కవిత్వం… డాన్ పాటర్సన్, స్కాటిష్ కవి
ఈ గ్రహం రూపుదిద్దుకుంటున్నప్పుడు
దాని అగ్నికీలలోని ఒకానొక మెరుపును,
వజ్రం తన గర్భంలో శాశ్వతంగా పొదువుకున్న చందాన,
కవిత్వం ప్రేమ తర్వాత కలిగే విరహాన్ని కాకుండా
నిశ్శబ్దంగా మనలో అణురూపంలో ఉత్పన్నమయే స్థితినే
ప్రతిబింబిస్తుంది; కనుక, నిప్పుకణికలాంటి అతని ప్రేమ
నివురుగప్పుతున్నపుడు, మధుశాలలోని గాయకుని గొంతులోంచి
అకస్మాత్తుగా వచ్చే పాటలా కవి తన గొంతు తానే వింటాడు:
అతని అనుభూతుల్ని ఉదాత్తమైనవిగా చేసి చెప్పుకుంటూనో,
లేదా, తోడుగా వాయిస్తున్న వయొలిన్ రాగాలలో కరిగిపోతూనో;
కానీ ఆ ప్రేమ నిలకడగా సరియైన త్రోవ చూపిస్తున్నప్పుడు
అతని కవిత్వం, లోనుండి ఎప్పుడు బయటపడినా అతను గ్రహిస్తాడు,
ఎరుగని కొండవాగులా స్వచ్ఛంగా, గంభీరంగా బయటపడుతుందని.
అపుడు, వినీలాకాశం క్రింద గలగలా ప్రవహించే నీటి
మౌన గీతాలలో నీ పేరూ వినిపించదు, నా పేరూ వినిపించదు.
.
డాన్ పాటర్సన్,
(జననం 1963)
స్కాటిష్ కవి.
Don Patterson
Born 1963
.
Poetry
.
In the same way that the mindless diamond keeps
one spark of the planet’s early fires
trapped forever in its net of ice,
it’s not love’s later heat that poetry holds,
but the atom of the love that drew it forth
from the silence: so if the bright coal of his love
begins to smoulder, the poet hears his voice
suddenly forced, like a bar-room singer’s — boastful
with his own huge feeling, or drowned by violins;
but if it yields a steadier light, he knows
the pure verse, when it finally comes, will sound
like a mountain spring, anonymous and serene.
Beneath the blue oblivious sky, the water
sings of nothing, not your name, not mine.
.
Don Paterson
(Born 1963)
Scottish Poet
Poem Courtesy:
http://famouspoetsandpoems.com/poets/don_paterson/poems/15921
ప్రకటనలు
మృత్యువంటే… ఛార్లెస్ సోర్లీ, స్కాటిష్ కవి, సైనికుడు
మృత్యువు రకరకాలుగా ఉంటుంది: అందులో గెలుపూ లేదు ఓటమీ లేదు:
కేవలం ఒక బాల్టీ ఖాళీ అవడం, పలక శుభ్రంగా తుడిచిపెట్టడం లాంటిది,
అప్పటివరకూ ఉనికిగలదానికి దయతో చరమగీతం పాడడం. అంతే!
మనకి తెలిసినది ఇంతవరకే: మృత్యువు జీవనం కాదు, ఒక క్షీణస్థితి,
ప్రాణం చిదిమివెయ్యబడుతుంది, బాల్టీ పగులుతుంది. ఎన్నో గొప్ప
వింతలూ, విశేషాలు చూసినవారికి కూడా ముగింపుమాత్రం ఇంకా తెలీదు.
మరణంలో విజయుడూ, విజితుడూ ఒక్కటిగా కలిసి పోతారు;
పిరికివాడూ, సాహసికుడూ: మిత్రుడూ శత్రువూ, ఒకటే.
బ్రతికున్నపుడు నువ్వు ఏమి సాధించావు? అని భూతపతీ అడుగడు.
కానీ, గడచిన ప్రతి నిన్నలోనూ ఒక కళంకం దాగి ఉంటుంది
స్పష్టమైన మన అపరిపూర్ణతలని అరకొరగా దాస్తూ.
