మరొక ఆకాశం… ఎమిలీ డికిన్సన్, అమెరికను కవయిత్రి
కవిత్వమనే సరికొత్తలోకంలోకి ఆహ్వానిస్తూ ఎమిలీ డికిన్సన్
తన సోదరుడు ఆస్టిన్ కి రాసిన ఉత్తరంతో జతచేసిన కవిత.
***
ఆస్టిన్!
ఎపుడుచూసినా అందంగా, నిర్మలంగా ఉండే
కొత్త ఆకాశం ఇక్కడొకటి ఉంది.
అక్కడ ఎప్పుడైనా చీకటి ఉంటుందేమో గాని
ఇక్కడ ఎల్లవేళలా చక్కని ఎండ వెలుగే.
అక్కడి రంగువెలిసిన అడవుల ఊసు ఎత్తకు,
నిశ్శబ్దం రాజ్యమేలే పొలాలని మరిచిపో,
ఇక్కడ ఒక చిట్టడివి ఉంది
దాని ఆకులు నిత్యం పచ్చగా ఉంటాయి;
వెచ్చనివెలుగులు విరజిమ్మే ఈ అడివిలో
మచ్చుకైనా ఎన్నడూ మంచు కురియదు;
అక్షయమైన ఇక్కడి పూలగుత్తులలో విహరించే
తుమ్మెదల ఝంకారం నాకు వినిపిస్తూంటుంది.
తమ్ముడూ! నిన్ను బ్రతిమాలుకుంటున్నాను
నా తోటలోకి ఒక్కసారి రావూ!.
.
ఎమిలీ డికిన్సన్
December 10, 1830 – May 15, 1886
అమెరికను కవయిత్రి.
.
.
There is another sky
.
There is another sky,
Ever serene and fair,
And there is another sunshine,
Though it be darkness there;
Never mind faded forests, Austin,
Never mind silent fields –
Here is a little forest,
Whose leaf is ever green;
Here is a brighter garden,
Where not a frost has been;
In its unfading flowers
I hear the bright bee hum:
Prithee, my brother,
Into my garden come!
.
Emily Dickinson
December 10, 1830 – May 15, 1886
American Poet
Poem Courtesy:
http://famouspoetsandpoems.com/poets/emily_dickinson/poems/5212
ప్రకటనలు
నెలవంక… ఏమీ లోవెల్, అమెరికను కవయిత్రి
దుప్పికొమ్ములా కొనదేరిన నవ్వుల నెలరేడా!
అల్లంత ఎత్తున ఆకాశంలో మెల్ల మెల్లగా
జారుతూ, నా మాటలను వినగలవా?
తొందరగా క్రిందకి దిగి రాగలవా?
మా పూదోట కిటీకీ గూటిలో
కాసేపు నిలకడగా కనిపించగలవా?
తర్వాత మనిద్దరం ఈ వేసవి రేయి
చెట్టపట్టాలేసుకుని ఎగిరిపోదాం, సరేనా?
నక్షత్రాలతో దోబూచులాడుతూ,
మహావృక్షాల చివురుకొమ్మలు చేతితో నిమురుతూ,
తెల్లగా మెరిసే మేఘామాలికల సందులలోంచి
బృహస్పతినీ, అంగారకుడినీ తొంగిచూద్దామా?
ఇంటిలో మా అమ్మ పూజకోసం
పాలపుంత వనసీమల్లో ఏరిన
తారకాసుమాలతో నా ఒడి నింపుకుంటాను
అబ్బ! మా అమ్మ ఎంత పొంగిపోతుందో!
ఊగుతూ సాగుతూ తేలిపోయే చందురుడా,
నీకు “అహోయ్” అని అరిచిన నా అరుపు వినిపించిందా?
ఓ చందమామా! ఈ చిన్నిబాలుడి ఆనందంకోసం
మరికొంచెం దగ్గరకి రాలేవా?
.
ఏమీ లోవెల్
(9 Feb 1874 – 12 May 1925)
అమెరికను కవయిత్రి
.
.
The Crescent Moon
.
Slipping softly through the sky
Little horned, happy moon,
Can you hear me up so high?
Will you come down soon?
On my nursery window-sill
Will you stay your steady flight?
And then float away with me
Through the summer night?
Brushing over tops of trees,
Playing hide and seek with stars,
Peeping up through shiny clouds
At Jupiter or Mars.
