చెయితొడుగు తొడుగు- సింహాలూ… లే హంట్, ఇంగ్లీషు కవి.
ఫ్రాన్సిస్ మహారాజు సరసుడూ, వినోదప్రియుడూ. ఒకరోజు, పరివారంతో
క్రీడామైదానంలో సింహాలపోరాటం కుతూహలంగా చూస్తున్నాడు.
స్త్రీలు ప్రత్యేకస్థానాలలో, పురుషులు ఎదురుగా ఉన్నతాసనాలు అధిరోహించారు.
వారిలో లోర్జ్ యువరాజూ, అతని మనోహరి కూడా ఉన్నారు;
అప్పుడొక అద్భుతమైన ప్రదర్శన జరిగింది, సాహసానికీ ప్రేమకీ ప్రతీకగా
పైనుండి మహరాజూ, క్రిందనున్న మృగరాజులూ చూస్తుండగా.
సింహాలు అరుచుకుంటూ, దవడలు భయంకరంగా చాచి కరుచుకుంటూ;
ఒకదాన్నికటి చరుచుకుంటూ, తేరిపారి చూసుకుంటూ పోట్లాడుతున్నాయి; పంజా విసురుకి
గాలి ఒక్కసారి గట్టిగా వీచింది; ఒకదానిపై ఒకటి పడి బలంగా పొర్లుతూ,ఊపిరాడకుండా
తొక్కిపెడుతుంటే, ఆ గోతిలోని ఇసక వాటి వంటికీ,జూలుకీ అలుక్కుపోయింది.
రక్షణకోసం ఉంచిన కడ్డీలమీది మెత్తని తొడుగు గాలిలోకి దూదిలా ఎగురుతోంది;
అప్పుడు ఫ్రాన్సిస్ అన్నాడు,”దొరలారా! అదృష్టంబాగుండి మనం అక్కడలేము, ఇక్కడున్నాం”.
రాజుగారి మాట యువరాజు లోర్జ్ ప్రియురాలు చెవినపడింది. ఆమె చాలా అందాల రాశి.
ఎప్పుడూ నిలకడగా ఉండే పెదవులపై చిరునవ్వుతో, కళ్ళలోని మెరుపుతో,
ఆమె తనలో ఇలా అనుకుంది:”నా ప్రియుడు, యువరాజు లోర్జ్ సాహసానికి మారుపేరు.
నా మీద తన ప్రేమ ప్రకటించడానికి ఎంతటి సాహసానికైనా వెనుదీయడు.
మహరాజు, స్త్రీలూ, ప్రేమికులూ అందరూ చూస్తున్నారు; ఆ సందర్భం దైవదత్తం;
నేనిపుడు నా చెయితొడుగును విసురుతాను అతని ప్రేమనిరూపణకి; ఇక కీర్తి అంతా నా సొత్తే!”
ఆమె తన చెయితొడుగును విసిరింది; తన ప్రేమని నిరూపించమని అతని వంకచూసి నవ్వింది;
అతను వంగి అభివాదంచేసి, భీకరంగా పోరాడుతున్న సింహాలమధ్యకు ఉరికాడు,
ఉరకడం, వెనుదిరగడం రెప్పపాటులో జరిగింది; వచ్చి తన ఆసనంపై కూచున్నాడు.
ఆ చెయ్యితొడుగుని ఇప్పుడు ప్రేమగా కాకుండా కోపంతో ఆమె ముఖాన కొట్టాడు.
రాజు తన ఆసనంనుండి లేచి,”దేవుని సాక్షిగా నువ్వు మంచిపని చేశావని చెప్పగలను!
అటువంటి పరీక్షలో ప్రేమ ఏ కోశానా లేదు, కేవలం అహమిక తప్ప,” అని అన్నాడు.
.
లే హంట్
(19 October 1784 – 28 August 1859)
ఇంగ్లీషు కవి
.
(Glove: చెయితొడుగు)
.
The Glove and the Lions
.
King Francis was a hearty king, and loved a royal sport,
And one day, as his lions fought, sat looking on the court.
The nobles filled the benches, with the ladies in their pride,
And ’mongst them sat the Count de Lorge, with one for whom he sighed:
And truly ’t was a gallant thing to see that crowning show,
Valor and love, and a king above, and the royal beasts below.
Ramped and roared the lions, with horrid laughing jaws;
They bit, they glared, gave blows like beams, a wind went with their paws;
With wallowing might and stifled roar they rolled on one another,
Till all the pit with sand and mane was in a thunderous smother;
The bloody foam above the bars came whisking through the air;
Said Francis then, “Faith, gentlemen, we’re better here than there.”
De Lorge’s love o’erheard the King, a beauteous lively dame,
With smiling lips and sharp bright eyes, which always seemed the same;
She thought, the Count, my lover, is brave as brave can be;
He surely would do wondrous things to show his love of me;
King, ladies, lovers, all look on; the occasion is divine;
I’ll drop my glove, to prove his love; great glory will be mine.
She dropped her glove, to prove his love, then looked at him and smiled;
He bowed, and in a moment leaped among the lions wild;
The leap was quick, return was quick, he has regained his place,
Then threw the glove, but not with love, right in the lady’s face.
“By Heaven,” said Francis, “rightly done!” and he rose from where he sat;
“No love,” quoth he, “but vanity, sets love a task like that.”
.
(Note: Courtesy Victor Hugo’s proscribed drama, “The King Amuses Himself, “dropping the glove” is a subtle gesture by royal ladies to test the devotion of their inamorato. (the person is supposed to pick it up and hand them over). The phrase has acquired a different meaning now.)
Leigh Hunt
(19 October 1784 – 28 August 1859)
English Critic, Poet, and Essayist.
Poem Courtesy: The World’s Best Poetry.
Volume VII. Descriptive: Narrative. 1904
Narrative Poems: VII. France
దీన్ని మెచ్చుకోండి:
ఇష్టం వస్తోంది…
అనువాదలహరి 
స్పందించండి