ఎంతో అందంగా ఊహించిన నీ భవిష్యత్తు, ఎన్నడో వాడి వత్తై గతించినదాన్ని,
అందరూ స్పృశించి, తిరగతోడి, నెమరువేసుకుని, గొప్పగా, మధురంగా
అంచనా వేసినపుడు, నీ మరణానంతరం, అది నువ్వుగా తిరిగి వికసిస్తుంది.
.
ఛార్ల్స్ సోర్లీ
(19 May 1895 – 13 October 1915)
స్కాటిష్ కవి .
.
Such, Such Is Death
.
Such, such is Death: no triumph: no defeat:
Only an empty pail, a slate rubbed clean,
A merciful putting away of what has been.
And this we know: Death is not Life, effete,
Life crushed, the broken pail. We who have seen
So marvellous things know well the end not yet.
Victor and vanquished are a-one in death:
Coward and brave: friend, foe. Ghosts do not say,
“Come, what was your record when you drew breath?”
But a big blot has hid each yesterday
So poor, so manifestly incomplete.
And your bright Promise, withered long and sped,
Is touched, stirs, rises, opens and grows sweet
And blossoms and is you, when you are dead.
.
Charles Sorley
(19 May 1895 – 13 October 1915)
Scottish Poet
Poem Courtesy:
http://famouspoetsandpoems.com/poets/charles_sorley/poems/12016
పరుగు పందెం … వాస్కో పోపా సెర్బియన్ కవి
కొందరు మనుషులు అవతలివాడిది కాలో,
చెయ్యో, ఏది దొరికితే ఒక ముక్క కొరికేస్తారు
దాన్ని పళ్ళ మధ్య దొరకబుచ్చుకుని
ఎంత వీలయితే అంత జోరుగా అక్కడినుండి ఉడాయించి
దాన్ని గోతిలో కప్పెట్టి దాచుతారు.
తక్కినవాళ్ళు నాలుగుపక్కలా కమ్ముకుని
భూమంతా, వాసనచూడ్డం – తవ్వడం
వాసనచూడ్డం – తవ్వడం చేస్తారు.
వాళ్ళకి అదృష్టం కలిసొస్తే
ఒక చెయ్యో, కాలో దొరుకుతుంది.
ఇప్పుడు దాన్ని కొరికి పరిగెత్తడం వాళ్ళ వంతు.
చేతులు దొరికినంత కాలం,
కాళ్ళు అందినంతకాలం,
చివరికి ఏదో ఒకటి దొరికినంత కాలం
ఈ ఆట చక్కని గతితో కొనసాగుతూ ఉంటుంది.
.
వాస్కో పోపా
(June 29, 1922 – January 5, 1991)
సెర్బియన్ కవి.
.
Race
.
Some bite from the others
A leg an arm or whatever
Take it between their teeth
Run out as fast as they can
Cover it up with earth
The others scatter everywhere
Sniff look sniff look
Dig up the whole earth
If they are lucky and find an arm
Or leg or whatever
It’s their turn to bite
The game continues at a lively pace
As long as there are arms
As long as there are legs
As long as there is anything
.
Vasko Popa
(June 29, 1922 – January 5, 1991)
Serbian Poet of Romanian descent
Poem Courtesy:
http://famouspoetsandpoems.com/poets/vasko_popa/poems/16170
నా బ్రతుకులో వైరుధ్యాలు… డెల్మైరా ఆగస్టినీ, ఉరుగ్వే కవయిత్రి
నే బ్రతుకుతాను, మరణిస్తాను, దహిస్తాను, మునిగిపోతాను
ఏకకాలంలోనే వేడినీ చల్లదనాన్నీ అనుభవిస్తాను.
జీవితం ఒకప్రక్క మెత్తగా ఉంటూనే చాలా కఠినంగా ఉంటుంది
నా కష్టాలలో ఆనందం కలగలిసే ఉంటుంది.
