వర్గం: అనువాదాలు

Don’t turn me into a flute!

A big no for the concerts.

Rounds of applause

Break my coveted silence.

And in the forests

Of traceless trails,

Leave me alone

To remain a bamboo.

Let me hum in ecstasy

At the occasional

Caress of hilly breeze.

.

Subrahmanyam Mula

• 

Dr. Subrahmanyam Mula ia a graduate in electronics and communication engineering from Andhra University, Visakhapatnam. he did his M.Tech. and Ph.D.IIT Kharagpur. From 2003 to 2014, he was with Intel, Bengaluru and is presently working as Asst Professor at IIT, Palakkad, Kerala. A poet of very fine sensibilities, he brought out a collection of his Telugu poems “selayEtTi savvaDi” in 2020. he also brought out a novel “Atmamoka divvegA” in 2019.

వెదురుపొద

వేణువుగా మలచొద్దు
కచేరీలసలే వద్దు
చప్పట్లు నా మౌనాన్ని
భగ్నం చేస్తాయి

అడుగుజాడల్లేని
అడవిలో
వెదురుగానే
ఉండిపోనీ

ఎప్పుడో వీచే
ఏ కొండగాలి స్పర్శకో
పరవశించి పాడుతూ
.
మూలా సుబ్రహ్మణ్యం
“వెదురుపొద” – సెలయేటి సవ్వడి నుండి

.

Day did not break yet

A wake up song echoes from the foot of the hill

The city afloat in the morning mist.

Lest it should sink under the weight of its dreams

A spinning melody lugs it back to the bank.

The sky and earth

Are deep asleep on the horizon.

The houses and trees

Breathing heavy in REM

Before long, all homes will be abuzz

And the city lights shall sink in the dazzling waters

I will be watching this aubade

And dearly wish the dawn to delay.

The day begins. Letters,

Greetings, instructions, delegation

The buck shall not stop with me

Nor anything sinks in.

As night deepens,

And all the letters are out, from in-box

I recall the morning song

Like I read and reread

The letter of an intimate friend.

And the vine that hooked to me

In the wee hours of the day,

Blossoms late in the night.

And I wait through the night

Savoring its scents to find what it is.

.

V. Chinaveerabhadrudu. 

• 

పొద్దుటికి పరిమళించే పాట

.

ఇంకా తెల్లవారని అయిదుగంటలవేళ

కొండకింద గుడిలోంచి సుప్రభాతకీర్తన.

పడవలాగా మంచులో తేలుతున్న పట్టణం

కలల బరువుకి కిందకి ఒరిగిపోకుండా

తాడు కట్టి ఒడ్డుకి లాగుతున్న పాట.

అకాశమూ, భూమీ ఒకదానిమీద ఒకటి చేతులు వేసుకుని

ఆదమరిచి నిద్రపోతున్నాయి

ఇళ్ళూ, చెట్లూ గాఢనిద్రలో

బరువుగా ఊపిరి తీస్తున్నాయి.

ఇప్పటికో మరికాసేపటికో ఇళ్ళు మేల్కొంటాయి

వెలుగునీటిలో విద్యుద్దీపాలు కుంకిపోతాయి.

బాల్కనీలో నిలబడి

నేనా పాటనే పరికిస్తుంటాను.

తెల్లవారడం మరికొంత సేపు వాయిదా పడితే

బాగుండనుకుంటాను.

రోజు మొదలవుతుంది,  ఉత్తరాలు

పలకరింపులు, పనులు, పురమాయింపులు

ఏ ఒక్క సమాచారమూ నా దగ్గర ఆగదు

ఏ ఒక్కటీ నాలోకి ఇంకదు.

రాత్రయ్యేటప్పటికి

అన్ని ఉత్తరాలూ, ఫైళ్ళూ

నా ఇన్ బాక్సులోంచి వెళ్ళిపోయేక

అప్పుడు తలుచుకుంటాను

ఆ పొద్దుటిపాటని-

ఆత్మీయురాలి ఉత్తరం

మళ్ళీ మళ్ళీ చదువుకున్నట్టు.

ఇంకా తెల్లవారని వేళ

నాలోకి కుసుమించిన ఆ తీగ

రాత్రయ్యేటప్పటికి

పువ్వు పూస్తుంది.

ఆ పరిమళమేమిటో పోల్చుకోడానికి

మళ్ళా పొద్దుటిదాకా ప్రతీక్షిస్తాను.

.

