మార్చి… రైనా ఎస్పేలాట్, డొమినికన్ రిపబ్లిక్ – అమెరికను కవయిత్రి
మార్చి నెలా! ఏదీ, నీ సుప్రభాత ప్రార్థనలను మరొక్కసారి వినిపించు!
పెళుసెక్కిన రెమ్మలమీంచి ఏ ఆశ్రయాన్నీవ్వలేని బోడి చెట్ల
కొమ్మలపైకి అలుపులేక ఎగిరే పక్షుల రెక్కల చప్పుడు వినిపించు.
భూమి దున్నడానికి ఇంకా చలిగా ఉంది, లే చివురులను వాగ్దానం చెయ్యి;
మరొకసారి నీ రాకని ప్రకటించు, పచ్చని ఆశీర్వాదమా,
సూర్యుని ముద్దులమూటా! ఓ భ్రమరాల్లారా, మౌనంగా ఉండకండి,
ఈ నెలనుమించిన కరుణార్ద్రమైన పేర్లను చెప్పి ఒప్పించండి చూద్దాం,
ఇపుడు లభించే రుచిర ఫలాలను మించినవుంటే చెప్పండిచూద్దాం.
హృదయం దాని సందేహాల విషయంలో స్థిరంగా ఉంటుంది:
తొలిరోజులు కాఠిన్యానికి ప్రతీకలుగా ఎలా ఉంటాయో
పునరావృతమయే కష్టకాలాలను నెమరువేసుకుంటూ.
బారులు తీరుస్తూ ఉత్తరదిశగా నా నగరాకాశాన్ని కమ్ముతున్న బాతులారా
మీ కేమైనా కబుర్లు తెలుసా, ఎందుకు తిరిగొస్తున్నారో తెలుసా,
నాకు అర్థమయేదాకా, పదే పదే బోధించండి!
.
రైనా పి. ఎస్పేలాట్
జననం: 20 జనవరి 1932
డొమినికను రిపబ్లిక్ – అమెరికను కవయిత్రి
.
March
.
Sing me once more your morning litany,
bird shuttling without rest from brittle twig
to naked branch of each unsheltering tree;
promise me shoots, earth still too cold to dig;
pronounce yourself again, green blessing, kiss
of the sun; persuade me, bees, do not be mute,
read me the names of months kinder than this,
remind me of the taste of summer fruit.
The heart is stubborn in its unbelief,
remembering how beginnings harden down
to this recurrent metaphor for grief.
Geese pouring north above my wintry town,
you’ve heard some news, you know why you return:
teach me, again, again, until I learn.
Rhina P. Espaillat
born January 20, 1932
Dominican Republic
Bilingual Dominican-American Poet and Translator
Poem Courtesy:
http://www.poemtree.com/poems/March.htm
ప్రకటనలు
ప్రియతమా!ఇప్పుడు నిన్ను మరిచిపోగలను… ఎడ్నా సెంట్ విన్సెంట్ మిలే అమెరికను కవయిత్రి
ప్రియతమా! నిన్నిపుడు మరిచిపోగలను.
కనుక ఆ మిగిలిన ఒక్క రోజూ, నెలా, సంవత్సరమూ
నేను మరణించేలోగా, మరిచిపోయేలోగా, ఎడబాటయేలోగా
ఉన్న సమయాన్ని ఎంతవీలయితే అంతబాగా గడుపు.
దానితో సరి. ఆపై శాశ్వతంగా ఒకరిఊసు ఒకరికి ఉండదు.
ముందే అన్నట్టు నిన్ను క్రమంగా మరిచిపోతాను. కానీ ఇప్పుడు
నువ్వు నీ అందమైన అబద్ధంతో బ్రతిమాలబోతే
నా అలవాటైన ఒట్టుతో ప్రతిఘటిస్తాను.
