వ్యక్తిపూజ… ఏమీ లోవెల్, అమెరికను కవయిత్రి
జనసమ్మర్దంగా ఉన్న వీధిలో పోతూ పోతూ చూసిన ఒక ముఖం
స్వేచ్ఛగా పాటపాడుతుండగా విన్న ఒక అందమైన కంఠస్వరం;
ఆ క్షణం నుండి జీవితం మారిపోతుంది. అప్పటినుండి
మనలో మునుపెన్నడూ ఎరుగని సాహస స్వభావం అంకురిస్తుంది;
బిడియం లేకుండా కలిసి అన్నీ అడిగి పుచ్చుకుంటాం.
మనిషికి ఒక నమ్మకం గొప్ప ధైర్యాన్నిస్తుంది.
మనజీవితాన్ని సార్ధకం చేసుకుందికి ప్రయత్నిస్తాం.
అటువంటి ఆరాధనే ఆదర్శవ్యక్తిత్వాన్ని ఊహించగలదు.
గడిచిన జీవితం నేర్పిన ఏ ఉపాయాలూ, నీతిబోధలూ
ఈ అణచలేని, గాఢమైన కోరికనుండి మనల్ని మరలించలేవు.
మనం అమితంగా అభిలషించేది చేతికి అందిన తర్వాత
ఇక ఏమాత్రం సంతృప్తి ఇవ్వదని తెలిసినా, భయాల్ని అణుచుకుంటాం.
మనం ఆరాధించేది మనకి అందకపోయినా, మనలో దానికై కోరిక
రగులుతూనే ఉంటుంది. నమ్మకం అంటే అంతే మరి!
.
ఏమీ లోవెల్
(9 February 1874 – 12 May 1925)
అమెరికను కవయిత్రి
.
Hero-Worship
.
A face seen passing in a crowded street,
A voice heard singing music, large and free;
And from that moment life is changed, and we
Become of more heroic temper, meet
To freely ask and give, a man complete
Radiant because of faith, we dare to be
What Nature meant us. Brave idolatry
Which can conceive a hero! No deceit,
No knowledge taught by unrelenting years,
Can quench this fierce, untamable desire.
We know that what we long for once achieved
Will cease to satisfy. Be still our fears;
If what we worship fail us, still the fire
Burns on, and it is much to have believed.
.
Amy Lowell
(9 February 1874 – 12 May 1925)
American
Poem Courtesy:
http://famouspoetsandpoems.com/poets/amy_lowell/poems/19984
నెలవంక… ఏమీ లోవెల్, అమెరికను కవయిత్రి
దుప్పికొమ్ములా కొనదేరిన నవ్వుల నెలరేడా!
అల్లంత ఎత్తున ఆకాశంలో మెల్ల మెల్లగా
జారుతూ, నా మాటలను వినగలవా?
తొందరగా క్రిందకి దిగి రాగలవా?
మా పూదోట కిటీకీ గూటిలో
కాసేపు నిలకడగా కనిపించగలవా?
తర్వాత మనిద్దరం ఈ వేసవి రేయి
చెట్టపట్టాలేసుకుని ఎగిరిపోదాం, సరేనా?
నక్షత్రాలతో దోబూచులాడుతూ,
మహావృక్షాల చివురుకొమ్మలు చేతితో నిమురుతూ,
తెల్లగా మెరిసే మేఘామాలికల సందులలోంచి
బృహస్పతినీ, అంగారకుడినీ తొంగిచూద్దామా?
ఇంటిలో మా అమ్మ పూజకోసం
పాలపుంత వనసీమల్లో ఏరిన
తారకాసుమాలతో నా ఒడి నింపుకుంటాను
అబ్బ! మా అమ్మ ఎంత పొంగిపోతుందో!
ఊగుతూ సాగుతూ తేలిపోయే చందురుడా,
నీకు “అహోయ్” అని అరిచిన నా అరుపు వినిపించిందా?
ఓ చందమామా! ఈ చిన్నిబాలుడి ఆనందంకోసం
మరికొంచెం దగ్గరకి రాలేవా?
.
ఏమీ లోవెల్
(9 Feb 1874 – 12 May 1925)
అమెరికను కవయిత్రి
.
.
The Crescent Moon
.
Slipping softly through the sky
Little horned, happy moon,
Can you hear me up so high?
Will you come down soon?
On my nursery window-sill
Will you stay your steady flight?
And then float away with me
Through the summer night?
Brushing over tops of trees,
Playing hide and seek with stars,
Peeping up through shiny clouds
At Jupiter or Mars.
