ఇంత చక్కని మనోజ్ఞ వాసంత ప్రభాతవేళ హృదయమా! ప్రాణప్రదమైన నా ప్రియుని అడుగుజాడలు తెలుపవా? అప్పుడు నేను నా స్వామికి, నా ప్రభువుకి ఉచితమైన దృక్కులతో, నైవేద్యములతో త్వరత్వరగా ఎదురేగి స్వాగతిస్తాను సప్తవర్ణాల ఇంద్రధనుస్సులను సృష్టించే తుంపరలుగా మహోన్నతమైన శిలలపై పతనమయే నీటిచాలుల అతని కనుగొంటే, అవి నే తెచ్చే కలలకు సాటిరావని గ్రహిస్తాడు; తెల్లని ఎండలో తళతళలాడే పచ్చని గోరింటలతో మైదానం కళకళలాడే చోట అతని దర్శించితినా ‘ఆమె బంగారురంగు శిరోజసౌందర్యము ముందు ఈ పూలసౌందర్యమేకాదు, ఏదీ సాటిరా’దనీ ‘ఆమె చెక్కిళ్ళలో పూచే గులాబులముందు, తోట సరిహద్దుల పూచే గులాబులు దిగదుడు’పనీ తప్పక అంటాడు . ఏంటొనెట్ డి కూర్సే పాటర్సన్ (1866-1925) అమెరికను కవయిత్రి . In Spring .
On this most perfect morning of the spring, Tell me my heart, where Love’s dearest feet shall stray, That I may haste to meet him on the way, With looks, and with an offering That shall seem fitting for my lord and king. If I shall find him where the waters play About the mighty rocks, their rainbow spray He’ll think less lovely than these dreams I bring: And if I meet him in the meadows where Are yellow cowslips gleaming in the sun, I know that he will say, her golden hair Outshines them in its glory, everyone,- And in her cheeks my roses bloom so fair That those upon the hedgerows are outdone! . Antoinette De Coursey Patterson (1866-1925) American Poet, Translator and Artist From: Page 16 Sonnets and Quatrains by Antoinette De Coursey Patterson Philadelphia H W Fisher & Company MDCCCCXIII
దీన్ని మెచ్చుకోండి: మెచ్చుకోండి వస్తూంది…
ప్రేమే సర్వస్వం కాదు; తినేదీ తాగేదీ అసలు కాదు. సుఖంగా నిద్రపుచ్చేదో, వాననుండి రక్షించే పైకప్పో కాదు. అందులో పడి మునుగుతూ తేలుతూ, మునుగుతూ తేలుతూ, మళ్ళీ ములిగే మగాళ్ళని రక్షించగల ‘తేలే కలపముక్కా’ కాదు. ప్రేమ దాని ఊపిరితో ఆగిపోయిన గుండెను కొట్టుకునేలా చెయ్యలేదు రక్తాన్ని శుభ్రపరచ లేదు , విరిగిన ఎముకను అతకనూ లేదు. నేను ఇలా చెబుతున్నప్పుడుకూడా, ఎంతో మంది పురుషులు కేవలం ప్రేమలేకపోవడం వల్ల మృత్యువుతో చెలిమిచేస్తున్నారు. హాఁ! ఒకటి నిజం. ఏదో ఒక బలహీన క్షణంలోనో బాధలు అణగద్రొక్కి, తప్పించుకుందికి అల్లాడినపుడో,లేదా లేమి వెంటాడుతూ, మనసును ఇక అదుపుచేయగల శక్తి లేనపుడో, ఉపశమనం కోసం నీ ప్రేమని మార్పిడిచేసుకుందామనిపించవచ్చు ఆకలితీర్చుకుందికి ఈ రేయి జ్ఞాపకాలని వినిమయం చెయ్యొచ్చు. అది కేవలం ఊహ. అలా చెయ్యగలనని నే ననుకోను. . ఎడ్నా సెంట్ విన్సెంట్ మిలే (February 22, 1892 – October 19, 1950) అమెరికను కవయిత్రి
