మెల్లగా అడుగులెయ్యండి… తల వంచుకొండి

గౌరవపురస్సరంగా తల అవనతం చెయ్యండి

ఇక్కడ ఏ గుడిగంటలూ మోగవు…

అయినా ఒక అమర్త్యాత్మ

శరీరంనుండి నిష్క్రమించబోతోంది.

ఓ తెరువరీ! నువ్వు ఎంతో గొప్పవాడివై ఉండొచ్చు

అయినా, కనీసగౌరవంతో తల వంచుకో;

ఆ పాడుబడ్డ పూరిపాకలో…

ఆ నామమాత్రమైన పక్కమీద

నీకంటే గొప్పవాడు పరున్నాడు. 

ఆ బిచ్చగాడి గుడిశలో

మృత్యువు రాజసాన్ని ప్రదర్శిస్తోంది.

ఎవరూ లేరులే… లోపలికి నడు

ఈ రాజమందిరానికి ఎవరూ కాపలా లేరులే

లోపలికి తొంగిచూడు

చెమ్మగా చల్లగా ఉన్న కాలిబాటమీద

కులాసాగా ఏ రాజప్రుప్రముఖులూ నడవరు;

బలహీనమైన చేతులతో

మృత్యువాతపడుతున్న ఆ తలని

ఒక స్త్రీ ఎత్తిపట్టుకుంటోంది.

ఏ ఆప్తుల రోదనలూ వినిపించడం లేదు

ఒంటరిగా వినిపిస్తున్న పసిపాప ఏడుపు తప్ప;

అణుచుకున్న ఒక వెక్కు… ఆ వెనక

దీర్ఘంగా తీసి ఒక్కసారి వదిలిన శ్వాస… అంతే!

ఒక మూలుగు… దానితోపాటే ప్రాణం నిర్గమన.

ఓహ్! ఎంత వింత మార్పు!

ఒక్క సారి జైలు గోడలు బద్దలయ్యాయి;

ఈ క్షణం వరకు, బాధతో

కృశించి కృశించి, మరుక్షణంలో

తారానివహాలకావల!

ఒహ్, ఎంత మార్పు!  అద్భుతమైన మార్పు!

ఇప్పుడక్కడ ఆత్మ గతమైన మట్టిముద్ద మిగిలింది;

శాశ్వతమైన సూర్యోదయం అయింది…

ఇప్పుడొక అనశ్వర మూర్తి నిద్రలేచాడు…

తన దైవంలో మేల్కొన్నాడు.

.

కెరొలీన్ సదే,

(6th Dec 1786 – 20th July 1854)

ఇంగ్లీషు కవయిత్రి

.

 

.

 

The Pauper’s Death-bed

.

Tread softly—bow the head—       

In reverent silence bow—    

No passing bell doth toll—    

Yet an immortal soul   

   Is passing now.      

         

Stranger! however great,      

With lowly reverence bow; 

There’s one in that poor shed—     

One by that paltry bed—      

   Greater than thou.      

    

Beneath that beggar’s roof,  

Lo! Death doth keep his state:      

Enter—no crowds attend—  

Enter—no guards defend     

   This palace gate.      

      

That pavement damp and cold      

No smiling courtiers tread; 

One silent woman stands      

Lifting with meagre hands   

A dying head.          

 

No mingling voices sound— 

An infant wail alone; 

A sob suppressed—again      

That short deep gasp, and then     

   The parting groan.      

   

Oh, change! oh, wondrous change!         

Burst are the prison bars:   

This moment there, so low,   

So agonised, and now 

   Beyond the stars!         

   

Oh, change! stupendous change!   

There lies the soulless clod; 

The Sun eternal breaks—     

The new Immortal wakes—  

   Wakes with his God!

 

.

Caroline Anne (Bowles) Southey

(2nd Wife of Robert Southey)

English Poetess

(6th Dec 1786 – 20th July 1854)

 

Poem Courtesy:

Women Poets of the Nineteenth Century. 1907.

Ed. By. Alfred H. Miles

(http://www.bartleby.com/293/29.html%5B)