పిల్లలూ, మెల్లమెల్లగా మీరు గడపదాటి పోతున్నప్పుడు… ల్యూసియస్ ఫ్యూరియస్, అమెరికను కవి
పిల్లలూ, మీరు అంచెలంచెలుగా గడపదాటుతున్నప్పుడు —
ఒకటో తరగతి… తర్వాత కాలేజీ…
తర్వాత మీ స్వంత ఇల్లూ, తర్వాత బహుశా పెళ్ళి—,
ఇన్నాళ్ళూ భద్రంగా దాచిన ఈ నాలుగుగోడల్నీ ప్రేమతో గుర్తుంచుకుంటారనుకుంటాను,
ఈ ఏటవాలు పసుపుపచ్చ పైన్-చూరిల్లూ,
ఇక్కడ మీ రనుభవించిన వెచ్చదనమూ-
వాటిని మీరు జీవితంలో అవవలసినదానికి
అవరోధాలుగా కాక
నిరంతరం విశాలమవుతున్న ఈ ప్రపంచాన్ని ఎదుర్కోడానికి
బలమైన గాలి తోడుగా ప్రయాణమైన మీ
జీవననౌకల్ని క్షేమంగా ఉంచిన ఓడరేవులుగా తలచుకుంటారనుకుంటాను.
నిజమే! లోకంలో చెడ్డ వాళ్ళు ఉన్నారు.
కాని, మీకు రాజమార్గంలో వాహనం నడుపుకుంటూ యాదృచ్ఛికంగా తగిలే మనిషిని
ప్రేమించే తల్లి ఇంటిదగ్గర ఉంటుంది,
వాళ్ళు — నాకు తెలిసి చాలా మంది —
మీలాగే, హాయిగా, ప్రశాంతంగా ఉండే జీవితం మించి ఏదీ కోరుకోరు.
నేను ఈ విశ్వంయొక్క రహస్యాలగురించి పరిశోధించాను గాని,
నాకు ఏ మతం మీద విశ్వాసం లేదని దృధంగా నమ్ముతున్నాను.
నేను ఈ నమ్మకాన్ని మీకు వారసత్వంగా అందించినా,
ఈ భయంకరమైన బరువుని మీ భుజాలమీద మోపినా
నేను క్షంతవ్యుణ్ణి.
బహుశా, అది నా జీవితంలో అతి పెద్ద వైఫల్యం.
(ఆ మాటకొస్తే, నేను మీకిచ్చిన సాధనసంపత్తి ఈ అనంతత్వాన్ని ఎదుర్కోడానికి
పనికొచ్చిందా? కడకి, మనకు మిగిలే ఒంటరితనాన్ని భరించడానికి తగిన శక్తి నిచ్చేయా?)
మీరు ధనవంతులూ, ప్రాజ్ఞులూ కావాలి. అన్నిటికీ మించి,
మనసున్న మనుషులై, అందరితో న్యాయబద్ధంగా వర్తించేవారనిపించుకోవాలి.
మీ అమ్మాకీ నాకూ దొరికినట్టుగానే
మీకూ మంచి ప్రేమ లభించాలి.
మీకు సంతానం కలగాలి! అధికంగా!
తరచు ఇంటికి వస్తూండండి. అదేదో
తల్లిదండులపట్ల పిల్లలుగా మీ బాధ్యత అనుకుని కాకుండా కుతూహలంతో,
ఈ చాదస్తపు ముసలాళ్ళు ఎలా ఉన్నారో తెలుసుకుందికి రండి.
.
ల్యూసియస్ ఫ్యూరియస్
అమెరికను కవి
My Children, As You Leave Home Little by Little
.
My children, as you leave home little by little-
first grade school, then college,
your own apartment, perhaps marriage-,
I hope you’ll think fondly of these walls which housed you,
the slanted yellow-pine ceiling you lived under,
the warmth you felt there-
thinking of them not as a barrier
which kept you from being what you needed to
but as a harbor
from which you sallied forth to meet the ever-widening world,
to which you retreated in too-strong wind.
Yes, there are bad people in the world,
but the random person driving on the expressway has a mother who loves him
and most- by far the most-
want nothing more – like you- than peace and happiness.
