కాలం ఎంత అనంతమో,

వ్యధాభరితక్షణాలుకూడా అంతే శాశ్వతమని

మనం తెలుసుకుంటాము.

కానీ, ఈ ఎరుక, మన స్వానుభవంలో కంటే,

ఇతరుల మనోవ్యధలతో సహ అనుభూతి ద్వారా

ఎక్కువ సాథ్యపడుతుంది.

కారణం మన గతం మన చేష్టలవల్ల ప్రభావితమౌతుంది;

కానీ ఇతరుల వేదనని ఆ క్షణంలో ఏ షరతులకూ లోబడకుండా 

అనుభూతి చెందడమే గాదు, సంతాపప్రకటన తర్వాతకూడా అది సమసిపోదు.

మనుషులు మారతారు; చిరునవ్వులు మొలకెత్తుతాయి; కానీ వేదన శాశ్వతంగా నిలుస్తుంది.

.

టీ. ఎస్. ఏలియట్  

(26 September 1888 – 4 January 1965)

ఇంగ్లీషు కవి

Now, we come to discover that the moments of agony

are likewise permanent

With such permanence as time has. We appreciate this better

In the agony of others, nearly experienced,

Involving ourselves, than in our own.

For our own past is covered by the currents of action,

But the torment of others remains an experience

Unqualified, unworn by subsequent attrition.

People change, and smile: but the agony abides.

.

TS Eliot

(26 September 1888 – 4 January 1965)

English Poet

 

(From: The Dry Salvages)