The Falcate Moon… Dr. Umar Alisha, Telugu poet
Like the stretched bow of the Cupid,
A silver boat floating on milky-ocean,
A cup of wine of damsel Nature, looks
The second day’s waxing moon over the sky.
Seems some lass had lit it there, and left
Watching it a kite was so hooked
that it sacrificed its life ultimately;
Why am I not so devoted to my heart-throb?
It’s beyond one’s imagination to gauge
the fascination of lamp for the moth, for
It will not let her live beyond a day; and
As the moth immolates, it burns out in its wake.
.
Umar Alisha
(28 February 1885 – 23.1.1945)
Telugu Poet
నెలవంక
దర్పకుడు వచ్చి వంచిన ధనువు వలెను
పాలకడలి లోపలి వెండి పడవ వలెను
ప్రకృతి కన్య త్రావెడు పాన పాత్ర వలెను
నభముపై దోచె రెండవ నాటి విధుడు
ఎవతెయో దీపమును బెట్టి ఏగె మింట
దాని గని పతంగంబు సంతసము తోడ
వలచి ప్రాణంబు లర్పించి వైచె; నేను
నా మనోహరి కేల యీ నోమనైతి?
మిడుతపై దీపమునకెట్టి విడువరాని
ప్రేమయో గాని యొక్క రాత్రియును గూడ
బ్రతుక నియ్యదు; మిడుతదా వలచి పడిన
దాను బడి యరిపోవు సంతసము తోడ.
.
డా. ఉమర్ ఆలీషా కవి
(1885 – 23.1.1945)
Poet, Soofi Philosopher.
indian
like
The Uncivil… Aranyakrishna, Telugu Poet
Man is not born alone
The flora are his own siblings
Absence of trees and birds
Marks lack of civilization.
No Concrete slab breathes out oxygen.
For man to live as green as a forest
He should surround himself with greenery.
Some fool carries in his lorry
Logs, which look like a heap of torsos.
To fell a tree amounts to poisoning the air,
Erasing the marvel from the looks of man,
Cutting the trees is nothing short of
Making bonfire of morrow’s breaths … today.
Where will be the shade for him to rest
After a grueling walk or work?
Every tree that was felled
Is a new tomb coming up in the city
Every tree that was uprooted
Stands witness to man’s barbarous atrocity
And every tree that disappeared
values more than five score lives of men
And thousands of birds yet to be born
When all the trees disappear on this planet
It heralds the end of the man, too.
That day, there will be no pole left
To stand as cross in his memory.
.
Aranyakrishna
Telugu Poet, India
అనాగరికుడు
మనిషి ఒంటరిగా పుట్టలేదు
చెట్లు కూడా ఆ అమ్మ బిడ్డలే
చెట్టులేని, పిట్టలేని నగరం నాగరికతకు చిహ్నం కాదు
సిమెంటు ముద్దల్లోంచి ప్రాణవాయువులు పుట్టవు
అడవంత పచ్చగా మనిషి బతకాలంటే
మనిషి చుట్టూ చెట్లుండాలి
వాడెవడో మూర్ఖుడు
తల లేని మనిషి మొండేల్ని కుక్కినట్లు
లారీల్లో చెట్టు దుంగల్ని వేసుకెళ్తున్నాడు
చెట్టుని నరకటమంటే గాలిని హత్య చేయటం
మనిషి కంటిచూపులోంచి పచ్చదనాన్ని తుడిచేయటం
చెట్టుని కూల్చటమంటే
రేపటి మన ఊపిర్లని మంటబెట్టుకోవటం
అలసటతో మనిషెక్కడ కూలబడాలి
చెట్లన్నీ కూలిపోతుంటే?
కూలిన ప్రతి చెట్టూ
నగరంలో మొలిచిన ఓ సమాధి
నరకబడ్డ ప్రతి చెట్టూ
నాగరీకుడి అత్యాచరానికి ఒక్కో రుజువు
చచ్చిపోయిన ఒక్కో చెట్టు
వందల మనుషుల బతుకులకి సమానం
వేల పిట్టల కళేబరాలకి సమానం
చివరికి
చెట్లు అంతరించిన నాడే
మనిషి కూడా అంతరించిపోతాడు
మనిషి సమాధి మీద పాతటానికి
ఒక్క శిలువ కూడా దొరక్కపోవచ్చు
(“కవిత్వంలో ఉన్నంతసేపూ….” నుండి)
