ముఖాలు… కేథరీన్ సావేజ్ బ్రాజ్మన్, అమెరికను కవి

బ్రిటిష్ మ్యూజియం లో

ఈజిప్టునుండి ఇక్కడికి ప్రయాణంచేసి,

మ్యూజియంలో రాతిమీద, కర్రమీద

శాశ్వతంగా చిత్రించబడ్డ పురాతన

మానవకళేబరాల్ని చూడడానికి వచ్చి

అలవాటుగా కిటికీలోంచి మృదువుగా ప్రవహిస్తున్న

నగరదృశ్యాన్ని ఒంటరిగా పరికిస్తున్నాను.

శీతకాలమైనా ఎండ చురుక్కుమంటోంది.

వసారాలో పావురాలు అటూఇటూ ఎగురుతూ రెక్కలతో

ఆకాశంవంక గుడ్లప్పగించి చూస్తూ

విశ్రాంతి లేకుండా ప్రాంగణాన్ని శుభ్రంచేస్తున్నాయి.

లోపలికి ప్రవేశించి, సంప్రదాయంగా కనిపిస్తున్న

మేధావుల్నీ, జపనీస్ యాత్రికులప్రవాహాన్ని తప్పుకుని,

టిక్కట్టుతీసుకుని, బారులుతీరిన సుందర చైతన్య

మానవప్రవాహాన్ని దాటి, అక్కడ అడుగుపెట్టడానికి

మృత్యువుసైతం క్షణకాలం వెనుకాడే

కళేబరాల భద్రమందిరంలో ప్రవేశించాను.

ఆ శరీరాల సారూప్యతకి మృత్యువుకూడా తడబడి

ఆత్మలు లేచి ముందుకు సాగేదాకా నిరీక్షిస్తుందేమో.

ఎవ్వరీ బాలుడు, ఇంకా తను ఎదగని యవ్వన రూపాన్ని

కలగంటున్నది? ఎవ్వరీ తరుణీమణి

ఒత్తైన ఉంగరాలజుత్తుతో, పెళ్ళికూతురులా

పచ్చలుపొదిగిన బంగారునగలు అలంకరించుకుని,

సమాధిని వరించింది? అతినాగరీకమైన రోమను

దుస్తులు ధరించిన ఈ యువకుడు, సొగసుగా ఉన్నా

మెచ్చుకోదగ్గ దుస్తుల్లో సన్నగా గొట్టంలా కనిపిస్తూ

ముఖం అటుతిప్పుకున్నాడు, ఏడవడానికేమో?

మరొక ముఖం అచ్చం మా నాన్నదిలా ఉంది

విచారంలో ఉన్నప్పుడు రాత్రీ పగలూ ఒకేపనిగా

ఆలోచిస్తూంటే అతని నుదురు అలాగే ముడతలుపడేది.

ఇపుడు నాకన్నా, శాశ్వతంగా, యువకుడు తను.

మనసులోనే పోయిన నా ఆప్తుల్ని రూపించుకున్నాను

ఉత్తరలోకాల్లోకి వాళ్ళ జ్ఞాపకాలుకూడా అనుసరిస్తాయా

అని ఊహిస్తూ. వాళ్ళకి ఇవేవీ పట్టవు.

మనకి అందరు. ఊహల నీడల్లో కరిగిపోతారు.

నన్ను నేను కాలంలో కరిగిపోవడాన్ని ఊహించుకున్నాను.

అదోశుష్కమైన ఆలోచన. ఇక్కడ గాలి ఆడటం లేదు.

ఇక్కడన్నీ తీర్చి దిద్ది లోపరహితంగా ఉన్నాయి.

మృత్యువులో పవిత్రంగా. కనిపించని రెక్కలు

గాలిలోకి ఎగిరిపోతాయి. గోడలమీది జంతువులు

మనం వీటివంక కన్నార్పకుండా చూడడం చూసి

అయితే అవి బాగున్నాయి అనుకుంటాయి. నాతో పాటే బయటకి

ఒక స్తబ్దత వెంటవచ్చింది… పావురాలు మౌనంగా ఉన్నాయి.

నా గాఢమైన కోరికలన్నీ కళగా రూపొందాయి.

ముగ్గురు దేవతలకీ * ఆ నైవేద్యంతో సంతృప్తి కలిగింది.

.

(*మనకి బ్రహ్మ, విష్ణు మహేశ్వరుల్లాగే, గ్రీకు- రోమను పురాణ గాథల ప్రకారం మనిషి పుట్టుకనుండి మరణందాకా Clotho, Lachesis, and Atropos అని ముగ్గురు Fates (దేవతలు) శాసిస్తారు. ఆ ముగ్గురు గురించీ కవయిత్రి చెబుతున్నది.)

.

కేథరీన్ సావేజ్ బ్రాజ్మన్ 

జననం 1934

అమెరికను కవయిత్రి

.

Faces

In the British Museum

Alone and watching from the window

of my singularity the milky, eddying

cityscape, I’ve come to see the mummy

faces painted on the wood and stone

of immortality, traveling from Egypt

here. The sun is bright for winter;

in the courtyard, pigeons scavenge

ceaselessly, fluttering down and up,

flashing captive pupils at the sky.

I enter, make my way through tweedy

scholars and the tides of Japanese,

pay, and pass beyond the spectacles

of moving lives, into a burial-house

where even death demurred a moment,

hesitating at the body’s likenesses,

and let the spirits rise and travel

Who is this child, still wistful

for the man unlived? This woman,

rich in ringlets, gold, and emeralds,

adorned as for her husband, married

to the tomb? A youth in fashionable

Roman garments, comely but tubercular

beneath his laurelled wrappings, turns

his eyes away as if to weep. Another

face could be my father’s furrowed

deep in distresses of his being,

thinking back and forward into the night.

Forever, he is younger, now, than I.

In my mind I paint my dead, wondering

if remembrance accompanies them along

their underworld. They are untouched,

untouchable, mingling with the shades.

I paint myself in my dissolving time,

a glassy thought. The air is light;

all here seems distilled, perfected—

sacred in its dust. The absent wings

fly upward, and hieratic animals

who attend us gaze upon these images

and find them beautiful. A stillness

follows me outside—the pigeons mute,

my absolute desires changed into art,

the fates placated with the sacrifice.

Catharine Savage Brosman

Born 1934

American

Poem Courtesy:  http://louisianapoetryproject.org/faces/