I shall fill my lap with roses
Gathered in the milky way,
All to carry home to mother.
Oh! what will she say!
Little rocking, sailing moon,
Do you hear me shout — Ahoy!
Just a little nearer, moon,
To please a little boy.
.
Amy Lowell
February 9, 1874 – May 12, 1925
American Poet
Poem Courtesy:
http://famouspoetsandpoems.com/poets/amy_lowell/poems/19964
ముగింపు… సారా టీజ్డేల్, అమెరికను కవయిత్రి
ఏ సుఖసంతోషాలమీదకీ ఇపుడు మనసుపోవవడం లేదు,
వర్షంతో ముంచెత్తిన ఈ సెప్టెంబరు రోజు ముగింపుకొచ్చింది
నేను అమితంగా ప్రేమించిన వ్యక్తికి ఈ రోజు వీడ్కోలు పలికేను
ఎంతో ప్రయత్నం మీద నేను నా మనసుని అణుచుకోగలిగేను.
వదలకుండా వీస్తున్న రొజ్జగాలి శీతకాలపు రాకడ సూచిస్తోంది
వర్షానికి తడిసి కిటికీ అద్దాలు మసకబారి, చల్లగా తగులుతున్నాయి;
నేను ప్రయత్నపూర్వకంగా నా అదృష్టాన్ని దూరంచేసుకున్నాను
ఇక ఈ జన్మకి అదృష్టం నా దగ్గరకి తిరిగిరాదు.
.
సారా టీజ్డేల్
8 ఆగష్టు 1884 – 29 జనవరి 1933)
అమెరికను కవయిత్రి
.
.
An End
.
I have no heart for any joy,
The drenched September day turns to depart,
And I have said goodbye to what I love,
With my own will I vanquished my own heart.
On the long wind I hear the winter coming-
The window-panes are cold and blind with rain;
With my own will I turned the summer from me,
And summer will not come to me again.
.
Sara Teasdale
(August 8, 1884 – January 29, 1933)
American Poet
Poem Courtesy:
https://www.poetryfoundation.org/poetrymagazine/browse?contentId=16343
కవిత్వంలాగే కొందరు… జిష్వావా షింబోర్స్కా , పోలిష్ కవయిత్రి
.
మామూలు కలమూ కాగితమూ తీసుకో. రాయి.
నే చెప్పినట్టు రాయి: “వాళ్ళకి తిండి పెట్టలేదు.
వాళ్ళందరూ ఆకలి తాళలేక చనిపోయారు”. “అందరూనా?
అంటే ఎంత మంది? అదొక పెద్ద మైదానం. వాళ్ళందరినీ
సమాధిచెయ్యడానికి ఎంత నేల కావలసి వచ్చుంటుంది?”
ప్రశ్నలడక్కు. నే చెబుతున్నట్టు రాయి: అది నాకు తెలీదు.
చరిత్ర అస్థిపంజరాలని వేలల్లోనూ, లక్షల్లోనూ చెబుతుంది
ఉదాహరణకి వెయ్యిన్నొకటిని వెయ్యిగా చెబుతుంది
అక్కడికి ఆ వెయ్యిన్నొక్క వ్యక్తి ఎన్నడూ భూమ్మీద పుట్టనట్టు:
ఆ పిండం ఒక కల్పన, అది ఊగిన ఊయల శూన్యం,
అది ఓనమాలుకూడా దిద్దకుండానే మరణించింది.
అది నవ్విననవ్వులూ, దాని ఏడుపులూ, పెరుగుదలా,
తోటలోకి మెట్లమీంచిపెరిగెత్తిన పరుగూ … అంతా శూన్యమే.
ఆ అనామిక సరళరేఖమీద గుర్తింపులేని ఒక బిందువు.
అది రక్తమాంసాలతో నడిచిన మైదానం మీద మేము నిలుచున్నాం.
దొంగ సాక్షిలా మైదానం మౌనంగా మిన్నకుంది.
చక్కని ఎండ. ఎటుచూసినా పచ్చదనం. దగ్గరలోనే
దట్టంగా పెరిగిన చెట్లతో అడివి. తినడానికీ కావలసినంత ఎరువు.
