కల… ఎడ్నా సెంట్ విన్సెంట్ మిలే, అమెరికను కవయిత్రి
ప్రియతమా! నేను రోదించినా ఎవరూ పట్టించుకోరు
నువ్వు దానికి నవ్వినా నేను దానికి బాధపడను.
అలా అనుకోడం తెలివితక్కువగా కనిపించవచ్చు
కానీ, నువ్వున్నావన్నది గొప్ప ధైర్యాన్నిస్తుంది.
ప్రియతమా!నేను నిద్రలో మేల్కొన్నట్టు కలగన్నాను
నేలమీద, తెల్లగా పిండారబోసినట్టున్న వెన్నెల
చేతితో తాకాను; కానీ ఎక్కడో దూరంగా
వదులుగా ఉన్న కిటికీ ఒకటి కిర్రుమని చప్పుడైంది
గాలికి ఊగుతూ… కానీ గాలి వీచిన జాడలేదు,
నాకు భయంవేసి నీ వైపు చూశాను
నీ భరోసాకోసం చెయ్యి జాచేను
కానీ, నువ్వక్కడలేవు! మంచులా చల్లగా
నా చేతిక్రింద వెన్నెల తగిలింది.
ప్రియతమా! నువ్వు నవ్వినా నేను లక్ష్యం చెయ్యను
నేను రోదించినా ఎవరికీ పట్టదు.
కానీ, నువ్వున్నావన్నది ఒక ధైర్యాన్నిస్తుంది.
.
ఎడ్నా విసెంట్ మిలే
(February 22, 1892 – October 19, 1950)
అమెరికను కవయిత్రి
.
The Dream
.
Love, if I weep it will not matter,
And if you laugh I shall not care;
Foolish am I to think about it,
But it is good to feel you there.
Love, in my sleep I dreamed of waking,
White and awful the moonlight reached
Over the floor, and somewhere, somewhere
There was a shutter loose- it screeched!
Swung in the wind- and no wind blowing-
I was afraid and turned to you,
Put out my hand to you for comfort-
And you were gone! Cold as the dew,
Under my hand the moonlight lay!
Love, if you laugh I shall not care,
But if I weep it will not matter-
Ah, it is good to feel you there.
.
Edna St. Vincent Millay
(February 22, 1892 – October 19, 1950)
American
Poem Courtesy:
https://love.best-poems.net/08/the_dream.html
ప్రకటనలు
నాకు ఒంట్లో బాగులేదు… షెల్ సిల్వర్ స్టీన్, అమెరికను కవి
“ఇవాళ నేను బడికి వెళ్ళలేను”
అంది పెగ్గీ ఏన్ మెకే.
నాకు మశూచిసోకిందో, గవదబిళ్ళలు లేచాయో
అక్కడక్కడగాట్లూ, దద్దుర్లూ, ఎర్రగా పొక్కులూ ఉన్నాయి.
నా నోరు తడిగానూ, గొంతు పొడారిపోతూనూ ఉంది
నాకు కుడికన్ను కనిపించడం లేదు.
నా టాన్సిల్స్ బండరాయిల్లా తయారయ్యాయి
నేను లెక్కెట్టేను పదహారు అమ్మవారుపోసిన పొక్కులున్నాయి
ఇదిగో, దీనితో కలిపి పదిహేడు
నా ముఖం నీకు పచ్చగా కనిపించటం లేదూ?
నా కాలుకి దెబ్బతగిలింది, కళ్ళు వాచిపోయాయి…
బహుశా అప్పుడే ఫ్లూ జ్వరం వచ్చిందేమో.
నాకు దగ్గూ, తుమ్ములూ, ఆయాసంతో ఊపిరాడటం లేదు
నా ఎడంకాలు విరిగిపోయిందని బలమైన నమ్మకం…
నా దవడకదిపితే తుంటి నొప్పెడుతోంది.
చూడు నా బొడ్డు ఎంతలోతుకిపోతోందో.
