“సానెట్ XVII …పావ్లో నెరూడా” కి 3 స్పందనలు

1. 

   ఎందుకో ‽ ఏమో

   మే 15, 2012 at 6:28 ఉద.

   నువ్వంటే నాకు ఏనాడు ఇష్టం లేదు,
   ఎందుకంటే నా వద్ద ఉన్నది ప్రేమే, నేను సదా నిన్ను ప్రేమిస్తున్నాను కాబట్టి ,

   నువ్వు నాకు ఏనాడు ఆకర్షనీయంగా అందంగా కనిపించలేదు,
   ఎందుకంటే నేను ఏ నాడు నిన్ను దేహ దృష్టి తో చూడలేదు కాబట్టి,

   నాకు ఏనాడూ కూడా నిన్ను తాకాలని అనిపించలేదు,
   ఎందుకంటే నిన్ను నా కన్నా వేరుగా ఏనాడు గుర్తించలేదు కాబట్టి,

   ఒక్కటి మాత్రం స్పష్టం గా తెలుసు ఆరాధనని మించిన అదృష్టం లేదని,
   ఎందుకంటే నీ పట్ల నాకంటూ ప్రేత్యేకంగా ఏమైనా ఉంటె అది ఆరాధనా భావమే కాబట్టి,

   సర్,
   నిన్న నా personal feel share చేసుకున్న comment కి
   మీరు ఇచ్చిన reply నన్ను కదిల్చింది,
   so అప్పుడే reply ఇద్దామని ప్రేరణ కలగ లేదు,
   కాని ఆ ఆలోచన నన్ను రోజంతా విడువ లేదు,
   ఎప్పుడో teens లోనే నన్ను విడచి వెళ్ళిన కవితా పటిమ ఒక్కసారి
   అవహించిందేమో నా మనసుని పై విధం గా పలికింది,
   పెద్దగా గుర్తు పెట్టుకోవాలని ప్రయత్నించ లేదు,
   అందుకే సహజంగా ఎంత వరకు జ్ఞాపకం ఉన్నదో అంత వరకు పైన mention చేసాను,
   any way Ur comment is inspired me recollect my past lovable మెమోరీస్,

   ”ఒకప్పుడు మరచి పోతే కదా మరలా స్మరించ”డానికి అనుకునేవాడిని

   ఇప్పుడు

   ”వాస్తవంలో వర్తమానం లో లేకనే కదా భద్రంగా దాచుకున్న జ్ఞాపకాల ఖజానలను కొల్లగొట్టి మరీ జ్ఞప్తికి తెచ్చుకున్టున్నది” I am thinking like this,

   Oh! my God!!

   To My Lord!!

   హే ! భగవాన్ !! నేను నీకు సదా రుణపడి ఉన్నాను !!
   నువ్వు నాకు రెండు పరమ దివ్యౌషధాలు ప్రసాదించావు
   ఒకటి జ్ఞాపకం అయితే మరొకటి మరపు.
   మొదట్లో మొదటిది అమృతమని రెండవది విషమని అనుకునే వాడిని
   కాని ఇప్పుడో రెండవది అమృతమని మొదటిది విషమని అనుకుంటున్నాను,
   ఇంతకూ రెంటినీ నీ ప్రసాదాలుగా ఏనాడు పక్షపాతాహం లేక స్వీకరించా కలుగుతానో ఏమో మరీ!
   అదీ సర్వజ్ఞుడవైన సర్వకారణమైన సర్వమూ నిండి నిబిడీకృతమైన నీకే కదా తెలియాలి.
   నీకు ప్రణతులు!

   శివ
   ఏ నావదే తీరమో?!
   http://endukoemo.blogspot.in

   మెచ్చుకోండిమెచ్చుకోండి

   స్పందించండి
2. 

   NS Murty

   మే 15, 2012 at 10:06 ఉద.