Love is Not All (Sonnet XXX) . Love is not all: it is not meat nor drink Nor slumber nor a roof against the rain; Nor yet a floating spar to men that sink And rise and sink and rise and sink again; Love can not fill the thickened lung with breath, Nor clean the blood, nor set the fractured bone; Yet many a man is making friends with death Even as I speak, for lack of love alone. It well may be that in a difficult hour, Pinned down by pain and moaning for release, Or nagged by want past resolution’s power, I might be driven to sell your love for peace, Or trade the memory of this night for food. It well may be. I do not think I would. . Edna St. Vincent Millay . 1892-1950 American Poet
దీన్ని మెచ్చుకోండి: మెచ్చుకోండి వస్తూంది…
I WISH ALL MY FRIENDS A VERY HAPPY AND PROSPEROUS NEW YEAR 2020 MAY THIS YEAR USHER IN NEW FRIENDSHIPS, SOOTHE OLD PAINS, FULFILL YOUR DREAMS AND INSPIRE YOU TO ASPIRE FOR MORE. ఇప్పటికే వేలసార్లు చెప్పి, చెప్పకుండా మిగిలినదేముందని నూతన సంవత్సరంలో కొత్తగా కవితలో చెప్పడానికి? కొత్త సంవత్సరాలు వస్తూంటాయి, పాతవి వెళుతూంటాయి, మనం కలగంటామని తెలుసు, అయినా ఎన్నో కలలు కంటాం. మనం వేకువతో నవ్వుతూ నిదుర మేల్కొంటాం, చీకటితోపాటే శోకిస్తూ … నిద్రకుపక్రమిస్తాం. మనల్ని కాటువేసేదాకా, లోకాన్ని హత్తుకుంటాం, అప్పుడు శపిస్తాం, ఎగిరిపోడానికి రెక్కలులేవే అని నిట్టూరుస్తాం. మనం జీవిస్తూ, ప్రేమిస్తాం, కామిస్తాం, పెళ్ళిళ్ళు చేసుకుంటాం, పెళ్ళికూతుళ్ళను సింగారిస్తాం, మృతులను దుప్పటిలో చుడతాం. మనం నవ్వుతాం, ఏడుస్తాం, ఎన్నో ఆశిస్తాం, ఎన్నిటికో భయపడతాం, ఆ మాటకొస్తే, ఏ సంవత్సరానికైనా పల్లవి అదే! . ఎలా వ్హీలర్ విల్ కాక్స్ (November 5, 1850 – October 30, 1919) అమెరికను కవయిత్రి The Year . What can be said in New Year rhymes, That’s not been said a thousand times? The new years come, the old years go, We know we dream, we dream we know. We rise up laughing with the light, We lie down weeping with the night. We hug the world until it stings, We curse it then and sigh for wings. We live, we love, we woo, we wed, We wreathe our brides, we sheet our dead. We laugh, we weep, we hope, we fear, And that’s the burden of the year. . Ella Wheeler Wilcox (November 5, 1850 – October 30, 1919) American Poet Poem Courtesy: దీన్ని మెచ్చుకోండి: మెచ్చుకోండి వస్తూంది…
ఎత్తైన కొండశిఖరం మీదనో, సమతలపు బయలులోనో మీకు ఎక్కడ వీలయితే అక్కడ నన్ను సమాధి చేయండి భూమ్మీద అది ఎంత సామాన్యమైన సమాధి అయినా ఫర్వా లేదు కానీ, మనుషులు బానిసలుగా ఉండే ఏ నేలమీదా సమాధి చెయ్యొద్దు. నా సమాధి చుట్టూ భయం భయంగా నడిచే బానిస అడుగులు వినిపిస్తే నాకు ప్రశాంతత ఉండదు; నా నిశ్శబ్దపు సమాధిమీద అతని నీడ కనిపించినా ఆ చోటు నాకు భయంకరంగా, బాధాకరంగా ఉంటుంది. అమ్మకానికి నిర్దాక్షిణ్యంగా, మందలుగా తోలుకుపోతున్న బానిసల తడబడుతున్న అడుగులసడి వింటే, నాకు మనశ్శాంతి ఉండదు. నిరాశా నిస్పృహలతో