ప్రియతమా! నువ్వు ఆశ్చర్యపోకు… ఏంటోనెట్ డి కూర్సే పాటర్సన్, అమెరికను కవయిత్రి
ప్రియతమా! నా పెదాలు మౌనంగా ఉన్నాయని నువ్వు ఆశ్చర్యపోకు,
ఏ కొత్తభాష నేర్చుకోవాలన్నా కొంత సమయం పడుతుంది.
తొలిసారి ఈ వేళ్ళు ప్రేమవీణియ మీటినపుడు
నా గళమూ, నా మనసూ ఒక శృతిలో లేవు.
పాడిన పాటలన్నీ ఎప్పుడూ ఆనంద రుతాలే.
గులాబి దండల సంతోష హేలల రూపంలో ప్రేమ;
సంగీతంలా,గాఢానురక్తిని అతి సరళమైన
స్వరాల్లో నినదిస్తూ పలికించలేని అశక్తులవి.
ఇంతవరకు మౌనంగా ఉన్న నా పెదాలు
ధైర్యంగా పలకగల కొత్త నుడికారాన్ని వెతుకుతున్నాయి
నీనుండి పొందిన ప్రేరణ అనుభూతి చెందుతూ
ఆ గీత మాధుర్యానికి తన్మయత్వంలో మునిగాయి.
కనుక, నా మాటలు ఒక్కొకసారి నెమ్మదిగా, ఆగి ఆగి
వచ్చినపుడు, అసలు రహస్యమిదని నువ్వు గ్రహించుకో.
.
ఏంటొనెట్ డి కూర్సే పాటర్సన్,
(September 17, 1866 – April 30, 1925)
అమెరికను కవయిత్రి
.
You Should Not Wonder, Dear
.
You should not wonder, Dear, my lips are mute:
To learn a strange language must take time.
When first these fingers played upon Love’s lute,
Neither my soul nor voice were in the rhyme.
And then the tunes were always merry airs!-
Love in the guise of rose-wreathed joy and pleasure,-
And all unlike this music which declares
Deep passion throbbing through its simplest measure.
But now the lips that have been dumb so long
Struggle with words that are both brave and new,
Trembling, in all the ecstasy of song,
To feel the theme has been inspired by you.
So, when the words come haltingly and slow,
This sweetest reason for it you will know.
.
Antoinette De coursey Patterson
(September 17, 1866 – April 30, 1925)
American Poetess.
Poem Courtesy:
(Sonnets & Quatrains)
The Merrymount Press, Boston
February 1913
ప్రకటనలు
చిన్న చిన్న కవులు… ఏంటొనెట్ డి కూర్సే పాటర్సన్, అమెరికను కవయిత్రి
ఆకాశం నిర్మలంగా ఒక్క తారకా లేకుండా ఉంటే
అంత అందంగా ఉండదు, అక్కడ ఉండే ప్రతి గ్రహమూ,
సూర్యుడూ, చంద్రుడూ కంటికి ఇంపుగా కనిపించరు
వాటి వెనుక చుక్కలవంటి ఆ నక్షత్రాల వల లేకుంటే.
అలాగే, అందం తక్కువైనవాటికి కూడా వాటి స్థానం వాటికి ఉంది;
సముద్రంకోసం ఆరాటపడే వారు సెలయేటి సౌందర్యాన్ని అనుభవించలేరు,
అక్కడ ఒక నీలాకాశపు తునకేలేకుంటే, కొండలకి అందమెక్కడిదీ?
అక్కడ ఎన్ని అందమైన గులాబీలుంటే ఉండుగాక!
కనుక, కొద్ది కొద్దిగా కవితలు రాసే చిన్ని చిన్ని కవులారా,
కోకిలల పంచమ స్వరంలోని మెలకువల్ని స్తుతించేవారు
రాగాలుపోయే చిన్నిపిట్టల కూజితాన్నీ ఆశ్వాదిస్తారు.
వాళ్ళు మీనుండి పెద్దగా స్థాయీ భేదాన్ని ఆశించరు
మధ్యమ శ్రుతుల్లో మీరు అందంగా అనగలిగితే చాలు.
.
