ఊహలు… ఏమీ లోవెల్, అమెరికను కవయిత్రి
నీ మాటలు నాలో ఎంతో సానుభూతి రేకెత్తించినా
నాకు నీతో మాటాడాలనిపించటం లేదు.
నా తనువులో మౌనంగా దాగిన మధురగీతికలన్నీ
మేల్కొని సంగీతమై నినదిస్తున్నాయి. నువ్వు నిష్క్రమించినపుడు
ఈ సున్నితమైన తంత్రులన్నిటినీ అకస్మాత్తుగా ఎవరో
నిర్దాక్షిణ్యంగా, సులభంగా త్రెంచిపారేసినట్టనిపిస్తుంది.
వద్దు, ఇంకేం మాటాడవద్దు; బదులుగా, మనిద్దరం
ఇద్దరికీ ఎంతో ఇష్టమైన మౌనాన్ని అక్కునచేర్చుకుందాం.
నలుపెక్కుతున్న మేఘాలని చూసి తుఫాను రాకడని ఊహించినట్టు
మన మాటలనుబట్టి ఇతరులు మన ఆంతర్యాన్ని పసిగట్టవచ్చు.
నామట్టుకు నాకు, ఏ రోజైనా మనం చేసిన పనుల సారాంశం
అందులోని మర్మాన్ని, ఆవేశాలతీవ్రతని బహిర్గతంచేస్తుంది.
అడవిలో పోప్లార్ చెట్లు రానున్న వర్షాన్ని ముందుగా కనిపెట్టి
తమ ఆకుల్ని వెనక్కి తిప్పి, తళతళ మెరిసిన చందంగా.
.
ఏమీ లోవెల్
(February 9, 1874 – May 12, 1925)
అమెరికను కవయిత్రి .
.
Dreams
.
I do not care to talk to you although
Your speech evokes a thousand sympathies,
And all my being’s silent harmonies
Wake trembling into music. When you go
It is as if some sudden, dreadful blow
Had severed all the strings with savage ease.
No, do not talk; but let us rather seize
This intimate gift of silence which we know.
Others may guess your thoughts from what you say,
As storms are guessed from clouds where darkness broods.
To me the very essence of the day
Reveals its inner purpose and its moods;
As poplars feel the rain and then straightway
Reverse their leaves and shimmer through the woods.
.
Amy Lowell
(February 9, 1874 – May 12, 1925)
American Poet
Poem Courtesy:
http://famouspoetsandpoems.com/poets/amy_lowell/poems/19961
ప్రకటనలు
జులై అర్థరాత్రి… ఏమీ లోవెల్, అమెరికను కవయిత్రి
చెట్ల చిటారుకొమ్మలలోనూ
నేలమీదజీరాడుతున్న దిగువరెమ్మలలోనూ
మిణుగురులు మెరుస్తున్నాయి.
నారింజవన్నె తారకల వెలుగులు లిప్తపాటు
వెన్నెలంత తెల్లని లిలీలపై మెరిసి మాయమౌతున్నాయి.
నువ్వు నాకు చేరబడితే
ఓ చంద్రికా!
నిన్నావరించిన పిల్లగాలి
తెలియరాని చీకటి తరులగుబురుల్లో పుట్టిన
తెలిపసుపు జ్వాలలకి
బీటలువడి, చీలి, రవ్వలుగా ఎగురుతోంది.
.
ఏమీ లోవెల్
(February 9, 1874 – May 12, 1925)
అమెరికను కవయిత్రి.
.
July Midnight
.
Fireflies flicker in the tops of trees,
Flicker in the lower branches,
Skim along the ground.
Over the moon-white lilies
Is a flashing and ceasing of small, lemon-green stars.
As you lean against me,
Moon-white,
The air all about you
Is slit, and pricked, and pointed with sparkles of
lemon-green flame
Starting out of a background of vague, blue trees.
.
Amy Lowell
(February 9, 1874 – May 12, 1925)
American
Poem Courtesy: http://gdancesbetty.blogspot.in/2010/07/
పూ రేకలు… ఏమీ లోవెల్, అమెరికను కవయిత్రి
జీవితం ఒక ప్రవాహం.