ఒక్కొక్కసారి నవ్వుతోపాటే ఏడుపూ వస్తుంది
నా ఆనందం ఎన్నో కష్టాలను దిగమింగగలిగేలా చేసింది.
నా సుఖం క్రమేణా పల్చబడినా మార్పులేక స్థిరంగా ఉంటుంది
జీవితం నిస్సారమైన క్షణంలోనే పచ్చగా మొలకెత్తుతుంటాను.
ప్రేమలోని వైరుద్గ్యాలూ అలాగే భరిస్తుంటాను.
‘నా వల్లకాదు, ఈ బాధ భరించలేను’ అని నే ననుకుంటానా
నాకు తెలియకుండానే అది ఎలా మాయమౌతుందో మాయమౌతుంది.
హమ్మయ్య ఇక ఫర్వాలేదు ఈ బాధలు గట్టెక్కాయి
నా జీవితంలో అత్యంత ఆనందకర క్షణాలొచ్చాయి అనుకుంటానా
వెంటనే శరీరమంతటా తెలీని నొప్పేదో సలపడం ప్రారంభిస్తుంది.
.
డెల్మైరా ఆగస్టినీ,
(October 24, 1886 – July 6, 1914)
ఉరుగ్వే కవయిత్రి
.
Delmira Augustini
(October 24, 1886 – July 6, 1914)
.
I Live, I Die, I Burn, I Drown
.
I live, I die, I burn, I drown
I endure at once chill and cold
Life is at once too soft and too hard
I have sore troubles mingled with joys
Suddenly I laugh and at the same time cry
And in pleasure many a grief endure
My happiness wanes and yet it lasts unchanged
All at once I dry up and grow green
Thus I suffer love’s inconstancies
And when I think the pain is most intense
Without thinking, it is gone again.
Then when I feel my joys certain
And my hour of greatest delight arrived
I find my pain beginning all over once again.
.
Delmira Agustini
(October 24, 1886 – July 6, 1914)
Uruguayan Poet
Poem Courtesy:
http://famouspoetsandpoems.com/poets/delmira_agustini/poems/7504
An Unburnt Clay Pot… Sikhamani, Telugu Poet, Indian
Some unknown person
I met on my way
Put a Pot of clay
In my hands, and left
Asking me to take care of it.
From that day
I have been carrying it with me
Without rest or relent.
And over time
I got used to
Carrying it unaware i did.
Having carried it for years
I lost sense of it
As it has become part of me.
It was such a encumbrance that
I was never aware of its burden
Or ever felt any tiresomeness.
The funniest part, of course,
Is, no matter how long I carried it
Or, how far I had carried it
I never felt the desire
To take a peep into its contents.
Pity.
Been damp for long
Rolling in blood and tears,
With Sweat and semen
At last
One day
It collapsed in my hands.
Then, I was compelled to look into it.
To my surprise
What I found
Hiding this long under
The ivy gourd of my body
Were my own bony remains.
.
Sikhamani
Telugu Poet, Indian
.
.
పచ్చికుండ
.
ఎవరో అపరిచితుడు
ఎదురుపడి
ఒక మృణ్మయ పాత్రను
చేతుల్లోపెట్టి
జాగ్రత్త చెప్పిమరీ వెళ్ళిపోయాడు.
అప్పట్నుండీ
అవిశ్రాంతంగా
దానిని మోసుకు తిరుగుతూనే వున్నాను
చివరికి
దానిని మోయడం
ఒక వ్యసనమైపోయింది.
మోయగా మోయగా
కొంతకాలానికి
అది నాలో భాగమైపోయింది
ఒకటే మోత
బరువుతెలియని మోత
అలసట ఎరుగని మోత
ఎంతకాలం మోసినా
ఎంతదూరం మోసినా
అందులో ఏముందో
చూడాలనిపించకపోవడం విచిత్రం.
రక్తమూ, కన్నీళ్ళూ
చెమటా వీర్యాలతో
నిరంతరం నానిపోయిందేమో
వున్నట్టుండి
చివరికి
ఒకరోజు
చేతుల్లోనే పగిలిపోయింది.