ఒక తల్లి చేసే ఆక్రందన గడగడలాడుతున్న ఆకాశంలోకి శాపంలా ఎగస్తుంది. చేసిన ప్రతి భయంకరమైన గాయంనుండీ కారుతున్న ఆమె రక్తాన్ని కొరడా తాగుతున్న చప్పుడు విన్నప్పుడూ, బెదురుతున్న పావురం పిల్లల్ని గూటినుండి దొంగిలించినట్టు, తల్లి రొమ్మునుండి పాలుతాగుతున్న బిడ్దలని లాక్కుని పోవడం చూసినప్పుడూ నాకు నిద్రపట్టదు. రక్తపిపాసులైన వేటకుక్కలు తమ మానవ లక్ష్యాన్ని అందుకుని చేసిన మొఱుగులు వినిపించినపుడూ, తిరిగి పట్టుబడిన ఆ బానిస బందీకి బాధాకరమైన సంకెలలు తొడుగుతున్నప్పుడు అతను చేసే ప్రార్థనలు విన్నప్పుడూ, నేను త్రుళ్ళిపడి, భయంతో గడగడలాడిపోతాను. వస్తు మర్పిడిక్రింద జమకో, వాళ్ళ పరువాల వ్యాపారానికో, తల్లి కౌగిలినుండి చిన్నారి యువతుల్ని లాక్కెళ్ళడం చూసినపుడు శోకభరితమైన నా కళ్ళు మండి ఎరుపెక్కుతాయి మృత్యువుతో తెల్లబారిన నా చెక్కిళ్ళు సిగ్గుతో ఎర్రనౌతాయి. ప్రియ మిత్రమా! ఎక్కడ అధికార దర్పం మనిషినుండీ ప్రాణప్రదమైన అతని హక్కుని లాక్కోదో అక్కడ నిద్రించగలను. తన తోబుట్టువుని “బానిస”గా ఎక్కడ భావించరో ఆ సమాధి ఎక్కడ ఉన్నా ప్రశాంతంగా ఉండగలను. ప్రక్కనుండి నడిచిపోయేవారి దృష్టి నాకట్టుకునేలా గర్వంగా నెలకొల్పే ఏ ఎత్తైన స్మారక చిహ్నాలూ కోరను; వేదనతో పరితపించే నా మనసుకోరుకునేదల్లా బానిసలున్న ఏ దేశంలోనూ సమాధి చెయ్యొద్దనే. . ఫ్రాన్సెస్ ఎలెన్ వాట్కిన్స్ హార్పర్ (September 24, 1825 – February 22, 1911)
అమెరికను కవయిత్రి .
.
Burry Me in a Free Land
.
Make me a grave where’er you will,
In a lowly plain, or a lofty hill,
Make it among earth’s humblest graves,
But not in a land where men are slaves.
I could not rest if around my grave
I heard the steps of a trembling slave;
His shadow above my silent tomb
Would make it a place of fearful gloom.
I could not rest if I heard the tread
Of a coffle gang to shambles led,
And the mother’s shriek of wild despair
Rise like a curse on the trembling air.
I could not sleep if I saw the lash
Drinking her blood at each fearful gash,
And I saw her babes torn from her breast,
Like trembling doves from their parent nest.
I’d shudder and start if I heard the bay
Of bloodhounds seizing their human prey,
And I heard the captive plead in vain
As they bound afresh his galling chain.
If I saw young girls from their mother’s arms
Bartered and sold for their youthful charms,
My eye would flash with mournful flame,
My death-paled cheek grow red with shame.
I would sleep, dear friend, where bloated might
Can rob no man of his dearest right;
My rest shall be calm in any grave
Where none can call his brother a slave.
I ask no monument, proud and high,
To arrest the gaze of passersby;
All that my yearning spirit craves,
Is bury me not in a land of slaves.