దానిమీద మన హృదయపుష్పపు రేకలను
ఒకటొకటిగా తెంపుతూ విడిచిపెడుతుంటాము;
వాటి గమ్యం మన కలలో మరుగైపోయినా
అవి మన కనుచూపుమేరవరకు తేలుతూ కనిపిస్తాయి.
ఆనందంగా సాగే వాటి ప్రయాణపు తొలి అడుగులు మాత్రమే మనం చూడగలం.
వాటిపై ఆశలబరువును మోపుతూ,
ఆనందంతో ఎరుపెక్కి
మనం గులాబీ తొలి రేకలను విరజిమ్ముతాం;
అవి ఎంతవరకు విస్తరిస్తాయో,
చివరకి అవి ఎలా వినియోగపడతాయో
మనకెన్నడూ తెలియదు. ఆ అనంత ప్రవాహం
వాటిని పక్కకి నెట్టివేస్తుంది,
ఒక్కొక్కటీ మరొకదానికి అందనంతగా
అనేక మార్గాలగుండా ప్రయాణిస్తుంది.
మనం మాత్రం ఉన్నచోటే కదలకుండా ఉంటాం
సంవత్సరాలు దొర్లిపోతాయి;
ఆ పువ్వు క్షణంలో మాయమవొచ్చు, దాని సుగంధం గాలిలో తేలే ఉంటుంది.
.
ఏమీ లోవెల్
అమెరికను కవయిత్రి
.
Petals
Life is a stream
On which we strew
Petal by petal the flower of our heart;
The end lost in dream,
They float past our view,
We only watch their glad, early start.
Freighted with hope,
Crimsoned with joy,
We scatter the leaves of our opening rose;
Their widening scope,
Their distant employ,
We never shall know. And the stream as it flows
Sweeps them away,
Each one is gone
Ever beyond into infinite ways.
We alone stay
While years hurry on,
The flower fared forth, though its fragrance still stays.
.
Amy Lowell
(February 9, 1874 – May 12, 1925)
American
Poem Courtesy:
http://www.gutenberg.org/files/261/261-h/261-h.htm#link2H_4_0006
A DOME OF MANY-COLOURED GLASS
The Project Gutenberg EBook of A Dome of Many-Coloured Glass, by Amy Lowell
గడ్డకట్టే చలికాలంలో… ఏమీ లోవెల్, అమెరికను కవయిత్రి
ప్రియతమా! మనిద్దరం రెండు పువ్వులాంటి వాళ్ళం
వాడిపోతున్న తోటలో చివరగా పూచిన వాళ్ళం,
ఊదారంగు పొద్దుతిరుగుడుపువ్వొకటీ, ఎర్రదొకటీ
ఒంటరిగా నిస్సహాయంగా పాడుబడిన ప్రకృతిలో.
తోటలోని చెట్లన్నీ వయసుడిగి, ఆకులురాలుస్తున్నాయి.
ఒక బిరుసైన ఆకు మరో ఆకుతో రాసుకుంటోంది.
నినదిస్తున్న రాలుతున్న పూరేకుల సవ్వడి
ఇక నువ్వూ నేనే తలూచుకుంటూ మిగిలాం.
ఒకప్పుడు మనతో చాలామంది ఉండేవారు; అందరూ వాడిపోయేరు.
మనిద్దరమే ఎర్రగానూ, బచ్చలిపండు రంగులోనూ మిగిలున్నాం.
మనిద్దరమే మంచుకురవని సుప్రభాతాలలో
సూర్యుడు పైకెదుగుతుంటే, రంగుతో కళకళలాడుతున్నాం.
పాలిపోయిన చంద్రకాంతిలో నేను నిన్ను అరకొరగా చూస్తున్నప్పుడూ,
తర్వాత చలికి నా పాదాలు కొంకర్లుపోతున్నప్పుడూ
నేను మళ్ళీ సూర్యోదయం చూడగలనా అని అనుమానమేస్తుంది
ఏం జరుగుతుందో అన్న భయంతో నిద్ర పట్టకుండా పోతుంది.