ఇక యిప్పుడు చూడక తప్పలేదు
ఇన్నాళ్ళూ
దేహపుదొండపాదు
అల్లుకున్న పందిరిలా
నావే
అస్థికలు
.
శిఖామణి
తెలుగు కవి
From:
“నల్లగేటు – నందివర్ధనం చెట్టు ” కవితా సంకలనం
మా అన్న మిగెల్ స్మృతిలో… సిజార్ వలేహో, పెరూ కవి
అన్నా! ఈ రోజు మనింట్లో ఇటుకబెంచీ మీద కూర్చున్నాను.
అక్కడ నువ్వొక లోతెరుగని శూన్యాన్ని విడిచిపెట్టి వెళ్ళిపోయావు.
నాకు బాగా గుర్తు, మనం ఈ సమయంలో దొంగాట ఆడుకునే వాళ్లం.
అమ్మ “ఒరే పిల్లలూ” అంటూ జాగ్రత్తలు చెబుతుండేది.
నేను ఎప్పటిలాగే ఇప్పుడూ
దాక్కుంటునాను సాయంత్రపు నీతిబోధలనుండి.
ఎక్కడున్నానో నువ్వెవరికీ చెప్పవని నా నమ్మకం.
చావడిలోనో,వాకిలి సందులోనో, వసారాలోనో, ముందు నేను;
తర్వాత నువ్వు దాక్కుంటే, ఎక్కడున్నావో నెవరికీ చెప్పేవాణ్ణి కాదు.
అన్నా! నాకు ఇంకా గుర్తే, మనం ఎంతలా
పడి పడీ నవ్వుకునేవాళ్ళమంటే కళ్ళవెంట నీళ్ళొచ్చేవి.
ఒకానొక ఆగష్టు రాత్రి తెల్లతెలవారుతుంటే
మిగెల్, నువ్వు ఎక్కడో దాక్కుందికి పోయావు.
కానీ, నవ్వుకి బదులు, నీ ముఖంలో విచారం దాగుంది.
నువ్వెక్కడున్నావో తెలుసుకోలేకపోయినందుకు
నాకు ఈ వట్టి సాయంత్రాలపట్ల కోపం వస్తోంది.
నా మనసుమీద చీకటిచాయలు కమ్ముకున్నాయి.
అన్నా! నా మాట విను. దాక్కుంటే దాక్కున్నావు గానీ
బయటపడడం ఆలస్యం చెయ్యకు. ఏం? అమ్మ బెంగెట్టుకోగలదు.
.
సిజార్ వలేహో
(March 16, 1892 – April 15, 1938)
పెరూ కవి
César Valejo
To My Brother Miguel In Memoriam
.
Brother, today I sit on the brick bench of the house,
where you make a bottomless emptiness.
I remember we used to play at this hour, and mama
caressed us: “But, sons…”
Now I go hide
as before, from all evening
lectures, and I trust you not to give me away.
Through the parlor, the vestibule, the corridors.
Later, you hide, and I do not give you away.
I remember we made ourselves cry,
brother, from so much laughing.
Miguel, you went into hiding
one night in August, toward dawn,
but, instead of chuckling, you were sad.
And the twin heart of those dead evenings
grew annoyed at not finding you. And now
a shadow falls on my soul.
Listen, brother, don’t be late
coming out. All right? Mama might worry.
.
César Vallejo
(March 16, 1892 – April 15, 1938)
Peruvian Poet
(He was youngest of eleven children)
Poem Courtesy:
http://famouspoetsandpoems.com/poets/cesar_vallejo/poems/5380
.
అతను చంపిన వ్యక్తి … థామస్ హార్డీ, ఇంగ్లీషు కవి
ఒక పాత వసతిగృహంలో ఎప్పుడైనా
అతనూ నేనూ కలుసుకుని ఉంటే
ఇద్దరం కలిసి కూచుని ఎన్ని
చషకాలైనా తాగేసి ఉండేవాళ్ళం.
