ఇకనుండీ నన్ను వివశను చేసే నీ బుంగమూతీ,

నవ్వితే సొట్టలుపడే నీ చిరునవ్వూ కనరావు కదా!

చుట్టూ ఉన్న రణగొణధ్వనినిసైతం ఛేదించుకుని

దాని ప్రతిధ్వనులు రహస్యంగా నా చెవుల్లో ఊసులాడుతూ

నా ఒంటరి విషాదాశ్రులు తుడిచి నన్నూరడించే

నీ కమనీయ కంఠధ్వని… ఉహూఁ, వినిపించదు.

నీ కరస్పర్శలోని ఇంద్రజాలం నేను పోగొట్టుకున్నాను.

నీ లాలనలో ఎంత మహిమ ఉందంటే

అది నాలో ఇంకా జీవితేచ్ఛని రగిలించేది.

ఉద్వేగభరితమైన నా జీవిత గమకాన్ని

అలవోకగా అర్థంచేసుకుని నన్నలరించే

నీ కనుల దయార్ద్రరుచి … ఇక ఎన్నటికీ కరువే.

అన్నిటినీ మించి, నే నొంటరిగా దిగులుతో పొగులునపుడు

ప్రియాతిప్రియ నేస్తమా!చెంత నీ సాన్నిధ్యం లభించదుకదా!

.

షెర్నాజ్ వాడియా

సమకాలీన భారతీయ కవయిత్రి

 

 

Now That You Are No More

.

All the while I miss your alluring smile

the way  your mouth crinkled and your cheeks dimpled…

I miss the sound of your comforting voice

its echoes pierce the surrounding noise

and linger softly in my ears

wiping away my tears…

I miss the magic of your touch.

The power of your cares was such

that it imbues in me the will to live…

I miss the sympathy of your soft eyes

and the quiet understanding which discerned

the emotional tumult of my life…

But most of all when I am lonely and blue

Dearest love, I miss sweet you!

.

October 23, 2005

Shernaz Wadia

Contemporary Indian Poetess