నిజానికి ప్రేమ చిరకాలం కొనసాగితే బాగుణ్ణని నాకూ ఉంది
ఒట్లుకూడా అంతబలహీనంగా ఉండకపోతే బాగుణ్ణనీ ఉంది
కానీ అవి అంతే, ప్రకృతి వాటిని అలా ఉండమని నిర్దేశించి
ఇప్పటి వరకూ విఘ్నంలేకుండ వాటి ప్రయాస కొనసాగిస్తోంది.
మనం వెతుకుతున్నది మనకి లభించినా, లభించకున్నా
జీవశాస్త్ర పరిభాషలో చెప్పాలంటే… అది జడపదార్థమే.
.
ఎడ్నా సెంట్ విన్సెంట్ మిలే
(February 22, 1892 – October 19, 1950)
అమెరికను కవయిత్రి
.
.
I Shall Forget You Presently, My Dear
.
I shall forget you presently, my dear,
So make the most of this, your little day,
Your little month, your little half a year,
Ere I forget, or die, or move away,
And we are done forever; by and by
I shall forget you, as I said, but now,
If you entreat me with your loveliest lie
I will protest you with my favorite vow.
I would indeed that love were longer-lived,
And oaths were not so brittle as they are,
But so it is, and nature has contrived
To struggle on without a break thus far,—
Whether or not we find what we are seeking
Is idle, biologically speaking.
Edna St. Vincent Millay
(February 22, 1892 – October 19, 1950)
American Poet
Poem Courtesy:
http://www.poemtree.com/poems/IShallForgetYouPresently.htm
ఏలిస్ స్మృతిలో… కేథరీన్ టఫెరీలో, అమెరికను కవయిత్రి
ఈ ప్రపంచంలో ఎక్కడో ఒకచోట నువ్వున్నావని ఎప్పుడూ అనుకుంటుంటాను;
ఎప్పుడో ఒకరోజు మళ్ళీ మనిద్దరం తప్పకుండా కలుసుకుంటామనీ
ఎన్నో ఏళ్ళు గడిచిపోయిన తర్వాత హాయిగా తిరిగివచ్చిన హీరోల్లా,
మనిద్దరం మన సాహసగాథలు కలబోసుకుంటామనీ భావించేదాన్ని.
మనిద్దరం కలిసి కుస్తీపట్లు పడుతూ “ఈలియడ్” చదివి
అప్పుడే 12 ఏళ్లు గడిచిపోయాయంటే నమ్మశక్యం కాకుంది,
అది ట్రోజన్ యుద్ధం జరిగిన సమయంకంటే ఎక్కువ,
ఆ తర్వాత ఒడిస్సస్ చేసిన సాహసయాత్రలకన్నా తక్కువ.
మీ అమ్మగారు నువ్వు లేవని చెప్పిన తర్వాత
నాకు ముందుగుర్తొచ్చింది నువ్వు ఎప్పుడూ వాడే మాట
9X88T … విచారానికి మన సంకేత పదం…
ఓ పని చేద్దామనుకోవడం, పూర్తిచెయ్యకుండా ఆగిపోవడానికి.
“నేను నిన్న రాత్రి గ్రీకు చదువుదా మనుకున్నాను,” అని నువ్వనేదానివి,
సమాధానంగా నే ననేదాన్ని, “అవును, నేనుకూడా అగతా,
ఎలాగైనా సూర్యుడి లేలేత ఎరుపు కిరణాలు ప్రసరించే లోపు
నా పనులు నేను ఎలాగైనా పూర్తిచెయ్యాలనుకుంటున్నాను,” అని.
నువ్వు విడిచి వెళ్ళి అప్పుడే 7 ఏళ్ళు గడిచిపోయాయి.
నేను మాత్రం నిస్సారమైన జీవితాన్ని ఈడుస్తున్నాను.
అశ్రద్ధగా, నీ జ్ఞాపకాల్లో నిన్నూహించుకుంటూ
(మధ్యలో ఎన్నోచోట్లు మారడంలో, మెక్సికోనుండి
నువ్వు ఎంతో సరదాగా రాసిన ఉత్తరాల్ని పోగొట్టుకున్నాను.)
నీకుకూడా వయసు పైబడుతుందని ఎన్నడూ అనుకోలేదు.