I shall fill my lap with roses
Gathered in the milky way,
All to carry home to mother.
Oh! what will she say!
Little rocking, sailing moon,
Do you hear me shout — Ahoy!
Just a little nearer, moon,
To please a little boy.
.
Amy Lowell
February 9, 1874 – May 12, 1925
American Poet
Poem Courtesy:
http://famouspoetsandpoems.com/poets/amy_lowell/poems/19964
ఊహలు… ఏమీ లోవెల్, అమెరికను కవయిత్రి
నీ మాటలు నాలో ఎంతో సానుభూతి రేకెత్తించినా
నాకు నీతో మాటాడాలనిపించటం లేదు.
నా తనువులో మౌనంగా దాగిన మధురగీతికలన్నీ
మేల్కొని సంగీతమై నినదిస్తున్నాయి. నువ్వు నిష్క్రమించినపుడు
ఈ సున్నితమైన తంత్రులన్నిటినీ అకస్మాత్తుగా ఎవరో
నిర్దాక్షిణ్యంగా, సులభంగా త్రెంచిపారేసినట్టనిపిస్తుంది.
వద్దు, ఇంకేం మాటాడవద్దు; బదులుగా, మనిద్దరం
ఇద్దరికీ ఎంతో ఇష్టమైన మౌనాన్ని అక్కునచేర్చుకుందాం.
నలుపెక్కుతున్న మేఘాలని చూసి తుఫాను రాకడని ఊహించినట్టు
మన మాటలనుబట్టి ఇతరులు మన ఆంతర్యాన్ని పసిగట్టవచ్చు.
నామట్టుకు నాకు, ఏ రోజైనా మనం చేసిన పనుల సారాంశం
అందులోని మర్మాన్ని, ఆవేశాలతీవ్రతని బహిర్గతంచేస్తుంది.
అడవిలో పోప్లార్ చెట్లు రానున్న వర్షాన్ని ముందుగా కనిపెట్టి
తమ ఆకుల్ని వెనక్కి తిప్పి, తళతళ మెరిసిన చందంగా.
.
ఏమీ లోవెల్
(February 9, 1874 – May 12, 1925)
అమెరికను కవయిత్రి .
.
Dreams
.
I do not care to talk to you although
Your speech evokes a thousand sympathies,
And all my being’s silent harmonies
Wake trembling into music. When you go
It is as if some sudden, dreadful blow
Had severed all the strings with savage ease.
No, do not talk; but let us rather seize
This intimate gift of silence which we know.
Others may guess your thoughts from what you say,
As storms are guessed from clouds where darkness broods.
To me the very essence of the day
Reveals its inner purpose and its moods;
As poplars feel the rain and then straightway
Reverse their leaves and shimmer through the woods.
.
Amy Lowell
(February 9, 1874 – May 12, 1925)
American Poet
Poem Courtesy:
http://famouspoetsandpoems.com/poets/amy_lowell/poems/19961
జులై అర్థరాత్రి… ఏమీ లోవెల్, అమెరికను కవయిత్రి
చెట్ల చిటారుకొమ్మలలోనూ
నేలమీదజీరాడుతున్న దిగువరెమ్మలలోనూ
మిణుగురులు మెరుస్తున్నాయి.
నారింజవన్నె తారకల వెలుగులు లిప్తపాటు
వెన్నెలంత తెల్లని లిలీలపై మెరిసి మాయమౌతున్నాయి.
నువ్వు నాకు చేరబడితే
ఓ చంద్రికా!
నిన్నావరించిన పిల్లగాలి
తెలియరాని చీకటి తరులగుబురుల్లో పుట్టిన
తెలిపసుపు జ్వాలలకి
బీటలువడి, చీలి, రవ్వలుగా ఎగురుతోంది.
.
ఏమీ లోవెల్
(February 9, 1874 – May 12, 1925)
అమెరికను కవయిత్రి.
.
July Midnight
.
Fireflies flicker in the tops of trees,
Flicker in the lower branches,
Skim along the ground.
Over the moon-white lilies
Is a flashing and ceasing of small, lemon-green stars.
As you lean against me,
Moon-white,
The air all about you
Is slit, and pricked, and pointed with sparkles of
lemon-green flame
Starting out of a background of vague, blue trees.
.
Amy Lowell
(February 9, 1874 – May 12, 1925)
American
Poem Courtesy: http://gdancesbetty.blogspot.in/2010/07/
పూ రేకలు… ఏమీ లోవెల్, అమెరికను కవయిత్రి
జీవితం ఒక ప్రవాహం.