నా వీపు వొంగిపోయింది, చీలమండ బెణికింది
చినుకులు పడ్డప్పుడల్లా నా ‘ఎపెండిక్స్’ నొప్పెడుతోంది
నాకు రొంపజేసింది, కాలివేళ్ళు కొంకర్లుపోయాయి,
నా బొటకనవేలు చూడు చీరుకుపోయింది,
నాకు మెడ పట్టేసింది, మాట నీరసంగా వస్తోంది,
మాటాడుతుంటే గుసగుసలాకూడా పెగలడం లేదు,
నోరంతా పూచి నాలుక మొద్దుబారిపోయింది
ఏమిటో, జుట్టంతా రాలిపోతున్నట్టు అనిపిస్తోంది
నా మోచెయ్యి వంగిపోయింది, వెన్ను తిన్నగా నిలబడడం లేదు
జ్వరం 108 డిగ్రీలుందేమో అనిపిస్తోంది
నా మెదడు కుదించుకుపోయింది, నాకు వినిపించడం లేదు,
నా కర్ణభేరికి పెద్ద కన్నం పడిపోయినట్టుంది.
నా వేలిగోరు ఊడిపోయింది… నా గుండె… ఏమిటీ?
ఏమంటున్నావూ? ఏమన్నావో మరోసారి చెప్పూ?
ఇవాళ శనివారం అనా? సరే అయితే!
టాటా! నేను ఆడుకుందికి పోతున్నా!
.
షెల్ సిల్వర్ స్టీన్
(September 25, 1930 – May 10, 1999)
అమెరికను కవి
.
Sick
.
“I cannot go to school today,”
Said little Peggy Ann McKay,
“I have the measles and the mumps,
A gash, a rash, and purple bumps.
My mouth is wet, my throat is dry,
I’m going blind in my right eye.
My tonsils are as big as rocks,
I’ve counted sixteen chicken pox
And there’s one more–that’s seventeen,
And don’t you think my face looks green?
My leg is cut, my eyes are blue–
It might be instamatic flu.
I cough and sneeze and gasp and choke,
I’m sure that my left leg is broke–
My hip hurts when I move my chin,
My belly button’s caving in,
My back is wrenched, my ankle’s sprained,
My ‘pendix pains each time it rains.
My nose is cold, my toes are numb,
I have a sliver in my thumb.
My neck is stiff, my voice is weak,
I hardly whisper when I speak.
My tongue is filling up my mouth,
I think my hair is falling out.
My elbow’s bent, my spine ain’t straight,
My temperature is one-o-eight.
My brain is shrunk, I cannot hear,
There is a hole inside my ear.
I have a hangnail, and my heart is–what?
What’s that? What’s that you say?
You say today is—Saturday?
G’bye, I’m going out to play!”
.
Shel Silverstein
(September 25, 1930 – May 10, 1999)
American poet
Poem Courtesy:
https://100.best-poems.net/sick.html
కవితలు రాస్తున్నకొద్దీ… ఛార్ల్స్ బ్యుకోవ్స్కీ, అమెరికను కవి
రాసిన కవితల సంఖ్య వేలలోకి వెళ్తున్నకొద్దీ
నీకు అర్థం అవుతుంది
నువ్వు చెప్పుకోదగ్గంత రాయలేదని.
చివరకి వానా, ఎండా,
రోడ్డుమీదవాహనాలూ, రాత్రుళ్ళూ
పగళ్ళూ, ముఖాలూ కవితావస్తువులౌతాయి.
వాటిని భరించడం కంటే విడిచిపెట్టడం
ఉత్తమం. రేడియోలో ఎవరిదో పియానో వాద్యం
వినిపిస్తుంటే మరో కవిత రాస్తున్నాను.
గొప్పకవులు రాసింది
చాలా తక్కువ
చెత్తకవులు
మరీ ఎక్కువ రాసేరు.
.
చార్ల్స్ బ్యుకోవ్స్కీ
August 16, 1920 – March 9, 1994
అమెరికను కవి
As The Poems Go
.
as the poems go into the thousands you
realize that you’ve created very
little.
it comes down to the rain, the sunlight,
the traffic, the nights and the days of the
years, the faces.
leaving this will be easier than living
it, typing one more line now as
a man plays a piano through the radio,
the best writers have said very
little
and the worst,
far too much.
.
Charles Bukowski
August 16, 1920 – March 9, 1994
German-American Poet
Poem courtesy:
http://famouspoetsandpoems.com/poets/charles_bukowski/poems/12978
జారిపోతున్న క్షణాలు… జార్జి లూయీ బోర్హెస్, అర్జెంటీనా కవి
నా జీవితాన్ని తిరిగి జీవించే అవకాశం వస్తే
మరిన్ని తప్పులు చెయ్యడానికి
రెండవసారి ప్రయత్నిస్తాను.