చెట్టు బెరడులో ప్రవహిస్తున్న నీరూ అదే. మనిషికి దృష్టిదోషం
వచ్చేదాకా ఎదుటనే ప్రతిరోజూ కనువిందు చేసే సౌందర్యం.
జీవం ఉట్టిపడే ఎగురుతున్న పక్షి రెక్కల నీడ
వారి* పెదాలను తాకింది. దాని దవడలు తెరుచుకున్నాయి.
దంతాలు ఒకదానిమీద ఒకటి ఒరుసుకున్నాయి.
కొడవలిలాంటి చంద్రుడు రాత్రి ఆకసంలో మెరిసి
వాటికి రొట్టెనివ్వడానికి గోధుమచేను కోతకోసాడు.
మసకబారిన బొమ్మల్లోంచి చేతులు తేలుతూ వచ్చాయి.
వేళ్ళసందున ఖాళీ కప్పులు పట్టుకుని.
ముళ్ళకంచెమీద కురిసిన వర్షపుచినుకుల్లో
ఒక మనిషి ఎవరో ఒత్తిగిలుతున్నాడు.
నిండా మట్టికొట్టుకుపోయిన నోళ్ళతో వాళ్ళు పాటలుపాడుతున్నారు:
“యుద్ధం సూటిగా ఎలా గుండెలలోంచి దూసుకుపోతుందో
చెప్పే అందమైన పాట.” అంతా నిశ్శబ్దం అని రాయి. రాసేవా?
“హాఁ ! రాసేను.”
.
జిష్వావా షింబోర్స్కా
2 July 1923 – 1 February 2012
పోలిష్ కవయిత్రి
* ఆకలికి తాళలేక యుద్ధంలో/ యుద్ధం వల్ల చనిపోయిన వ్యక్తుల శవాలు.
వారి రక్తమాంసాలిపుడు ప్రకృతికి ఎరువులు. శవాలైపోయినా తీరని వారి ఆకలిని తీర్చడానికి కొడవలిలా ఉన్న చంద్రుడు గోధుమపంట కొయ్యడం గొప్ప వ్యంగ్యంతో కూడిన ఉపమానం.
మరి, కవిత్వానికీ, యుద్ధానికీ, ఈ కవితకీ సంబంధం ఏమిటి? మంచి కవులుకూడా యుద్ధంలో పోరాడే సైకులలాటివాళ్ళే! ! వాళ్ళు ఎప్పుడూ లెక్కలోకి రారు. వాళ్ళూ అలమటించవలసిందే! యుద్ధంలో అనామకంగా మరణించిన సైనికుల్లా వారూ అనామకంగా మరణించవలసిందే! కానీ, వాళ్ళు రాసి వదిలేసిన కవితలే తక్కినవాళ్ళకి బలవర్ధకాలు.
.
Some Like Poetry
.
Write it. Write. In ordinary ink
on ordinary paper: they were given no food,
they all died of hunger. “All. How many?
It’s a big meadow. How much grass
for each one?” Write: I don’t know.
History counts its skeletons in round numbers.
A thousand and one remains a thousand,
as though the one had never existed:
an imaginary embryo, an empty cradle,
an ABC never read,
air that laughs, cries, grows,
emptiness running down steps toward the garden,
nobody’s place in the line.
We stand in the meadow where it became flesh,
and the meadow is silent as a false witness.
Sunny. Green. Nearby, a forest
with wood for chewing and water under the bark-
every day a full ration of the view
until you go blind. Overhead, a bird-
the shadow of its life-giving wings
brushed their lips. Their jaws opened.
Teeth clacked against teeth.
At night, the sickle moon shone in the sky
and reaped wheat for their bread.
Hands came floating from blackened icons,
empty cups in their fingers.
On a spit of barbed wire,
a man was turning.
They sang with their mouths full of earth.
“A lovely song of how war strikes straight
at the heart.” Write: how silent.
“Yes.”
.
Wislawa Szymborska
2 July 1923 – 1 February 2012
Polish Poet
Poem Courtesy:
http://famouspoetsandpoems.com/poets/wislawa_szymborska/poems/11678
అప్పచెల్లెళ్ళు… ల్యూసియో క్లిఫ్టన్, అమెరికను కవయిత్రి
నువ్వూ నేనూ అప్పచెల్లెళ్ళం
ఇద్దరం ఒక్కలా ఉంటాం.
