నేను మృత్యువంటే భయపడే పిరికివాడిని.

నేను జీవితమన్నా భయపడే పిరికివాడిని:

మృత్యువూ- జీవితమూ: రెండూ బృహద్రహస్యాలు .

జీవితం- మృత్యువూ: రెండూ గొప్ప మోసగత్తెలు.

.

గులాబిమాలలతో అలంకరింపబడి – జీవితం సాగిపోతుంది;

బరువైన ముసుగుకప్పుకుని- దరిజేరుతుంది మృత్యువు;

దాని ప్రయాణంవేగంలో జీవితాన్ని ఎవరూ నిరోధించలేరు.

అది రాకుండా మృత్యువుని ఎవ్వరూ అడ్డగించనూ లేరు.

.

నేనొక పిసినారిని, చెంగటనున్న సంపద కాపుకాస్తుంటాను

నేను ఆరాధించే- మనసుకి నచ్చిన అపురూప సంపదను.

ఎంతో ఇష్టమైనవని పువ్వుల్ని అతిజాగ్రత్తగా సంరక్షించుకుంటాను.

ఆ కారణంగానే, వాటిని పోగొట్టుకుందికి ఇష్టపడను.

“ఆగు!” అంటూ జీవితాన్ని బాధలోకూడా వేడుకుంటాను,

భయంతో వణుకుతూ, “వెనక్కి పో!” అని మృత్యువుపై అరుస్తాను.

.

ఆల్ఫ్రెడ్ గోమేజ్ జైమ్

(2nd June 1878  – 21st Aug 1946) 

కొలంబియన్ కవి

.

Problem

.

I am a coward fearful of Death,

I am a coward fearful of Life:

They are two vast secrets, Life and Death;

Two great traitors are they, Death and Life.

Garlanded in roses, passes Life;

With a heavy pall, approaches Death;

And none in her flight can detain Life,

And none in her coming can detain Death.

I am a miser, on guard his treasure before,

The heart’s precious treasure- those whom I adore.

I tend my flowers mourning that they are dear.

I would not lose them! – for this reason  

“Wait!” unto Life in my agony cry;

And “Back!” shriek to Death, shivering with fear.
.

Alfredo Gomez Jaime

(2nd June 1878  – 21st Aug 1946) 

Columbian Writer and Public Official

Poem Courtesy: https://www.poetryfoundation.org/poetrymagazine/browse?volume=26&issue=3&page=13

Read Bio here or  here