పరిపూర్ణంగా దోషరహితంగా ఉండడానికి ప్రయత్నించను.
ఏ ఒత్తిడీలేకుండా తీరుబాటుగా ఉంటాను,
ఇప్పటికంటే సంతృప్తిగా ఉంటాను.
నిజానికి అతి తక్కువ విషయాలని ప్రాధాన్యత ఇస్తాను
ఇప్పటికంటే తక్కువ పరిశుభ్రంగా ఉంటాను
ఎక్కువ తెగువచూపిస్తాను
ఎక్కువ ప్రయాణాలు చేస్తాను
ఎక్కువ సూర్యాస్తమయాలు చూస్తాను
ఎక్కువ కొండలెక్కుతాను
ఎక్కువ నదుల్లో ఈదుతాను
ఇప్పటివరకు చూడని ఎన్నో ప్రదేశాలు చూస్తాను
ఎక్కువ ఐస్ క్రీం తిని, తక్కువ ‘నిమ్మరసం జల్లిన గింజలు’ తింటాను,
తక్కువ ఊహించుకున్నవీ
ఎక్కువ నిజమైన సమస్యలూ ఎదుర్కొంటాను
జీవితంలో ప్రతిక్షణాన్నీ
వివేకంతో, ఫలవంతమైన జీవితం
జీవించిన వాళ్ళలో ఒకడిగా ఉంటాను.
నా జీవితంలోనూ ఆనందకరమైన క్షణాలుంటాయనుకోండి.
కానీ, రెండోసారి అన్నీ ఆనందక్షణాలే ఉండేలా ప్రయత్నిస్తాను.
జీవితం ఎలా ఉంటుందో నీకు తెలియకపోతే
ఇప్పుడున్న క్షణాన్ని పోగొట్టుకోకు.
ఎక్కడికెళ్ళినా తమతోపాటు ఒక థర్మామీటరూ
వేడినీళ్ళ సీసా
ఒక గొడుగూ, పారాచ్యూటూ లేకుండా
వెళ్ళనివారిలో ఒకడిగా బ్రతికేను.
మళ్ళీ జీవించే అవకాశం వస్తే తక్కువ సామానుతో ప్రయాణిస్తాను
మళ్ళీ జీవించే అవకాశం వస్తే
వసణ్తకాలం ప్రారంభం నుండి
శిశిర ఋతువు కడదాకా
ఉత్తికాళ్ళతో పనిచేస్తాను
ఎడ్లబండిమీద ప్రయాణిస్తాను,
మళ్ళీ జీవించే అవకాశం వస్తే
ఎక్కువ సూర్యోదయాలు చూస్తాను, ఎక్కువమంది పిల్లల్తో ఆడతాను.
నాకప్పుడే 85 నిండేయి,
నేను అట్టే రోజులు బ్రతకనని తెలుసు.
.
జార్జి లూయీ బోర్హెస్
(24 August 1899 – 14 June 1986)
అర్జెంటీనా కవి.
.
Instants
.
If I could live again my life,
In the next – I’ll try,
– to make more mistakes,
I won’t try to be so perfect,
I’ll be more relaxed,
I’ll be more full – than I am now,
In fact, I’ll take fewer things seriously,
I’ll be less hygenic,
I’ll take more risks,
I’ll take more trips,
I’ll watch more sunsets,
I’ll climb more mountains,
I’ll swim more rivers,
I’ll go to more places – I’ve never been,
I’ll eat more ice creams and less (lime) beans,
I’ll have more real problems – and less imaginary
ones,
I was one of those people who live
prudent and prolific lives –
each minute of his life,
Offcourse that I had moments of joy – but,
if I could go back I’ll try to have only good moments,
If you don’t know – thats what life is made of,
Don’t lose the now!
I was one of those who never goes anywhere
without a thermometer,
without a hot-water bottle,
and without an umberella and without a parachute,
If I could live again – I will travel light,
If I could live again – I’ll try to work bare feet
at the beginning of spring till
the end of autumn,
I’ll ride more carts,
I’ll watch more sunrises and play with more children,
If I have the life to live – but now I am 85,
– and I know that I am dying …
.