నువ్వూ నేనూ ఇద్దరం
ఒకతల్లి బిడ్డలం.
నువ్వూ నేనూ
ఒకరితప్పులు మరొకరు సరిదిద్దుతూ
ఒకరికొకరు సహకరించుకుంటాం.
నీకూ నాకూ
పోకిరీవాళ్ళన్నా
మాదకద్రవ్యాలన్నా గొప్ప భయం.
నువ్వూ నేనూ
ఒకసారి పర్డీ స్ట్రీట్ నుండి తుళ్ళుతూ తేలుతూ వచ్చినప్పుడు
నిన్నూ నన్నూ చూసి
అమ్మ నవ్వుతూనే తలతాటిస్తూ మందలించింది.
నువ్వూ నేనూ
ఇద్దరం పిల్లల్ని కన్నాం
ఇద్దరికీ ముప్ఫై ఐదేళ్ళు పైబడ్డాయి
కొంచెం నల్లబడ్డాం
మన జుత్తు కూడా పలచబడింది
ఇద్దరికీ ఒకరంటే ఒకరికి ఇష్టం
మనిద్దరం అప్పచెల్లెళ్ళం
కానీ, నువ్వు పాట ఎత్తుకుంటే చాలు
నేను కవయిత్రినైపోతాను.
.
ల్యూసియో క్లిఫ్టన్
(27 June 1936 – 13 February 2010)
అమెరికను కవయిత్రి.
.
.
Sisters
.
Me and you be sisters.
We be the same.
Me and you
Coming from the same place.
Me and you
Be greasing our legs
Touching up our edges.
Me and you
Be scared of rats
Be stepping on roaches.
Me and you
Come running high down Purdy Street one time
And mama laugh and shake her head at
Me and you.
Me and you
Got babies
Got thirty-five
Got black
Let our hair go back
Be loving ourselves
Be loving ourselves
Be sisters.
Only where you sing,
I poet.
.
Lucille Clifton
(27 June 1936 – 13 February 2010)
American
Poem Courtesy:
http://famouspoetsandpoems.com/poets/lucille_clifton/poems/5168
తెల్లవారుఝాము వచ్చిన కల … లీ చింగ్ చావో, చీనీ కవయిత్రి
ఈ కవితలో చాలా కుతూహలమైన విషయాలున్నాయి :
తెల్లవారుఝామున వచ్చిన కల నిజమౌతుందన్న నమ్మకం, అక్కడి ప్రజల్లో కూడా ఉండేదన్నమాట.
దాన్ని మూఢనమ్మకంగా గుర్తించిన మేధావి వర్గం కూడా ఉండేదన్నమాట.
మనసులో చాలా గాఢంగా ఉన్న కోరికలే కలలరూపంలో వస్తాయని ప్రతీతి. ఇష్టమైన కలలు వచ్చినపుడు ఆ కలలలోంచి బయటపడడానికి మనసు ఇష్టపడదు. అందుకే ఆ సమయంలో ఎవరైనా మేలుకొలపబోతే విసుక్కుంటాం. లేవవలసిన అవసరం వస్తే అయిష్టంగా బయటపడతాం.ఆ కలనే పదే పదే నెమరువేసుకుంటాం.
మేధావులు మేధావులతో మంచి చర్చ చెయ్యాలనుకుంటారు. అయితే ఈ చర్చలు కేవలం మేథోపరమైన చర్చలుగా మిగిలిపోకుండా, ఆ వాదోపవాదాల పర్యవసానం / నిగ్గుతేల్చిన సత్యాలు రాజ్యపాలనలో రాజు / చక్రవర్తికి ఉపయోగించేవిగా ఉండాలనుకున్న వర్గం కూడా ఉండేదన్నమాట.
***
ఈ తెల్లవారుఝామున నాకో కలవచ్చింది
గాలికి కొట్టుకుని చప్పుడౌతున్న దూరదూరంగా ఉన్న
గంటల మధ్యనుండి పోతున్నానట;
పొగమంచు నెక్కి ప్రాభాతనీరదపంక్తి నందుకున్నానట.
అక్కడ మన ప్రాచీన ఋషిసత్తముడు చీ-షేంగ్ తో
ఎప్పటినుండో కలగంటున్నట్టు సమావేశమయానట.
అనుకోకుండా అక్కడ దేవకాంత
‘ఓ లు హువా’ ని కలుసుకున్నానట.
