నిగూఢమైన ఓ రేయీ, ఇలా రా! 

నెమ్మదిగా దిగివచ్చి ఒద్దికగా పొదువుకో!

ఏ ఆరాధనలూ లేకుండా

అహంకారంతో మేము కట్టుకున్న ఇళ్ళపై

నెమ్మది నెమ్మదిగా ఆవహించు.

నీ ముసుగులో వాటిని దాచి దాచి

నాల్గుపక్కలా నీ నీడలని ప్రసరించు.

మా కార్ఖానాలపై, అంగళ్ళపై 

వ్యాపిస్తూ, మా అహమికలనీ,

మా అవమానాలనీ

నీ నీహారికా సదృశమైన రెక్కలలో 

మరుగుపరుచు.

నున్నటి రాళ్ళుపరచిన మా వీధులలోకి అడుగుపెట్టి

నీ కల్లోల పవనాల రేచుకుక్కల్ని విడిచిపెట్టు.

ఓ నిశా రత్నమా! నిద్రిస్తున్న వాళ్ళని సమీపించు.

వాళ్ళ కలల్లో నీ జ్వాలల్ని రగుల్చు. 

.

మేక్స్ మైకేల్సన్

(1880-1953)

అమెరికను

.

A Hymn to Night

.

Come, mysterious night; 

Descend and nestle to us. 

Descend softly on the houses          

We built with pride,          

Without worship.                      

Fold them in your veil,    

Spill your shadows.           

Come over our stores and factories,            

Hide our pride—our shame—       

With your nebulous wings.                    

Come down on our cobbled streets:              

Unleash your airy hounds.              

Come to the sleepers, night;            

Light in them your fires.

.

Max Michelson

(1880-1953)

American

Read about the poet here: http://www.mellenpress.com/mellenpress.cfm?bookid=2959&pc=9

Poem Courtesy:

The New Poetry: An Anthology. 1917

Ed: Harriet Monroe, ed. (1860–1936)

 

http://www.bartleby.com/265/241.html