Though I’ve pondered deeply the universe’s mysteries,
I fear I lack religion.
And if I’ve bequeathed unto you this unbelief,
placed on your shoulders this terrible burden,
I apologize.
It is, perhaps, my greatest failing.
(Are the tools I’ve given you really strong enough to fight infinity? Strong enough to deal with our ultimate aloneness?)
May you be
rich and smart but, above all, kind-
known as someone who treats others fairly.
May you find the sort of love
your mother and I have found.
Have children – lots of them!
Return often! not out of filial duty
but rather curiosity:
‘And what might those old codgers be up to now? ‘
.
Lucius Furius
Contemporary American Poet
Poem Courtesy: https://hellopoetry.com/u695892/
About the poet in his own words:
By day, I work as a software engineer; by night, I scour the Web for things to include in A Poetry-Lover’s Guide To the World-Wide Web . My webpage is the “Humanist Art Homepage” ( https://humanist-art.org/ ).
ప్రకటనలు
ప్రజాస్వామ్యం… లాంగ్స్టన్ హ్యూజ్, అమెరికను కవి
ప్రజాస్వామ్యం
భయంద్వారా, రాజీద్వారా,
ఈ రోజు కాదు, ఈ ఏడు కాదు
ఏనాటికీ
సాధించబడదు.
నా రెండు కాళ్ళ మీద
నిలబడడానికీ,
కాసింత నేల కొనుక్కుందికీ
అవతలివ్యక్తికి ఎంతహక్కుందో
నాకూ అంతే హక్కు ఉంది.
దేని సమయం దానికి కావాలి అని అందరూ
అనడం విని విని విసిగెత్తిపోయింది.
రేపన్నది, మరో రోజు
నేను చచ్చిన తర్వాత
నాకు స్వాతంత్య్రం అవసరం లేదు.
రేపటి రొట్టితిని ఈ రోజు బ్రతుకలేను.
స్వాతంత్య్రం
గొప్ప అవసరంలో
పాతిన
బలమైన విత్తనం.
నేనుకూడా ఇక్కడే బ్రతుకుతున్నాను.
నీ కెలాగో
నాకూ అలాగే స్వాతంత్య్రం కావాలి.
.
లాంగ్స్టన్ హ్యూజ్
February 1, 1901 – May 22, 1967
అమెరికను కవి
Democracy
Democracy will not come
Today, this year
nor ever
through compromise and fear.
I have as much right
as the other fellow has
to stand
on my two feet
and own the land.
I tire so of hearing people say,
Let things take their course.
Tomorrow is another day.
I do not need my freedom when I’m dead.
I cannot live on tomorrow’s bread.
Freedom
is a strong seed
Planted
in a great need.
I live here, too.
I want freedom
just as you.
.
Langston Hughes
February 1, 1901 – May 22, 1967
American Poet
ఛైర్మన్ టామ్ తో ఏమన్నాడు?… బాసిల్ బంటింగ్, బ్రిటిషు కవి
కవిత్వం రాస్తావా? అది ఖాళీగా ఉన్నప్పుడు చేసె వ్యాసంగం.
నేను బొమ్మ ట్రెయిన్లు నడుపుతాను.
ఆ “షా” ని చూడు. అతను పావురాలు పెంచుతాడు.
కవిత్వం పనేమీ కాదు. ఒక్క చెమటచుక్క కారదు.
దానికెవడూ డబ్బులివ్వడు.
అంతకంటే నువ్వు సబ్బులకి ప్రచారం చెయ్యడం మెరుగు.
కళ, అంటే సంగీతం; లేదా నాటకం,
The Desert Song సంగీత రూపకంలో
నాన్సీ కోరస్ లో పాడింది తెలుసా.
ఏమిటీ? వారానికి 12 పౌండ్లు కావాలా…
నీకు పెళ్ళయింది. అవునా.
నీకు నిజంగా గుండెధైర్యం ఉంది.
నీకు పన్నెండు పౌండ్లు ఇస్తే
నేను ఏ ముఖం పెట్టుకుని
బస్సు కండక్టరుని చూడగలను?