Frances Ellen Watkins Harrer
(September 24, 1825 – February 22, 1911)
African-American Abolitionist Poet
Read the bio of the poet here
Poem Courtesy:
దీన్ని మెచ్చుకోండి: మెచ్చుకోండి వస్తూంది…
నిన్న రాత్రి అలా పడుక్కుని ఆలోచిస్తున్నాను నీరు దాహాన్ని తీర్చగలిగేదిగానూ రొట్టి రాయిలాకాకుండా రొట్టిలా ఉండగలిగే ప్రశాంతమైన చోటు ఏదైనా ఈ మనసుకి సాధించగలనా అని. నాకు ఒక్కటే సమాధానం దొరికింది నేను పొరబడలేదనే అనుకుంటున్నాను: ఇక్కడ ఒంటరిగా, ఏకాకిగా ఏ మినహాయింపులూ లేకుండా ఏ ఒక్కడూ ఏదీ సాధించలేడు. ఒంటరిగా, ఏకాకిగా ఏ మినహాయింపులూ లేకుండా ఏ ఒక్కడూ ఏదీ సాధించలేడు. చాలా మంది కోటీశ్వరులున్నారు వాళ్ల డబ్బు వాళ్ళకు ఎందుకూ కొరగాదు వాళ్ల భార్యలు దెయ్యం పూనినట్లు అన్ని చోట్లకీ పరిగెడతారు పిల్లలు ఏ ఉత్సాహమూ లేక, ఎప్పుడూ విచారంగా ఉంటారు. రాతిగుండెలుగల వాళ్లని ఖరీదైన వైద్యులు సేవిస్తుంటారు ఒంటరిగా, ఏకాకిగా ఏ మినహాయింపులూ లేకుండా ఏ ఒక్కడూ ఏదీ సాధించలేడు. మీరు జాగ్రత్తగా వింటానంటే నాకు తెలిసిన మాటొకటి చెబుతాను మీకు తుఫాను మేఘాలు కమ్ముకుంటున్నాయి పెనుగాలులు వీచే సూచనలు కనిపిస్తున్నాయి మానవజాతి కష్టాల్లో చిక్కుకుంది ఆ మూలుగులు నాకు వినిపిస్తున్నాయి. ‘ఎందుకంటే, ఒంటరిగా, ఏకాకిగా, ఏ మినహాయింపులూ లేకుండా ఏ ఒక్కడూ ఏదీ సాధించలేడు. ఒంటరిగా, ఏకాకిగా ఏ మినహాయింపులూ లేకుండా ఏ ఒక్కడూ ఏదీ సాధించలేడు. . మాయా ఏంజెలో April 4, 1928 – May 28, 2014 అమెరికను కవయిత్రి . . Alone . Lying, thinking Last night How to find my soul a home Where water is not thirsty And bread loaf is not stone I came up with one thing And I don’t believe I’m wrong That nobody, But nobody Can make it out here alone. Alone, all alone Nobody, but nobody Can make it out here alone. There are some millionaires With money they can’t use Their wives run round like banshees Their children sing the blues They’ve got expensive doctors To cure their hearts of stone. But nobody No, nobody Can make it out here alone. Alone, all alone Nobody, but nobody Can make it out here alone. Now if you listen closely I’ll tell you what I know Storm clouds are gathering The wind is gonna blow The race of man is suffering And I can hear the moan, ‘Cause nobody, But nobody Can make it out here alone. Alone, all alone Nobody, but nobody Can make it out here alone. . Maya Angelou April 4, 1928 – May 28, 2014 American Poem Courtesy:
దీన్ని మెచ్చుకోండి: మెచ్చుకోండి వస్తూంది…
నా కవితల్లో ఇష్టమైన వారి నెందరినో కీర్తించాను; కానీ, ఈ జీవితమంతా ఆమెకే చెందే అమ్మ బొమ్మ ముందు మాత్రం ఒట్టి చేతులతో నిలుచున్నాను. బహుశా, పక్వానికి వచ్చిన వయసులో ఆమెగూర్చి చెప్పని విషయాలు చెప్పే అవకాశం కలుగవచ్చు; ఇప్పుడు కాదు; అయినా, మనుషులెప్పుడూ తాము తినే అన్నం మీద కవిత రాయలేదు. . థెరెసా హెల్బర్న్ 12 Jan 1887 – 18 Aug 1959 అమెరికను కవయిత్రి . . Mother I have praised many loved ones in my song And yet I stand before her shrine, To whom all things belong With empty hand. Perhaps the ripening future holds a time For things unsaid; Not now; Men do not celebrate in rhyme Their daily bread. . Theresa Helburn 12 Jan 1887 – 18 Aug 1959 American Playwright and Theatrical Producer Poem Courtesy: దీన్ని మెచ్చుకోండి: మెచ్చుకోండి వస్తూంది…
నులివెచ్చని తొలకరి వర్షమా! సన్నగా మృదువుగా రాలే నీ జల్లుకై పులకరిస్తూ నా ముఖాన్ని ఎదురొడ్డుతున్నాను. అవ్యాజమైన నీ ప్రేమనీ, సామర్థ్యాన్నీ నా మనసు గ్రహించాలనీ మంచుసోనలవంటి స్వచ్ఛమైన కలలు కనాలనీ కోరుకుంటున్నాను. కలలు దారితప్పినా, మంచుతెరలలో చిక్కిన ప్రేమలా అందంగా, చక్కగా, తారకలంత సన్నని మెరుపుతోనో; రాజమార్గంమీదా, సెలయేటిగట్లమీది దట్టమైన చెట్లమధ్యా, ఎక్కడపడితే అక్కడ అడవిపూలతీగలా అల్లుకుని చామంతిపూలంత పచ్చని వెలుగులు వెదజల్లాలనీ కోరుకుంటున్నాను… లేకపోతే వాటికి అంత మెరుపు ఎక్కడనుండి వస్తుంది? నీ అమృతవృష్టి జీవితపు హాలాహలాన్ని అణగార్చి మనోమిత్తికకు మంచి బీజములు మొలకేత్తే యోగ్యత అనుగ్రహిస్తుంది. ఓ అమృత ధారా! తనివితీరా కురువు! కురిసి కురిసి పూలవంటి ఆలోచనలు నాలో విరిసి జీవంతో తొణికిసలాడనీ! . ఏంటొనెట్ డి కూర్సే పాటర్సన్ 17 Sep 1866 – 30 Apr 1925 అమెరికను కవయిత్రి . To The Spring Rain .
