ఈ పిచ్చుకలు ఎక్కడికి వలస పోయాయి?
కొంపదీసి ఏ చీకటి తుఫాను తీరాలలోనో
తడిసి వణుకుతూ మరణించలేదు గద!
ఈ పూలు ఎందుకు వాడిపోవాలి?
ఓ సంశయాత్మా!
కన్నీటి వర్షాన్ని లెక్కచేయకుండా
ఈ చలిపీఠాలలో ఎందుకు బందీలై ఉండాలి?
ఒకవంక నీ పెదాలపై చిరునవ్వు మొలిపించడానికి
శీతగాలులు వీచుతుంటే
తెల్లపిల్లిలాంటి మెత్తని మంచుక్రింద
అవి కేవలం నిద్రిస్తున్నాయి

ఇన్నాళ్ళూ సూర్యుడు
తన కిరణాల్ని దాచుకున్నాడు
ఓ నా పిరికి మనసా!
ఈ ప్రపంచాన్ని నైరాశ్యపు ఋతువు విడిచిపెట్టదా?
అంతటి ప్రకాశవంతమైన ఆకాశాన్నీ
అప్పుడే తుఫాను మేఘాలు కమ్ముకుంటున్నాయి.
త్వరలోనే, శలవుతీసుకుంటున్న వసంతం
పసిడి కాంతుల గ్రీష్మాన్ని తట్టిలేపనుంది.

నిజమైన ఆశ అణగారిపోయింది.
చీకటి వెలుగుతో దాహాన్ని తీర్చుకుంటోంది.
నిరాశానిస్పృహల నీరవాన్ని ఏ శబ్దం చేదించగలదు?
ఓ నా అనుమానపు మనసా!
ఆకాశం మేఘావృతమై ఉంది
చివరకి చుక్కలు పొడచూపక మానవు.
గతించిన చీకటిని వెలిగిస్తూ
దేవదూతల సరసభాషణని గాలి మోసుకొస్తోంది.
.
ఎడిలేడ్ ఏన్ ప్రాక్టర్

(30 October 1825 – 2 February 1864)

ఇంగ్లీషు కవయిత్రి

 

 

A Doubting Heart

.

Where are the swallows fled?

          Frozen and dead

Perchance upon some bleak and stormy shore.

          O doubting heart!

      Far over purple seas

      They wait, in sunny ease,

      The balmy southern breeze

To bring them to their northern homes once more.

 

Why must the flowers die?

          Prisoned they lie

In the cold tomb, heedless of tears or rain.

          O doubting heart!

      They only sleep below

      The soft white ermine snow

      While winter winds shall blow,

To breathe and smile upon you soon again.

 

The sun has hid its rays

          These many days;

Will dreary hours never leave the earth?

          O doubting heart!

      The stormy clouds on high

      Veil the same sunny sky

      That soon, for spring is nigh,

Shall wake the summer into golden mirth.

 

Fair hope is dead, and light

          Is quenched in night;

What sound can break the silence of despair?

          O doubting heart!

      The sky is overcast,

      Yet stars shall rise at last,

      Brighter for darkness past;

And angels’ silver voices stir the air.

.

Adelaide Anne Procter

(30 October 1825 – 2 February 1864)

English Poet and Philanthropist