ఇద్దరం పడవలంత పెద్ద కలువతీగెల వేర్లు చూశాము
ఇద్దరమూ పుచ్చకాయలంతప్రమాణపు రేగుపళ్ళను తిన్నాము.
మేమిద్దరం కలువలపై ఆశీనులైన వారి అతిధులం
సున్నితమైన భావవిశేషాలతో నిండిన
గొప్ప అపురూపమైన భాషలో వారు మాటాడేరు.
ఆభాసవైరుధ్యాలగూర్చి సునిశితమైనమాటలతో చర్చించారు
అప్పుడే పొయ్యిమీంచి కాచితెచ్చిన తేనీరు సేవించాము.
చక్రవర్తికి పరిపాలనలో ఇది ఉపకరించనప్పటికీ
మనుషులజీవితం ఇలా ఉండగలిగితే
ఇదొక అవధిలేని ఆనందానుభూతి.
నేనెందుకు తిరిగి నా పాత ఇంటికి మరలిపోవాలి?
మేలుకుని, దుస్తులేసుకుని, ధ్యానంలో కూచోవాలి?
అక్కరలేని రొద వినలేక చెవులుమూసుకోవాలి?
నా మనసుకి తెలుసు ఈ కల ఎన్నటికీ నిజం కాలేదని.
అయితేనేం? ఆ ప్రపంచాన్ని ఒకసారి
మనసారా తలుచుకుని నిట్టూరుస్తాను.
.
లీ చింగ్ చావో
13 మార్చి 1084 – 1155)
చినీ కవయిత్రి
Li QingZhao
(aka Li Ching Chao)
Photo Courtesy:
http://m.womenofchina.cn/xhtml/people/history/15083277-1.htm
.
A Morning Dream
.
This morning I dreamed I followed
Widely spaced bells, ringing in the wind,
And climbed through mists to rosy clouds.
I realized my destined affinity
With An Ch’i-sheng the ancient sage.
I met unexpectedly O Lu-hua
The heavenly maiden.
Together we saw lotus roots as big as boats.
Together we ate jujubes as huge as melons.
We were the guests of those on swaying lotus seats.
They spoke in splendid language,
Full of subtle meanings.
The argued with sharp words over paradoxes.
We drank tea brewed on living fire.
Although this might not help the Emperor to govern,
It is endless happiness.
The life of men could be like this.
Why did I have to return to my former home,
Wake up, dress, sit in meditation.
Cover my ears to shut out the disgusting racket.
My heart knows I can never see my dream come true.
At least I can remember
That world and sigh.
.
Li Ching Chao (Li Quingzhao)
1084-1155
Chinese Poetess
Poem Courtesy:
http://famouspoetsandpoems.com/poets/li_ching_chao/poems/7258
సానెట్ 21- ఏదీ, మరొకసారి, ఇంకొకసారి చెప్పు?… ఎలిజబెత్ బారెట్ బ్రౌనింగ్, ఇంగ్లీషు కవయిత్రి
ఈ కవిత చదువుతుంటే, పాపయ్య శాస్త్రి గారి పద్యం “ఏది మరొక్కమారు హృదయేశ్వర! గుండెలు పుల్కరింపగా ఊదగదోయి, ఊదగదవోయి….” గుర్తుకు వస్తుంది. ‘పునరుక్తి’ దోషంకాదంటూ చక్కని ఉపమానంతో సమర్థిస్తుంది కవయిత్రి ఎలిజబెత్ బారెట్ బ్రౌనింగ్ ఈ కవితలో. హృదయగతమైన సుకుమార భావనలు దేశకాలావధులకి అతీతమైనవని అనడానికి మరొక్క ఋజువు.
.
ఏదీ, మరొకసారి చెప్పు, మళ్ళీ ఇంకొకసారి చెప్పు
నన్ను ప్రేమిస్తున్నానని! పదేపదిసార్లు పలికిన ఈ మాటలు
నువ్వన్నట్టు అవి నాకు కోకిలపాటలా వినిపించినా,
ఒక్కటి గుర్తుంచుకో! ఈ కొండమీదకైనా, ఆ మైదానంలోకైనా
లోయలోకైనా, అడవిలోకైనా ఆ కోకిలపాటే లేకుంటే,
ఆకుపచ్చని రంగును పరుచుకుంటూ నవ వసంతం అడుగుపెట్టదు!