O warm Spring rain, to thee I lift my face, Courting thy touch beneficient and light. Would that this soul might feel thy pow’r and grace, And dreams like snowdrops blossom pure and white. Or errant ones, if they be sweet and fair Like love-caught-in-the-mist, with starry gleam, Or the wild rose that clambers everywhere Along the highway and the wooded stream. And golden visions, such as Daffodils Must have… or whence is all their sunny glow? Thy elixir might overcome life’s ills And fit the soil for all good seed to grow Within my soul. Fall gracious rain, and give Me thoughts like flowers. Let them bloom and live! . Antoinette de Coursey Patterson 17 Sep 1866 – 30 Apr 1925 American Poet . Poem Courtesy: దీన్ని మెచ్చుకోండి: మెచ్చుకోండి వస్తూంది…
చావుకీ, బ్రతుకుకీ మధ్య వేలాడే శూన్యంలో ఎవరికీ కనపడకుండా ఉండాలని దొరికిన ఆధారాన్ని పట్టుకుని ఒకమూలకి ఒదుక్కుని ఉంటాము; మన మాటలకీ, చేతలకీ మధ్యనున్న సంబంధం మనం అర్థం అయిందనుకున్నంతమట్టుకు, ఒక సాలెగూడు అల్లుకుంటాం చివరకి అపార్థాలే మిగిలినా; వెంటనే దృష్టిపెట్టవలసిన అవసరాలూ, మనం ఆవేశంతో జరిపే చర్చల … సందిగ్ధ జారుడుతలం మీద నడుస్తూ నన్ను నేను ప్రశ్నించుకుంటుంటాను “ఇంతకీ నేను ఇక్కడ ఏం చేస్తున్నట్టు?” . సిసీలియా బొరోమియో, సమకాలీన ఫిలిప్పీన్ కవయిత్రి
Cecilia_Borromeo
Filipino Poetess
.
Restless
.
It is that perennial immateriality dwelling between living and dying
crouched in the corners and grappling by the hinges
only to remain unseen;
We weave our web of what we believe we understand
of the relationship of our acts and events
only to remain misunderstood;
From that odd wisp of steam of heated discussions
to the urgent hiss of a new page calling;
I teeter on that thin ice —
That single space of uncertainty —
And I ask
“What am I doing here?”.
.
Cecilia Borromeo
Contemporary Filipino Poetess
Poem Courtesy:
Cecilia Borromeo was born in Cagayan de Oro City, Philippines. She now lives in Brussels, Belgium where she has been based for the past 7 years and where she has fulfilled her dream to become a scientist (currently: unemployed). Her poems and prose are widely read in her personal blog Clearcandy Daily (http://welcometoappleciders.blogspot.com ) and dreams to get her work in print someday soon. She is known to write from the heart and is continuously training herself to meet her imagination so she can continue her love affair with words and to mold them to mean different things. She draws inspiration mostly from her own experiences and is in awe of her favorite poet, Mark Strand. After a tough day of surfing the net for jobs, she loves to lie in her couch for the rest of the evening thinking of chocolates and waffles. When not consumed by sugary thoughts, she enjoys diabetes literature, islet amyloidosis, reading poems out loud, learning the violin and dancing around the apartment.