ఇంతకీ, దీన్ని కవిత్వం అని ఎవడన్నాడు?
ఇంతకంటే నా పన్నెండేళ్ళ బిడ్డ
అనుప్రాసతో బాగా రాయగలదు.
నాకు దారి ఖర్చులుకాక 3 వేలు ఇస్తారు
కారూ, వోచర్లూ అదనం.
కానీ, నేను ఎకౌంటెంటుని.
నేను ఏం చెబితే వాళ్ళు ఆ పని చేస్తారు.
అది నా కంపెనీ.
నువ్వేం చేస్తావట?
పనికిమాలిన మాటలు, దీర్ఘ సమాసాలు తప్ప
ఇందులో పనికొచ్చే దొక్క ముక్క లేదు.
కవుల్ని కలిసేనంటే నేను తలస్నానం చేస్తాను.
పనికిమాలిన మాటలు, దీర్ఘ సమాసాలు తప్ప
ఇందులో పనికొచ్చే దొక్క ముక్క లేదు.
కవుల్ని కలిసేనంటే నేను తలస్నానం చేస్తాను.
ఆమాట హెయిన్సే అన్నాడు. అతనొక బడిపంతులు.
దీని విలువ అతనికే బాగా తెలియాలి
ఫో! ఫో! ఎక్కడైనా పని చూసుకో!
.
బాసిల్ బంటింగ్
బ్రిటిషు కవి
.
What the Chairman Told Tom
Poetry? It’s a hobby.
I run model trains.
Mr. Shaw there breeds pigeons.
It’s not work. You don’t sweat.
Nobody pays for it.
You could advertise soap.
Art, that’s opera; or repertory –
The Desert Song.
Nancy was in the chorus.
But to ask for twelve pounds a week –
married, aren’t you? –
you’ve got a nerve.
How could I look a bus conductor
in the face
if I paid you twelve pounds?
Who says it’s poetry, anyhow?
My ten year old
can do it and rhyme.
I get three thousand and expenses,
a car, vouchers,
but I’m an accountant.
They do what I tell them,
my company.
What do you do?
Nasty little words, nasty long words,
it’s unhealthy.
I want to wash when I meet a poet.
They’re Reds, addicts,
all delinquents.
What you write is rot.
Mr. Hines says so, and he’s a schoolteacher,
he ought to know.
Go and find work.
Basil Bunting
British Poet
Poem Courtesy:
https://www.poetryfoundation.org/poems/47715/second-book-of-odes-6-what-the-chairman-told-tom
Before you embark upon a Search… Mahesh, Telugu Poet
Ah! At last, I could make out.
I was sitting blissfully under the shade of a tree.
Lays of unseen birds
Sweet scent of flowers
A cool breeze leaves turned upon me.
A train of travellers criss-crossed
And the adventures they shared.
never for once my mind turned towards the paths they trod
the flowers and birds continued to flourish
and the gentle currents carrying their scent.
I was familiar with the beaten tracks
But knew not where to begin the journey.
And there was no dearth of luring from all ends.
Hum! I could realize it at last now.
Even if one cannot make out his destination
one must make the direction of his travel clear.
Before embarking upon a search,
Make sure what has been lost in the first place.
.
Mahesh
(చక్రాల వెంటక సుబ్బు మహేశ్వర్‍)
.
వెదికేముందు
ఇప్పటికి తెలిసింది.
చెట్టునీడలో హాయిగా కూర్చునేవాడిని
కనబడని పక్షులపాటలు.
పువ్వుల పరిమళాలు.
ఆకులు నాపైకి మళ్ళించే చల్లని గాలి.
వచ్చేపోయే బాటసారులు
వాళ్ళు చెప్పుకునే జీవితాలు.
ఏనాడూ బాటవైపు మనసుపోలేదు.
పక్షులూ పువ్వులూ వికసిస్తూనే ఉన్నాయి.
చల్లగాలి వీస్తూనే ఉంది పరిమళాల్ని మోసుకుంటూ
బాటని చూడటమే నాకు తెలుసు.
ఎక్కడ మొదలవ్వాలో ఎలా తెలుస్తుంది.
దారి రెండువైపులనుండీ ఆహ్వానాలు అందుతూనే ఉన్నాయి.