దానిమీద మన హృదయపుష్పపు రేకలను
ఒకటొకటిగా తెంపుతూ విడిచిపెడుతుంటాము;
వాటి గమ్యం మన కలలో మరుగైపోయినా
అవి మన కనుచూపుమేరవరకు తేలుతూ కనిపిస్తాయి.
ఆనందంగా సాగే వాటి ప్రయాణపు తొలి అడుగులు మాత్రమే మనం చూడగలం.
వాటిపై ఆశలబరువును మోపుతూ,
ఆనందంతో ఎరుపెక్కి
మనం గులాబీ తొలి రేకలను విరజిమ్ముతాం;
అవి ఎంతవరకు విస్తరిస్తాయో,
చివరకి అవి ఎలా వినియోగపడతాయో
మనకెన్నడూ తెలియదు. ఆ అనంత ప్రవాహం
వాటిని పక్కకి నెట్టివేస్తుంది,
ఒక్కొక్కటీ మరొకదానికి అందనంతగా
అనేక మార్గాలగుండా ప్రయాణిస్తుంది.
మనం మాత్రం ఉన్నచోటే కదలకుండా ఉంటాం
సంవత్సరాలు దొర్లిపోతాయి;
ఆ పువ్వు క్షణంలో మాయమవొచ్చు, దాని సుగంధం గాలిలో తేలే ఉంటుంది.
.
ఏమీ లోవెల్
అమెరికను కవయిత్రి
.
Petals
Life is a stream
On which we strew
Petal by petal the flower of our heart;
The end lost in dream,
They float past our view,
We only watch their glad, early start.
Freighted with hope,
Crimsoned with joy,
We scatter the leaves of our opening rose;
Their widening scope,
Their distant employ,
We never shall know. And the stream as it flows
Sweeps them away,
Each one is gone
Ever beyond into infinite ways.
We alone stay
While years hurry on,
The flower fared forth, though its fragrance still stays.
.
Amy Lowell
(February 9, 1874 – May 12, 1925)
American
Poem Courtesy:
http://www.gutenberg.org/files/261/261-h/261-h.htm#link2H_4_0006
A DOME OF MANY-COLOURED GLASS
The Project Gutenberg EBook of A Dome of Many-Coloured Glass, by Amy Lowell
గడ్డకట్టే చలికాలంలో… ఏమీ లోవెల్, అమెరికను కవయిత్రి
ప్రియతమా! మనిద్దరం రెండు పువ్వులాంటి వాళ్ళం
వాడిపోతున్న తోటలో చివరగా పూచిన వాళ్ళం,
ఊదారంగు పొద్దుతిరుగుడుపువ్వొకటీ, ఎర్రదొకటీ
ఒంటరిగా నిస్సహాయంగా పాడుబడిన ప్రకృతిలో.
తోటలోని చెట్లన్నీ వయసుడిగి, ఆకులురాలుస్తున్నాయి.
ఒక బిరుసైన ఆకు మరో ఆకుతో రాసుకుంటోంది.
నినదిస్తున్న రాలుతున్న పూరేకుల సవ్వడి
ఇక నువ్వూ నేనే తలూచుకుంటూ మిగిలాం.
ఒకప్పుడు మనతో చాలామంది ఉండేవారు; అందరూ వాడిపోయేరు.
మనిద్దరమే ఎర్రగానూ, బచ్చలిపండు రంగులోనూ మిగిలున్నాం.
మనిద్దరమే మంచుకురవని సుప్రభాతాలలో
సూర్యుడు పైకెదుగుతుంటే, రంగుతో కళకళలాడుతున్నాం.
పాలిపోయిన చంద్రకాంతిలో నేను నిన్ను అరకొరగా చూస్తున్నప్పుడూ,
తర్వాత చలికి నా పాదాలు కొంకర్లుపోతున్నప్పుడూ
నేను మళ్ళీ సూర్యోదయం చూడగలనా అని అనుమానమేస్తుంది
ఏం జరుగుతుందో అన్న భయంతో నిద్ర పట్టకుండా పోతుంది.
నువ్వో… నేనో. నేను చాలా పిరికిని.
తప్పకుండా చలి ఎరుపునే తీసుకుపోతుంది.
ఊదా చాలా మంచి రంగు
ఏకాంతంలో చాలా అందంగా కనిపిస్తుంది.
వాడి శిధిలమైపోయిన పూలకొమ్మలమీద
మనిద్దరం గాలికి ఊగుతున్నాం.
ఇక ఎన్నో రోజులు మిగిలి లేవు మనిద్దరికీ.