శోకంలో మునిగి ఏడుస్తున్న హెకాబే కుమార్తెలకు మల్లే
నీకు కూడా కాలం అకస్మాత్తుగా ఆగిపోయింది.
1983 శరత్తులో, నీకు “ప్రయం కొడుకుల కేటలోగ్” ని
అనువాదం చెయ్యడం నీకు అభ్యాసంగా ఇచ్చినపుడు
మంటల్లో చిక్కుకున్న ట్రోయ్… నుండి అజ్ఞాత వీరుల
సమాధి మృత్తికలనుండి నువ్వు వారిని ఆహ్వానించేవు!
నిద్రపోతున్న నీ ముఖం మీద నుండి నేను ఎంత సుకుమారంగా
ఎండుటాకులు పకక్కి తొలగించి నిన్ను పేరుపెట్టి పిలిచినా
నువ్వు తిరిగిరావనీ, మరో ప్రపంచంలో నీ సాహస
కృత్యాలు నాతో పంచుకోవన్న సత్యం నమ్మశక్యంగా లేదు.
.
కేథరీన్ టఫెరీలో
జననం 1963
అమెరికను కవయిత్రి.
http://www.ablemuse.com
.
Elegy for Alice
I always assumed you were somewhere in the world,
And that someday we’d find each other again
And tell our adventures, like happy heroes
Reunited after years of wandering.
Hard to believe it’s been a dozen years
Since we slogged together through the Iliad,
Longer than the whole of the Trojan War,
Or the wanderings of Odysseus afterward.
When your mother told me you were dead,
All I could think about was our favorite verb,
9X88T, our rueful shorthand for regret,
To be about to do, but leave undone.
“I meant,” you’d say, “to study Greek last night,”
And I’d reply, “I too, O Agathon,
Intended to accomplish many things
Before the light of rosy-fingered dawn.”
And now it’s seven years that you’ve been gone.
While I was living my ordinary life,
And carelessly, fondly imagining you in yours,
(Losing, in one of my many moves, the funny,
Wonderful letters you wrote me from Mexico),
I never dreamed that you would not grow old,
That time had stopped for you as suddenly
As for the daughters of weeping Hekabe
In burning Troy—the unremembered ones
You summoned from the ashes in the fall
Of 1983, when you were asked
To translate the catalogue of Priam’s sons.
Hard to believe that you will not return
And tell your adventures in the other world,
No matter how tenderly I brush the dead
Leaves from your sleeping face, and call your name.
.
Catherine Tufariello
Born 1963
American
Poem Courtesy:
http://www.poemtree.com/poems/ElegyForAlice.htm
ఋతువు గడిచిపోయేక… కేట్ లైట్ , అమెరికను కవయిత్రి
ఇప్పుడు నాతో ఏమీ మాటాడొద్దు; నా మానాన్న నన్నుండనీ.
మనం మన బాధల్లో, నష్టాల్లో మునిగిపోయి ఉన్నాం, కనుక
సముద్రంలో మునిగిన ప్రేమికుల్ని గాలమేసిపట్టి తిరిగి కలుపుతున్నాను.
వాళ్ళ గుండెల్లోంచి బాకులు పైకి తీసి, గాయాలకి కుట్లుకుడుతున్నాను
ఎవరు ఎవరిని ప్రేమించారో స్పష్టం చేస్తున్నాను. ఇక్కడనుండి పో!
ఇప్పుడేమీ మాటాడకు; నన్ను నా మానాన్న వదిలెయ్.
నేను పువ్వుల్నీ, మందుల్నీ, శృతిమార్చి వేణువుల్నీ పంపిణీచేస్తున్నాను;
హేమంతంలోకూరుకుపోయిన వసంతాన్ని బయటకి లాగి ఉత్తరాలు తిరగరాస్తున్నాను
సముద్రంలో మునిగిన ప్రేమికుల్ని గాలమేసిపట్టి తిరిగి కలుపుతున్నాను.