Jorge Luis Borges
24 August 1899 – 14 June 1986
Argentine Poet
Poem Courtesy:
http://famouspoetsandpoems.com/poets/jorge_luis_borges/poems/2918
సానెట్ 21- ఏదీ, మరొకసారి, ఇంకొకసారి చెప్పు?… ఎలిజబెత్ బారెట్ బ్రౌనింగ్, ఇంగ్లీషు కవయిత్రి
ఈ కవిత చదువుతుంటే, పాపయ్య శాస్త్రి గారి పద్యం “ఏది మరొక్కమారు హృదయేశ్వర! గుండెలు పుల్కరింపగా ఊదగదోయి, ఊదగదవోయి….” గుర్తుకు వస్తుంది. ‘పునరుక్తి’ దోషంకాదంటూ చక్కని ఉపమానంతో సమర్థిస్తుంది కవయిత్రి ఎలిజబెత్ బారెట్ బ్రౌనింగ్ ఈ కవితలో. హృదయగతమైన సుకుమార భావనలు దేశకాలావధులకి అతీతమైనవని అనడానికి మరొక్క ఋజువు.
.
ఏదీ, మరొకసారి చెప్పు, మళ్ళీ ఇంకొకసారి చెప్పు
నన్ను ప్రేమిస్తున్నానని! పదేపదిసార్లు పలికిన ఈ మాటలు
నువ్వన్నట్టు అవి నాకు కోకిలపాటలా వినిపించినా,
ఒక్కటి గుర్తుంచుకో! ఈ కొండమీదకైనా, ఆ మైదానంలోకైనా
లోయలోకైనా, అడవిలోకైనా ఆ కోకిలపాటే లేకుంటే,
ఆకుపచ్చని రంగును పరుచుకుంటూ నవ వసంతం అడుగుపెట్టదు!
ప్రియతమా! కారుచీకటిలో సందేహాకులమైన
ఆత్మఘోష వినిపించినపుడు కలిగిన మనోవేదనకి
“నన్ను మరోసారి ప్రేమిస్తున్నానని చెప్పు” అని ఏడుస్తాను!
ప్రతిఒక్కటీ ఆకాశంలో పొరలుతున్నా, చుక్కలంటే భయమేరికి?
ప్రతిఒక్కటీ ఋతువుల్ని అభిషేకిస్తున్నప్పుడు పూలంటే భయమేటికి?
ఏదీ నన్ను ప్రేమిస్తున్నానని, నను ప్రేమిస్తున్నానని, ప్రేమిస్తున్నానని
గంటమ్రోగించినట్టు పదే పదే చెప్పు! కానీ, ప్రియా మరొక్కమాట,
నను ప్రేమించడమంటే మనసారా మౌనంలోకూడా ప్రేమించడం!
.
ఎలిజబెత్ బారెట్ బ్రౌనింగ్
(6 March 1806 – 29 June 1861)
ఇంగ్లీషు కవయిత్రి
Photo Courtesy:
https://www.poets.org/poetsorg/poet/elizabeth-barrett-browning.
Sonnet 21 – Say over again, and yet once over again
.
Say over again, and yet once over again,
That thou dost love me. Though the word repeated
Should seem ‘a cuckoo-song,’ as thou dost treat it,
Remember, never to the hill or plain,
Valley and wood, without her cuckoo-strain
Comes the fresh Spring in all her green completed.
Beloved, I, amid the darkness greeted
By a doubtful spirit-voice, in that doubt’s pain
Cry, ‘Speak once more—thou lovest! ‘Who can fear
Too many stars, though each in heaven shall roll,
Too many flowers, though each shall crown the year?
Say thou dost love me, love me, love me—toll
The silver iterance!—only minding, Dear,
To love me also in silence with thy soul.
.
Elizabeth Barrett Browning
English Poet
Poem courtesy:
http://famouspoetsandpoems.com/poets/elizabeth_barrett_browning/poems/4636
ఊహలు… ఏమీ లోవెల్, అమెరికను కవయిత్రి
నీ మాటలు నాలో ఎంతో సానుభూతి రేకెత్తించినా
నాకు నీతో మాటాడాలనిపించటం లేదు.
నా తనువులో మౌనంగా దాగిన మధురగీతికలన్నీ
మేల్కొని సంగీతమై నినదిస్తున్నాయి. నువ్వు నిష్క్రమించినపుడు
ఈ సున్నితమైన తంత్రులన్నిటినీ అకస్మాత్తుగా ఎవరో
నిర్దాక్షిణ్యంగా, సులభంగా త్రెంచిపారేసినట్టనిపిస్తుంది.