వాడ్రేవు చినవీరభద్రుడు

తెలుగు కవి

There comes a feeling of someone moving around

Whisking the lips a gentle breeze passes by

A brief lightening drizzle ensues, and then a clear sky.

Umm! The nascent smell of freshly-wet earth suddenly sieges me.

Poor lips! How long have they been parched!

They were all smiles in rapture and goosebumps.

We never really know how dearly we love this earth.

Even when it curses … going dry, desiccated and cracked

Abuses… going soggy, damp and wet; or,

Embraces … with its intoxicating jasmine fragrance,

We never feel wan, weary and satiated.

I don’t dispute the uniqueness of the ether

But the earth, that can retain any number of cloud tears

Is so dear to me!

You know! The soul of earth is the essence of life!

.

Sri Sudha Modugu

• 

Sri Sudha Modugu is in medical field, working in Kingston, Jamaica.  She has 2 Poetry collections, అమోహం and విహారి, and a short story collection ‘రెక్కలపిల్ల‘ to her credit.   

ప్రేరణ

.

ఎవరో సన్నగా కదిలినట్లనిపించింది

చిన్నగాలి పెదాలపై వీచి

నాలుగు చినుకులు మెరుపులా కురిసి వెళ్ళాయి

ఒక్కసారిగా మట్టివాసన అద్భుతంగా చుట్టుకుంది

ఎంతగా ఎండిపోయి ఉన్నాయో పెదాలు

పులకరించి పరవశించి నవ్వుకున్నాయి

మట్టిని ఎంతగా ప్రేమిస్తామో ఎప్పుడూ తెలీదు

అది బీటలు  బారి పగుళ్ళిచ్చి శపించినా

చిత్తడై బురదలేసి తిట్టిపోసినా

మల్లెలంత మృదువుగా మత్తుగా హత్తుకున్నా

ఎందుకో ఎప్పుడూ విసుగురాదు

ఆకాశం అనన్యం అని ఒప్పుకుంటా కానీ

ఎన్ని చినుకులనైనా రహస్యంగా దాచుకునే

మట్టంటే ప్రాణమే అనిపిస్తది

‘You know, the soul of earth is the essence of life’

.

శ్రీ సుధ మోదుగు 

తెలుగు కవయిత్రి

veils no grief,

never burns with envy,

Or, never falters

missing his own footfalls

Never accuses the world

Nor commits suicide.

strangely,

he enjoys everything,

even his grief. 

He yields 

to no fancies

And to illusions.

Making each experience a steppingstone

He steadily climbs up

A man so confident of himself,

Loves himself, and 

A self-exile.

.

Dr. Bandi Satyanarayana 

• 

Dr. Bandi Satyanarayana is a Senior Announcer at AIR Visakhapatnam by profession but is a poet by passion.  He has ten volumes of poetry to his credit already.  His biography of Sri Puripanda Appalaswamy was published by Visalandhra Publishers.  His radio play on the lives of fishermen titled “Darijere Daari (The way to reach ashore) won AIR’s Annual National Award. And his long poem “Punarapi JananaM (Cycle of Birth…)” was well received in poetry circles.  He also wrote a five-footed Satakam (a centum of poems) titled “Tamasoma Jyotirgamaya (Lead Kindly Light).

స్వాంతర వాసి.

అందరూ వాళ్ళ వాళ్ళఆకాశాల్ని నెత్తిన పెట్టుకొనిబతుకుతుంటారు

ఒక చేత్తో దేహాన్ని

మరో చేత్తో జీవితాన్ని

ఈడ్చుకుంటూ పోతుంటే

ఇతనెవరోఅమాయకుడిలా వున్నాడు

రవంత గాలి పీల్చుకునిబతికేస్తున్నాడు

ఇతను బతకడానికిభయపడడు

కంగారు పడడు

దుఃఖాన్ని కప్పుకోడు

ఈర్ష్యతో కాలిపోడు

పాదాల్ని కోల్పోయి తప్పుటడుగులు వేయడు

లోకాన్ని తిట్టి పోసేయేడు

విసిగి అసువులు బాయడు

అన్నిటనీఆస్వాదిస్తాడు

దుఃఖాన్నీ కూడా

ఇతను వూహలకిలోనవని వాడుభ్రమలకి లొంగని వాడుఇతను అనుభవాలనుమెట్లుగా చేసుకుంటూఒక్కొక్కటిగా ఎక్కిపోతుంటాడు ఇతను తనకి తాను బాగా తెలిసినవాడుఇతను తనని తానే ప్రేమించుకున్నవాడుఇతనొక స్వాంతరవాసి.. బండి  సత్యనారాయణ

4

Some people say

Love is a very small thing in life.