ప్రియతమా! కారుచీకటిలో సందేహాకులమైన
ఆత్మఘోష వినిపించినపుడు కలిగిన మనోవేదనకి
“నన్ను మరోసారి ప్రేమిస్తున్నానని చెప్పు” అని ఏడుస్తాను!
ప్రతిఒక్కటీ ఆకాశంలో పొరలుతున్నా, చుక్కలంటే భయమేరికి?
ప్రతిఒక్కటీ ఋతువుల్ని అభిషేకిస్తున్నప్పుడు పూలంటే భయమేటికి?
ఏదీ నన్ను ప్రేమిస్తున్నానని, నను ప్రేమిస్తున్నానని, ప్రేమిస్తున్నానని
గంటమ్రోగించినట్టు పదే పదే చెప్పు! కానీ, ప్రియా మరొక్కమాట,
నను ప్రేమించడమంటే మనసారా మౌనంలోకూడా ప్రేమించడం!
.
ఎలిజబెత్ బారెట్ బ్రౌనింగ్
(6 March 1806 – 29 June 1861)
ఇంగ్లీషు కవయిత్రి
Photo Courtesy:
https://www.poets.org/poetsorg/poet/elizabeth-barrett-browning.
Sonnet 21 – Say over again, and yet once over again
.
Say over again, and yet once over again,
That thou dost love me. Though the word repeated
Should seem ‘a cuckoo-song,’ as thou dost treat it,
Remember, never to the hill or plain,
Valley and wood, without her cuckoo-strain
Comes the fresh Spring in all her green completed.
Beloved, I, amid the darkness greeted
By a doubtful spirit-voice, in that doubt’s pain
Cry, ‘Speak once more—thou lovest! ‘Who can fear
Too many stars, though each in heaven shall roll,
Too many flowers, though each shall crown the year?
Say thou dost love me, love me, love me—toll
The silver iterance!—only minding, Dear,
To love me also in silence with thy soul.
.
Elizabeth Barrett Browning
English Poet
Poem courtesy:
http://famouspoetsandpoems.com/poets/elizabeth_barrett_browning/poems/4636
ఊహలు… ఏమీ లోవెల్, అమెరికను కవయిత్రి
నీ మాటలు నాలో ఎంతో సానుభూతి రేకెత్తించినా
నాకు నీతో మాటాడాలనిపించటం లేదు.
నా తనువులో మౌనంగా దాగిన మధురగీతికలన్నీ
మేల్కొని సంగీతమై నినదిస్తున్నాయి. నువ్వు నిష్క్రమించినపుడు
ఈ సున్నితమైన తంత్రులన్నిటినీ అకస్మాత్తుగా ఎవరో
నిర్దాక్షిణ్యంగా, సులభంగా త్రెంచిపారేసినట్టనిపిస్తుంది.
వద్దు, ఇంకేం మాటాడవద్దు; బదులుగా, మనిద్దరం
ఇద్దరికీ ఎంతో ఇష్టమైన మౌనాన్ని అక్కునచేర్చుకుందాం.
నలుపెక్కుతున్న మేఘాలని చూసి తుఫాను రాకడని ఊహించినట్టు
మన మాటలనుబట్టి ఇతరులు మన ఆంతర్యాన్ని పసిగట్టవచ్చు.
నామట్టుకు నాకు, ఏ రోజైనా మనం చేసిన పనుల సారాంశం
అందులోని మర్మాన్ని, ఆవేశాలతీవ్రతని బహిర్గతంచేస్తుంది.
అడవిలో పోప్లార్ చెట్లు రానున్న వర్షాన్ని ముందుగా కనిపెట్టి
తమ ఆకుల్ని వెనక్కి తిప్పి, తళతళ మెరిసిన చందంగా.
.
ఏమీ లోవెల్
(February 9, 1874 – May 12, 1925)
అమెరికను కవయిత్రి .
.
Dreams
.
I do not care to talk to you although
Your speech evokes a thousand sympathies,
And all my being’s silent harmonies
Wake trembling into music. When you go
It is as if some sudden, dreadful blow
Had severed all the strings with savage ease.
No, do not talk; but let us rather seize
This intimate gift of silence which we know.
Others may guess your thoughts from what you say,
As storms are guessed from clouds where darkness broods.