కానీ, పదాతిదళంలో పెరగడం వల్ల
ఒకరికొకరు ఎదురుపడి తీక్ష్ణంగా చూసుకుంటూ
అతను నామీదా, నే నతనిమీదా కాల్పులుజరుపుకున్నాం.
నే నతన్ని ఉన్నవాణ్ణి ఉన్నట్టుగా కాల్చిచంపాను.
అతన్ని నేను ఎందుకు కాల్చి చంపేనంటే…
అతను నా శత్రువు గనుక;
అదంతే! అతను నా శత్రువు, వైరి వర్గం;
అందులో సందేహం లేదు, కాకపోతే
నా లాగే, అనుకోకుండా, బహుశా అతనికీ
సైన్యంలో చేరుదామనిపించి ఉండొచ్చు,
ఏ పనీ దొరక్క, వలలూ, బోనులూ అమ్ముకునేవాడు
అంతకంటే మరో కారణం కనిపించదు.
నిజం; యుద్ధం ఎంత వింతైనది, ఆసక్తికరమైనది!
యుద్ధభూమిలో కాక ఏ మద్యం దుకాణంలోనో తారసపడిఉంటే
ఆదరించాలనో, పదిరూపాయలు సాయంచేయాలనో అనిపించే
సాటి వ్యక్తిని … నిర్దాక్షిణ్యంగా కాల్చి చంపుతాం.
.
థామస్ హార్డీ
ఇంగ్లీషు కవి
.
.
The Man He Killed
.
Had he and I but met
By some old ancient inn,
We should have set us down to wet
Right many a nipperkin!
But ranged as infantry,
And staring face to face,
I shot at him as he at me,
And killed him in his place.
I shot him dead because–
Because he was my foe,
Just so: my foe of course he was;
That’s clear enough; although
He thought he’d ‘list, perhaps,
Off-hand like–just as I–
Was out of work–had sold his traps–
No other reason why.
Yes; quaint and curious war is!
You shoot a fellow down
You’d treat, if met where any bar is,
Or help to half a crown.
.
Thomas Hardy
(2 June 1840 – 11 January 1928)
English Novelist and Poet
Poem Courtesy:
http://famouspoetsandpoems.com/poets/thomas_hardy/poems/10687
మాటల యుద్ధం … దిమిత్రిస్ వారోస్, గ్రీకు కవి
నేనొక ఎడారిలో జలపాతాన్ని
మేఘంలేకుండా కురిసిన చినుకుని
అందరికీ తెలిసిన, ఇంకాపుట్టని బిడ్డని
నువ్వు ఎన్నడూ అనుభూతిచెందని
ఒకానొక అనుభవాన్ని.
నేను నీ మనసుమీద పైచెయ్యి సాధించగలను
తలుపుతాళం తీసి,నువ్వు సముద్రాన్ని తలుచుకున్నపుడు
‘ఇది అని అనలేని’ జ్ఞాపకాన్నై నీ దరిజేరుతాను.
నువ్వు వాచీ చూసుకుని
సమయం మించిపోయిందనుకున్నప్పుడు
నేనొక క్షణికమైన భ్రాంతినై కనిపిస్తాను.
నేను నీ మనసుతో ఆడుకోగలను
నేను నీ కనులవెనుకే దాగి ఉన్నాను
నేను నీ కలలనిండా పరుచుకున్నాను
నన్ను నీ ప్రతి కోరికలోనూ చూడగలవు
నీలో ఇంకా చిగురించని కోరికలలో కూడా.
నేను నీ మనసుతో ఆటాడుకోగలను.
నువ్వు చేరలేని చోటుల్లో నేనుండగలను.
నువ్వు స్పృశించలేని ప్రదేశాలు నా ఉనికి.
అయితే, నువ్వు ఎప్పుడూ నిరీక్షించేది … నేనే
నీ జీవితాన్ని పట్టి ఉంచేదీ … నేనే.
నేను నీ మనసుతో ఎత్తుకుపైఎత్తులు వెయ్యగలను కానీ,
అది నాకేమీ సరదా కాదని ఒట్టేసి చెప్పగలను.
