Tag: American
-
చావుపుట్టుకలు… జేమ్స్ ఎడ్విన్ కాంప్ బెల్, అమెరికను కవి
మట్టిలోకి ఒక బీజం నాటబడుతుంది గుండెల్నిపిండుతూ అంతరాల్లోంచి ఒకపాట బయటకొస్తుంది ముత్యపుచిప్పలోంచి ఒక ముత్యం బయట పడుతుంది పంజరంనుండి ఒక పక్షి బయటకు ఎగిరిపోతుంది, శరీరంనుండి, ఒక ఆత్మకూడా! విత్తనం మహావృక్షంగా ఎదుగుతుంది విశాలవిశ్వమంతా ఆ పాటని పాడుకుంటుంది కంఠహారంలో ఆ ముత్యం మరింత అందంగా మెరుస్తుంది పక్షి మరింత ఆహ్లాదకరమైన వాతావరణంలోకి ఎగసిపోతుంది మృత్యువు ఒక సగం, జీవితం మరొక సగం, ఆ రెండూ కలిసి పూర్ణత్వాన్ని కలిగిస్తాయి. . జేమ్స్ ఎడ్విన్ కాంప్ బెల్…
-
పిచ్చి ఆశ … అడా ఐజాక్స్ మెన్కెన్, అమెరికను కవయిత్రి
ఓ పిచ్చి, తెలివితక్కువ మనసా! నీ జీవితాశయాలనన్నిటినీ దూరంగా, మసక మసక మొయిలు సింహాసనము మీద పెట్టుకుని, ప్రేక్షకుల చప్పట్లకోసం, తెలిపొద్దు పొగమంచుతో దారాలు పేనుకుంటూ పైకి లాగుతున్నావు కానీ, జాగ్రత్త! ఆ దారి పొడవునా ఎదురయ్యేది ప్రేతవస్త్రాలే; ఎంత ధైర్యవంతుడైనా, వాటిని దాటాలనుకుంటే మాత్రం దారి మధ్యలో మృత్యువునో, హిమపాతాన్నో ఎదుర్కోవడం తధ్యం. ఓ పిచ్చి మనసా! ఏళ్ళు గతించిపోతున్నా నీ పారవశ్యపు దృక్కులు ఇంకా ఆ ఒక్క తారకమీదే. దాని వెచ్చని కాంతి పుంజాలు…
-
ప్రాణపాశాల్ని గట్టిగా ముడివెయ్యి, ప్రభూ… ఎమిలీ డికిన్సన్, అమెరికను కవయిత్రి
ప్రభూ, ఈ ప్రాణపాశాల్ని గట్టిగా ముడివెయ్యి నేను నా చివరి ప్రయాణానికి సిద్ధంగా ఉన్నాను. ఒకసారి గుఱ్ఱాలసంగతి చూడు… త్వరగా! అది సరిపోతుంది. నన్ను స్థిరంగా ఉండేవైపు కూర్చోబెట్టు అప్పుడు నేను పడిపోతే అవకాశం ఉండదు. మనం ఇప్పుడు కడపటి తీర్పు వినడానికి పోవాలి అది నా అభిమతమూ, నీ అభిమతమూ. నాకు వాలు ఎక్కువున్నా ఫర్వాలేదు సముద్రతీరమైనా ఫర్వా లేదు ఎడతెగని పరుగుపందెంలో చిక్కుకున్నా నా ఇష్టమూ, నీ అభీష్టం కొద్దీ ఇన్నాళ్ళూ బ్రతికిన నా…
-
వసంతంలో పారిస్ నగరం… సారా టీజ్డేల్ , అమెరికను కవయిత్రి
కాసేపు కనిపించీ కాసేపు కనిపించని సూర్యుడి వెలుగులో నగరం ప్రకాశిస్తోంది. పిల్లగాలి హుషారుగా ఈదుకుంటూ పోతోంది. ఒక చిన్న జల్లు కురిసి ఆగిపోయింది. నీటిబొట్లు మాత్రం చూరుకి వేలాడుతూ ఒకటొకటిగా క్రిందకి రాలుతున్నాయి. ఆహ్! ఇది పారిస్, ఇది పారిస్, వసంతం అడుగుపెట్టింది. బోయిస్ పార్కు చిత్రమైన స్పష్టాస్పష్ట కాంతితో మిలమిలా మెరుస్తుండడం నాకు తెలిసినదే. పొడవైన ఛాంప్స్ రాచవీధిలో ఆర్క్ డ ట్రీయోంఫ్ ప్రాచీనతకి చిహ్నంగా నిశ్చలంగా, హుందాగా నిలబడుతుంది. కానీ మహోన్నతంగా పెరిగిన అకేసియా…
-
ఒక చలి రాత్రి… సారా టీజ్డేల్, అమెరికను కవయిత్రి
నా కిటికీ అద్దం మంచుతో మెరుస్తోంది లోకం అంతా ఈ రాత్రి చలికి వణుకుతోంది చంద్రుడూ, గాలీ రెండంచుల కత్తిలా భరించశక్యంకాకుండా బాధిస్తున్నారు. భగవంతుడా! ఇలాంటపుడు తలదాచుకుందికి కొంపలేనివాళ్లనీ, దేశద్రిమ్మరులనీ రక్షించు. దేముడా! మంచుమేతలు వేసిన వీధుల్లో దీపాల వెలుగుకి తచ్చాడే నిరుపేదలని కరుణించు. మడతమీదమడతవేసిన తెరలతో వెచ్చగా, నా గది ఇప్పుడు వేసవిని తలపిస్తోంది. కానీ ఎక్కడో, గూడులేని అనాధలా నా మనసు చలికి మూలుగుతోంది. . సారా టీజ్డేల్ (August 8, 1884 –…
