

నా మనసు ప్రతి కుర్రాడితో పంచుకుంటే,

నువ్వు నా గడపదాటిన ప్రతిసారీ

అడుగుల్ని తలకద్దుకుంటే ఫర్వాలేదు;

కానీ, నేను నిను అనుమానించినా, నిను చీదరించుకున్నా,

“నీకో నమస్కారం” అని గట్టిగా అరిచి, నా కాళ్లమీద నిలబడినా

నీ ఆనందానికి విఘాతం కలిగించి, నమ్మకాన్ని వమ్ముచేసినా

బ్రతికుండగా నువ్వు నా వంక చూడవు.

.

డొరతీ పార్కర్

(August 22, 1893 – June 7, 1967)

అమెరికను

.

.

Dilemma

.

If I were mild, and I were sweet,
And laid my heart before your feet,
And took my dearest thoughts to you,
And hailed your easy lies as true;
Were I to murmur “Yes,” and then
“How true, my dear,” and “Yes,” again,
And wear my eyes discreetly down,
And tremble whitely at your frown,
And keep my words unquestioning
My love, you’d run like anything!

Should I be frail, and I be mad,
And share my heart with every lad,
But beat my head against the floor
What times you wandered past my door;
Were I to doubt, and I to sneer,
And shriek “Farewell!” and still be here,
And break your joy, and quench your trust
I should not see you for the dust!

.

Dorothy Parker

(August 22, 1893 – June 7, 1967)

American Poetess