   శివ గారూ,
   మీ అభిమానానికి కృతజ్ఞతలు. మీ కవిత ఎంతవరకు గుర్తుతెచ్చుకున్నారో అంతవరకు బాగుంది. ముఖ్యంగా నాకు “దేహదృష్టితో చూడలేదు కాబట్టి” అన్న ప్రయోగ చాలా బాగా నచ్చింది. అంతే కాదు, “మనం వర్తమానం లో లేకపోబట్టే గదా గతాన్ని తవ్వుకునిమరీ గుర్తుతెచ్చుకుంటున్నది” అన్నది కూడా చాలా బాగుంది. నిజానికి మీ రెండో కామెంటుని చాలా Personality Development Programmesలో refrainలా వాడతారు. కాకపోతే వాళ్ళుచెప్పే వర్తమానం వాళ్ళ పాఠాలు విని డబ్బులు సమర్పించుకోమని అనుకొండి అది వేరే సం గతి. కాకపోతే మరుపు, జ్ఞాపకాలగురించి మీరు రాసినది చదువుతుంటే మా మేష్టారు ఏదో సందర్భం లో చెప్పినది గుర్తు వస్తోంది. “మనకు మరపు, జ్ఞాపకం రెండు వరాలు. జ్ఞాపకం ఒకరు మనకు చేసిన ఉపకారాన్నీ, మనం ఒకరికి చేసిన అపకారాన్నీ గుర్తుపెట్టుకుందికీ, మరుపు మనం ఒకరికి చేసిన ఉపకారాన్నీ, ఇతరులు మనకు చేసిన అపకారాన్నీ మరిచిపోడానికీ. అలా కాకుండ ఇంకెలా చేసినా మనకు ఆశాంతి ఉంటుందని. ఒకటి మనకి ప్రాణంపోసే దివ్యౌషధం అయితే, రెండోది మన రోగాల్ని పోగొట్టగల దివ్యౌషధం”. అంతే తేడా. జీవితం మోక్షమనే భవిష్యత్ చింతనలో గడిపే కంటే, మనకు ఈ క్షణంలో సంతృప్తినిచ్చే ఏ సేవలో గడిపినా మధురమే. ఆటకోసం ఆటవస్తువులు చెల్లాచెదరుచేసిన పిల్లవాడు, మళ్ళీ రాత్రయితే వాటిని బుధ్ధిగా దాచేసినట్టు, భగవంతుడు ఈ సృష్టిని తన లీలకోసం సృష్టించేడనుకుంటే, తను undo చేసిననాడు, ఈ స్వర్గం నరకం రెండూ కూడా shutdown అయిపోతాయి. కనుక మనకున్న మంచి option మనకు ప్రీతిపాత్రమైన పని చేసుకుంటూ పోవడమే. మీరు కవిత్వం రాయడం మానకండి. మనోవేదనలకి, సందిగ్ధాలలో కొట్టుకునేసమయం లో దానిని మించిన సాంత్వన మరెక్కడా దొరకదు.
   అభివాదములతో

   మెచ్చుకోండిమెచ్చుకోండి

   స్పందించండి
   1. 

      ఎందుకో ‽ ఏమో

      మే 15, 2012 at 12:33 సా.

      “మనకు మరపు, జ్ఞాపకం రెండు వరాలు. జ్ఞాపకం ఒకరు మనకు చేసిన ఉపకారాన్నీ, మనం ఒకరికి చేసిన అపకారాన్నీ గుర్తుపెట్టుకుందికీ, మరుపు మనం ఒకరికి చేసిన ఉపకారాన్నీ, ఇతరులు మనకు చేసిన అపకారాన్నీ మరిచిపోడానికీ. అలా కాకుండ ఇంకెలా చేసినా మనకు ఆశాంతి ఉంటుందని. ఒకటి మనకి ప్రాణంపోసే దివ్యౌషధం అయితే, రెండోది మన రోగాల్ని పోగొట్టగల దివ్యౌషధం”. అంతే తేడా.
      >>> what a tremendous statement sir,

      జీవితం మోక్షమనే భవిష్యత్ చింతనలో గడిపే కంటే, మనకు ఈ క్షణంలో సంతృప్తినిచ్చే ఏ సేవలో గడిపినా మధురమే.
      >>> సర్, పైన అంతటి శ్రేష్ఠ తమమైన వాక్యం విన్నారు మాకు తెలిపారు. ధన్యుడను,
      అయితే ఇక్కడ ఈ మోక్షం topic లో చిన్న విజ్ఞాపన చేయదలచుకున్నాను.
      సాధారణంగా ఇక్కడా మీరు Mention గానే ఎందరెందరో మోక్షం అంటే అదేదో ఎప్పుడో వచ్చేది అనో ఎవరో ఇచ్చేది అనో భ్రమలో వుంటారు తెలియక పోవటం వల్ల!
      నిజానికి బంధం మోక్షాలు రెండు మన ఎదురుగానే yes or no pick one type లో ఉన్నాయి ఉంటున్నాయి ఉంటాయి.
      అయితే,,,
      మన ఏవ మనుష్యాణాం కారణం బంధ మోక్షయ ,
      అనే అమృత బిందు ఉపనిషత్ శ్లోకం ప్రామాణికముగా
      అలానే మోక్షం కూడా present లోనిదే ఇంకా చెప్పాలంటే నిత్య వర్తమానానికి చెందినా “నేర్పు” గల వర్తనం అది.
      సేవ లో నేను లేకుండా చేయగలిగితే అదే మోక్షం అని నా అభిప్రాయం
      మీరు కవిత్వం రాయడం మానకండి. మనోవేదనలకి, సందిగ్ధాలలో కొట్టుకునేసమయం లో దానిని మించిన సాంత్వన మరెక్కడా దొరకదు.
      >>> మీరు చెప్పినది నిజమే , కాకుంటే వనితైనా కవితైనా తనంత తానే రావాలని అభిప్ర్రయంతో ఉంటాను,
      కవితా తనంత తానుగా పలికితే కాదనేది లేదు,
      మీ అమూల్యమైన సలాహాను మదిలో ఉంచుకొంటాను,

      Sir ! మీ reply కి మరో మారు ధన్యవాదాలు.
      సాయిరాం

      మెచ్చుకోండిమెచ్చుకోండి

      స్పందించండి

స్పామును తగ్గించడానికి ఈ సైటు అకిస్మెట్‌ను వాడుతుంది. మీ వ్యాఖ్యల డేటా ఎలా ప్రాసెస్ చేయబడుతుందో తెలుసుకోండి.