శ్రామికుడు… విలియం డేవిస్ గేలహార్, అమెరికను కవి
ఊఁ , తలెత్తుకు నిటారుగా నిలబడు! నువ్వు
నీ దేవునికి ప్రతిరూపానివి! అంతకంటే ఏంకావాలి?
దైనందిన జీవన సంఘర్షణలో మొక్కవోకుండా
నిలబడే గుండెధైర్యమూ, ఎవరికీ తీసిపోని
నిర్మల, దయార్ద్రహృదయమూ నీకున్నాయి!
ఏం చెప్పను? ఈ మానవసమూహంలో తిరుగాడే
అందరిలాగే నువ్వూ నిజాయితీ పరుడివే;
ఏ మహత్తర ప్రణాళికతో సృష్టికి పొద్దుపొడిచిందో
ఆ లక్ష్యసాధనలో ఈ ప్రాణికోటిలో ప్రతిఒక్కరిలా
నువ్వూ అందులో భాగస్వామివే.
నీకు శత్రువు ఎవరు? ఉన్నత పదవిలో
ఉన్నవాడా? ధనవంతులలో అగ్రగణ్యుడా?
లేక నీ వంక కన్నెత్తైనా చూడకుండా
గర్వంగా అడుగులేసుకుంటూ
నిర్లక్ష్యంగా పోయే గొప్పమనిషా?
అయినా, నీకు నువ్వు నిజాయితీగా ఉన్నంతసేపూ
ఆ గర్విష్ఠి నిర్లక్ష్యం నిన్నేం చేస్తుంది?
నువ్వు దాన్నొక పక్షి ఈకలానో,
పెనుగాలికి చెట్టునుండి రాలిపడే పండుటాకులానో
ప్రక్కకి తీసిపారెయ్యవచ్చు.
వద్దు: అణచుకోలేని ఆవేశాలూ, నీచమైన కోరికలూ
అమూల్యమైన ఆత్మగౌరవాన్ని కోల్పోవడమూ వద్దు,
వారి స్థాయిని అందుకోవాలని నిరంతరం
గుండెని రగిల్చే కోరికలని
నియంత్రించకపొతే ప్రమాదం.
ఇవి నీ శత్రువులన్నిటిలోకీ అధమాధమం:
అవి నీ వ్యక్తిత్వాన్ని ఎదగనీకుండా బంధిస్తాయి;
నీ శ్రమా, నీ జీవితం శాపగ్రస్తమౌతాయి.
ఓ శ్రామికుడా! తలెత్తుకు నిలబడు. ఆ శృంఖలాలనుండి
బయటపడు, ఆ బాధల్ని అధిగమించు.
నీకు నువ్వే పెద్ద శత్రువువి:
ఎవరు గొప్పవాళ్ళు?! నీకంటే ఏ రకంగా మెరుగు?
వారిలాగే నీకూ స్వతంత్య్రంగా ఆలోచించగల స్వేచ్ఛ లేదూ?
భగవంతుడు తన ఆశీస్సులు అందించడంలో
నీకు ఏమైనా తక్కువ చేశాడా?
నిజమే! నీకు డబ్బు లేదు— అది కేవలం మిత్తిక;
అధికారమంటావా— గాలిలా దానికి నిలకడలేదు;
కానీ, నీ దగ్గర ఆ రెండింటినీ మించి
వాటిని మనఃస్ఫూర్తిగా తృణీకరించగల
ఉదాత్తమైన మనసు ఉంది.
అటువంటి మనసూ, ఆవేశాలు అదుపుచేసుకుని
భగవంతునిమీద నిజమైన నమ్మకం, విశ్వాసం కొనసాగిస్తే,
నువ్వు ఏ ఒక్కరితోనైనా సమ ఉజ్జీవే.
కాబట్టి, నీ చిన్ని జీవితం
సాఫీగా కొనసాగేలా ధైర్యంగా తలెత్తుకో!
.
విలియం డేవిస్ గాలహేర్
August 21, 1808 – June 27, 1894
అమెరికను కవి.
.
The Laborer
STAND up—erect! Thou hast the form
And likeness of thy God!—Who more?
A soul as dauntless ’mid the storm
Of daily life, a heart as warm
And pure, as breast e’er wore.
What then?—Thou art as true a man
As moves the human mass among;
As much a part of the great plan
That with creation’s dawn began,
As any of the throng.
Who is thine enemy? The high
In station, or in wealth the chief?
The great, who coldly pass thee by,
With proud step and averted eye?
Nay! nurse not such belief.
If true unto thyself thou wast,
What were the proud one’s scorn to thee?
A feather which thou mightest cast
Aside, as idly as the blast
The light leaf from the tree.
No: uncurbed passions, low desires,
Absence of noble self-respect,
Death, in the breast’s consuming fires,
To that high nature which aspires
Forever, till thus checked;—
These are thine enemies—thy worst:
They chain thee to thy lowly lot;
Thy labor and thy life accursed.
O, stand erect, and from them burst,
And longer suffer not.
Thou art thyself thine enemy:
The great!—what better they than thou?
As theirs is not thy will as free?
Has God with equal favors thee
Neglected to endow?
True, wealth thou hast not—’t is but dust;
Nor place—uncertain as the wind;
But that thou hast, which, with thy crust
And water, may despise the lust
Of both—a noble mind.
With this, and passions under ban,
True faith, and holy trust in God,
Thou art the peer of any man.
Look up then; that thy little span
Of life may be well trod.
.
William Davis Gallagher
August 21, 1808 – June 27, 1894
American Poet and Journalist
From:
The World’s Best Poetry.
Eds.: Bliss Carman, et al.
Volume IV. The Higher Life. 1904.
VI. Human Experience
Poem Courtesy:
దీన్ని మెచ్చుకోండి:
ఇష్టం వస్తోంది…
అనువాదలహరి 
స్పందించండి