భరించలేని ఒంటరితనాన్ని అనుభవిస్తున్నాను
నాకో శరీరం అంటూ లేకపోవడం వల్ల,
శరీరం ఉన్న నువ్వు, నన్ను నీలో భాగంగా గుర్తించవు.
.
డిమిత్రిస్ వారోస్
(1949 – 7 Sept 2017)
గ్రీకు కవి
.
Mind Games
.
I am a waterfall in the desert.
A rain from a cloudless sky.
A well known but unborn child.
An instance of experience
that you never had.
I play mind games with your brain.
When you strike the keys and remember the sea
I come as indefinable memory.
When you look at your watch
and the time has passed
you feel me like a fleeting hallucination.
I play mind games with your brain.
I’m nesting behind your eyes.
I’m ranging through your dreams.
You are finding me in all of your desires.
In all of those are absent from you.
I play mind games with your brain.
I stand in the places that you cannot reach.
I exist where you cannot touch upon.
But I am what you always waiting for
I m what holds your life on.
I play mind games with your brain.
But I swear this is not a fun.
I feel unbearable loneliness.
Because I do not have a body
And you, that you have, refuse me yours.
.
Dimitris Varos
(1949 – 7 September 2017)
Greek Poet
Poem Courtesy:
http://famouspoetsandpoems.com/poets/dimitris_varos/poems/23550
ఫ్రెడెరిక్ డగ్లస్… రాబర్ట్ హేడెన్, అమెరికను కవి
ఈ అద్భుత, భయానకమైన స్వాతంత్య్రం, ఈ స్వేచ్ఛ,
మనిషికి ప్రాణవాయువంత అవసరమైనదీ,
ఈ మట్టి అంత ఉపయోగించదగినదీ;
చివరకి అది మనకందరికీ స్వంతమైనపుడు;
ఎలాగైతేనేం అది మనకందరికీ చెందినపుడు,
అది నిజంగా మన బుద్ధీ, స్వభావంగా మారినపుడు,
లబ్ డుబ్ లబ్ డుబ్ మని మన గుండెచప్పుడైనపుడు,
మన జీవనంలో అంతర్భాగమైనపుడు,
కడకి దాన్ని మనం సాధించగలిగినప్పుడు;
అది రాజకీయనాయకులు వల్లించే అర్థంలేని అందమైన
అట్టహాసపు పదబంధాలకి అతీతంగా నిజమైనపుడు,
ఫ్రెడెరిక్ డగ్లస్ అనబడే ఈ వ్యక్తి, ఒకప్పటి బానిస,
ముణుకులమీద దెబ్బలుతిన్న ఈ నల్లవాడు, దేశబహిష్కృతుడు,
ఎవరూ పరాయి, ఏకాకి కాకూడదని, వేటాడబడకూడదని కలలుగన్నవాడు,
ప్రేమలోనూ, వివేకములోనూ సాటిలేనివాడు, అతను నిత్యం
స్మరింపబడతాడు. కానీ, ఉపన్యాసాలలోనూ, శిలావిగ్రహాలుగానూ కాదు;
కథలుగా, కవిత్వంగా, కంచు విగ్రహాలూ, వాటికి వేసిన దండలుగానూ కాదు:
అతని జీవితస్ఫూర్తితో పునర్జన్మించిన జీవితాలుగా, అంతటి అద్భుతమైన,
అవసరమైన, అతని ‘కల’కి రక్తమాంసాలద్దిన జీవితాలుగా.
.
రాబర్ట్ హేడెన్
(August 4, 1913 – February 25, 1980)
అమెరికను
Robert Hayden
Frederick Douglass
(Born Frederick Augustus Washington Bailey;. February 1818 – February 20, 1895 was an American social reformer, abolitionist, orator, writer, and statesman. After escaping from slavery in Maryland, he became a national leader of the abolitionist movement in Massachusetts and New York, gaining note for his oratory and incisive antislavery writings.)
.