ఇప్పటికి తెలిసింది.
ప్రయాణానికి గమ్యం కుదరకపోయినా
దిశ అయినా నిర్దేశనం చేసుకోవాలని.
వెదికేముందు, పోగొట్టుకున్నదేదో
నిశ్చయపరచుకోవాలని.
.
చక్రాల వెంటక సుబ్బు మహేశ్వర్‍
Poem courtesy : దశార్ణదేశపు హంసలు . వాడ్రేవు చినవీరభద్రుడు
ఒక జ్ఞాపకం… ఎడ్నా సెంట్ విన్సెంట్ మిలే, అమెరికను కవయిత్రి
బాగా అలసిపోయాం, ఎంతో ఉల్లాసంగా ఉన్నాం,
రేయల్లా తెప్పమీద రేవుని అటూ ఇటూ దాటుతూనే ఉన్నాం.
రాత్రి నిర్మలంగా, ప్రకాశంగా ఉంది, ఆ చోటు గుర్రాలశాల వాసనేసింది;
మేజాకి చేరబడి, చలిమంటకేసి చూస్తూ కూచున్నాం,
కొండకొమ్మున ఆరుబయట ఆకాశం క్రింద వెన్నెట్లో పడుక్కున్నాం;
గాలి ఈలలు వేస్తూనే ఉంది,అంతలోనే సూర్యోదయం కాజొచ్చింది.
బాగా అలసిపోయాం, ఎంతో ఉల్లాసంగా ఉన్నాం,
రేయల్లా తెప్పమీద రేవుని అటూ ఇటూ దాటుతూనే ఉన్నాం.
నువ్వో ఆపిలు తిన్నావు, నేనో నేరేడుపండు తిన్నాను,
ఎక్కడినుంచో చెరో డజనూ కొనుక్కు తెచ్చుకున్నాం
ఆకాశం తెల్లబడసాగింది, గాలి చల్లగా తగుల్తోంది
బంగారం ద్రావకంలో ముంచితేల్చినట్లు సూర్యుడుదయిస్తున్నాడు.
బాగా అలసిపోయాం, ఎంతో ఉల్లాసంగా ఉన్నాం,
రేయల్లా తెప్పమీద రేవుని అటూ ఇటూ దాటుతూనే ఉన్నాం.
శాలువకప్పుకున్న తల కనిపిస్తే, “అమ్మా! శుభోదయం” పలకరించాం
మనిద్దరమూ చదవమని తెలిసినా, ఆమెదగ్గర ఒక వార్తాపత్రిక కొన్నాం,
మనం ఇచ్చిన ఆపిల్సూ, నేరేడుపళ్ళకి ఆమె ఆనందభాష్పాలతో దీవిస్తే
ఇంటికెళ్లడానికి ఖర్చులుంచుకుని మనదగ్గరున్నదంతా ఆమెకిచ్చేసేం.
.
ఎడ్నా సెంట్ విన్సెంట్ మిలే
(February 22, 1892 – October 19, 1950)
అమెరికను కవయిత్రి
.
Recuerdo
.
We were very tired, we were very merry—
We had gone back and forth all night on the ferry.
It was bare and bright, and smelled like a stable—
But we looked into a fire, we leaned across a table,
We lay on a hill-top underneath the moon;
And the whistles kept blowing, and the dawn came soon.
We were very tired, we were very merry—
We had gone back and forth all night on the ferry;
And you ate an apple, and I ate a pear,
From a dozen of each we had bought somewhere;
And the sky went wan, and the wind came cold,
And the sun rose dripping, a bucketful of gold.
We were very tired, we were very merry,
We had gone back and forth all night on the ferry.
We hailed, “Good morrow, mother!” to a shawl-covered head,
And bought a morning paper, which neither of us read;
And she wept, “God bless you!” for the apples and pears,
And we gave her all our money but our subway fares.
.
