నేను “నే” నన్నది మరిచిపోగలిగితే బాగుణ్ణు

నా చేతలు ‘నా’ తో పెనవేసిన బరువైన సంకెలలవంటి 

గాఢమైన అనుబంధాలని తెంచుకోగలిగితే బాగుణ్ణు.

ఈ శరీరమనే సమాధిలో కప్పబడి పరుండే గుణానికి

ఎల్లలు లేవు. అది ఆకాశతత్త్వానికి చెందినది.

అది భావినేలే మహరాజు, గతానికి కాపలాదారు.

త్వరలోనో, తక్షణమో నన్ను నేను తెలుసుకుందికి

చిరకాలం జీవించటానికి, ఆనందంగా మరణిస్తాను.

 

తిండికోసం అలమటించే మూగజంతువు ధన్యురాలు

అది తన బాధని తన బాధగా గుర్తించలేదు.

ఎప్పుడూ మంచినే చూసే దేవదూతా అదృష్టవంతుడే

కానీ పాపం తను సింహాసనం మీద ఉన్నాడని తెలుసుకోలేడు;

దౌర్భాగ్యమంతా మనిషిదే, ఆవేశంతో లోతుగా ఆలోచిస్తూ

గుండెలోని బాధను ఒంటరిగా భరించవలసిన శాపగ్రస్తుడు.

.

జార్జి శాంతాయన

(December 16, 1863 – September 26, 1952)

అమెరికను కవి, వేదాంతి

.

.

I Would I Might Forget That I Am I

.

I would I might forget that I am I,

And break the heavy chain that binds me fast,

Whose links about myself my deeds have cast.

What in the body’s tomb lie buried lie

Is Boundless: it is the spirit of the sky,

Lord of the future, guardian of the past,

And soon must forth, to know his own at last

In his large life to live, I fain would die.

Happy the dumb beast, hungering for food,

But calling not his suffering his own;

Blessed the angel, gazing on all good,

But knowing not he sits upon a throne;

wretched the mortal pondering his mood,

And doomed to know his aching heart alone.

.

George Santayana

(December 16, 1863 – September 26, 1952)

Spanish-American Poet, Philosopher

Poem Courtesy:

https://archive.org/details/littlebookofmode00ritt/page/178