ఉరుములూ మెరుపులూ….సుజేన్ డోయిల్, అమెరికను కవయిత్రి
(మాత్యూ డోయిల్ జాకోబస్ కి)
నువ్వు నా బిడ్డవి కావు; నా సోదరి బిడ్దవి.
పాలచారికలుకట్టిన నీ మెత్తని పెదాలు అమ్మ కమ్మని
తలపులతో తియ్యగా నవ్వుతున్నప్పుడు, నువ్వు ఊపిరి
తీసినపుడల్లా పువ్వులా కదులుతూ విచ్చుకుంటున్నాయి.
నాకూ ప్రేమంటే తెలుసు, కానీ ఇలా కాదు; ఈ విషాదమయ
ప్రపంచంలోకి ఇంత అందాన్ని నా సోదరి ఎలా తీసుకురాగలిగింది?
రాత్రి తుఫాను హోరుకి అలల్లా ఎగుస్తున్న కిటికీ పరదాలు
ఎక్కడో దూరానున్న ఒంటరి కుక్క భీకరమైన అరుపు మోసుకొస్తున్నాయి.
అందాలభరిణా, నా తండ్రీ! కాలం నీ కెటువంటి భవిష్యత్తు తెస్తుందిరా?
ఏ రాత్రి ఏ ప్రేమ నీ గుండె కోతకోస్తుందిరా?
ఇప్పటికే అక్కరలేని భయాలకీ, కోరికలకీ ఆటబొమ్మవైన నువ్వు
ఆనందాన్ని ఎలా దక్కించుకోవాలో ఎలా తెలుసుకుంటావురా?
నీకు ఏ జ్ఞానాన్ని, ఆశీస్సుని, రక్షరేకుని కట్టగలను?
ఇక్కడ సర్ప-గంధి, నాభివంటి విషాలతో పాటు,
అడుగంటుతున్న నీ అమాయకత్వాన్ని, క్షీణిస్తున్న ఆరోగ్యాన్నీ
నిలబెట్టడానికి తిరుగులేని ఆశీస్సులూ, అమృతజలాలూ ఉన్నాయి.
ఏటవాలుగా పడుతున్న చినుకులమధ్యనుంచి ఉరుములూ మెరుపులూ
ఆకశాన్ని చీలుస్తున్నాయి; భారమితిలో పడిపోతున్న పాదరసమట్టం
నాకు తలపోటు తెస్తున్న గడ్డురోజులకి ప్రతీక.
నాదంటూ ఒక వస్తువును నీకు వారసత్వంగా విడిచిపెట్టనీ.
ఈ కవితలు ఎంతో కష్టపడి భద్రంగా దాచుకున్నవిరా తండ్రీ!
ఎందుకంటే సమాధానం చెప్పలేనురా నాన్నా! నన్ను గుర్తుంచుకో.
నేను సగంలో విడిచిపెట్టిన పనులు నువ్వయినా పూర్తి చెయ్యి.
.
సుజేన్ డోయిల్
జననం 1953
అమెరికను కవయిత్రి.
.
Wild Lightning
(for Matthew Doyle Jacobus)
You are not mine; you are my sister’s child.
Your soft mouth blossoms as you breathe and move
Your lips, just souring with milk, to smile
In sweet maternal dream. I have known love,
But not like this. How can my sister dare
To risk such beauty in a world so dark?
Billowing curtains in the night storm air
Admit some feral bitch’s lonely bark.
What will time leave you, Beauty, Oh my boy?
What love will cut your heart out in the night?
Already blind fear and desire’s toy,
What will you learn to salvage of delight?
What knowledge, blessing, charm might I dispense?
Here’s snake-root, wolf’s-bane, holy water, Word
To hold against your crumbling innocence
And cruel attrition, of which you are assured.
Wild lightning scores the sky through this slant rain.
The plummeting barometer’s a sign
Of these sharp times that needle at my brain,
And I would leave you something that was mine.
I have these hard won pages and no son,
For reasons I don’t know. Remember me,
And do not leave what I have left undone.
Suzanne Doyle
Born 1953
American
Poem Courtesy:
దీన్ని మెచ్చుకోండి:
మెచ్చుకోండి వస్తోంది…
అనువాదలహరి 
స్పందించండి