Edna St Vincent Millay
(February 22, 1892 – October 19, 1950)
American Poet
Poem Courtesy:
https://www.poetryfoundation.org/poetrymagazine/poems/14404/recuerdo
సంగీత స్తుతి… రైనర్ మారియా రిల్కే, బొహీమియన్-ఆస్ట్రియన్ కవి
సంగీతం: శిల్పాల ఊపిరి. బహుశా
చిత్రాల మౌనం. భాష ఏదైనా దాని శబ్దసర్వస్వమంతా
ఆ పొలిమేర దాటలేదు. ఓహ్!
మర్త్యహృదయాల స్పందనలపై కాలం నిలుకడ.
సంగీతమా! ఈ అనుభూతులెవరికోసమని? ఈ అనుభూతుల్ని
ఎలా పరివర్తిద్దామని? … శ్రవణదృశ్యాలుగా రూపుదిద్దడానికా?
ఓ అపరిచిత సంగీతమా… నీ హృదయాంతరం
మా ఆత్మ జనితం. మా అంతరాంతర కుహరసీమ
ఛేదించుకుని, త్రోవచేసుకు బయటపడి మమల్ని ముంచెత్తుతుంది.
మా అంతరంతరాలలోని తావు
ఎదురుగా సాక్షాత్కరించడం,
ఎంత పవిత్రమైన ప్రస్థానం!
చేజాపుదూరంలో, గాలికి అవతలి ఒడ్దులా
నిర్మలంగా
అంతులేకుండా
బ్రతకనీకుండా…
.
రైనర్ మారియా రిల్కే
(4 December 1875 – 29 December 1926)
బొహీమియన్-ఆస్ట్రియన్ కవి
.
.
To Music
.
Music: breathing of statues. Perhaps:
silence of paintings. You language where all language
ends. You time
standing vertically on the motion of mortal hearts.
Feelings for whom? O you the transformation
of feelings into what?–: into audible landscape.
You stranger: music. You heart-space
grown out of us. The deepest space in us,
which, rising above us, forces its way out,–
holy departure:
when the innermost point in us stands
outside, as the most practiced distance, as the other
side of the air:
pure,
boundless,
no longer habitable.
.
Rainer Maria Rilke
(4 December 1875 – 29 December 1926)
Bohemian-Austrian Poet
Poem Courtesy: https://www.poemhunter.com/poem/to-music/
భరతవాక్యం … బాసిల్ బంటింగ్, బ్రిటిషు కవి
జీవిత చరమాంకంలోకి వచ్చిన వాళ్ళకి మిగిలేది తమజీవితం గురించిన పునశ్చరణ, మూల్యాంకనం చేసుకోవడమూను. ఎక్కువ శాతం అందులో సంతృప్తికంటే అసంతృప్తే ఉంటుంది. అందుకే (వ్యక్తిగత ప్రమాణాలననుసరించి) ఎవరికి వారు జీవితంలో సఫలత సాధించిన వారి గురించి వినడానికి ఇష్టపడతారు. ఇక్కడ “నిశ” చీకటి గాని రాత్రి గాని కాదు. మృత్యువు; మదిర … అమృతసేవనానికి అర్రులుజాచడం. ఎవరు ఎన్ని సాధించినా సాధించకపోయినా, లేక సాధించామనో సాధించలేకపోయామనో అనుకున్నా, వాళ్ళగురించి ఏదీ మిగలదు. వాళ్ళు పోగొట్టుకున్నదీ లేదు. మిగిల్చిపోయిందీ లేదు. కేవలం ఆత్మసంతృప్తి మినహా. శ్రీశ్రీ అన్నట్టు,
“ఇక్కడికి ఎందుకొచ్చామో,
ఇక్కడ ఎన్నాళ్ళుంటామో
…
ఎవరూ
చెప్పలేరంటే నమ్ము.
చెబితేమాత్రం, నమ్మకు.”
ఈ కవిత పరోక్షంగా చెబుతున్న సందేశం ఇదేనని నాకు అనిపిస్తోంది.
***
మంచిపాటకోసం వాచిపోయిన చెవులకి
గొప్ప సంగీతం వినబడితే, మనసుని ఎటో లాక్కుపోతుంది.
మనం గుడ్డిగా దాని వెంటబడతాం,
తుంపరలై కురిసినా, జల్లై తడిపినా,
ఎన్నడూ ఎరుగని లోకాలకి అనుసరిస్తాం.
