He was always like that.

Whenever I asked him to come alone

He would bear Springs along;

In the silence of the open without

Trees used to rehearse marching drills;

The sky-scape would freeze

In the waters of the meandering stream.

…………

I faintly remember the stars melting away.

*

No. No

I neither want the moon nor the moonlight.

The lone sun is enough for me.

Let me pass off this gloomy night

In my longing for him.

*

He was always like that.

Like a wandering minstrel

He would bring some trills along.

In his presence

I would relive my cherished childhood,

This body would become a cradle of sensations,

And I nestle snugly in his warm embrace.

At the bewitching hour

He would wake me up

And narrate pitifully

How bullets chase

The tinkling ankle-bells.

Then, with all apprehensions

I tuck him safe in the vaults of my heart.

*

He is not seen now.

I don’t know where he fell off

At the sudden onset of Fall.

.

Mahe Jabeen Baig

(Born 1961)

Telugu Poet

Mahe Jabeen Baig

Mahe Jabeen Baig hails from Nellore, Andhra Pradesh. She did her masters in Social work from Padmavathi Mahila University, Tirupathi (1987), and LLB from Osmania University (2002). She also holds a PG Diploma in Human Rights from University of Hyderabad (1999).

She has to her credit a collection of her poems “Aku Ralu Kaalam” (The Fall) published in 1997. She is widely published and her poems find place in many collections… like Neeli Meghalu (Ed. Volga) and “Hibiscus on the Lake: Twentieth-century Telugu Poetry from India” (Ed. Velcheru Narayana Rao).

She lives in Hyderabad, Telangana and practices law privately.  She deals with issues relating to human rights and minority women.

ఆకురాలు కాలం

అతనెప్పుడూ అంతే

ఒంటరిగా రమ్మంటే వసంతాన్ని వెంట తెస్తాడు

ఆరుబయట ఆకుల నిశ్శబ్దంలో

చెట్లు కవాతు చేస్తున్నాయి

ఆ సెలయేటి నీళ్ళల్లో

ఆకాశ చిత్రం ఘనీభవించింది

చుక్కలు కరిగి రాలుతున్న దృశ్యం

లీలగా గుర్తుంది

వద్దు …

నాకు వెన్నెలా వద్దు, పున్నమీ వద్దు

సూర్యుడొక్కడు చాలు

అతని నిరీక్షణ లో ఈ నల్లని రాత్రి అలా

గడవనీ …

అతనెప్పుడూ అంతే

వస్తూ వస్తూ పాటల్ని వెంట తెస్తాడు

అతని సమక్షంలో

పోగొట్టుకున్న బాల్యం తిరిగి ప్రవహిస్తుంది

శరీరం అనుభవాల పాఠశాల అవుతుంది

నేను అతని గుండెల్లో దాక్కుని పడుకుంటాను

ఝామురాత్రి

నిర్దాక్షిణ్యంగా నన్ను లేపి

మంజీరనాదాల్ని తూటాలు

వెంటాడిన వైనం

చెబుతాడు

అప్పుడు భయంగా అతన్ని

నా గుండెలోనే దాచుకుంటాను

అతనిప్పుడు లేదు

ఈ మధ్య అర్ధాంతరంగా వచ్చిన

ఆకురాలే కాలానికి ఎక్కడ రాలిపడ్డాడో ?

.

  మహెజబీన్