Tag: American
-
సంతోషహృదయము… జాన్ వాన్స్ చీనీ, అమెరికను కవి
సూర్యుడి రథచక్రాలు తోలే సారథి సైతం వాటిని పగటిపూట మాత్రమే శాసించగలడు; అంతకంటే, నిత్యం చిన్న చిన్న పనులు చేస్తూ వినయంతో ఒదుక్కుని ఉండడమే ఉత్తమం. ఎంత కీర్తి వహించిన కత్తికైనా తుప్పు పట్టక మానదు కిరీటంకూడా చివరకి మట్టిలో కప్పబడిపోతుంది; కాలం తనచేత్తో క్రిందకి లాగి విసరలేనంత ఎత్తుకి తమ పేరుని నిలబెట్టగలిగిన వాళ్ళింకా పుట్టలేదు. సంతోషంగా కొట్టుకుంటున్న గుండె ఏదైనా ఉందంటే అది, దైనందిన జీవితంలోనే ఆనందాన్ని వెతుక్కుని తక్కినదంతా భగవంతునిమీద భారం వేసి…
-
అమ్మ… థెరెసా హెల్బర్న్, అమెరికను కవయిత్రి
నా కవితల్లో ఇష్టమైన వారి నెందరినో కీర్తించాను; కానీ, ఈ జీవితమంతా ఆమెకే చెందే అమ్మ బొమ్మ ముందు మాత్రం ఒట్టి చేతులతో నిలుచున్నాను. బహుశా, పక్వానికి వచ్చిన వయసులో ఆమెగూర్చి చెప్పని విషయాలు చెప్పే అవకాశం కలుగవచ్చు; ఇప్పుడు కాదు; అయినా, మనుషులెప్పుడూ తాము తినే అన్నం మీద కవిత రాయలేదు. . థెరెసా హెల్బర్న్ 12 Jan 1887 – 18 Aug 1959 అమెరికను కవయిత్రి . . Mother I have…
-
తొలకరి జల్లు… ఏంటొనెట్ డి కూర్సే పాటర్సన్, అమెరికను కవయిత్రి
నులివెచ్చని తొలకరి వర్షమా! సన్నగా మృదువుగా రాలే నీ జల్లుకై పులకరిస్తూ నా ముఖాన్ని ఎదురొడ్డుతున్నాను. అవ్యాజమైన నీ ప్రేమనీ, సామర్థ్యాన్నీ నా మనసు గ్రహించాలనీ మంచుసోనలవంటి స్వచ్ఛమైన కలలు కనాలనీ కోరుకుంటున్నాను. కలలు దారితప్పినా, మంచుతెరలలో చిక్కిన ప్రేమలా అందంగా, చక్కగా, తారకలంత సన్నని మెరుపుతోనో; రాజమార్గంమీదా, సెలయేటిగట్లమీది దట్టమైన చెట్లమధ్యా, ఎక్కడపడితే అక్కడ అడవిపూలతీగలా అల్లుకుని చామంతిపూలంత పచ్చని వెలుగులు వెదజల్లాలనీ కోరుకుంటున్నాను… లేకపోతే వాటికి అంత మెరుపు ఎక్కడనుండి వస్తుంది? నీ అమృతవృష్టి…
-
అశాంతి… ఏంటొనెట్ డి కూర్సే పాటర్సన్, అమెరికను
ఓ సరంగూ! నన్ను రేవు దాటించు. అవతలి గట్టున పూలు అందంగా కనిపిస్తున్నాయి ఆ గట్టున రాళ్ళుకూడా సూదుగా గరుకుగా కనిపించటం లేదు, అక్కడ పిట్టలుకూడా బాగా పాడతాయని అందరూ అంటున్నారు. ఓ సరంగూ! నన్ను రేవు దాటించవూ. ఓ సరంగూ! నన్ను రేవు దాటించు. ఇక్కడ అన్నీ ఎప్పుడూ ఉండే పాత వెతలే, కాకపోతే, నేను మరికొన్ని సరికొత్తవాటితో సతమతమౌతున్నాను. గాలివాటూ, కెరటాలూ ప్రతికూలంగా ఉంటే ఉండనీ, బాబ్బాబు, ఓ సరంగూ! నన్ను ఎలాగైనా రేవు…
-
అభిజ్ఞప్రేయసి… ఏంటోనెట్ డి కూర్సే పాటర్సన్, అమెరికను కవయిత్రి
ఓ ప్రకృతీ! నీ ముందు కాళ్ళపై మోకరిల్లే వారిని నువ్వు పతితుడవా? పావనుడవా? అని ప్రశ్నించకు. వా డెవరైనా నిన్ను మనసారా ప్రేమిస్తాడు. అతనికున్న సంగీత, చిత్రకళా నైపుణ్యాలను కోపంలోనూ, ఆనందంలోనూ నువ్వు చిందించే శతసహస్రసౌందర్యావస్థలనీ ఆరాధిస్తాడు. అతను నీ పాదాలచెంతనే మోకరిల్లి ఉండగా అతని స్తోత్రసుగంధాలు రోదసి అంతా వ్యాపిస్తాయి. పాపం, మనశ్శాంతికి ప్రాకులాడే ఈ మానవాత్మని నీ అభిజ్ఞతతో ఎంతకీ సంతృప్తి చెందక నువ్వు విసిగిస్తే, నీమీది మునపటి నమ్మకాల్నీ, విస్వాసాల్నీ విడిచిపెట్టి సులభంగా…
-
ఒంటరి జాబిలి