నేను పిచ్చిని కుదుర్చుతున్నాను, బందీలకి విముక్తి ప్రసాదిస్తున్నాను,
కళతప్పిన బుగ్గలకి కవోష్ణరుచి తిరిగి అద్దుతున్నాను,
ఇప్పుడు నాతో ఏం మాటాడొద్దు,నన్ను నా మానాన్న వదిలెయ్.
గూఢచారీ, సీతాకోక చిలుకా చక్కని జోడీగా అమరుతారు.
వయొలెట్టాకి ఇప్పుడు చూపించడానికి ఐదు తోటలున్నాయి…
సముద్రంలో మునిగిన ప్రేమికుల్ని గాలమేసిపట్టి తిరిగి కలుపుతున్నాను.
విదూషకుడూ అతని కూతురూ వేరే నగరానికి మారిపోయారు
లూసియా ఇప్పుడు తనజుత్తుకి రంగు వేసుకుంటోంది, తెలుసా?
రా! ఇప్పుడు మనిద్దరం కూచుని, మాటలు కలబోసుకుని
సముద్రంలోంచి రక్షించబడిన ప్రేమికుల్లా తిరిగి కలుద్దాం.
.
కేట్ లైట్
(14 Feb 1960 – 13 Apr 2016)
అమెరికను కవయిత్రి.
Kate Light
.
After the Season
Do not talk to me just now; let me be.
We were up to our ears in pain and loss, and so
I am reuniting all the lovers, fishing the drowned from the sea.
I am removing daggers from breasts and re-
zipping. Making it clear who loves whom—please go.
Do not talk to me just now; let me be.
I am redistributing flowers and potions and flutes, changing key;
rewriting letters, pulling spring out of the snow.
I am reuniting all the lovers, fishing the drowned from the sea.
I am making madness sane, setting prisoners free,
cooling the consumptive cheek, the fevered glow.
Do not talk to me just now; let me be.
Pinkerton and Butterfly make such a happy
couple; Violetta has five gardens now to show …
I am reuniting all the lovers, fishing the drowned from the sea.
The jester and his daughter have moved to a distant city.
Lucia colors her hair now, did you know?
Come, let us talk, sit together and be
lovers reunited, fished like the drowned from the sea.
.
Kate Light
(14 Feb 1960 – 13 Apr 2016)
American poet, Lyricist, Librettist
Poem Courtesy:
http://www.poemtree.com/poems/After-the-Season.htm
నూత్న మహావిగ్రహం… ఎమ్మా లాజరస్, అమెరికను కవయిత్రి
అద్భుతమైన ఈ కవిత అమెరికా దేశపు నాయకత్వం 20 వశతాబ్దం మొదలు వరకూ పాటించిన ఆదర్శాలను ప్రతిబింబిస్తుంది. చిత్రంగా అదే దేశపు నేటి నాయకుల ఆకాంక్షలూ, అభిప్రాయాలూ దానికి పూర్తిగా వ్యతిరేక దిశలో సాగుతున్నాయి. ఫ్రెంచి ప్రజల సౌహార్ద్ర సూచకంగా అమెరికనులకు బహూకరించబడిన ఈ రాగితో చేసిన విగ్రహాన్ని గుస్తావ్ ఈఫెల్ నిర్మించగా, అక్టోబరు 28, 1886 న జాతికి అంకితం చెయ్యబడింది. కవయిత్రి మరణించిన 15 సంవత్సరాలకు, 2003 లో Statue of Liberty పదపీఠాన ఈ కవిత కంచుఫలకంపై చెక్కి ఉంచబడింది.