వద్దు, ఇంకేం మాటాడవద్దు; బదులుగా, మనిద్దరం
ఇద్దరికీ ఎంతో ఇష్టమైన మౌనాన్ని అక్కునచేర్చుకుందాం.
నలుపెక్కుతున్న మేఘాలని చూసి తుఫాను రాకడని ఊహించినట్టు
మన మాటలనుబట్టి ఇతరులు మన ఆంతర్యాన్ని పసిగట్టవచ్చు.
నామట్టుకు నాకు, ఏ రోజైనా మనం చేసిన పనుల సారాంశం
అందులోని మర్మాన్ని, ఆవేశాలతీవ్రతని బహిర్గతంచేస్తుంది.
అడవిలో పోప్లార్ చెట్లు రానున్న వర్షాన్ని ముందుగా కనిపెట్టి
తమ ఆకుల్ని వెనక్కి తిప్పి, తళతళ మెరిసిన చందంగా.
.
ఏమీ లోవెల్
(February 9, 1874 – May 12, 1925)
అమెరికను కవయిత్రి .
.
Dreams
.
I do not care to talk to you although
Your speech evokes a thousand sympathies,
And all my being’s silent harmonies
Wake trembling into music. When you go
It is as if some sudden, dreadful blow
Had severed all the strings with savage ease.
No, do not talk; but let us rather seize
This intimate gift of silence which we know.
Others may guess your thoughts from what you say,
As storms are guessed from clouds where darkness broods.
To me the very essence of the day
Reveals its inner purpose and its moods;
As poplars feel the rain and then straightway
Reverse their leaves and shimmer through the woods.
.
Amy Lowell
(February 9, 1874 – May 12, 1925)
American Poet
Poem Courtesy:
http://famouspoetsandpoems.com/poets/amy_lowell/poems/19961
పొద్దుపొడిచేవేళ… యాహియా లబాబిడి, ఈజిప్టు కవి
ప్రతి వస్తువూ ఉన్నచోటనే కట్టుబడినట్టు
పడుండవలసిన స్థితికి విసుగెత్తి,
అసంకల్పితంగా ఆయా వస్తువులు కిర్రుమన్నట్టూ,
కుర్చీలు చేతులు బారజాపుకు వొళ్ళు విరుచుకున్నట్టూ
మేజాలు కాళ్ళనీ, అలమరలు వెన్నునీ విరుచుకుంటున్నాయేమో
ననిపించే సమయాలు కొన్ని ఉంటాయి …
మనుషులుకూడా, పనిచేసేచోటనో, ప్రేమలోనో
అంతరాంతరాల్లో తమ అభిప్రాయాలు
ఖండాలు జరిగినంత ఖచ్చితంగా, నెమ్మదిగా
తామే పోల్చుకోలేనంతగా మారుతున్నపుడు
ఏదో ఒకటి ఒళ్ళు విరుచుకునో, అరిచో, వాటిని
ఒకసారి పునరావలోకనంచేసుకునేట్టు చేస్తుంది.
అశాంతినిండిన ఒకానొక సుప్రభాతవేళ,
తెలిసో తెలియకో ఓరవాకిలిగా విడిచిన తలుపు
సందులోనుండి, అప్రయత్నంగా దూరిన తొలిపొద్దుపొడుపుకి
తిరగాలన్న కాంక్షను అణచుకోలేని ఆ కర్రకాళ్ళే
ఎలాగైతేనేం తమ బద్ధకపుపొరనొకటి వదుల్చుకుని,
అశ్వశాలలోంచి వస్తున్న గుఱ్ఱంలా వేగంగా దౌడుతీస్తాయి.
.
యాహియా లబాబిడి
జననం : 25th Sept 1973
ఈజిప్టు కవి
.
.
Dawning
.
There are hours when everything creaks
when chairs stretch their arms, tables their legs
and closets crack their backs, incautiously
Fed up with the polite fantasy
of having to stay in one place
and stick to their stations
Humans too, at work, or in love
know such aches and growing pains
when inner furnishings defiantly shift
As decisively, and imperceptibly, as a continent
something will stretch, croak or come undone
so that everything else must be reconsidered
One restless dawn, unable to suppress the itch
of wanderlust, with a heavy door left ajar
semi-deliberately, and a new light teasing in
Some piece of immobility will finally quit
suddenly nimble on wooden limbs
as fast as a horse, fleeing the stable.
.
