ప్రియతమా! నా పెదాలు మౌనంగా ఉన్నాయని నువ్వు ఆశ్చర్యపోకు,

ఏ కొత్తభాష నేర్చుకోవాలన్నా కొంత సమయం పడుతుంది.

తొలిసారి ఈ వేళ్ళు ప్రేమవీణియ మీటినపుడు

నా గళమూ, నా మనసూ ఒక శృతిలో లేవు.

పాడిన పాటలన్నీ ఎప్పుడూ ఆనంద రుతాలే.

గులాబి దండల సంతోష హేలల రూపంలో ప్రేమ;

సంగీతంలా,గాఢానురక్తిని అతి సరళమైన

స్వరాల్లో నినదిస్తూ పలికించలేని అశక్తులవి.

ఇంతవరకు మౌనంగా ఉన్న నా పెదాలు

ధైర్యంగా పలకగల కొత్త నుడికారాన్ని వెతుకుతున్నాయి

నీనుండి పొందిన ప్రేరణ అనుభూతి చెందుతూ

ఆ గీత మాధుర్యానికి తన్మయత్వంలో మునిగాయి.

కనుక, నా మాటలు ఒక్కొకసారి నెమ్మదిగా, ఆగి ఆగి

వచ్చినపుడు, అసలు రహస్యమిదని నువ్వు గ్రహించుకో.

.

ఏంటొనెట్ డి కూర్సే పాటర్సన్,

(September 17, 1866 – April 30, 1925)

అమెరికను కవయిత్రి

.

You Should Not Wonder, Dear

.

You should not wonder, Dear, my lips are mute:

To learn a strange language must take time.

When first these fingers played upon Love’s lute,

Neither my soul nor voice were in the rhyme.

And then the tunes were always merry airs!-

Love in the guise of rose-wreathed joy and pleasure,-

And all unlike this music which declares

Deep passion throbbing through its simplest measure.

But now the lips that have been dumb so long

Struggle with words that are both brave and new,

Trembling, in all the ecstasy of song,

To feel the theme has been inspired by you.

So, when the words come haltingly and slow,

This sweetest reason for it you will know.

.

Antoinette De coursey Patterson

(September 17, 1866 – April 30, 1925)

American Poetess.

Poem Courtesy:

(Sonnets & Quatrains)

The Merrymount Press, Boston

February 1913