ఏంటొనెట్ డి కూర్సే పాటర్సన్
(1866-1923)
అమెరికను కవయిత్రి
TO THE MINOR POETS
THE sky would be less lovely if swept clear
Of star-drift, and each planet, moon, and sun
Enmeshed therein no fairer would appear
Without the web those starry motes have spun.
The lesser beauties claim likewise their debt; —
Who loves the ocean best will miss the stream;
Hills would seem bare without the small bluet,
Although the rose’s reign is all supreme.
And so, ye Poets of the minor lays.
Sing on and charm us with your harmony:—
Those who the nightingale’s pure music praise
Can yet enjoy a thrush’s melody.
They look for no wide range, but ask of you,
Those notes in middle octaves shall ring true.
.
Antoinette De Coursey Patterson
(September 17, 1866 – April 30, 1925)
American Poetess
Poem Courtesy:
Sonnets & Quatrains
పిల్లల ఎంపిక… ఏంటొనెట్ డి కూర్సే పాటర్సన్, అమెరికను కవయిత్రి
వస్తువులలోని స్వారస్యాన్ని ఇట్టే పసిగట్టడానికి
కొన్ని హృదయాలకి కేవలం ఒక పూవు స్పర్శ చాలు.
ఒక గులాబిపొద సరసన, వాళ్ళ కళ్ళముందు
ఒక వెలుగుదారి తెరుచుకుంటుంది వాళ్ళ ఊహలు
ఒక్కసారి విచ్చుకుని అన్ని దిక్కులా పరిగెడుతుంటే.
వాళ్ళకి దారి చూపించడానికి ఒక తారక వచ్చినా రావొచ్చు
లేదా, అదుపుతీసిన ఊటలోంచి జలచిమ్మినట్టు కోకిల రాగమో,
లేదా, ఎక్కడో ఏ మూలనుండో అకస్మాత్తుగా వాళ్ళ పాదాలమీద
సూర్యుడి కిరణమొకటి వాలి సరియైన మార్గం చూపించవచ్చు.
అపుడు వారి ఊహలు ఎంత ఎత్తుకి ఎదుగుతాయంటే
చుట్టూ అంతా చిమ్మచీకటీ, శైధిల్యమే.
కాలాతీతంగా పిల్లలు కోరుకునేది అదే.
ఒక గులాబి, ఒక చుక్క, సముద్రపొడ్డున గవ్వ…ఇవే
పిల్లల ఎంపిక;వాళ్రికి నిగూఢ రహస్యాలు విప్పిచెబుతాయి.
.
ఏంటొనెట్ డి కూర్సే పాటర్సన్
17.9.1866 – 30.4. 1925
అమెరికను కవయిత్రి
Children Elect
It needeth but a flower’s touch to thrill
Some souls to an exquisite sense of things.
A shining path at just a rose’s will
Opens before them, its meanderings
To their awakened fancy now revealed.
Perchance there comes a star to guide them through,
Or thrush’s note like silver fount unsealed,
Or else across their steps from out the blue
A sunbeam darts to show the fairest way.
Ever that fancy finds some height to climb
Where all around is darkness and decay.
Children Elect they are, and for all time:
A rose, a star, a shell that holds the sea,
Unlocks for them sublimest mystery
.
Antoinette De Coursey Patterson
17.9.1866 – 30.4.1925
American Poet
ఆశావాదికి … ఏంటోనెట్ డి కూర్సే పాటర్సన్, అమెరికను కవయిత్రి
Wall Paper Courtesy: http://www.modafinilsale.com/beautiful-sunset-wallpapers.html
నీ జీవితం నాకెప్పుడూ ఒక అందమైన సూర్యాస్తమయంలా కనిపిస్తుంది:-
ఆకాశంలో వేలాడే ప్రతి పేలవమైన మేఘశకలాన్నీ నీ రసవాద నైపుణి
ఒక అద్భుతమైన మణిగా మార్చివేస్తుంది; వాటినుండి వెలువడే
రంగురంగుల కిరణాలు నినుదర్శించేవారికి నయనానందం కలుగజేస్తాయి.
.