ప్రియతమా! నువ్వంటే నాకిష్టం!
.
ఏమీ లోవెల్
(February 9, 1874 – May 12, 1925)
అమెరికను కవయిత్రి
.
.
Frimaire
.
Dearest, we are like two flowers
Blooming last in a yellowing garden,
A purple aster flower and a red one
Standing alone in a withered desolation.
The garden plants are shattered and seeded,
One brittle leaf scrapes against another,
Fiddling echoes of a rush of petals.
Now only you and I nodding together.
Many were with us; they have all faded.
Only we are purple and crimson,
Only we in the dew-clear mornings,
Smarten into color as the sun rises.
When I scarcely see you in the fiat moonlight,
And later when my cold roots tighten,
I am anxious for the morning,
I cannot rest in fear of what may happen.
You or I—and I am a coward.
Surely frost should take the crimson.
Purple is a finer color,
Very splendid in isolation.
So we nod above the broken
Stems of flowers almost rotted.
Many mornings there cannot be now
For us both. Ah, Dear, I love you!
.
Amy Lowell
(February 9, 1874 – May 12, 1925)
American
Poem Courtesy:
http://www.bartleby.com/273/36.html
Scribner’s Magazine, Aug 1919
కానుక… ఏమీ లోవెల్, అమెరికను కవయిత్రి
ప్రియతమా, చూడు! నన్ను నీకు సమర్పించుకుంటున్నాను
నా మాటలు నీకు అందమైన అలంకరణ సామగ్రి
వాటిని నువ్వు నీ అల్మారాలలో అందంగా అలంకరించుకుంటావు.
వాటి ఆకారాలు చిత్రంగా, సమ్మోహనంగా ఉంటాయి
అవి ఎన్నో వన్నెల్లో, ఎన్నో జిలుగుల్లో,
ఆకర్షిస్తుంటాయి.
అంతే కాదు, వాటినుండి వెలువడే సుగంధం
గదిని అత్తరు, పన్నీటివాసనలతో నింపుతుంది.
నేను చివరి మాట చెప్పేసరికి
నువ్వు నా సర్వస్వాన్నీ పొంది ఉంటావు.
కానీ, నేనే… జీవించి ఉండను.
.
ఏమీ లోవెల్
February 9, 1874 – May 12, 1925
అమెరికను కవయిత్రి
.
A Gift
.
See! I give myself to you, Beloved!
My words are little jars
For you to take and put upon a shelf.
Their shapes are quaint and beautiful,
And they have many pleasant colors and lustres
To recommend them.
Also the scent from them fills the room
With sweetness of flowers and crushed grasses.
When I shall have given you the last one
You will have the whole of me,
But I shall be dead.
.
Amy Lowell
American
February 9, 1874 – May 12, 1925
The New Poetry: An Anthology. 1917.
Harriet Monroe, ed. (1860–1936).
ఒక ముదిత… ఏమీ లోవెల్, అమెరికను కవయిత్రి
నువ్వు అందమైన దానివే, కాని అది గతం,
ఒక పురాతన పియానో మీద ఆలపించిన
ఒకనాటి సంగీత రూపకంలా;
లేదా,18వ శతాబ్దపు అంతిపురాల్లో
సూర్యకాంతులీనే పట్టువలిపానివి.
నీ కన్నుల్లో గడువు మీరి, వ్రాలుతున్న
నిమేష కుసుమాలు నివురుగప్పుతున్నాయి;
నీ ఆత్మ సౌరభం
ఏదో తెలియని వాసనతో ముంచెత్తుతోంది
చాలకాలం మూతవేసిన జాడీల్లోని ఆవకాయలా.
కానీ, నీ గొతులో పలికే స్వరభేదాలు
వాటి మేళవిప్ములు వింటుంటే నాకు మనోహరంగా ఉంది.
నా శక్తి అప్పుడే ముద్రించిన నాణెం లాంటిది
దాన్ని నీ పాదాల ముందు ఉంచుతున్నాను.
మాట్టిలోంచి తీసి చూడు.
దాని తళతళ నీకు నవ్వు తెప్పించవచ్చు
.
ఏమీ లోవెల్
February 9, 1874 – May 12, 1925
అమెరికను కవయిత్రి
.
.
A Lady
.
You are beautiful and faded,
Like an old opera tune
Played upon a harpsichord;
Or like the sun-flooded silks
Of an eighteenth century boudoir.
In your eyes
Smoulder the fallen roses of outlived minutes,
And the perfume of your soul
Is vague and suffusing,
With the pungence of sealed spice jars.