To me the very essence of the day
Reveals its inner purpose and its moods;
As poplars feel the rain and then straightway
Reverse their leaves and shimmer through the woods.
.
Amy Lowell
(February 9, 1874 – May 12, 1925)
American Poet
Poem Courtesy:
http://famouspoetsandpoems.com/poets/amy_lowell/poems/19961
చప్పుళ్ళు… ఫేనీ స్టెరెన్ బోర్గ్, డచ్చి కవయిత్రి
నగరంలోని చప్పుళ్ళు
నా కలల్లో కలగాపులగం అవుతుంటే
ఈ రోజు ఉదయాన్నే నిద్రలేచాను.
రెండు సింహాలు గర్జిస్తూ
పరువుకోసం పోట్లాడుకుంటున్నాయి.
బహుశా అవి రోడ్డుమీద వాహనాలై ఉండొచ్చు.
వేటగాడు ఏదో అరుస్తున్నాడు
బహుశా అవి వీధిలో అమ్ముకునేవాడి కేకలై ఉండొచ్చు;
కాసేపు అంతా నిశ్శబ్దం
అకస్మాత్తుగా ఆరుబయట ఒక తుపాకిగుండు ప్రతిధ్వని
అది ఏ కారు సైలెన్సరు పగిలిందో
లేదా అది పిల్లవాడి బొమ్మతుపాకీనో.
క్రమంగా నిద్రలోంచి మెలకువ వస్తుంటే,
అసలు చప్పుళ్ళు ఏమిటో తెలుస్తూ ఉంటాయి
పక్కింటివాళ్ళు గోడల్లోంచి
నడుచుకుంటూ వస్తుంటారు
నేను తొలివెలుగు రేకకి ఆవులిస్తుంటాను.
క్రిందింట్లో ముసలాయన
ప్రతిరోజులాగే ఈ రోజూ
రేడియో వింటుంటాడు.
మేడమీదివాళ్ళ పిల్లలు
వాళ్ళ గొంతు పగిలేలా అరుస్తున్నారు.
వీధిలోకివెళ్ళబోతున్నవాళ్ళు
చావడిలో అడుగులు తడబడుతున్నారు.
కానీ నిత్యమూ పోట్లాడుకునే పక్కింటి
కొత్త యువజంట నుండి చప్పుళ్ళేమీ వినరావు!!!
వాళ్ళిద్దరూ చివరకి పదిపోయారా?
ఎప్పటికైనా జరగవలసినట్టు
ఆఖరికి విడిపోయారా?
ఒక్కసారిగా వసారాలోని మనుషులు అరుస్తూ పరిగెడుతున్నారు
వాళ్ల గొంతులో ఆందోళన స్పష్టంగా తెలుస్తుంటే
పక్కమీంచి దిగ్గున లేచాను.
తలుపు కన్నంలోంచి చూడబోతే
పక్కింటాయన కనిపించేడు
అతని చొక్కా నిండా రక్తం మరకలు
అతని చేతిలో ఒక తుపాకీ!
.
ఫెన్నీ స్టెరెన్ బోర్గ్
జననం 1956
డచ్చి కవయిత్రి
.
Fenny Sterenborg
Dutch Poetess
.
Noises
.
I woke up this morning
with the city’s noises
fusing into my dream
A pride of lions
roaring in anger
The traffic, it must have been
A hunter shouting something
but I probably heard a street vendor
For a moment, total silence
then a shot rings out in the wild
Perhaps a car’s broken exhaust
or the toy pistol from a child
The noises slowly become familiar
as I slip out of my dream
I hear the neighbours coming in
through the walls
and I yawn in the dawn’s early gleam
The old man from below
like every morning
is listening to the radio
The children from upstairs
screaming their lungs out
and there are people stumbling in the hallway
as they go about
But from the young couple next door
usually fighting, not a sound
Did they finally reconcile
or at long last break up
like they were bound
Suddenly the people in the hallway scream and run
I hear the panic in their voices
and hurry out of bed
As I look through the peephole
I see the guy from next door
his shirt, bloodshed red
and in his hand a gun.
(June 15, 2006)
.
Fenny Sterenborg
Dutch Poetess
(Born 1956)
Poem Courtesy:
http://famouspoetsandpoems.com/poets/fenny_sterenborg/poems/22029