నువ్వో… నేనో. నేను చాలా పిరికిని.
తప్పకుండా చలి ఎరుపునే తీసుకుపోతుంది.
ఊదా చాలా మంచి రంగు
ఏకాంతంలో చాలా అందంగా కనిపిస్తుంది.
వాడి శిధిలమైపోయిన పూలకొమ్మలమీద
మనిద్దరం గాలికి ఊగుతున్నాం.
ఇక ఎన్నో రోజులు మిగిలి లేవు మనిద్దరికీ.
ప్రియతమా! నువ్వంటే నాకిష్టం!
.
ఏమీ లోవెల్
(February 9, 1874 – May 12, 1925)
అమెరికను కవయిత్రి
.
.
Frimaire
.
Dearest, we are like two flowers
Blooming last in a yellowing garden,
A purple aster flower and a red one
Standing alone in a withered desolation.
The garden plants are shattered and seeded,
One brittle leaf scrapes against another,
Fiddling echoes of a rush of petals.
Now only you and I nodding together.
Many were with us; they have all faded.
Only we are purple and crimson,
Only we in the dew-clear mornings,
Smarten into color as the sun rises.
When I scarcely see you in the fiat moonlight,
And later when my cold roots tighten,
I am anxious for the morning,
I cannot rest in fear of what may happen.
You or I—and I am a coward.
Surely frost should take the crimson.
Purple is a finer color,
Very splendid in isolation.
So we nod above the broken
Stems of flowers almost rotted.
Many mornings there cannot be now
For us both. Ah, Dear, I love you!
.
Amy Lowell
(February 9, 1874 – May 12, 1925)
American
Poem Courtesy:
http://www.bartleby.com/273/36.html
Scribner’s Magazine, Aug 1919
కానుక… ఏమీ లోవెల్, అమెరికను కవయిత్రి
ప్రియతమా, చూడు! నన్ను నీకు సమర్పించుకుంటున్నాను
నా మాటలు నీకు అందమైన అలంకరణ సామగ్రి
వాటిని నువ్వు నీ అల్మారాలలో అందంగా అలంకరించుకుంటావు.
వాటి ఆకారాలు చిత్రంగా, సమ్మోహనంగా ఉంటాయి
అవి ఎన్నో వన్నెల్లో, ఎన్నో జిలుగుల్లో,
ఆకర్షిస్తుంటాయి.
అంతే కాదు, వాటినుండి వెలువడే సుగంధం
గదిని అత్తరు, పన్నీటివాసనలతో నింపుతుంది.
నేను చివరి మాట చెప్పేసరికి
నువ్వు నా సర్వస్వాన్నీ పొంది ఉంటావు.
కానీ, నేనే… జీవించి ఉండను.
.
ఏమీ లోవెల్
February 9, 1874 – May 12, 1925
అమెరికను కవయిత్రి
.
A Gift
.
See! I give myself to you, Beloved!
My words are little jars
For you to take and put upon a shelf.
Their shapes are quaint and beautiful,
And they have many pleasant colors and lustres
To recommend them.
Also the scent from them fills the room
With sweetness of flowers and crushed grasses.
When I shall have given you the last one
You will have the whole of me,
But I shall be dead.
.
Amy Lowell
American
February 9, 1874 – May 12, 1925
The New Poetry: An Anthology. 1917.
Harriet Monroe, ed. (1860–1936).
ఒక ముదిత… ఏమీ లోవెల్, అమెరికను కవయిత్రి
నువ్వు అందమైన దానివే, కాని అది గతం,
ఒక పురాతన పియానో మీద ఆలపించిన
ఒకనాటి సంగీత రూపకంలా;
లేదా,18వ శతాబ్దపు అంతిపురాల్లో
సూర్యకాంతులీనే పట్టువలిపానివి.
నీ కన్నుల్లో గడువు మీరి, వ్రాలుతున్న
నిమేష కుసుమాలు నివురుగప్పుతున్నాయి;
నీ ఆత్మ సౌరభం
ఏదో తెలియని వాసనతో ముంచెత్తుతోంది
చాలకాలం మూతవేసిన జాడీల్లోని ఆవకాయలా.
