నే నొకసారి

ఖగోళశాస్త్రపారంగతుడిని విన్నప్పుడు

అతను సిధ్ధాంతాలనీ దాఖలాల్నీ,

అంకెల్లో అడ్డంగా, నిలువుగా

పట్టీలువేసి చూపిస్తూ;

పటాలూ, బొమ్మలతో విశదపరుస్తూ;

సంకలనవ్యవకలనాలతో

అంచనాలు వేసి చెబుతుంటే;

ఆ గదిలో అతని ప్రసంగాన్ని

అందరి అభినందనల మధ్యా

కూర్చుని నేను వింటున్నప్పుడు

నాకు వల్లమాలిన విసుగేసి,

ఎంత వెగటు అనిపించిందో చెప్పలేను.

తక్షణం అక్కడనుండి లేచి

మెల్లగా బయటకు జారుకున్నాను

.

మంత్రముగ్ధుల్ని చేసే ఆ చల్లని రాత్రిలో

ఒక్కడినీ బయట తిరుగుతూ

పరీవ్యాప్తమైన నీరవ నిశీధిలో

అప్పుడప్పుడు తలపైకెత్తి

నక్షత్రాలని

మౌనంగా వీక్షించేను

.

వాల్ట్ వ్హిట్మన్

.

When I heard the Learn’d Astronomer

.

When I heard the learn’d astronomer;

When the proofs, the figures,

were ranged in columns before me;

When I was shown the charts and the diagrams,

to add, divide, and  measure them;

When I, sitting, heard the astronomer,

Where he lectured with much applause

in the lecture-room,

How soon, unaccountable,

I became tired and sick;

Till rising and gliding out,

I wander’d off by myself,

In the mystical moist night-air,

and from time to time, Look’d up

in perfect silence

at the stars.

.

Walt Whitman

Related articles

• Poet’s Laurels for Los Angeles (kcet.org)
• Remembering 9/11 through poetry: a podcast with Norbert Krapf (iupress.typepad.com)
• Trascendentalism (nickycordon.wordpress.com)
• Noiseless and Patient (bronskeyeview.wordpress.com)