Treescape in a Storm … Ismail

.

It sways like a sea…
Why does this ungirdled garden grieve
Night and day in the ceaseless storm?

Curiously, why even the ocean imitates?

Maybe it rains perpetually in its heart.

Amidst such billowing turbulence
Why do birds retreat only to the tree-waves
That howl and hiss?

No sooner the easterly hurricane
Starts spinning its sinister snares, than the
Ships sail to the seas for refuge, they say;

As the trees flaunt to the wind
Their answer to its questioning of their roots
The erotemes of roots
Still hang in the vacuum left by the upturned.

And the graceful cities
Fattened by the questionables
Remain under the siege
Of surrounding sheets of brimming brine.

Hands may cede, but,
Seeds and birds shall take wings.
Casting new shadows
Humming new hymns.

For the storm and the swelling surfs
Agitation is only at the periphery…
But at heart
They are both pacific.

.

Ismail 

July 1, 1928 – Nov 25, 2003

Indian

.

వర్షంలో ఊగే చెట్లు

.

సాగరంలా ఊగుతోంది.

భోరున కురిసే వర్షంలో

పారం కనిపించని తోట

అహర్నిశీధులు క్షోభిస్తుందేం?

మహాసముద్రం చోద్యంగా ?

గుండెల్లో నిత్యం వానలు

కురుస్తో ఉంటాయి గావును.

అంత కల్లోలంలోనూ

ఎగిరిపడి కసిరేసే

వృక్షతరంగాల్నే

పక్షులాశ్రయిస్తాయేం?

తూర్పున నల్లటి ఉచ్చులు

తుఫాను పన్నుకుంటూ రాగా

చప్పున సాగరవృక్షాగ్రానికి

తప్పించుకుంటాయిట ఓడలు

మూలాల్ని ప్రశ్నించే గాలికి

కూలుతాయి మహావృక్షాలు,

ఊగుతాయి ఆ శూన్యంలో

ఊడిన వేళ్ళ ప్రశ్నార్థకాలు

చుట్టుకుపోయిన మహాసముద్రాల

అట్టడుగున మిగుల్తాయి

బలిసిన ప్రశ్నార్థకాలతో

కుల్కులలాడే మహానగరాలు.

భుజాలు పతనమైనా

బీజాలూ ద్విజాలూ ప్రసరిస్తాయి

కొత్తనీడల్ని పాతుతాయి

కొత్తపాటల్ని మొలకెత్తుతాయి

జలనిధికీ, ఝంఝ కీ

అలజడి పైకే కానీ

హృదయాలతి ప్రశాంతమట

.

ఇస్మాయిల్. 

July 1, 1928 – Nov 25, 2003