-
నే నెవర్ని?… కార్ల్ సాండ్బర్గ్, అమెరికను కవి
నా తల నక్షత్రాలకి తగులుతుంది. నా పాదాలు మహాపర్వతాల శిరసుల్ని తాకుతాయి. నా చేతి కొసలు విశ్వజీవన తీరాల్లో, లోయల్లో తిరుగాడుతాయి ఆదిమ పదార్థాల తొలిశబ్దప్రకంపనల హేలలో చేతులు సారించి గులకరాళ్లవంటి నా విధివ్రాతతో ఆడుకుంటాను. నేను నరకానికి ఎన్నిసార్లు పోయి వచ్చానో! నాకు స్వర్గంగురించి క్షుణ్ణంగా తెలుసు, ఎందుకంటే నేను స్వయంగా దేముడితో మాటాడేను. జుగుప్సాకరమైన రక్తమాంసాదులని చేతులతో కెలికాను. అందం ఎంతగా సమ్మోహపరుస్తుందో కూడా తెలుసు “ప్రవేశం లేదు” అన్న బోర్డు చూసిన ప్రతి మనిషి…
-
దివ్య స్పర్శ… మాయా ఏంజెలో, అమెరికను కవయిత్రి
ధైర్యం అంటే ఏమిటో ఎరుగక సుఖానికి బహిష్కృతులమైన మేము ప్రేమ, పవిత్రమైన తన దేవాలయాలను విడిచిపెట్టి మా చూపుల చాయలకు అందుతూ జీవితంలోకి మళ్ళీ మమ్మల్ని మేల్కొలిపేదాకా ఒంటరితనపు నత్తగుల్లల్లో ముడుచుకు పడుకుంటాము. ప్రేమ వస్తుంది దాని వెనుకే, సుఖపరంపరలూ గతకాలపు ఆనంద చిహ్నాలూ ఏనాటివో, చరిత్ర తుడిచివెయ్యలేని బాధలూ అనుసరిస్తాయి. కానీ, మేము ధైర్యంగా నిలబడగలిగితే మా మనసుల్లోని భయాలని ప్రేమ పటాపంచలు చేస్తుంది. ప్రేమయొక్క ఉద్ధృతమైన కాంతిప్రవాహం అలవాటైన పిరికిదనంనుండి మమ్మల్ని తప్పిస్తుంది. ఇప్పుడు మాకు…
-
ప్రాణంతో చెలగాటం… రిఛర్డ్ కానెల్, అమెరికను కథా రచయిత
ఈ మాట అక్టోబరు 2019 సంచికలో ప్రచురితం “దూరంగా కుడివైపుకి, ఇక్కడే ఎక్కడో ఒక దీవి ఉండాలి. అదో అంతుపట్టని రహస్యం,” అన్నాడు విట్నీ. “ఏమిటా దీవి?” అడిగేడు రైన్స్‌ఫర్డ్. “పాత పటాలలో దాని పేరు ఓడముంపు దీవి. తగ్గపేరే పెట్టారు. అందుకేనేమో నావికులకి ఈ ప్రాంతం దగ్గరకి రాగానే హడలు. ఏదో మూఢనమ్మకం…” “నాకేం కనిపించడంలేదే!” అన్నాడు రైన్స్‌ఫర్డ్ ఆ వేసవి రాత్రి తమ చిన్న ఓడ చుట్టూ తడిదుప్పటిలా బరువుగా కప్పివున్న చీకట్లోకి…
-
వ్యక్తిపూజ… ఏమీ లోవెల్, అమెరికను కవయిత్రి
జనసమ్మర్దంగా ఉన్న వీధిలో పోతూ పోతూ చూసిన ఒక ముఖం స్వేచ్ఛగా పాటపాడుతుండగా విన్న ఒక అందమైన కంఠస్వరం; ఆ క్షణం నుండి జీవితం మారిపోతుంది. అప్పటినుండి మనలో మునుపెన్నడూ ఎరుగని సాహస స్వభావం అంకురిస్తుంది; బిడియం లేకుండా కలిసి అన్నీ అడిగి పుచ్చుకుంటాం. మనిషికి ఒక నమ్మకం గొప్ప ధైర్యాన్నిస్తుంది. మనజీవితాన్ని సార్ధకం చేసుకుందికి ప్రయత్నిస్తాం. అటువంటి ఆరాధనే ఆదర్శవ్యక్తిత్వాన్ని ఊహించగలదు. గడిచిన జీవితం నేర్పిన ఏ ఉపాయాలూ, నీతిబోధలూ ఈ అణచలేని, గాఢమైన కోరికనుండి…
-
నిష్క్రమిస్తున్న అతిథి… జేమ్స్ వ్హిట్ కూంబ్ రైలీ, అమెరికను కవి
జీవితమూ, ప్రేమా ఎంత మనసుపడే ఆతిథేయులు! కాలవిలంబన చేస్తూనే వెనుతిరిగాను. ఇంత వయసుమీరిన తర్వాత కూడా అవి నాపై తమ ఉత్కృష్టమైన సత్కారాలలో ఏ లోపం రానియ్యనందుకు ఎంతో ఆనందం వేసింది. అందుకని, లోపలి సంతోషం ముఖంలో కనిపిస్తుండగా ఎంతో కృతజ్ఞతా భావంతో ఆగి వాటి చేతులు రెండూ మెత్తగా ఒత్తుతూ అన్నాను: “కృతజ్ఞుణ్ణి! సమయం చక్కగా గడిచింది. సెలవు!” . జేమ్స్ వ్హిట్ కూంబ్ రైలీ (October 7, 1849 – July 22, 1916)…
అనువాదలహరి 