When it is finally ours, this freedom, this liberty, this beautiful
and terrible thing, needful to man as air,
usable as earth; when it belongs at last to all,
when it is truly instinct, brain matter, diastole, systole,
reflex action; when it is finally won; when it is more
than the gaudy mumbo jumbo of politicians:
this man, this Douglass, this former slave, this Negro
beaten to his knees, exiled, visioning a world
where none is lonely, none hunted, alien,
this man, superb in love and logic, this man
shall be remembered. Oh, not with statues’ rhetoric,
not with legends and poems and wreaths of bronze alone,
but with the lives grown out of his life, the lives
fleshing his dream of the beautiful, needful thing.
.
Robert Hayden
(August 4, 1913 – February 25, 1980)
American Poet
Poem Courtesy:
http://famouspoetsandpoems.com/poets/robert_hayden/poems/4380
చావుతప్పినవాడు … థియొడోర్ రెట్కీ, అమెరికను కవి
ఈ కవిత ప్రస్తుతం అన్ని సమాజంఅలలోనూ ఉన్న విద్యావ్యవస్థలమీద నిశితమైన వ్యాఖ్యగా నేను భావిస్తున్నాను. విద్యాలయాలలో బోధిస్తున్న విషయాలు మనిషినీ- మృగాన్నీ; వెలుగునీ-చీకటినీ, ప్రేమనీ- ద్వేషాన్నీ, వేరుచేసి చూడలేని అశక్తతను కలిగిస్తున్నాయి. మన ఆలోచనలకు రూపాన్నిచ్చే పదాలు, వాటి భావచిత్రాలు, కేవలం శుష్కమైన పర్యాయపదాల్లో ఇమిడిపోతున్నాయి తప్ప, సారూప్యంగా ఉన్న విరుద్ధవిషయాలను విశ్లేషించి వేరుచేయగల సమర్థతను అందించలేకున్నాయి. ఈ చదువు ఒకరకంగా గొర్రెపిల్లను వేటకు తీసుకెళుతున్న చందాన ఉంది. ఆ ఉరికంబంనుండి ఏ కొద్దిమందో మాత్రమే బయటపడగలుగుతున్నారు.
***
నా వయసు ఇరవై నాలుగు
నన్ను వధ్యశిలకు తీసుకుపోయినా
ఎలాగో ప్రాణాలతో బయటపడ్డాను.
ఈ క్రింది శుష్కపదాలన్నీ సమానార్థకాలు:
మనిషీ- మృగమూ
ప్రేమా- ద్వేషం
మిత్రుడూ- శత్రువూ
చీకటీ – వెలుగూ
మనిషినీ మృగాన్నీ చంపే తీరు ఒక్కటే
నేను కళ్ళారా చూసేను:
లారీలనిండా ముక్కలుగా నరికిన
దిక్కులేని మనుషుల శవాల్ని.
ఆలోచనలకేముంది, అవి వట్టి మాటలు:
సద్వర్తన – నేరప్రవృత్తి
నిజాలు- అబద్ధాలు
రూపం – కురూపం
సాహసం- పిరికిదనం.
సద్గుణానికీ నేరప్రవృత్తికీ ఇచ్చే విలువ ఒక్కటే:
నేను కళ్ళారా చూసేను:
ఒకమనిషి ఎంత సుగుణాలపుట్టో
అతనంత నేరప్రవృత్తిగలవాడు.
నేను ఒక దేశికునికోసం, గురువుకోసం వెతుకుతున్నాను
అతను నా దృశ్య, శబ్ద, వాక్ శక్తులని పునరుద్ధరించగలడనీ
అతను తిరిగి వస్తువులకీ, ఆలోచనలకీ సరియైన పేర్లివ్వగలడనీ
అతను చీకటినీ, వెలుగునీ వేరుచేసి చూపించగలడనీ.
నా వయసు ఇరవై నాలుగు ఏళ్ళు
నేను ఉరికంబందాకా వెళ్ళి
బతికి బట్టకట్టినవాణ్ణి.
.
థియొడోర్ రెట్కీ
(May 25, 1908 – August 1, 1963)
అమెరికను కవి.
.