Your half-tones delight me,
And I grow mad with gazing
At your blent colors.
My vigor is a new-minted penny,
Which I cast at your feet.
Gather it up from the dust,
That its sparkle may amuse you.
.
Amy Lowell
February 9, 1874 – May 12, 1925
American
Poem Courtesy:
The New Poetry: An Anthology. 1917.
Harriet Monroe, ed. (1860–1936).
http://www.bartleby.com/265/199.html
శీతకాలపు స్వారీ… ఏమీ లోవెల్, అమెరికను కవయిత్రి
గుర్రపుస్వారీలో ఉన్న ఆనందాన్ని ఎవరు ప్రకటించగలరు?
ఎగరడంలో ఉన్న ఆనందాన్ని ఎవరు విప్పి చెప్పగలరు?
అకస్మాత్తుగా కనిపించిన అడవిపూల గుత్తుల్ని తప్పించుకుంటూ
విశాలమైన రెక్కలతో, ఆకాశంలో ఎగురుతూ వెళుతుంటే…
క్షణికమైన లోకంలో కొన్ని శాశ్వతమైన క్షణాలుంటాయి
భగవద్దత్తమైనవి, లిప్తపాటైనా, చెప్పలేని ఆనందాన్నిస్తాయి
సూర్యుడు హరివిల్లులు చిందించే తళతళల మంచుస్ఫటికాలతో
నా ముందు పరుచుకున్న విశాలమైన తెల్లని త్రోవకూడా అలాంటిదే,
నేనూ, నా బలశాలి గుర్రమూ దౌడు తీస్తుంటే తెల్లని ఈ పొలాలు,
నల్లని పొడవాటి మా జాడలతో మరకలు మరకలు అవుతున్నాయి.
ఈ చిరుగాలీ, చిరువేడికిరణ స్పర్శ ఎంత హాయిగా ఉన్నాయి!
చేవగల ఈ నేలతో నేనూ మమేకమవుతుంటే, ఆహా, ఏమి ఆనందం!
.
ఏమీ లోవెల్
February 9, 1874 – May 12, 1925
అమెరికను కవయిత్రి.
.
Amy Lowell
.
A Winter Ride
Who shall declare the joy of the running!
Who shall tell of the pleasures of flight!
Springing and spurning the tufts of wild heather,
Sweeping, wide-winged, through the blue dome of light.
Everything mortal has moments immortal,
Swift and God-gifted, immeasurably bright.
So with the stretch of the white road before me,
Shining snow crystals rainbowed by the sun,
Fields that are white, stained with long, cool, blue shadows,
Strong with the strength of my horse as we run.
Joy in the touch of the wind and the sunlight!
Joy! With the vigorous earth I am one.
.
Amy Lowell
February 9, 1874 – May 12, 1925
American Poet
Poem Courtesy:
The Little Book of Modern Verse. 1917.
Ed. Jessie B. Rittenhouse, (1869–1948).
http://www.bartleby.com/267/69.html
పూ రేకులు… ఏమీ లోవెల్, అమెరికను కవయిత్రి
జీవితం ఒక ప్రవాహం
మన గుండె గులాబి రేకుల్ని
ఒకటొకటిగా దాని మీదకి విసురుతాము.
ముగింపు కలలో కరిగిపోతుంది,
అవి మన దృష్టికి అందకుండా తేలి పోతాయి,
అవి ఆనందంగా చేసే తొలి ప్రయాణం మాత్రమే మనం చూడగలం.
ఆశలబరువు మోసుకుంటూ
ఆనందంతో ఎరుపెక్కి
మన తొలి గులాబి రేకుల్ని మనమే చెల్లాచెదరు చేస్తాము.
విశాలమవుతున్న వాటి పరిధి,
అవి ఎంతదూరం ప్రయాణించగలవో
మనకి ఎన్నడూ తెలియదు.
ఆ ప్రవాహం పరుగుతీస్తున్నకొద్దీ
వాటిని తనతో ఈడ్చుకుపోతుంది.
ప్రతీదీ వెళ్ళిపోతుంది
వేనవేల మార్గాల్లో ఏవో దూరతీరాలకి.
మనం మాత్రమే మిగిలిపోతాము
రోజులు పరిగెడుతున్న కొద్దీ
పువ్వు అయితే ప్రయాణం చేస్తుంటుంది గాని
దాని సువాసన మనల్ని అంటిపెట్టుకునే ఉంటుంది.
.
ఏమీ లోవెల్
February 9, 1874 – May 12, 1925
అమెరికను కవయిత్రి
.
Amy Lawrence Lowell