*
నిస్సిగ్గుగా నిలుచునే ప్రఖ్యాతివహించిన గ్రీకు విగ్రహంలా కాకుండా,
అన్ని నేలల స్వేచ్చకి సంకేతంగా శృంఖలాలు తెంచుకుని కాళ్ళు ఎడం చేసి
ఇక్కడ, పడమటిదిక్కున సముద్రకెరటాలు జీరాడే “స్వేచ్ఛా ద్వీపంలో”
ఒక మహత్తరమైన స్త్రీమూర్తి నిలుచుని ఉంటుంది చేతిలో దివిటీతో
దాని వెలుగులు శాశ్వతమైన ఊరటకి ప్రతీకలు, ఆమె పేరు
“దేశబహిష్కృతులకు కన్నతల్లి”. కారణం, కాగడా పట్టిన ఆ చేతివెలుగులు
ప్రపంచం నలుమూలలకీ ఆహ్వానాన్ని ప్రసరిస్తాయి; ఈ జంటనగరాలను
అనుసంధానంచేసే ఆ నౌకాశ్రయంలో గాలిని సైతం ఆమె సౌజన్య నేత్రాలు శాసిస్తాయి.
“ఓ ప్రాక్తన దేశాల్లారా! సమాధిగతమైన మీకీర్తిప్రతిష్ఠలను అక్కడే దాచుకొండి!”
అంటూ మౌనంగా హెచ్చరిస్తుంది. ” మీ దేశానికి చెందిన నిరుపేదలనీ, అలసి సొలసినవారినీ,
స్వేఛ్ఛావాయువులు పీల్చుకోడానికి తహతహలాడే లెక్కలేని జనులందరినీ,
మీ దేశతీరాలలో పనికిమాలి వృధాగా పడివున్నవారినందరినీ
గూడులేని, కష్టాలతుఫానులకు గురైన వారందరినీ నా దగ్గరకు పంపించండి.
వాళ్ళందరికీ, ఈ బంగారు వాకిలి తలుపు తెరిచి దీపకళికతో స్వాగతిస్తాను.
.
ఎమ్మా లాజరస్
(July 22, 1849 – November 19, 1887)
అమెరికను కవయిత్రి
.
[This poem is inscribed on the base of the Statue of Liberty.]
The New Colossus
Not like the brazen giant of Greek fame,
With conquering limbs astride from land to land;
Here at our sea-washed, sunset gates shall stand
A mighty woman with a torch, whose flame
Is the imprisoned lightning, and her name
Mother of Exiles. From her beacon-hand
Glows world-wide welcome; her mild eyes command
The air-bridged harbor that twin cities frame.
“Keep, ancient lands, your storied pomp!” cries she
With silent lips. “Give me your tired, your poor,
Your huddled masses yearning to breathe free,
The wretched refuse of your teeming shore.
Send these, the homeless, tempest-tost to me,
I lift my lamp beside the golden door!”
Emma Lazarus
(July 22, 1849 – November 19, 1887)
American Poet and Geologist
Poem Courtesy:
http://www.poemtree.com/poems/NewColossus.htm
వెన్నెల… సారా టీజ్డేల్, అమెరికను కవయిత్రి
ముదిమి పైబడిన తర్వాత నాకు బాధ అనిపించదు,
చంద్రకాంతితో జ్వలిస్తూ సాగే కెరటాలు ఇకపై
కోరలుసాచిన వెండి పాముల్లా నన్ను కాటెయ్యవు;
రాబోయే రోజులు నిరుత్సాహపరుస్తూ విచారంగా గడుస్తాయి,
అయినప్పటికీ, ముక్కలయ్యేది సంతుష్ట హృదయమే.
మనసెప్పుడూ జీవితం ఇవ్వగలిగినదానికంటే ఎక్కువే ఆశిస్తుంది
అది తెలుసుకోగలిగితే, సర్వమూ తెలిసుకున్నట్టే,
ఒక విలువైన పాయమీద మరొకపాయగా కెరటాలు దొర్లిపడుతుంటాయి,
కానీ సౌందర్యం మాత్రం స్థిరంగా నిలవక పలాయనం చిత్తగిస్తుంటుంది,
అందుకే, ముదిమి పైబడినా, నాకు పెద్దగా బాధ అనిపించదు.
.
సారా టీజ్డేల్
(August 8, 1884 – January 29, 1933)
అమెరికను కవయిత్రి
Moonlight
.
It will not hurt me when I am old,
A running tide where moonlight burned
Will not sting me like silver snakes;
The years will make me sad and cold,
It is the happy heart that breaks.
