.

తన ప్రకాశానికి తానే మురిసిపోతూ,

సూర్యాస్తమయాల మధ్య…  రోజు …  ఊగిసలాడుతోంది.

.

ఈ మిట్టమధ్యాహ్న వేళ, ప్రకృతి నిశ్శబ్దంగా

ముందుకీ వెనక్కీ ఊగుతున్నసముద్ర తీరంలా ఉంది.

.

అంతా కనిపిస్తూనే ఉంటుంది… ఏదీ పట్టు చిక్కదు

అంతా దగ్గిరా ఉన్నట్టే ఉంటుంది… ఏదీ చేతికందదు

.

కాగితం, పుస్తకం, పెన్సిలు, గ్లాసు

అన్నీ తమ పేర్ల నీడలో సేదదీరుతున్నాయి

.

నా కణతలదగ్గర కొట్టుకుంటున్న నాడి

ఏ మార్పూలేని రక్తాన్నే మోసుకెళ్తోంది.

.

నిర్లిప్తంగా పడున్న గోడమీద

వెలుతురు క్రీనీడల భూతాల్ని ప్రదర్శిస్తోంది.

.

నా కంటిపాపలో నాకునేనే కనిపిస్తున్నా

దాని శూన్యదృక్కుల్లో నన్నునేను  చూసుకుంటూ.

.

ఈ క్షణం చెదిరిపోతుంది.

నేను కదలకుండా కొంతకాలం ఉండి వెళ్ళిపోతాను.

నేనొక విరామ చిహ్నాన్ని.

.

ఆక్టేవియో పాజ్.

(March 31, 1914 – April 19, 1998 )

Image Courtesy: http://upload.wikimedia.org

.

Between Going and Coming

.

Between going and staying
the day wavers,
in love with its own transparency.

The circular afternoon is now a bay
where the world in stillness rocks.

All is visible and all elusive,
all is near and can’t be touched.

Paper, book, pencil, glass,
rest in the shade of their names.

Time throbbing in my temples repeats
the same unchanging syllable of blood.

The light turns the indifferent wall
into a ghostly theater of reflections.

I find myself in the middle of an eye,
watching myself in its blank stare.

The moment scatters. Motionless,
I stay and go: I am a pause.

.

Octavio Paz

(March 31, 1914 – April 19, 1998 )