కానీ, నీ గొతులో పలికే స్వరభేదాలు
వాటి మేళవిప్ములు వింటుంటే నాకు మనోహరంగా ఉంది.
నా శక్తి అప్పుడే ముద్రించిన నాణెం లాంటిది
దాన్ని నీ పాదాల ముందు ఉంచుతున్నాను.
మాట్టిలోంచి తీసి చూడు.
దాని తళతళ నీకు నవ్వు తెప్పించవచ్చు
.
ఏమీ లోవెల్
February 9, 1874 – May 12, 1925
అమెరికను కవయిత్రి
.
.
A Lady
.
You are beautiful and faded,
Like an old opera tune
Played upon a harpsichord;
Or like the sun-flooded silks
Of an eighteenth century boudoir.
In your eyes
Smoulder the fallen roses of outlived minutes,
And the perfume of your soul
Is vague and suffusing,
With the pungence of sealed spice jars.
Your half-tones delight me,
And I grow mad with gazing
At your blent colors.
My vigor is a new-minted penny,
Which I cast at your feet.
Gather it up from the dust,
That its sparkle may amuse you.
.
Amy Lowell
February 9, 1874 – May 12, 1925
American
Poem Courtesy:
The New Poetry: An Anthology. 1917.
Harriet Monroe, ed. (1860–1936).
http://www.bartleby.com/265/199.html
శీతకాలపు స్వారీ… ఏమీ లోవెల్, అమెరికను కవయిత్రి
గుర్రపుస్వారీలో ఉన్న ఆనందాన్ని ఎవరు ప్రకటించగలరు?
ఎగరడంలో ఉన్న ఆనందాన్ని ఎవరు విప్పి చెప్పగలరు?
అకస్మాత్తుగా కనిపించిన అడవిపూల గుత్తుల్ని తప్పించుకుంటూ
విశాలమైన రెక్కలతో, ఆకాశంలో ఎగురుతూ వెళుతుంటే…
క్షణికమైన లోకంలో కొన్ని శాశ్వతమైన క్షణాలుంటాయి
భగవద్దత్తమైనవి, లిప్తపాటైనా, చెప్పలేని ఆనందాన్నిస్తాయి
సూర్యుడు హరివిల్లులు చిందించే తళతళల మంచుస్ఫటికాలతో
నా ముందు పరుచుకున్న విశాలమైన తెల్లని త్రోవకూడా అలాంటిదే,
నేనూ, నా బలశాలి గుర్రమూ దౌడు తీస్తుంటే తెల్లని ఈ పొలాలు,
నల్లని పొడవాటి మా జాడలతో మరకలు మరకలు అవుతున్నాయి.
ఈ చిరుగాలీ, చిరువేడికిరణ స్పర్శ ఎంత హాయిగా ఉన్నాయి!
చేవగల ఈ నేలతో నేనూ మమేకమవుతుంటే, ఆహా, ఏమి ఆనందం!
.
ఏమీ లోవెల్
February 9, 1874 – May 12, 1925
అమెరికను కవయిత్రి.
.
Amy Lowell
.
A Winter Ride
Who shall declare the joy of the running!
Who shall tell of the pleasures of flight!
Springing and spurning the tufts of wild heather,
Sweeping, wide-winged, through the blue dome of light.
Everything mortal has moments immortal,
Swift and God-gifted, immeasurably bright.
So with the stretch of the white road before me,
Shining snow crystals rainbowed by the sun,
Fields that are white, stained with long, cool, blue shadows,
Strong with the strength of my horse as we run.
Joy in the touch of the wind and the sunlight!
Joy! With the vigorous earth I am one.
.
Amy Lowell
February 9, 1874 – May 12, 1925
American Poet
Poem Courtesy:
The Little Book of Modern Verse. 1917.