What else, perhaps,

Can the people say

Who see life as but a well?

she said hiding him in her embrace.

10

“Just as this body is made up of bones

Life is an amalgam of experiences,” he said

With a philosophical touch in his eyes.

Savoring the taste of

Boneless labia oris,  she said

Neither bones are experiences,

and experiences could be romanced,

Nor this body … a paradigm of life. 

.

Bhaskar Kondreddy

• 

బేకారీలు 

4

కొంతమంది అంటారు

ప్రేమ చాలా చిన్న అంశమని, జీవితంలో

బహుశా ఈ ప్రపంచం వాళ్ళకి

ఓ చిన్న బావిలా కనిపిస్తే

ఇక అంతకంటే ఏం చెప్పగలరు?

అంటుందామె, అతన్ని తనలో దాచుకుంటూ.

10

దేహం ఎముకలతో నిర్మితమైనట్లు

జీవితం అనుభవాలతో అంటున్నాడతను

కళ్ళకు ఫిలసాఫికల్ టచ్ ఇచ్చుకుంటూ

ఎముకలు లేని పెదాల రుచిని

ఆస్వాదిస్తూ అంటుందామె

ఎముకలు అనుభవాలు కావు

అనుభవాలు నిర్మితాలు కావు

దేహం జీవితమూ కాదు అని.

.

భాస్కర్ కొండ్రెడ్డి

ఒక ఓక్ చెట్టుకొమ్మ మీద కాకి వాలింది.

ముక్కున జున్నుముక్క కరుచుకుని ఉంది.

దాని ఘుమఘుమ వాసన ఎక్కడనుండి పసిగట్టిందో

ఒక నక్క అక్కడకి వచ్చి, తేనెపూసిన మాటలతో ఇలా అంది: 

“ఓ కాకి యువరాజా! నీవంటి సొగసుకాడిని 

ఈ పట్టున నే నింతవరకు చూసి ఉండలేదు.   

నీ గాత్రం ఇందులో సగం బాగున్నా 

ఈ అడవికి హంసవని అందరూ నిన్ను కొనియాడతారు సుమా!”  

ఆ మాటలు విని ఆనందంతో తబ్బిబ్బైన కాకి,  

తన గొంతు ఎలాగైనా నక్కకి వినిపించాలని 

నోరు తెరిచిందో లేదో, నోట్లోని జున్నుముక్క రాలిపోయింది. 

రెప్పపాటులో నక్క ఆ జున్నుముక్కని గాలిలోనే అందుకుంది.

“ప్రభూ! ఏలినవారు ఆలకించాలి,” అని ప్రారంభించింది నక్క, 

“తమ పొగడ్తలు విన్నవాళ్ళమీదే భట్రాజులు బ్రతుకుతారు. 

ఇంత విలువైన సలహా పొందడానికి

ఈ జున్నుముక్క పెద్ద ఖర్చేమీ కాదు.”  

అంత సులభంగా తను మోసపోయినందుకు కాకి సిగ్గుపడి 

ఆలస్యమైనా, మరోసారి మోసపోకూడదని ఒట్టు వేసుకుంది. 

.

జీన్ డి ల ఫోంటేన్

(8 July 1621 – 13 April 1695) 

ఫ్రెంచి కవి

అనువాదం: ఎడ్వర్ద్ మార్ష్)

• 

The Crow and the Fox

.

A crow perched upon an oak,

And in his beak he held a cheese.

A Fox snuffed up a savory breeze,

And thus in honeyed accent spoke:

“O Prince of Crows, such grace of mien

Has never in these parts been seen.

If your song be half as good,

You are the Phoenix of the wood!”

The Crow, beside himself with pleasure,

And eager to display his voice,

Opened his beak, and dropped his treasure.

The fox was on it a trice.

“Learn, sir,” said he, “that flatterers live

On those who swallow what they say.

A cheese is not too much to give

For such a piece of sound advice.”

The Crow, ashamed to have been such easy prey

Swore, but too late, he shouldn’t catch him twice.

.

Jean de la Fontaine

(8 July 1621 – 13 April 1695)

French Poet

(Tr: Edward Marsh)

Poem Courtesy:

https://archive.org/details/anthologyofworld0000vand/page/731/mode/1up