ఆకాశం నిర్మలంగా ఒక్క తారకా లేకుండా ఉంటే

అంత అందంగా ఉండదు, అక్కడ ఉండే ప్రతి గ్రహమూ,

సూర్యుడూ, చంద్రుడూ కంటికి ఇంపుగా కనిపించరు

వాటి వెనుక చుక్కలవంటి ఆ నక్షత్రాల వల లేకుంటే.

అలాగే, అందం తక్కువైనవాటికి కూడా వాటి స్థానం వాటికి ఉంది;

సముద్రంకోసం ఆరాటపడే వారు సెలయేటి సౌందర్యాన్ని అనుభవించలేరు,

అక్కడ ఒక నీలాకాశపు తునకేలేకుంటే, కొండలకి అందమెక్కడిదీ?

అక్కడ ఎన్ని అందమైన గులాబీలుంటే ఉండుగాక!

కనుక, కొద్ది కొద్దిగా కవితలు రాసే చిన్ని చిన్ని కవులారా,

కోకిలల పంచమ స్వరంలోని మెలకువల్ని స్తుతించేవారు

రాగాలుపోయే చిన్నిపిట్టల కూజితాన్నీ ఆస్వాదిస్తారు.

వాళ్ళు మీనుండి పెద్దగా స్థాయీ భేదాన్ని ఆశించరు

మధ్యమ శ్రుతుల్లో మీరు అందంగా అనగలిగితే చాలు.

.

ఏంటొనెట్ డి కూర్సే పాటర్సన్

(1866-1923)

అమెరికను కవయిత్రి

TO THE MINOR POETS

THE sky would be less lovely if swept clear

Of star-drift, and each planet, moon, and sun

Enmeshed therein no fairer would appear

Without the web those starry motes have spun.

The lesser beauties claim likewise their debt; —

Who loves the ocean best will miss the stream;

Hills would seem bare without the small bluet,

Although the rose’s reign is all supreme.

And so, ye Poets of the minor lays.

Sing on and charm us with your harmony:—

Those who the nightingale’s pure music praise

Can yet enjoy a thrush’s melody.

They look for no wide range, but ask of you,

Those notes in middle octaves shall ring true.

.

Antoinette De Coursey Patterson

(September 17, 1866 – April 30, 1925)

American Poetess

Poem Courtesy:

Sonnets & Quatrains