Ed. Jessie B. Rittenhouse, (1869–1948).
http://www.bartleby.com/267/69.html
పూ రేకులు… ఏమీ లోవెల్, అమెరికను కవయిత్రి
జీవితం ఒక ప్రవాహం
మన గుండె గులాబి రేకుల్ని
ఒకటొకటిగా దాని మీదకి విసురుతాము.
ముగింపు కలలో కరిగిపోతుంది,
అవి మన దృష్టికి అందకుండా తేలి పోతాయి,
అవి ఆనందంగా చేసే తొలి ప్రయాణం మాత్రమే మనం చూడగలం.
ఆశలబరువు మోసుకుంటూ
ఆనందంతో ఎరుపెక్కి
మన తొలి గులాబి రేకుల్ని మనమే చెల్లాచెదరు చేస్తాము.
విశాలమవుతున్న వాటి పరిధి,
అవి ఎంతదూరం ప్రయాణించగలవో
మనకి ఎన్నడూ తెలియదు.
ఆ ప్రవాహం పరుగుతీస్తున్నకొద్దీ
వాటిని తనతో ఈడ్చుకుపోతుంది.
ప్రతీదీ వెళ్ళిపోతుంది
వేనవేల మార్గాల్లో ఏవో దూరతీరాలకి.
మనం మాత్రమే మిగిలిపోతాము
రోజులు పరిగెడుతున్న కొద్దీ
పువ్వు అయితే ప్రయాణం చేస్తుంటుంది గాని
దాని సువాసన మనల్ని అంటిపెట్టుకునే ఉంటుంది.
.
ఏమీ లోవెల్
February 9, 1874 – May 12, 1925
అమెరికను కవయిత్రి
.
Amy Lawrence Lowell
.
Petals.
.
Life is a stream
On which we strew
Petal by petal the flower of our heart;
The end lost in dream,
They float past our view,
We only watch their glad, early start.
Freighted with hope,
Crimsoned with joy,
We scatter the leaves of our opening rose;
Their widening scope,
Their distant employ,
We never shall know. And the stream as it flows
Sweeps them away,
Each one is gone
Ever beyond into infinite ways.
We alone stay
While years hurry on,
The flower fared forth, though its fragrance still stays.
.
Amy Lowell
February 9, 1874 – May 12, 1925
American Poetess
Poem Courtesy: http://famouspoetsandpoems.com/poets/amy_lowell/poems/19949
తరాలు … ఏమీ లోవెల్, అమెరికను కవయిత్రి
నువ్వు
బంగారు రంగు చివురులు తొడుగుతూ
తిన్నగా ఎదుగుతూ కొమ్మలతో ఊగిసలాడే
చిన్ని బాదాం (1) చెట్టు మొలకవి .
నీ నడక కొండగాలికి రివ్వున
కొమ్మలు జాచే బాదం చెట్టు వంటిది.
నీ గొంతు సడి ఆకులమీద
తేలికగా విహరించే దక్షిణగాలి ఒరిపిడి;
నీ నీడ నీడకాదు, విరజిమ్మిన వెలుతురుపొడ;
రాత్రివేళ నువ్వు ఆకాశాన్ని క్రిందకి దించుకుని
నక్షత్రాలను చుట్టూ కప్పుకుంటావు.
నేను మాత్రం, తనపాదాల చెంత పెరుగుతున్న పిల్ల బాదం మొక్కని
మేఘావృతమైన ఆకాశం క్రింద పరిశీలించే ఓక్ చెట్టుని
.
ఏమీ లోవెల్,
ఫిబ్రవరి 9, 1874 – మే 12, 1925
(1) (గమనిక: బీచ్ చెట్టు అంటే బాదం చెట్టు కాదు. బీచ్ చెట్టుకు కాసే పళ్ళలో తినదగిన గట్టి సీడ్ ఉంటుంది. ఈ చెట్టు విశాలంగా కొమ్మలతో పొడవుగా ఎదగుతుంది. సామ్యానికి దగ్గరగా ఉంటుందని బీచ్ చెట్టుని బదం చెట్టుగా మార్చడం జరిగింది. అంతే. )
ఎజ్రాపౌండ్ ప్రారంభించిన ఇమేజిజం అనే సాహిత్య ఉద్యమాన్ని అమెరికాలో బాగా ముందుకి తీసుకు వెళ్ళిన కవయిత్రి ఏమీ లోవెల్. తక్కువ వర్ణనలతో, ప్రతీకలకి, స్పష్టమైన పదప్రయోగానికి ప్రాధాన్యతనిచ్చిన ఒక ఉద్యమం ఈ ఇమేజిజం. ఈమెకు మరణానంతరం పులిట్జరు బహుమతి వచ్చింది. పౌండ్ లాంటి వాళ్ళు ఆ మార్గాన్ని వదిలేసినా, ఏమీ లోవెల్ మాత్రం ఈ ఉద్యమాన్ని కొనసాగించింది.
