జాడతెలియకుండా గరిక ఎదిగినట్టు
తండ్రీ! నాకు ఎరుక చేయ్యి;
నిర్దయగా ఈ ప్రపంచం నా గుండెమీద చావుదెబ్బలని
నిశ్చలమైన గండశిలలా ఎదుర్కోనగలిగడం మప్పు;
నా మనసుకి, శక్తిని కూడదీసుకునే ప్రాపు చేసి,
ఒక మామూలు పువ్వుని చెయ్యి;
ఆశగా తలెత్తి చూసే పాపీ పువ్వులా
ఎండిన ఈ గుండెని, నిండుగా నిండనీ
ఈ బ్రతుకుని దాని వయో భారాన్ని
తల దించుకున్న పాపీ పువ్వులా ధరించనీ.

తండ్రీ! నాకు ఒక చెట్టులా,
దయగా, శాంతంగా ఉండడం ఎలాగో నేర్పు;
ఓక్ చెట్టు మధ్యాహ్నచ్చాయలో
కీచురాళ్ళు హాయిగా అరుచుకోగలగాలి;
తనపని తాను చేసుకుపోయే కుమ్మరిపురుగు
కాసేపు ఆ నీడలో సేదదీరాలి;
అలసిన బాటసారులు
దారిలో విశ్రమించే ప్రదేశానికీ
పొదల పందిళ్ల మాటుకీ,
చల్లని ఏకాంత ప్రదేశాలకీ
నా ఆనందాన్ని తెలియపరచనీ!

ఎడ్విన్ మార్ఖామ్
అమెరికను కవి

(April 23, 1852 – March 7, 1940)

Edwin Markham,

American Poet

Photo Courtesy: Wikipedia

Teach me, Father, How to go
Softly as the grasses grow;
Hush my soul to meet the shock
Of the wild world as a rock;
But my spirit, propt with power,
Make as simple as a flower.
Let the dry heart fill its cup,
Like a poppy looking up;
Let life lightly wear her crown,
Like a poppy looking down.

Teach me, Father, how to be
Kind and patient as a tree.
Joyfully the crickets croon
Under the shady oak at noon;
Beetle, on his mission bent,
Tarries in that cooling tent.
Let me also cheer a spot,
Hidden field or garden grot-
Place where passing souls can rest
On the way and be their best.

Edwin Markham
April 23, 1852 – March 7, 1940)
American Poet