నన్ను స్వతంత్రదేశంలో సమాధిచెయ్యండి… ఫ్రాన్సెస్ ఎలెన్ వాట్కిన్స్ హార్పర్, అమెరికను కవయిత్రి
ఎత్తైన కొండశిఖరం మీదనో, సమతలపు బయలులోనో
మీకు ఎక్కడ వీలయితే అక్కడ నన్ను సమాధి చేయండి
భూమ్మీద అది ఎంత సామాన్యమైన సమాధి అయినా ఫర్వా లేదు
కానీ, మనుషులు బానిసలుగా ఉండే ఏ నేలమీదా సమాధి చెయ్యొద్దు.
నా సమాధి చుట్టూ భయం భయంగా నడిచే
బానిస అడుగులు వినిపిస్తే నాకు ప్రశాంతత ఉండదు;
నా నిశ్శబ్దపు సమాధిమీద అతని నీడ కనిపించినా
ఆ చోటు నాకు భయంకరంగా, బాధాకరంగా ఉంటుంది.
అమ్మకానికి నిర్దాక్షిణ్యంగా, మందలుగా తోలుకుపోతున్న బానిసల
తడబడుతున్న అడుగులసడి వింటే, నాకు మనశ్శాంతి ఉండదు.
నిరాశా నిస్పృహలతో ఒక తల్లి చేసే ఆక్రందన
గడగడలాడుతున్న ఆకాశంలోకి శాపంలా ఎగస్తుంది.
చేసిన ప్రతి భయంకరమైన గాయంనుండీ కారుతున్న ఆమె రక్తాన్ని
కొరడా తాగుతున్న చప్పుడు విన్నప్పుడూ, బెదురుతున్న పావురం పిల్లల్ని
గూటినుండి దొంగిలించినట్టు, తల్లి రొమ్మునుండి పాలుతాగుతున్న బిడ్దలని
లాక్కుని పోవడం చూసినప్పుడూ నాకు నిద్రపట్టదు.
రక్తపిపాసులైన వేటకుక్కలు తమ మానవ లక్ష్యాన్ని అందుకుని చేసిన
మొఱుగులు వినిపించినపుడూ, తిరిగి పట్టుబడిన ఆ బానిస బందీకి
బాధాకరమైన సంకెలలు తొడుగుతున్నప్పుడు అతను చేసే ప్రార్థనలు
విన్నప్పుడూ, నేను త్రుళ్ళిపడి, భయంతో గడగడలాడిపోతాను.
వస్తు మర్పిడిక్రింద జమకో, వాళ్ళ పరువాల వ్యాపారానికో,
తల్లి కౌగిలినుండి చిన్నారి యువతుల్ని లాక్కెళ్ళడం చూసినపుడు
శోకభరితమైన నా కళ్ళు మండి ఎరుపెక్కుతాయి
మృత్యువుతో తెల్లబారిన నా చెక్కిళ్ళు సిగ్గుతో ఎర్రనౌతాయి.
ప్రియ మిత్రమా! ఎక్కడ అధికార దర్పం మనిషినుండీ
ప్రాణప్రదమైన అతని హక్కుని లాక్కోదో అక్కడ నిద్రించగలను.
తన తోబుట్టువుని “బానిస”గా ఎక్కడ భావించరో
ఆ సమాధి ఎక్కడ ఉన్నా ప్రశాంతంగా ఉండగలను.
ప్రక్కనుండి నడిచిపోయేవారి దృష్టి నాకట్టుకునేలా
గర్వంగా నెలకొల్పే ఏ ఎత్తైన స్మారక చిహ్నాలూ కోరను;
వేదనతో పరితపించే నా మనసుకోరుకునేదల్లా
బానిసలున్న ఏ దేశంలోనూ సమాధి చెయ్యొద్దనే.
.
ఫ్రాన్సెస్ ఎలెన్ వాట్కిన్స్ హార్పర్
(September 24, 1825 – February 22, 1911)
అమెరికను కవయిత్రి
.
.
Burry Me in a Free Land
.
Make me a grave where’er you will,
In a lowly plain, or a lofty hill,
Make it among earth’s humblest graves,
But not in a land where men are slaves.
I could not rest if around my grave
I heard the steps of a trembling slave;
His shadow above my silent tomb
Would make it a place of fearful gloom.
I could not rest if I heard the tread
Of a coffle gang to shambles led,
And the mother’s shriek of wild despair
Rise like a curse on the trembling air.
I could not sleep if I saw the lash
Drinking her blood at each fearful gash,
And I saw her babes torn from her breast,
Like trembling doves from their parent nest.
I’d shudder and start if I heard the bay
Of bloodhounds seizing their human prey,
And I heard the captive plead in vain
As they bound afresh his galling chain.
If I saw young girls from their mother’s arms
Bartered and sold for their youthful charms,
My eye would flash with mournful flame,
My death-paled cheek grow red with shame.
I would sleep, dear friend, where bloated might
Can rob no man of his dearest right;
My rest shall be calm in any grave
Where none can call his brother a slave.
I ask no monument, proud and high,
To arrest the gaze of passersby;
All that my yearning spirit craves,
Is bury me not in a land of slaves.
Frances Ellen Watkins Harrer
(September 24, 1825 – February 22, 1911)
African-American Abolitionist Poet
Read the bio of the poet here
Poem Courtesy:
దీన్ని మెచ్చుకోండి:
ఇష్టం వస్తోంది…
అనువాదలహరి 
స్పందించండి