.
.
Generations
.
You are like the stem
Of a young beech-tree,
Straight and swaying,
Breaking out in golden leaves.
Your walk is like the blowing of a
beech-tree
On a hill.
Your voice is like leaves
Softly struck upon by a South wind.
Your shadow is no shadow, but a
scattered sunshine;
And at night you pull the sky down
to you
And hood yourself in stars.
But I am like a great oak under a
cloudy sky,
Watching a stripling beech grow up
at my feet.
.
Amy Lowel
February 9, 1874 – May 12, 1925)
American poet of the imagist school
Amy Lowell won the Pulitzer Prize for Poetry in 1926.
వీడ్కోలు… ఎజ్రా పౌండ్, నిర్వాసిత అమెరికను కవి
ప్రహారీకి ఉత్తరాన అవిగో నీలి నీలి గిరులు,
వాటికి ప్రదక్షణం చేస్తూ పరుగులుతీస్తున్న స్వచ్ఛమైన నది;
ఇక్కడ మనం ఆగి ఎవరిత్రోవన వారు పోవలసిందే
వేల మైళ్లుపరుచుకున్న నిర్జీవమైన పచ్చికలో నడుచుకుంటూ.
మనసొక నిలకడలేక తిరిగాడే వెర్రి మేఘం,
వీడ్కోలుముందు కలిపిన చేతులపై తలవాల్చి
శలవుతీసుకుంటున్న పాతమిత్రుల్లా సూర్యాస్తమయం;
మనిద్దరం ఒకరికొకరు దూరమవుతుంటే
మన గుర్రాలుకూడా సకిలిస్తూ… ఒకదానికొకటి…
.
ఎజ్రా పౌండ్,
నిర్వాసిత అమెరికను కవి
(30 October 1885 – 1 November 1972)
.
.
“Parting”
Blue mountains to the north of the wall,
White river winding about them;
Here we must make separation
And go out through a thousand miles of dead grass.
Mind like a floating wide cloud,
Sunset like the parting of old acquaintances
Who bow over their clasped hands at a distance
Our horses neigh to each other
as we are departing.
Ezra Pound
(30 October 1885 – 1 November 1972)
American Expatriate Poet
.
It looks the poem was inspired by a poem by the great Chinese poet Li Po and its translation by Sam Hamill
(Courtesy:
http://wonderingminstrels.blogspot.in/2001/04/parting-li-po.html) :
.
Parting
.
Green mountains rise to the north;
white water rolls past the eastern city.
Once it has been uprooted,
the tumbleweed travels forever.
Drifting clouds like a wanderer’s mind;
sunset, like the heart of your old friend.
We turn, pause, look back and wave,
Even our ponies look back and whine.
.
And that is not all.
Amy Lowell and Florence Ayscough have also done a translation of the poem in their own unique way:
“Parting”
Clear green hills at a right angle to the North Wall,
White water winding to the East of the city.
Here is the place where we must part.
The lonely water-plants go ten thousand li;
The floating clouds wander everywhither as does man.
Day is departing–it and my friend.
Our hands separate. Now he is going.
“Hsiao, hsiao,” the horse neighs.
He neighs again, “Hsiao, hsiao.”
— Amy Lowell and Florence Ayscough
*
Several other translations of this particular poem can be found on Ken Hope’s impressive website at:
http://www.northshore.net/homepages/hope/LiboLeaving.html