దీన్ని మెచ్చుకోండి: మెచ్చుకోండి వస్తూంది…
కవిత్వమనే సరికొత్తలోకంలోకి ఆహ్వానిస్తూ ఎమిలీ డికిన్సన్
తన సోదరుడు ఆస్టిన్ కి రాసిన ఉత్తరంతో జతచేసిన కవిత.
***
ఆస్టిన్! ఎపుడుచూసినా అందంగా, నిర్మలంగా ఉండే కొత్త ఆకాశం ఇక్కడొకటి ఉంది. అక్కడ ఎప్పుడైనా చీకటి ఉంటుందేమో గాని ఇక్కడ ఎల్లవేళలా చక్కని ఎండ వెలుగే. అక్కడి రంగువెలిసిన అడవుల ఊసు ఎత్తకు, నిశ్శబ్దం రాజ్యమేలే పొలాలని మరిచిపో, ఇక్కడ ఒక చిట్టడివి ఉంది దాని ఆకులు నిత్యం పచ్చగా ఉంటాయి; వెచ్చనివెలుగులు విరజిమ్మే ఈ అడివిలో మచ్చుకైనా ఎన్నడూ మంచు కురియదు; అక్షయమైన ఇక్కడి పూలగుత్తులలో విహరించే తుమ్మెదల ఝంకారం నాకు వినిపిస్తూంటుంది. తమ్ముడూ! నిన్ను బ్రతిమాలుకుంటున్నాను నా తోటలోకి ఒక్కసారి రావూ!. . ఎమిలీ డికిన్సన్ December 10, 1830 – May 15, 1886 అమెరికను కవయిత్రి. . . There is another sky . There is another sky, Ever serene and fair, And there is another sunshine, Though it be darkness there; Never mind faded forests, Austin, Never mind silent fields – Here is a little forest, Whose leaf is ever green; Here is a brighter garden, Where not a frost has been; In its unfading flowers I hear the bright bee hum: Prithee, my brother, Into my garden come! . Emily Dickinson December 10, 1830 – May 15, 1886 American Poet Poem Courtesy: దీన్ని మెచ్చుకోండి: మెచ్చుకోండి వస్తూంది…
దుప్పికొమ్ములా కొనదేరిన నవ్వుల నెలరేడా! అల్లంత ఎత్తున ఆకాశంలో మెల్ల మెల్లగా జారుతూ, నా మాటలను వినగలవా? తొందరగా క్రిందకి దిగి రాగలవా? మా పూదోట కిటీకీ గూటిలో కాసేపు నిలకడగా కనిపించగలవా? తర్వాత మనిద్దరం ఈ వేసవి రేయి చెట్టపట్టాలేసుకుని ఎగిరిపోదాం, సరేనా? నక్షత్రాలతో దోబూచులాడుతూ, మహావృక్షాల చివురుకొమ్మలు చేతితో నిమురుతూ, తెల్లగా మెరిసే మేఘామాలికల సందులలోంచి బృహస్పతినీ, అంగారకుడినీ తొంగిచూద్దామా? ఇంటిలో మా అమ్మ పూజకోసం పాలపుంత వనసీమల్లో ఏరిన తారకాసుమాలతో నా ఒడి నింపుకుంటాను అబ్బ! మా అమ్మ ఎంత పొంగిపోతుందో! ఊగుతూ సాగుతూ తేలిపోయే చందురుడా, నీకు “అహోయ్” అని అరిచిన నా అరుపు వినిపించిందా? ఓ చందమామా! ఈ చిన్నిబాలుడి ఆనందంకోసం మరికొంచెం దగ్గరకి రాలేవా? . ఏమీ లోవెల్ (9 Feb 1874 – 12 May 1925) అమెరికను కవయిత్రి . . The Crescent Moon . Slipping softly through the sky Little horned, happy moon, Can you hear me up so high? Will you come down soon? On my nursery window-sill Will you stay your steady flight? And then float away with me Through the summer night? Brushing over tops of trees, Playing hide and seek with stars, Peeping up through shiny clouds At Jupiter or Mars. I shall fill my lap with roses Gathered in the milky way, All to carry home to mother. Oh! what will she say! Little rocking, sailing moon, Do you hear me shout — Ahoy! Just a little nearer, moon, To please a little boy. . Amy Lowell February 9, 1874 – May 12, 1925 American Poet Poem Courtesy:
దీన్ని మెచ్చుకోండి: మెచ్చుకోండి వస్తూంది…
.