The heart asks more than life can give,
When that is learned, then all is learned;
The waves break fold on jewelled fold,
But beauty itself is fugitive,
It will not hurt me when I am old…
.
Sara Teasdale
(August 8, 1884 – January 29, 1933)
American
ప్రతి ఉదయం నవోదయం… సూసన్ కూలిడ్జ్ , అమెరికను కవయిత్రి
ఓ మనసా!
పదే పదే పునరావృతమయే పల్లవిని విను!
ప్రతిరోజూ ఒక నవోదయం!
బాధలు ఎప్పటిలాగే ఉండనీ,
చేసిన పాపాలే చెయ్యనీ,
భవిష్యత్తులో కొత్త కష్టాలు రాబోనీ,
బహుశా సరికొత్త వేదనలూ కలగనీ…
కానీ రోజుని ప్రేరణ తెచ్చుకో,
జీవితాన్ని కొత్తగా ప్రారంభించు.
.
సూసన్ కూలిడ్జ్
(January 29, 1835 – April 9, 1905)
అమెరికను కవయిత్రి
.
.
New Every Morning
.
Every day is a fresh beginning,
Listen my soul to the glad refrain.
And, spite of old sorrows
And older sinning,
Troubles forecasted
And possible pain,
Take heart with the day and begin again.
.
Sarah Chauncey Woolsey (Pen name: Susan Coolidge)
(January 29, 1835 – April 9, 1905)
American Children’s Author ( “What Katy Did” was her famous novel)
Poem Courtesy:
http://www.poemtree.com/poems/NewEveryMorning.htm
దాయాదుల పోరు… ఎలినార్ వైలీ, అమెరికను కవయిత్రి
ఒకసారి, మా ఆయన చిన్నతనంలో, వాళ్ళ నాన్నగారికి
చుట్టాన్ననుకుంటూ ఒకాయన ఇంటికి భోజనానికి వచ్చేడు,
అతను తొడుక్కున్న బట్ట వెలిసిపోయి, అతనికంటే పాలిపోయి ఉంది.
అతను చూడడానికి గంభీరంగా ఉన్నా, దయాళువుగానే కనిపించాడు;
గాయకుడు సెన్ లాక్ పేరుగలిగిన అతని నవ్వూ, అచ్చం అతనిలానే ఉంది.
అతను బాగా మొగమాటపడుతూ, మర్యాదగా, నవ్వుతూ మాటాడేడు;
“హేమంతం అడుగుపెట్టినదగ్గరనుండీ నేను ఆ అడవిలోనే ఉంటున్నాను,
నాలుగునెలలై ఉంటుంది; మీరన్నది నిజం, చాలారోజులయింది.”
గతంలో అతని దాయాదుల్ని ఇరవైమంది దాకా హతమార్చేడు,
ఏదో వారసత్వం తగువుల్లో, చాలా దారుణమైన పని ఏ రకంగా చూసినా.
అతనికి అది తన విద్యుక్తధర్మంలా తోచింది. చివరకి ఎలాగైతేనేం
అతని ప్రత్యర్థులు అతన్ని అడవిలోని సెలయేటిలో పట్టుకున్నారు.
తెల్లగా అతని తలక్రింద మెరుస్తున్న ఆ సెలయేటి నీరు
అతని మరణంతో, క్రమక్రమంగా ఎరుపురంగు సంతరించుకుంది.
.
ఎలినార్ వైలీ
(September 7, 1885 – December 16, 1928)
అమెరికను కవయిత్రి
.
.
Blood Feud
Once, when my husband was a child, there came
To his father’s table, one who called him kin,
In sun-bleached corduroys paler than his skin.
His look was grave and kind; he bore the name
Of the dead singer of Senlac, and his smile.
Shyly and courteously he smiled and spoke;
“I’ve been in the laurel since the winter broke;
Four months, I reckon; yes, sir, quite a while.”
He’d killed a score of foemen in the past,
In some blood feud, a dark and monstrous thing;
To him it seemed his duty. At the last
His enemies found him by a forest spring,
Which, as he died, lay bright beneath his head,
A silver shield that slowly turned to red.