ఏంటొనెట్ డి కూర్సే పాటర్సన్
1866- 1925
అమెరికను కవయిత్రి
To an Optimist
Thy life like some fair sunset ever seems:-
Each dull grey cloud thy subtle alchemy
Transmutes into a jewel, whose beams
Gladden the eyes of all who look on thee.
.
Antoinette De Coursey Patterson
1866- 1925
American
From
Sonnets & Quatrains by Antoinette De Coursey Patterson
H W Fisher & Company
Philadelphia
MDCCCCXIII
శోకస్తుతి… ఏంటొనెట్ డి కూర్సే పాటర్సన్, అమెరికను కవయిత్రి
శోకమా, ఓ శోకమా, నా హృదయానికి నువ్వు
ఎంతచిరపరిచితురాలవంటే, నీ విషాదస్వరానికి
అలవాటుపడిన ఆ చెవి, నీ పాటకై ఎదురుచూస్తుంది.
కొత్తగా ఈ మధ్యనే నాకు ఊల్లాసమని పిలిచే భావనతో
పరిచయమేర్పడినా, అల్లంత దూరంలో చిరుచీకటిలో
అస్పష్టంగానైనా పోల్చుకోగలిగేట్టుగా నీ రూపు తెలుస్తోంది
అదెంత సాహసంతో గులాబిపూలహారాలతో మనసుదోచి
నీ విషాదచ్ఛాయలను చెరిపివేయడానికి ప్రయత్నించినా.
కానీ, ఓ శోకమా! నీ మార్గంలో చిరకాలం నడిచిన నాకు
ఇపుడు వేరొక కొత్తదారిని నడవడం నాకు సాధ్యపడదు-
చీకటిరోజులకు నీ వల్ల ఈ కనులు అలవాటు పడితే,
అచలమైన దాని బరువుకి ఈ మేను వంగిపోతోంది.
లాభం లేదు, ఉల్లాసమా! నీ భుజం మీద నేను చెయ్యి వెయ్యలేను,
నా అతినెమ్మది నడక, నీ అడుగుల ఉధృతికి సరితూగదు.
.
ఏంటోనెట్ డికూర్సే పాటర్సన్
అమెరికను కవయిత్రి, అనువాదకురాలు, చిత్రకారిణి
.
To Sorrow
Sorrow, O Sorrow, thou hast lain so long
Close to my soul that still its listening ear,
Attuned to mournful music, waits thy song.
Off the dim grey distance, faint yet clear,
It rises,- though this little alien thing
Called Joy, which crept of late into my arms,
Tries bravely with each rose-wreathed offering
To dissipate they melancholy charms.—
But, Sorrow, though hast trained me in thy ways
So long I cannot follow a new road,-
These eyes thou hast accustomed to grey days,
This back to stooping from its constant load.
Nay, Joy, I cannot lay my hand in thine, –
Too swift thy dance for these slow steps of mine.
Antoinette Decoursey Patterson
(1866-1925)
American Poetess, Translator and Artist
Poem Courtesy:
Sonnets & Quatrains, P4
H W Fisher & Company
Philadelphia
MDCCCXIII
స్వాప్నికుడు… ఏంటొనెట్ డి కూర్సే పాటర్సన్, అమెరికను కవయిత్రి
కలల కనుమల్లో ఒక స్వాప్నికుడు
అతన్ని పిచ్చివాడిగా పరిగణిస్తారు; అతనికి అదొకవెర్రి;
బక్కచిక్కి, వంగిన శరీరాన్ని కప్పి ఉంచిన
అతని ఉడుపుల మాసికలనుబట్టి అతన్ని విలువకడతారు.
ప్రతిరోజూ సూర్యుడు పడమటికొండ దిగగానే,
తీరికలేని నగర పొలిమేరలుదాటి, నింగీ నేలా కలిసే చోట
వంపులుతిరిగి, తీరికగా, సడిచేయక పారే సెలయేటి తీరాన
ఆ వింత మనిషి ప్రశాంతంగా అటూఇటూ తిరుగుతుంటాడు.
అతని చెవులబడే సంగీతం గురించి, ఆహ్! ఏమని చెప్పను?!
ఆ కన్నులాలోకించే అద్భుతదృశ్యాలను ఏమని వర్ణించను?!