అసూయ చెందిన ఆమె చెలికాడు మరలిపోయాడు; ఒంటరితనంతో, భయాలతో సతమతమౌతూ చివరకి సముద్రాన్ని ఆశ్రయించింది జాబిలి. ఆ పరాయి గుండెమీద అపురూపమైన తన కన్నీళ్ళని ఒలకబోసుకుంటోంది. . ఏంటొనెట్ డి కూర్సే పాటర్సన్ 17 Sep 1866 – 30 Apr 1925 అమెరికను కవయిత్రి . The Lonely Moon Her envious kin turn from her; sore oppressed With loneliness and fears, She seeks the sea, and…
-
ముఖాలు… కేథరీన్ సావేజ్ బ్రాజ్మన్, అమెరికను కవి
బ్రిటిష్ మ్యూజియం లో ఈజిప్టునుండి ఇక్కడికి ప్రయాణంచేసి, మ్యూజియంలో రాతిమీద, కర్రమీద శాశ్వతంగా చిత్రించబడ్డ పురాతన మానవకళేబరాల్ని చూడడానికి వచ్చి అలవాటుగా కిటికీలోంచి మృదువుగా ప్రవహిస్తున్న నగరదృశ్యాన్ని ఒంటరిగా పరికిస్తున్నాను. శీతకాలమైనా ఎండ చురుక్కుమంటోంది. వసారాలో పావురాలు అటూఇటూ ఎగురుతూ రెక్కలతో ఆకాశంవంక గుడ్లప్పగించి చూస్తూ విశ్రాంతి లేకుండా ప్రాంగణాన్ని శుభ్రంచేస్తున్నాయి. లోపలికి ప్రవేశించి, సంప్రదాయంగా కనిపిస్తున్న మేధావుల్నీ, జపనీస్ యాత్రికులప్రవాహాన్ని తప్పుకుని, టిక్కట్టుతీసుకుని, బారులుతీరిన సుందర చైతన్య మానవప్రవాహాన్ని దాటి, అక్కడ అడుగుపెట్టడానికి మృత్యువుసైతం క్షణకాలం…
-
చావుతప్పినవాడు … థియొడోర్ రెట్కీ, అమెరికను కవి
ఈ కవిత ప్రస్తుతం అన్ని సమాజంఅలలోనూ ఉన్న విద్యావ్యవస్థలమీద నిశితమైన వ్యాఖ్యగా నేను భావిస్తున్నాను. విద్యాలయాలలో బోధిస్తున్న విషయాలు మనిషినీ- మృగాన్నీ; వెలుగునీ-చీకటినీ, ప్రేమనీ- ద్వేషాన్నీ, వేరుచేసి చూడలేని అశక్తతను కలిగిస్తున్నాయి. మన ఆలోచనలకు రూపాన్నిచ్చే పదాలు, వాటి భావచిత్రాలు, కేవలం శుష్కమైన పర్యాయపదాల్లో ఇమిడిపోతున్నాయి తప్ప, సారూప్యంగా ఉన్న విరుద్ధవిషయాలను విశ్లేషించి వేరుచేయగల సమర్థతను అందించలేకున్నాయి. ఈ చదువు ఒకరకంగా గొర్రెపిల్లను వేటకు తీసుకెళుతున్న చందాన ఉంది. ఆ ఉరికంబంనుండి ఏ కొద్దిమందో మాత్రమే బయటపడగలుగుతున్నారు.…
-
మరొక ఆకాశం… ఎమిలీ డికిన్సన్, అమెరికను కవయిత్రి
కవిత్వమనే సరికొత్తలోకంలోకి ఆహ్వానిస్తూ ఎమిలీ డికిన్సన్ తన సోదరుడు ఆస్టిన్ కి రాసిన ఉత్తరంతో జతచేసిన కవిత. *** ఆస్టిన్! ఎపుడుచూసినా అందంగా, నిర్మలంగా ఉండే కొత్త ఆకాశం ఇక్కడొకటి ఉంది. అక్కడ ఎప్పుడైనా చీకటి ఉంటుందేమో గాని ఇక్కడ ఎల్లవేళలా చక్కని ఎండ వెలుగే. అక్కడి రంగువెలిసిన అడవుల ఊసు ఎత్తకు, నిశ్శబ్దం రాజ్యమేలే పొలాలని మరిచిపో, ఇక్కడ ఒక చిట్టడివి ఉంది దాని ఆకులు నిత్యం పచ్చగా ఉంటాయి; వెచ్చనివెలుగులు విరజిమ్మే ఈ అడివిలో మచ్చుకైనా ఎన్నడూ…
-
నెలవంక… ఏమీ లోవెల్, అమెరికను కవయిత్రి
దుప్పికొమ్ములా కొనదేరిన నవ్వుల నెలరేడా! అల్లంత ఎత్తున ఆకాశంలో మెల్ల మెల్లగా జారుతూ, నా మాటలను వినగలవా? తొందరగా క్రిందకి దిగి రాగలవా? మా పూదోట కిటీకీ గూటిలో కాసేపు నిలకడగా కనిపించగలవా? తర్వాత మనిద్దరం ఈ వేసవి రేయి చెట్టపట్టాలేసుకుని ఎగిరిపోదాం, సరేనా? నక్షత్రాలతో దోబూచులాడుతూ, మహావృక్షాల చివురుకొమ్మలు చేతితో నిమురుతూ, తెల్లగా మెరిసే మేఘామాలికల సందులలోంచి బృహస్పతినీ, అంగారకుడినీ తొంగిచూద్దామా? ఇంటిలో మా అమ్మ పూజకోసం పాలపుంత వనసీమల్లో ఏరిన తారకాసుమాలతో నా ఒడి…
అనువాదలహరి 