ఓ నిశాదేవీ! మమ్మల్ని తేలిపోనీ.
సాగరతరంగాలనుండి వచ్చే పవనమా! గర్జించు!
ఆ సముద్రాన్ని ప్రశ్నించు
పోగొట్టుకున్న దేది, మిగిలినదేది? అని.
ఏ కొమ్ము మునిగిందో,
ఏ కిరీటం ఒడ్డుజేరిందో.
మనం ఉన్నచోట ఎవరికి తెలుసు
ఏ రాజులు చీకటిపడగానే
మదిరకై చెయ్యిజాచుతారో?
ఎవరు పరశువు ఊచుతూ
రాజుల కుత్తుకలుత్తరిస్తారో?
మనం ఎక్కడికిపోతామో చెప్పగలరో?
.
బాసిల్ బంటింగ్
1 March 1900 – 17 April 1985
బ్రిటిషు కవి
.
Basil_Bunting_
c1980s_photo_by_Jonathan_Williams.jpg
Courtesy: Wikipedia
.
Coda
.
A strong song tows
us, long earsick.
Blind, we follow
rain slant, spray flick
to fields we do not know.
Night, float us.
Offshore wind, shout,
ask the sea
what’s lost, what’s left,
what horn sunk,
what crown adrift.
Where we are who knows
of kings who sup
while day fails? Who,
swinging his axe
to fall kings, guesses
where we go?
.
Basil Bunting
1 March 1900 – 17 April 1985
British Modernist PoetA
Poem Courtesy: https://www.poetryfoundation.org/poems/47708/coda-56d2285ab4d58
Notes:
Coda: In Music, Ballet, or literature, it is a summing up of earlier themes, motifs etc (the concluding part of the work) in an independent way that signifies the conclusion of the work of art.
మరో ట్రాయ్ ఎక్కడుంది? … విలియం బట్లర్ యేట్స్, ఐరిష్ కవి
Maud Gonne
Picture Courtesy: Wikipedia
ఇది యేట్స్ తన ప్రియురాలు, ఐరిష్ నటి, విప్లవకారిణి Maud Gonne మీద వ్రాసిన కవిత. ఇక్కడ ఒక చారిత్రక సత్యాన్ని తీసుకుని (హెలెన్ కోసం ట్రాయ్ పట్టణం దహించబడడం), ఒక విలక్షణమైన ప్రతిపాదన చేస్తున్నాడు: అందం నిప్పులాంటిది. అది ఇతరులనైనా దహిస్తుంది. తనని తానైనా దహించుకుంటుంది. “యేట్స్ ప్రేయసి Maud Gonne కోసం ఇప్పుడెవరూ యుద్ధం చెయ్యడం లేదు గనుక (ఇది అతని ఊహ మాత్రమే), ఆమె తన లక్ష్యంకోసం తనని తాను దహించుకుంటోంది” అని అతని భావం .
.
నా జీవితాన్ని దుఃఖభాజనము చేసిందని ఆమెని ఎందుకు నిందించాలి,
ఈమధ్య ఏమీ ఎరుగని అమాయకులైన యువకులకు
ప్రభుత్వానికి వ్యతిరేకంగా వీధుల్లో గొడవలుచేసేవాళ్లలా కాకుండా
అత్యంతహింసాత్మకమైన మార్గాలను బోధిస్తోందని ఎందుకు అనాలి …
వాళ్ళకి కోరికున్నంత గాఢంగా ధైర్యంకూడా ఉన్నప్పుడు?
సారించడానికి సిద్ధంగా ఉన్న నారి లాంటి ఆమె అందమూ,
ఈ రోజుల్లో అటువంటిది అంత సహజమైన విషయం కాదు,
రాజీలేని తీవ్రత, ఏకాగ్రత, తిరుగులేని నిశ్చయమూ,
ఉదాత్తమైన వ్యక్తిత్వం నిప్పంత నిర్మలంగా ఉంచిన
ఆమె మనసుకి, ఏది ప్రశాంతతని అందివ్వగలదు?
ఏమీ, ఆమె ఆమె అయిన తర్వాత, అంతకంటే ఏం చేస్తుంది?
