అప్పుడే విచ్చుకుంటున్న మసక వెలుగులో

అతను తన సహచరుల ముఖాలు చూస్తున్నాడు,

సిమెంటు దుమ్ముకొట్టుకుని

ఆ పొగమంచులో కనీకనిపించకుండా,

కలత నిదురలలొనే మృత్యువువాత పడి.

రాత్రివేళ, వాళ్ళ కలల బరువుకి

నిద్రలోనే వాళ్ళదవడలు కదులుతున్నాయి

అక్కడలేని టర్నిప్ ని ఊహించుకు నములుతూ

“నీటమునిగిన మిత్రులారా! దూరంగా పొండి!

పొండి! నా మానాన్న నన్ను విడిచిపెట్టండి.

నేను మిమ్మల్నెవర్నీ వంచించలేదు.

మీ నోటిముందరి రొట్టె లాక్కోలేదు.

నాకు బదులుగా మరొకరిని ఎవరినీ

బలిచెయ్యలేదు. ఏ ఒక్కరినీ.

మీరు తిరిగి ఆ మసకలో కలిసిపోండి.

నేను బతికి బట్టకట్టి, ఊపిరి పీలుస్తూ, తింటూ,

తాగుతూ, నిద్రపోతూ, బట్టలేసుకుంటున్నానంటే

అందులో నా నేరం లేదు! 

.

ప్రీమో లెవి

31 July 1919 – 11 April 1987

ఇటాలియన్ కవి.

.

The Survivor

.

Once more he sees his companions’ faces

Livid in the first faint light,

Gray with cement dust,

Nebulous in the mist,

Tinged with death in their uneasy sleep.

At night, under the heavy burden

Of their dreams, their jaws move,

Chewing a non-existent turnip.

‘Stand back, leave me alone, submerged people,

Go away. I haven’t dispossessed anyone,

Haven’t usurped anyone’s bread.

No one died in my place. No one.

Go back into your mist.

It’s not my fault if I live and breathe,

Eat, drink, sleep and put on clothes.’

.

Primo Levi

31 July 1919 – 11 April 1987

Italian Poet and Holocaust Survivor

Poem Courtesy:

http://famouspoetsandpoems.com/poets/primo_levi/poems/3720