అతనా పేదవాడు? ఎన్నటికీ కాదు. అతనికై మీరేడవకండి!
మేఘమాలికలూ, సెలయేళ్ళూ అతనికీదలచిన వరాలకై ఆలోచిస్తాయి
వాటి అపారమైన సంపదకి ప్రతిరోజూ అతను వారసుడు,
మరణిస్తున్న సూర్యుడు, తన బంగారాన్నతనికి వారసత్వంగా ఇస్తాడు.
.
ఏంటొనెట్ డి కూర్సే పాటర్సన్
1866-1925
అమెరికను కవయిత్రి, అనువాదకురాలు, చిత్రకారిణి
The Dreamer
A Dreamer ever in the vale of dreams,
Poor was he called, so poor, and wholly mad;-
They judged him by the garment’s rusty seams
With which the bent and shrunken frame was clad.
And every evening as the sun sunk low,
Outside the busy town where earth met sky,
Near where a stream meandered soft and slow
That same strange form would wander slowly by.
And ah, the music heard by those keen ears,-
The wondrous pictures seen by those deep eyes!-
A pauper? – No. – Save not for him your tears.
The clouds and streams to him their gifts devise,
And he is heir each night to wealth untold,-
The dying sun bequeaths him all his gold.
.
Antoinette De Coursey Patterson
1866-1925
American
Poem Courtesy:
https://archive.org/stream/sonnetsquatrains00patt#page/8/mode/2up
HW Fisher & Company
Philadelphia
MDCCCCXIII
Page 8
ఒక చిన్ని పక్షికి… ఏంటొనెట్ డి కూర్సే పాటర్సన్, అమెరికను
ఒక రోజు నువ్వు గూడునుండి రాలిపడడం చూసేను
నీ రెక్కకి గాయమై, నువ్వు బెదురుచూపులు చూస్తున్నావు.
నీ గాయాన్ని నయం చేసి నెమ్మదిగా నీ భయంపోగొట్టాను
అప్పుడు నువ్వు ధైర్యంగా కూస్తూ పాడటం మొదలెట్టావు.
నిన్ను పెంచుకుందామని నీకొక పంజరం తెచ్చాను
నీకిక్కడ అడవి అంతగా తెలియదు కనుక
నువ్వు కొద్దికాలంలోనే ఆ విషయం మరిచిపోయి
నాతో కలిసి ఉండటానికి నిశ్చయించుకుంటావని అనుకున్నాను.
కానీ వేసవి రాగానే, నీలో ఆశలు మోసులువేశాయి
ఎక్కడికో అలా దూరదూరంగా ఎగరడానికి. ఆ సంగతి నువ్వు
మౌనంగా నీలాకాశం వంక తదేకంగా చూస్తూ తెలియజేశావు…
నీ కోరిక నాకు అర్థమై నిన్ను విడిచిపెట్టాను.
ఓ చిన్ని పికమా! బ్రతుకుపంజరం నన్ను గట్టిగా కట్తి పడేసింది.
చివరకి ఏదో ఒకరోజు ఒక ఆర్ద్రహస్తం నాకూ విముక్తి కలిగిస్తుందిలే!
.
ఏంటోనెట్ డి కూర్సే పాటర్సన్
(1866-1925)
అమెరికను కవయిత్రి, అనువాదకురాలు, చిత్రకారిణి
.
To A Bird
I found you fallen from your nest one day,
With little frightened eyes and wounded wing;
I healed the hurt and coaxed the fear away,
Then you bravely tried to chirp and sing.
I bought a cage to keep you for a pet:
So little of the woodland you had known
I felt assured you would in time forget,
And be content to stay with me alone.
But when the summer came, a longing grew
To fly far, far, far,- you even told me so
In your mute way, with eyes fixed on the blue—
I understood the wish, and let you go.
Ah little bird, life’s cage still holds me fast
But a kind hand will free me, too, at last!
.
Antoinette De Coursey Patterson
1866-1925
American Poetess, Translator and Painter
Poem Courtesy:
Sonnets and Quatrains
https://archive.org/stream/sonnetsquatrains00patt#page/6/mode/2up