తగలబెట్టడానికి మరో ట్రాయ్ ఎక్కడుంది?
.
విలియం బట్లర్ యేట్స్
(13 June 1865 – 28 January 1939)
ఐరిష్ కవి.
.
Why should I blame her that she filled my days
With misery, or that she would of late
Have taught to ignorant men most violent ways,
Or hurled the little streets upon the great,
Had they but courage equal to desire?
What could have made her peaceful with a mind
That nobleness made simple as a fire,
With beauty like a tightened bow, a kind
That is not natural in an age like this,
Being high and solitary and most stern?
Why, what could she have done, being what she is?
Was there another Troy for her to burn?
.
WB Yeats
(13 June 1865 – 28 January 1939)
Irish Poet
(The Poem was published in 1921 in the collection Green Helmet and Other Poems.)
Poem Courtesy: https://www.poetryfoundation.org/poems/49772/no-second-troy
ప్రేమంటే ఇదే… రూమీ, పారశీక కవి
ప్రేమంటే ఇదే: ఎరుగని విహాయస పథాల్లోకి ఎగిరిపోవడం.
ప్రతి క్షణం కొన్ని వందల తెరలు తొలగేలా చేసుకోవడం .
మునుముందుగా, జీవితంపై మమకారాన్ని విడిచిపెట్టడం,
చివరకి, అడుగువెయ్యకుండానే, ముందడుగు వెయ్యడం;
ఈ ప్రపంచం అగోచరమని నిశ్చయించుకోవడం,
చివరకి, ‘నేను’ గా కనిపిస్తున్నదాన్ని ఉపేక్షించడం.
హృదయమా! ఇటువంటి ప్రేమికుల సమూహంలో
ప్రవేశించగలగడం ఎంతో అదృష్టమని నే చెప్పలేదూ?
చూపుల పరిధిదాటి చూడగలగడం వంటిది;
హృదయాంతరం చేరుకుని అనుభూతి చెందడం వంటిది.
.
రూమీ
(30 September 1207 – 17 December 1273)
పారశీక కవి
Image Courtesy: http://en.wikipedia.org/wiki/Rumi
This Is Love:
This is love: to fly toward a secret sky,
to cause a hundred veils to fall each moment.
First, to let go of live.
In the end, to take a step without feet;
to regard this world as invisible,
and to disregard what appears to be the self.
Heart, I said, what a gift it has been
to enter this circle of lovers,
to see beyond seeing itself,
to reach and feel within the breast.
.
Rumi
(30 September 1207 – 17 December 1273)
Persian Poet
What the Thunder Had said… Vadrevu Chinaveerabhadrudu, Indian Poet
One early afternoon of Chaitra,
As I was lazying with ambulant nap
Under the shades of Mango grove in the village,
The thunder started its conversation.
Like mushrooms that shoot up
At the first showers of summer rain,
For that roll of thunder
There was such a commotion within, as though
Some eons-old deep dormant memories had come to life.
It was like… a goods-train, stopped for ages at a station,
Wriggled out of its slumber on the rails;
Like the thumping of doors released
From the frail hold of rusted and worn out bolts.
Throwing a thick veil of clouds on singing sun
When a familiar darkness seizes the day,
The amnesic signals
Suddenly start functioning.
*
But, the messages were in a language
Older than you had ever learnt to speak first.
And all through the Thunder’s communication,
You heard it with the cache of your memories, than ears.
Until now, you were vexed with listening to people,
Trying to make sense out of their phrasal words.
Before you even pricked your ears to hear their purport
The conversation slipped away.
The conversation of the Thunder, that afternoon
Was like the humming of bees over an arbor in full bloom.
What you were expecting, in fact, was not a rambling of words
But a sweet drop of honey.
As a mark of you having had
A meaningful conversation with someone,
A whiff of fragrant air envelopes you.
When the world asks you what the Thunder had said,
Don’t be too anxious to explain.
I would rather you speak nothing at all.
Upto now,
you had been treading gently on the heavenly pastures.
Taking the memories of that Mango shades along
Try to recap leisurely what you had heard.
.
Vadrevu Chinaveerabhadrudu
