అసలు జీవితమంటే ఏమిటి? నడుస్తున్న ఇసుకగడియారం

సూర్యుడికి దూరంగా జరుగుతున్న వేకువ పొగమంచు.

క్షణం తీరికలేకుండా కోలాహలంగా పదే పదే వచ్చే కల.

దాని గడువు ఎంత? ఒక్క విశ్రాంతి క్షణం, ఆలోచనా లేశం.

అదిచ్చే ఆనందం? ప్రవాహంలోని నీటి బుడగ.

దాన్ని అందుకుందికి పడే ఆరాటంలో అదీ శూన్యమైపోతుంది.

ఆశ అంటే ఏమిటి? హాయినిచ్చే ప్రాభాతపు పిల్లగాలి.

దాని హొయలుతో పచ్చికబయళ్ళమీది తెలిమంచు హరిస్తుంది

ప్రతిపూలగుత్తినుండీ దాని రత్నాలను త్రెంచి, మాయమౌతుంది.

నిరాశల ముళ్ళకొనలను దాచే సాలెగూడు అది,

ఆ ముసుగులోంచి మరింత వాడిగా గుచ్చుకునేట్టు చేస్తుంది.

మృత్యువంటే ఏమిటి? ఇప్పటికీ కారణం కనిపెట్టలేదా?

ఆ రోతపుట్టే శబ్దానికి మరో గూఢమైన, మార్మికపు పదం.

అలసినవాళ్ళు కోరుకునే దీర్ఘకాలపు నిద్ర.

మనశ్శాంతి అంటే? దాని ఆనందానికి హద్దులేమిటి?

అయితే స్వర్గం, లేకుంటే సమాధి తప్ప వేరు లేవు.

మరి ప్రాణం అంటే ఏమిటి? ఆదొక మాయపొర. తొలగించగానే

అంతవరకూ కోరుకున్నది, అక్కరలేకుండా పోతుంది,

మన తెలివి తక్కువ కళ్ళకి, కనిపించే ప్రతి వస్తువూ

దాని అతిశయాన్ని ఋజువు చేస్తూనే ఉంటాయి.

కృతజ్ఞతలేని మనుషులకి దాన్ని పదిలపరచుకోవడం

ఎలాగో చెప్పడానికీ, అహంభావి ఆ ఆనందం ఎలా తెలుసుకోలేడో,

మళ్ళీ మృత్యువు తర్వాతే తిరిగిపొందగలడని తెలియజెయ్యడానికీ,

అదొక పరీక్ష.  దాన్ని అందరూ ఎదుర్కోవలసిందే!

.

జాన్ క్లేర్

(13 July 1793 – 20 May 1864)

ఇంగ్లీషు కవి.

.

What is Life?

.

And what is Life? An hour-glass on the run,

A mist retreating from the morning sun,

A busy, bustling, still-repeated dream.

Its length? A minute’s pause, a moment’s thought.

And Happiness? A bubble on the stream,

That in the act of seizing shrinks to nought.

And what is Hope? The puffing gale of morn,

That of its charms divests the dewy lawn,

And robs each flow’ret of its gem—and dies;

A cobweb, hiding disappointment’s thorn,

Which stings more keenly through the thin disguise.

And what is Death? Is still the cause unfound?

That dark mysterious name of horrid sound?

A long and lingering sleep the weary crave.

And Peace? Where can its happiness abound?

Nowhere at all, save heaven and the grave.

Then what is Life? When stripped of its disguise,

A thing to be desired it cannot be;

Since everything that meets our foolish eyes

Gives proof sufficient of its vanity.

‘Tis but a trial all must undergo,

To teach unthankful mortals how to prize

That happiness vain man’s denied to know,

Until he’s called to claim it in the skies.

.

John Clare

(13 July 1793 – 20 May 1864)

English Poet

Poem Courtesy:

https://100.best-poems.net/what-life-1.html