Elinor Wylie
(September 7, 1885 – December 16, 1928)
American Poet
Poem Courtesy:
http://www.poemtree.com/poems/BloodFued.htm
ఓ నా మిత్తికా! నువ్వూ గతించవలసిందే!… ఎడ్నా సెంట్ విన్సెంట్ మిలే అమెరికను కవయిత్రి
ఓ నా ప్రియ మిత్తికా! నువ్వూ గతించవలసిందే!
ఇంత నీ సౌందర్యమూ నిన్ను ఎంతమాత్రం కాపాడలేదు;
ఎక్కడా లోపం కనరాని ఈ నిపుణ హస్తమూ, అందమైన శిరసూ,
జ్వలించే ఉక్కులాంటి ఈ శరీరమూ, సుడిగాలివంటి
మృత్యువు ముందు, లేదా దానీ హేమంత హిమపాతం ముందు,
ఏ ఆకు రాలడానికి భిన్నంగా లేకుండా, మొట్టమొదటి ఆకు రాలినట్టు
రాలిపోక తప్పదు; ఈ అద్భుతం తెరమరుగుకాక తప్పదు…
మార్పుకిలోనై, అందరికీ దూరమై, చివికి శిధిలమై.
ఆ సమయంలో నా ప్రేమకూడా నిన్ను రక్షించలేదు.
ఇంత నా ప్రేమ నిన్ను వెన్నంటి ఉన్నా, ఆ రోజు నువ్వు
శరీరంనుండి లేచి వాయుమార్గంలో ప్రయాణం చేస్తావు …
ఎవ్వరూ పట్టించుకోని పువ్వులా ఏ గుర్తింపూ లేకుండా.
నువ్వు ఎంత అందంగా ఉన్నావన్నది అక్కడ ప్రశ్నేకాదు
మరణించింది అన్నిటికంటే ఎంత ప్రియమైనదన్నదీ కాదు.
.
ఎడ్నా సెంట్ విన్సెంట్ మిలే
(February 22, 1892 – October 19, 1950)
అమెరికను కవయిత్రి
.
.
And You as Well Must Die, Beloved Dust
And you as well must die, beloved dust,
And all your beauty stand you in no stead;
This flawless, vital hand, this perfect head,
This body of flame and steel, before the gust
Of Death, or under his autumnal frost,
Shall be as any leaf, be no less dead
Than the first leaf that fell,—this wonder fled.
Altered, estranged, disintegrated, lost.
Nor shall my love avail you in your hour.
In spite of all my love, you will arise
Upon that day and wander down the air
Obscurely as the unattended flower,
It mattering not how beautiful you were,
Or how beloved above all else that dies.
Edna St. Vincent Millay
(February 22, 1892 – October 19, 1950)
American Poet
Poem Courtesy:
http://www.poemtree.com/poems/And-You-As-Well-Must-Die.htm
ప్రభాత గీతం… కార్ల్ విల్సన్ బేకర్, అమెరికను కవయిత్రి
ఆ కొండ చిగురున లేలేత వెలుగు ప్రసరిస్తోంది
అక్కడెక్కడో ఒక పచ్చని చామంతి కనిపిస్తోంది,
మరెక్కడో అంతకంటే తీయని మధువు ఆస్వాదించబడుతోంది.
కొన్ని శిలలుగా ఉండిపో నిర్ణయించబడ్డాయేమో!
తమకి తెలిసిన విషయాలే తెలుసుకుంటూ
తమ ఆత్మలోకి మరింత గాఢంగా నాటుకుంటూ…
కానీ, కొన్ని నన్నూ చిరుగాలినీ అనుసరించవలసిందే
మేమెప్పుడూ స్వేచ్ఛగా, విహరించడానికి సిద్ధంగా ఉంటాం,
భవిష్యంత ఆశావహంగా ఇంకెన్నడూ ఉండలేదు!
.
కార్ల్ విల్సన్ బేకర్
(1878–1960)
అమెరికను కవయిత్రి.
Photo Courtesy: Wikipedia