Yahia Lababidi
Born 25th Sept 1973
Egyptian-American Poet
Poem Courtesy:
http://famouspoetsandpoems.com/poets/yahia_lababidi/poems/23479
ఈ బొమ్మ ఏమై ఉంటుంది?… షెల్ సిల్వర్ స్టీన్, అమెరికను కవి
ఒక పాత బొమ్మలో చిన్న ముక్క
రోడ్డుమీద పడి ఉంది.
ఒక పాత బొమ్మలో చిన్న ముక్క
వానలో తడుస్తూంది.
అది అలవాటుగా షూ వేసుకునే
స్త్రీ తొడుక్కున్న కోటుకి
ఉండే నీలిరంగు బొత్తాము కావచ్చు.
అది magic bean గాని
ఒక మహారాణి గారు ధరించిన ఎర్రని
మొకమలు వస్త్రంమీది మడత కావొచ్చు,
లేదా, Snow White కి
సవతి తల్లి ఇచ్చిన ఏపిలును ఆమె
కొరికినపుడు పడిన పంటి గాటు కావొచ్చు.
అది ఒక పెళ్ళికూతురు వేసుకున్న ముసుగో,
అల్లరి భూతాన్ని బంధించిన సీసానో కావొచ్చు.
అది బాగా పొడుచుకొచ్చిన
Bobo The Bear పొట్టమీది
రోమాల గుంపు కావొచ్చు,
లేదా Witch of the West
పొగై గాలిలో కలిసిపోయేముందు
ధరించిన కోటులో చిన్న భాగం కావొచ్చు.
అది ఒక దేవదూత కంటినుండి కారిన
కన్నిటి చుక్కల లీలామాత్రపు జాడ కావొచ్చు.
ఆ పాత బొమ్మ ప్రహేళికకి అఏదైనా అవడానికి
ఉన్నన్ని అవకాశాలు మరి దేనికీ లేవు.
.
షెల్ సివర్ స్టీన్
(25 September 1930 – 10th May 1999)
అమెరికను కవి.
.
Picture Puzzle Piece
.
One picture puzzle piece
Lyin’ on the sidewalk,
One picture puzzle piece
Soakin’ in the rain.
It might be a button of blue
On the coat of the woman
Who lived in a shoe.
It might be a magical bean,
Or a fold in the red
Velvet robe of a queen.
It might be the one little bite
Of the apple her stepmother
Gave to Snow White.
It might be the veil of a bride
Or a bottle with some evil genie inside.
It might be a small tuft of hair
On the big bouncy belly
Of Bobo the Bear.
It might be a bit of the cloak
Of the Witch of the West
As she melted to smoke.
It might be a shadowy trace
Of a tear that runs down an angel’s face.
Nothing has more possibilities
Than one old wet picture puzzle piece.
.
Shel Silverstein
(September 25, 1930 – May 10, 1999)
American Poet
Poem Courtesy:
http://famouspoetsandpoems.com/poets/shel_silverstein/poems/14821
సామూహిక అభ్యర్థన … ప్రీమో లెవీ, ఇటాలియన్ కవి
మీ మీ ఇళ్ళలో భద్రంగా,
వెచ్చగా గుమ్మటంలా ఉంటూ
సాయంత్రం ఇంటికి రాగానే నవ్వుముఖాలూ,
వేడివేడి భోజనం ఎదురుచూసే
మీరు ఒకసారి ఆలోచించండి
కేవలం ఒక రోట్టెముక్క కోసం
బురద కొట్టుకునేలా చాకిరీచేస్తున్నా
మనశ్శాంతి అన్నది ఎరుగక,
అవును, కాదు అన్న ఒక నిర్ణయానికి
బలి అయే ఇతనూ ఒక మనిషిబ్రతుకే?
శుభ్రమైన తలకట్టుగాని, పేరుగాని లేక
ఉన్నా గుర్తుపెట్టుకునే శక్తి లేక
శీతకాలంలోని కప్పలా
కళ్ళు శూన్యంలోకిచూస్తూ, గర్భంవట్టిపోయి
అలమటించే ఈమెదీ ఒక ఆడబ్రతుకే?
ఇన్నాళ్ళబట్టీ ఇలాగే నడుస్తోందన్నదీ ఆలోచించండి:
అందుకే మీకు ఈ మాటలు విన్నవించుకుంటున్నాను
మీ హృదయాల్లో చెరిగిపోకుండా దాచుకోండి:
మీరు ఇంట్లో ఉన్నప్పుడు,
మీరు రహదారిమీద నడుస్తున్నప్పుడు
మీరు నిద్రపోతున్నప్పుడూ, నిద్రలేచినపుడు,
ఈ మాటలు పదే పదే మీ పిల్లలకు చెప్పండి.
