జమీందారు తోట … ఎడ్వర్డ్ థామస్, ఇంగ్లీషు కవి

రాయిలాంటి మట్టికూడా కొద్దిగా మెత్తబడింది,
రెండుప్రక్కలా ప్రవహిస్తున్న పిల్లకాలువలతో
కంచెల్లో కదలాడుతున్న పూలతో రోడ్డు తళతళలాడుతోంది.
ఎండకాస్తున్నప్పటికీ నేల తనమానాన తాను నిద్ర తీస్తోంది.
ఏనాటిదో ఈ జమీందారు తోటనీ, చర్చినీ, దానికి ఎదురుగా
వయసులో, ఎత్తులో సమానంగా ఉన్న యూ-చెట్టునీ చూసేదాకా
వాలుగా పడుతున్న కిరణాల్ని మామూలుగా అయితే లెక్కపెట్టేవాడిని కాదు
అవి ఫిబ్రవరి నెల సౌందర్యంలో ఒక భాగంగా అనుకుని ఉండే వాడిని.
ఆ చర్చీ, ఆ యూ-చెట్టూ, జమీందారు తోటా ఆదివారం
మధ్యాహ్నపు నిశ్శబ్దానికి నిద్రలో జోగుతూ జోగుతూ ఉన్నాయి.
ఎక్కడా గడ్డిపరకైనా కదులుతున్న గాలి జాడలేదు.
బాగా ఏటవాలుగా ఉన్న తోటబంగళా కప్పుమీద పెంకులు
మధ్యాహ్నపు ఎండవేడికి లీలగా మెరుస్తున్నాయి; దానిమీద క్రిందకీ
మీదకీ పావురాలు ఎగురుతూ వెచ్చగా కుదురుకుంటున్నాయి.
ఒక్క చిన్న శబ్దం మినహా మరే చప్పుడూ వినిపించడం లేదు.
బగ్గీకి కట్టే 3 గుర్రాలు వాటిని హింసిస్తున్న ఒకే ఒక్క ఈగను
తోకతో చెదరగొడుతూ, వాటి ముంగురుల సందులోంచి
అర్థనిమీలిత నేత్రాలతో ద్వారం వంక చూస్తున్నాయి.

శీతకాలం వసంత, గ్రీష్మ, శిశిరాది ఋతువుల్ని ఒక్క గుటకలో
త్రాగేసిందా అన్నట్టు దాని బుగ్గలు మెరుస్తూ ప్రశాంతంగా
నవ్వుతున్నట్టుంది. కానీ నిజానికి అది హేమంతానికే పరిమితమైన దృశ్యంకాదు…
అదొక మార్పుకు ఎరగాని బ్రహ్మానంద ఋతుస్థితి.
ఎంతో పురాతనమై, సంతోషానికి మారుపేరుగా పిలవబడే
ఈ ఇంగ్లండు నేలమిద ఆ తోటల్లో, చర్చిలో యుగయుగాలుగా
వాటి పెంకుల కప్పులక్రిందా,గడ్డికప్పులక్రిందా
భద్రంగా నిక్షిప్తమై ఉండి, ఇపుడు మళ్ళీ మేలుకొంది.
.

ఎడ్వర్ద్ థామస్
(3 March 1878 – 9 April 1917)
ఇంగ్లీషు కవి

.

The Manor Farm

The rock-like mud unfroze a little and rills

Ran and sparkled down each side of the road

Under the catkins wagging in the hedge.

But earth would have her sleep out, spite of the sun;

Nor did I value that thin gliding beam

More than a pretty February thing

Till I came down to the old Manor Farm,

And church and yew-tree opposite, in age

Its equals and in size.  The church and yew

And farmhouse slept slept in a Sunday silentness.

The air raised not a straw.  The steep farm roof,

With tiles duskily glowing, entertained

The mid-day sun; and up and down the roof

White pigeons nestled.  There was no sound but one.

Three cart-horses were looking over a gate

Drowsily through their forelocks, swishing their tails

Against a fly, a solitary fly.

The Winter’s cheek flushed as if he had drained

Spring, Summer, and Autumn at a draught

And smiled quietly.  But ’twas not Winter—

Rather a season of bliss unchangeable

Awakened from farm and church where it had lain

Safe under tile and thatch for ages since

This England, Old already, was called Merry.

Edward Thomas

(3 March 1878 – 9 April 1917)

English Poet

Poem Courtesy:

http://www.poemtree.com/poems/ManorFarm.htm