లేకపోతే మీ ఇళ్ళు కూలిపోవుగాక!
రోగాలు మిమ్మల్ని నిర్వీర్యం చేయుగాక!
మీ పిల్లలు మిమ్మల్ని చూసి ముఖం తిప్పుకుందురుగాక!
.
ప్రీమో లెవీ
ఇటాలియన్ కవి
.
.
Shema
.
You who live secure
In your warm houses
Who return at evening to find
Hot food and friendly faces:
Consider whether this is a man,
Who labours in the mud
Who knows no peace
Who fights for a crust of bread
Who dies at a yes or a no.
Consider whether this is a woman,
Without hair or name
With no more strength to remember
Eyes empty and womb cold
As a frog in winter.
Consider that this has been:
I commend these words to you.
Engrave them on your hearts
When you are in your house,
when you walk on your way,
When you go to bed, when you rise.
Repeat them to your children.
Or may your house crumble,
Disease render you powerless,
Your offspring avert their faces from you.
.
Translated by Ruth Feldman And Brian Swann
.
Primo Levi
Italian Poet and Holocaust survivor
Poem Courtesy:
http://famouspoetsandpoems.com/poets/primo_levi/poems/3719
మీరు లక్షలమంది మృతుల్ని చూడ్డం జరిగితే … ఛార్ల్స్ సోర్లీ, స్కాటిష్ కవి
మొదటి ప్రపంచయుద్ధంలో మరణించిన ప్రముఖ యువకవులలో ఛార్ల్స్ సోర్లీ ఒకడు. Wilfred Owen (1893-1918), Isaac Rosenberg (1890 – 1918) కూడా పిన్న వయసులోనే పోయారు. యుద్ధోన్మాదం పట్ల విముఖతే కాక, చనిపోయిన వారిగురించి అరిగిపోయినమాటలలో చెప్పే ఊకదంపుడు మాటలపట్లకూడా అతనికున్న విముఖత, మృత్యువుపట్ల వయసుకి మించిన పరిణతితో కనిపించే నిర్లిప్తతా ఈ కవితలో కనిపిస్తాయి.
***
కొన్ని లక్షలమంది నోరులేనిమనుషులు
మీ కలల్లో కుప్పలుతెప్పలుగా నిర్జీవంగా కనిపిస్తే
మీ జ్ఞాపకంలో ఉన్నవి, నలుగురూ చెప్పినట్టే
నాలుగు మంచిమాటలు చెప్పకండి. మీరూ అలా చెప్పవలసిన పని లేదు.
వాళ్ళని ప్రస్తుతించకండి. వాళ్ళకి వినిపించదు. ప్రతి మృతుణ్ణీ
మీరు తిడుతున్నారో, శపిస్తున్నారో వాళ్ళకెలా తెలుస్తుంది?
కన్నీరూ కార్చొద్దు. మూసుకుపోయిన వారి కనులు మీ కన్నీళ్ళు చూడలేవు.
వాళ్లకి బిరుదులూ గౌరవాలూ వద్దు. చావడం చాలా సులభం.
“వాళ్ళు చనిపోయారు” అని మాత్రమే అనండి. కావలస్తే ఈమాట జోడించండి:
“వీరికంటే మెరుగైనవాళ్ళు చాలామంది ఇంతకుముందు మరణించేరు,” అని.
తర్వాత, అక్కడున్న అనేకానేక ముఖాల్ని పరిశీలించి అందులో ఒకటి
మునుపెన్నడో మీరు ప్రేమించిన ముఖంలా ఉన్నట్టు అనిపిస్తే
అది అబద్ధం. ఎవరికీ మీకుతెలిసిన ముఖం ఉండమన్నా ఉండదు.
ఉత్కృష్టమైన మృత్యువు ఎప్పుడో అందరినీ శాశ్వతంగా స్వంతం చేసుకుంటుంది.
.
ఛార్ల్స్ సోర్లీ
(10 May 1895 – 13 Oct 2015)
స్కాటిష్ కవి
Charles Hamilton Sorley
(10 May 1895 – 13 Oct 2015)
Photo Courtesy: Wikipedia
